Clair-obscur

[Johana-Maria]

Ben hier vandaag heel graag langs gekomen en
lang blijven "hangen"
gelezen...terug gelezen en nog eens terug....

Knoop het allemaal maar aan elkaar!!!!

Boeiend en ik houd er van!

Het is de moeite, dat is't !

uvi, sjarel, sunset......het is boeiend!

Maar "Darfur" daar houd ik van uvi!!
Proficiat!
johanamaria

[uvi]

Terra incognita

Een eenvoudig liedje kan me plots overvallen met weemoed.
In de ochtend. Als de dauw nog aan het licht kleeft.
Of 's avonds als de dag nachtschaduw schildert.

Drie noten van Stef Bos, met Papa, en ik slik.
Ik hoor en zie mijn zoon. En ook m'n dode vader.
En daartussen zit ik geprangd. Tussen vasthouden en verlaten.

Hoe zat en zit het met deze drie mannen?
Strangers in the night? Ik vrees het.
We staken de grens niet over van elkaars bestaan.

Bleven braaf op afstand.
Schreven hoop in elkaars namen.
Met hopen fouten in de spelling.

De speling van het lot tekende onze tafel.
Tabula rasa. Gekerfd door onze genen.
Vaders en zonen. Klonen elkaars leven.



Uvi

[Johana-Maria]

Dit laatste gedicht
weer
geweldig uvi !

"Vaders en zonen"
het zit vol ongenoemde emoties

Mooi!
j.m.

[uvi]

Een blauwe prelude voor mei


De zee
zingt zomers in de bomen.
En de wind
golft heftig door hun kruinen.

Ze kreunen zachtjes
onder zijn genadeloos gebeuk.
Groene golfbrekers
in een landerige lucht.

Witte hitte
schildert schuwe stilte.
En luierende wolken
sluieren de hemel.

Gezegende aarde in mei.
Ging het maar nooit
voorbij.
Zo weerloos van waarde ...




Uvi


Alles van waarde is weerloos
(Lucebert)

[uvi]

Dagboek voor een vederlichte boulevard.


Verliefdheid is een vederlichte boulevard.
Tiens. Dat schrijf ik zomaar. Wat zou dat betekenen?
De ochtend kan twijfelachtig zijn.
Dan ondervraag ik gestreng m'n eigen gedachten.

Om zeker te zijn dat het wel écht kan gebeuren.
Scherpzinnig als een onderzoeksrechter.
Met de eigenzinnige blik van Sherlock Holmes.
En de achterdocht van een oud vrouwtje.

Zou ik een vederlichte boulevard herkennen?
Welke kenmerken heeft hij?
Je merkt het. Zakelijke vragen.
Om er een robotfoto van te maken.

Getuigen gevraagd. Ik hang affiches uit.
Herken je deze boulevard?
Of is hij zo onopvallend als een andere?
Voorwaar, ik zeg u.

Als je ooit verliefd bent.
Wandel dan over een brede boulevard.
Sta even stil. Of avanceer averechts, desnoods.
Wedden dat je hem herkent?



Uvi

[uvi]

Van moe word je moedeloos.

Woorden zouden handwijzers moeten zijn.
Maar lezers draaien ze al eens in de verkeerde richting.
Ze hollen ze uit en vullen ze met eigen betekenis.

Daar word je soms moe van.
Ik ben zo ver.
Omwille van je geestelijke gezondheid moet je dan even op retraite.
Even ervan tussenuit.

Vakantie, noemen ze dat zeker?

Ik krijg al eens persoonlijke berichtjes.
Beantwoord ze graag. Als het zinnig is.
Voor schrijver en lezer.

Maar nu ben ik een beetje moe geworden.
Neen, het gaat niet over jou.
De persoon (m/v) weet wat ik bedoel.
Want ik schreef hem/haar ondermeer volgende zinnen:


Ik kan niet schrijven zoals jij leest ....

En jij bewijst nog maar eens mijn stelling.
Wij zijn beiden "gelijkwaardige mensen". Maar we zijn niet "gelijk", want "verschillend".
En dat komt door wat ik noem: "de grammatica van ons leven".

...

Dat heeft tot gevolg dat we anders denken en schrijven.
"Anders" is géén synoniem voor "beter". Neen, anders.


Beste lezer-es,

Als je wil reageren, doe het dan op "clair-obscur".
En hoffelijk, asjeblief.
Mijn Forum-brievenbus zit vol.

En tot de aangesproken persoon, asjeblief,
zie dit weer niet als "negatief".
Maar zorg goed voor jezelf. En schrijf!

Beste lezer-es,
Uit respect: begin niet te vissen naar wie of wat.
Vertrouwen is heilig voor mij!
Steun elkaar en moedig mekaar aan.

Tot binnenkort.

Groetjes
Uvi

[sunset]

Herkenbaar jouw laatste woorden. Ik wens je een heel vruchtbare 'retraite' en het opladen van je 'accu'.
Mag ik je het navolgende meegeven?

wat blijft, o Heer, bent U

trillend doorheen het bladerwerk
stijgt zinderende warme zonneschijn
en bonte halmen wiegen dicht
in ’t stille windgezang als wolkensluiers
trekken door ‘t wijde firmament
en reiken zwijgend handen
geborgen in dat licht

gedragen door wat zachte vleugels
begeleidend naar de eeuwigheid
in tijd die alle tranen droogt en moe
het zijn van ’t altijd strijden
wat blijft, o Heer, bent U
omkleed mij met Uw liefdessluier
en dek mij met Uw aarde toe.
**********
sunset
**********

Liefs en hopelijk tot gauw,

sunset

[GIVE]

Dag voyageur immobile..en retraite,


Wat een contrast, uvi, je moedeloze slippers op zoek -langs een vederlicht boulevard- naar de tere en vergankelijke schoonheid van een lente, een mei die nooit zou eindigen.

Pennen moeten ook op adem komen..

In hoeveel varianten gingen vandaag Lucebert's woorden door duizenden mensenhoofden: de weerloosheid van al wat waarde heeft. Was het dit wat je plots moe maakte, uvi?

Kom maar op adem even.. wij kunnen het nog

[Johana-Maria]

Een blauwe prelude voor mei


De zee
zingt zomers in de bomen.
En de wind
golft heftig door hun kruinen.

Ze kreunen zachtjes
onder zijn genadeloos gebeuk.
Groene golfbrekers
in een landerige lucht.

Witte hitte
schildert schuwe stilte.
En luierende wolken
sluieren de hemel.

Gezegende aarde in mei.
Ging het maar nooit
voorbij.
Zo weerloos van waarde ...




Uvi


Alles van waarde is weerloos
(Lucebert)

ZO DIEP MOOI! POËTISCH MOOI!

Jij bent een Poët uvi!

Meer kan ik niet zeggen,
weet dat ik dit gedicht herlees, neurie en
in de zon en wind laat spelen...
heerlijk!

DANK
johanamaria

[Robol]

Uvi even op retraite.



Reeds zolang kleurt de hemel blauw
37 dagen zonder hemelwater
De boer verlangt naar wolkengrauw
De natuur zit met een kater

(karamellenversje)

Volgende week worden onze wensen vervuld
de hemelsluizen worden geopend
misschien heeft de retraite van Uvi
er iets mee te maken

en keert hij voldaan terug
om dit topic weer blauw te kleuren

iedereen tevreden

Robbe

[uvi]

De tederheid van een tuindeur.



Dag lezer-es,


Neen, niet meteen de spelonken in.
De speleologie in de donkere krochten van m'n hoofd,
het moet even wachten. Er zit iets in de weg.
Twijfel. Over mijn arrogantie.


Maar deze ochtend wil ik wind in mijn zinnen.
Het buigen van kruinen. Het lispelen van hagen.
Gebogen groen over mijn woorden.

Hij zingt als een alt. Over de daken.
Joelt in de schouw. Het is eerder trompetten.
Rammelt aan mijn schabouwelijke tuindeur.

Krakkemikkig. Maar zoveel Klein Duimpje en Sneeuwwitje tussen de hengels.
Niets voor fatsoenlijke buren.
Maar vertedering voor een dagdromer. Sprookjes in mijn hoofd.

Deurtjes die zuchten en klagen. Onder het getreiter van de wind.
Zalige stilte.
Want dit geluid gaat in het klassement van de tedere decibels.

Gefluister, geluister ...
Herfst in mei.
Het is eens wat anders dan een hitsige hittegolf.



Uvi






PS.

Ik merk dat ik meer dan een week op retraite geweest ben.
Dit stukje sluit aan op mijn dagboek van gisteren op mijn Blog.
Voor de Forum-lezers dus lichtjes verwarrend.
Maar omwille van de wind zet ik chronologie even op z'n kop.
Morgen komt gisteren aan de beurt.

Dag lezers allemaal.
Terug van weg geweest.

[Johana-Maria]

uvi weer terug!
blij!!
het blauw is weer terug.
Het blauw van de vergeetmenietjes en
het blauw dat groetmoeder gebruikte
om de was schoon wit te krijgen.

Het blauw van de deuren van de huisjes
in de dorpen in het Oosten;
het blauw van de steentjes die zij
hangen boven 't bedje van hun kinderen en
hangen rond de hals van hun kamelen:
bescherming tegen alle onheil,
Insh-Allah, zoals Allah het wil!

Het adelijk blauw,
het koningsblauw.....

Het blauw van...
het blauw van uvi!!!

Welkom terug van weg ,
ik ben en blij om!
johanamaria

[ria]

HOME SWEET HOME!


ria

[Johana-Maria]

Ria,
mooi gevonden!

Kon niet beter!
Groetjes aan jou en uvi!!

j.m.

[liz]

groetjes Liz