Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 9 Oktober 2013




De Hangklok

Ik wou niet dat de tijd zou stoppen
want de twee gewichten hingen laag.
Een aantal zaken moesten kloppen
anders bleef ik zitten met een vraag.

Graag zou ik de keuze maken
tussen tijd die voort blijft duren
en slagen die de stilte kraken
en mij naar de gruwel sturen.

Ik strekte twijfelend mijn arm
maar wist niet welke ketting kiezen
koos ik wel voor koud of toch voor warm
en zeker niet de rust verliezen?

Welke ketting baart me stilte
Welke brengt me eeuwig leven?
Dit dilemma brengt me kilte
die mij geen begrip kan geven.

Alles blijft dus als tevoren
de seconden tikken na elkaar
Ook de uren blijf ik horen
ondanks mijn gemeend bezwaar


Frankie

[Alterego1]

op 10 Oktober 2013



Herfstraam

De werkbroek en 't alaam
voor buiten en voor zomer,
maar weggeborgen nu,
er komt wel weer een lente.
Nu word ik weer de dromer.

Ik droeg met zorg
de huiverende plantjes
naar winterbloei,
knipte de laatste rozen
die zo uitbundig heel het jaar
te bloeien stonden en te blozen.

De bomen staan in vlam
in 't herfst- en over-land,
zo moe van 't groeien
en van veel vruchten dragen;
voelen de wenken van de tijd,
in 't korten van de dagen.

De wenken van de tijd:
een tijd van lichtend bloeien,
een tijd om in de zomerzon
de vrucht te laten groeien
met veel geduld. Nu staan ze
als een late ode
aan Schepper en aan leven
in volle pracht te gloeien
in de avondzon, nog even.

Dit is een tijd voor warmte,
en voor naar binnen keren
en oude boeken uit te halen;
om vrienden en bekenden
die je zolang niet hoorde
te noden aan je tafel;
voor luisteren
-de mand gevuld met geurig fruit-
naar zang of kommer in hun hart
en zomerse verhalen.

Aan 't natte ochtendraam
wuif ik de vogels uit
die voor de gure wind
en voor de koude vluchten.
Ik kijk hen na: goei reis!
Misschien als God het wil
zien we hen weer
in blije lenteluchten.

Give

[Alterego1]

op 11 Oktober 2013



Ken jij ook soms het gevoel

Ken jij ook soms het gevoel
dat je opeens overspoeld wordt
met een golf van goedheid
dat je voor iedereen
een lach en een goed woord hebt
dat je de hele wereld liefhebt

ken jij ook soms het gevoel
dat je de hele wereld
beter wil maken
dat je wil opkomen tegen armoede
tegen honger en onrecht
tegen machtstructuren en geweld

ken jij ook soms het gevoel
dat je teveel hebt
dat je wil delen
dat genoeg genoeg is
dat je naar de Derde Wereld wil trekken
dat je veldwerk wil gaan doen

ken jij ook soms het gevoel
dat je je lot wil verbinden
met alle volkeren
dat één leven tekort is
dat je nog eens wil leven
en andere keuzes wil maken

ken jij ook soms het gevoel
dat je plots weer
terug in de realiteit staat
van elke dag
en tot het besef komt
dat je hier en nu moet leven
met de mensen om je heen
met de mensen die je liefhebt
en hier moet proberen
de hemel waar te maken

Gustilpe

[Alterego1]

op 12 Oktober 2013




Herfst

Ik ruik het.
Ik voel het.
Ik zie het.
De natuur doet langzaam
haar herfstkleed aan.
Ze maakt zich klaar
om te ruste te gaan.
Eerst zorgt ze nog
voor een overvloed
aan vruchten en zaaigoed.
Mens en dier
doet er zich in de winter
aan te goed.
Voor ze zich helemaal uitkleedt
tooit ze zich
in een warme kleurenpracht,
als compensatie
voor de kille winter
die op ons wacht.

Hilde

[Alterego1]

op 13 Oktober 2013




Hallokes...

Ik ben in mijn nopjes
de zon is me al komen begroeten.
't Begin van weer een mooie dag extra.
Nog wat frisjes zo in de morgenduren
maar dat komt wat later wel goed.
De konijntjes hier...
tja...die houden 'n festijn op het veld.
Gust de kater van de buren
is nog nergens te bespeuren,
die ligt waarschijnlijk nog te slapen.
Jean-Luc...onze windhaan,
laat de laatste tijd niet veel van zich zien,
hij kijkt steeds in de verte
boven het maisveld uit,
maar wat hij ziet
dat kan ik niet vertellen,
ik zie zover niet.
Alles is nog zo mooi groen...
alleen de kastanjes vallen
in grote getalle van de bomen.
Ik heb er al op mijn hoofd gehad...
Dacht onmiddellijk aan een "goedendag"
bij de Gulden sporenslag...
Amai dat deed pijn...Halloooo...!
Verder is mijn bobijntje af...'k zal
een nieuwe draad moeten zoeken
voor wat mijn verhaaltje betreft.

Jadi

[Alterego1]

op 14 Oktober 2013



Spinnekop

In een hoek van de veranda
woont de spin
Miranda.
Ze woont er al een ganse week.
Dat is niet naar ons moe haar zin
"Bah, roept ze, "alweer zo'n enge spin!!!"
en grijpt dan vlug een borstel.

"Wat krijgen we nou?"
schrikt spinnenkop,
"Wie veegt er daar
mijn webwerk op?
Het zal dat mens weer wezen!"

En iedere dag weer spon die spin
een nieuw web in dat hoekje.
En iedere morgen veegde moe
met ragebol en doekje.

Maar op een dag toen riep die spin:
"Dat gaat te ver, ik ben gek dat ik herbegin.
De maat is vol, ik trek eruit,
ik zoek een ander huis."
En ja, wie weet,
waar woont ze nu?
Misschien bij jullie thuis!

Janina

[Alterego1]

op 15 Oktober 2013




Wie is wie

Wie ben jij
Vroeg de schrijver
Ik ben de schrijver
Antwoordde de man
Hoe kan dit dan
Vroeg de schrijver compleet onwijzer

Ken je geen spiegelbeeld
Vroeg de man verveeld
Jezelf nog nooit gezien
Hoezeer je op je lijkt
Geen millimeter afwijkt
En dan nog hetzelfde denkt bovendien

Ploffend op een stoel
Een zwaar en raar gevoel
Werd hij daar terechtgewezen
Over zijn eigen wezen
Over zijn levensgang zonder doel

Jure

[Alterego1]

op 16 Oktober 2013




Weerzien...

Treinen rijden af en aan
ik sta verloren op het perron
ik wacht op jou
zie je niet staan
lawaai, geschreeuw alom
mijn ogen dwalen rond
en zoeken jouw gezicht
mensen rennen, lopen rond
gebukt onder het gewicht
van koffers, tassen en nog meer
en ik, ik zoek je weer.
En plots zie ik je dan
ver weg
zoekend net als ik
je voelt mijn blik
je kijkt me aan
en elk geluid
verstomt.

Michelly

[Alterego1]

op 17 Oktober 2013




Weer een Dag

Het is weer een mooie herfstdag
die ik beleven mag.
'k Geniet er van zo lang het kan.
Hier binnen hoor ik het gezang
en gebabbel van mijn vogels.

Ze brengen 'n mens toch vreugd
dat doet me wel veel deugd.
Al zijn het maar dieren,
ze antwoorden op hun manieren.

Zijn zo slim,ze kennen goed je stem.
En ze merken ook of je er wel bent.
Je voelt je niet alleen thuis,
want die vogeltjes brengen sfeer in huis.

Er is er één van die vier
die zich wel meld.
Soms als ze beginnen te roepen
en ik zeg;'willen jullie wat te snoepen'.

Dan geef ik dat,en als ze 't hebben,
dan is het muisstil.
Ik geniet van 't horen knabbelen,
en 't springen van 't ene stokje
naar het andere.

Later beginnen ze weer
te babbelen,op hun manier.
Als die beestjes tevreden zijn
ook al zijn ze nog zo klein,
daar geniet ik van,
het is een waar genot.

Monika

[Alterego1]

op 18 Oktober 2013



De spin

De spin spint en spint
ze danst op en neer
een web zo teer
de zon doet de draden
glinsteren als
mooie kant
blinkend in de zon
fijn als kant van spellenwerk
en kantklossen
siert hagen en struiken.

Dauwdruppels schitteren
als diamanten
op een bruidskleed
een mooi schilderij
het maakt me blij.

Nele

[Alterego1]

op 19 Oktober 2013



De zwemrok

Een rok waarmee je niet kan verdrinken??
Dat wou ik eens uitproberen.

Men keek mij verwonderd aan
'k zag hen gniffelend het water ingaan
ik trok het mij niet aan

ondanks het geschater
sprong ik toch in het water
maar even later

de redder die floot...
"mevrouwtje, doe niet zo idioot
't is hier verboden met een boot

het zwembad te betreden
ik wil je adviseren
om jou te excuseren"

pff...'k heb mijn boot zonder verpinken
gewoon maar laten zinken
en ben een koffie gaan drinken.

Neske

[Alterego1]

op 20 Oktober 2013




De vlinder kent de rups niet noch de pop

Uit het oude komt het nieuwe leven
In een eindeloze rij
Wat zou ik om vormen geven
Vormen geven niets om mij

Het nieuwe laat het oude los en omgekeerd
Er is alleen een tijdelijk verband
Het nieuwe weet niet wat het oude heeft geleerd
Het oude eindigt onder zand

Het ego van de mens kan daar niet tegen
Het vecht en geeft maar zelden op
Een echte storm met wind en regen
En de vlinder kent de rups niet noch de pop.

Norman

[Alterego1]

op 21 Oktober 2013




Elk zijn gedacht

Soms geloof ik ze wel
zomaar even voor de fun,
al die verhalen over de hel
of een hemel, die ik elkeen gun.

Ik geef het gemakkelijk toe,
in 't begin was ik er mee weg
de stouterikken kregen de roe
de heiligen vlogen vrolijk weg.

Stilletjes aan begon het te dagen
dat al wie gaat naar boven
zich even goed zonder te klagen
de hel had kunnen doen beloven.

Het gaat er hier al niet eerlijk aan toe
dus hierna wordt het zeker niet beter.
Hoe goed ik het hier op aarde ook doe
het helpt me ginder nog voor gene meter.

Doe goed en kijk niet om
dan zie je niet je eigen fouten.
Enkel in dit mensendom
draait het om braven en stouten

Rapke

[Alterego1]

op 22 Oktober 2013



Er borrelt een versje in mijn hart

Fijne draden verbinden
mensen met mekaar,
ze herinneren er aan
hoe ze jong zijn geweest
misschien vrienden van elkaar...

Het is herfst buiten,
maar ook in ons leven,
mooie momenten,
vreugde en pijn,
het werd ons allemaal gegeven.

Vaak blozen we van vreugde
maar plengen soms een traan,
om wat we onszelf
of anderen hebben aangedaan.

Maar laat U niet weerhouden,
ook herfst gaat voorbij,
en na de winter
gaat alles weerom bloeien,
want ieder jaar wordt het weer MEI!

Ria

[Alterego1]

op 23 Oktober 2013



Papieren vleugels

De dag ligt stil te sterven
op een bed van avondrood
terwijl nachtvlinders zwerven
in de warmte van haar schoot

Ik neurie met het maantje
een lied van B. de Groot
iets van papieren vleugels,
een vlinder en de dood

De maan staat stil te schijnen
zo half (laatste kwartier)
terwijl wat wolkjes deinen
wordt de hemel grauw papier

Robbe