het leven zoals het is....

[bo'ke]

Hilde,

De vreemde man is verdwenen,
hopelijk laat de zon zich nu nog
meer zien.


nog een aangename zondag
een blije groet
bo

[hilde m]

Bo,
die als kwikzilver binnenspringt
en zo leuk iemand groeten kan

Lieve Nele,
in "lentestemming"
met een passend knap gedichtje

Lief mooi Rankje,
die mijn vreemde man tot leven bracht,
hij is nog leuker dan ik had gedacht.

een dankbare Hilde m.

[hilde m]

Het volgende, maakt ook deel uit van "het leven zoals het is"...


Kinderen trekken je mee,
in de maalstroom
van het leven.
Ouders,
trekken je naar beneden,
terug naar het verleden.
Geplet tussen de verantwoordelijkheden
voor beide zijden,
een dwangbuis
we kunnen ons niet bevrijden.
Het gewicht van de jaren,
de nood aan rustigere dagen.
Plichtbesef en schuldgevoel
stuwen ons voort,
alles doen zoals het hoort.

Liefde,
alles overheersende liefde
dwingen ons die weg te gaan,
zovelen voor ons
hebben dat ook gedaan.

[ferry]

lieve Hilde
ik was al een paar keer aan jouw topic ,bijgelezen en klaar om te schrijven als het weeral helf 1 s'nachts was

Ik had hier al op een papiertje staan :
dat je " Late winter "
en " De sneeuwman "
en dan nog zo knap door Alter en rankje bewerkt
2 zo een prachtige aanwinsten zijn , waar je trots op kan zijn !!!.
Misschien gaat " de sneeuwman" in een apart gedichtenboekje voor Hanne en Lucas , je kleinkinderen , bij de andere mooie en liefdevolle gedichten over hen !!

En nu vandaag , zo vroeg , bijna 7 u na een nacht met een uurtje minder slaap
zet Hilde het pakkende " plichtsbesef"hier neer
zoals jij dit beschrijft lieve mens
zo is het leven
dat ons is gegeven
en dat we moeten gaan
lang of maar even

en toch
zonder al die zorgen
was het dan ...mischien
geen leeg bestaan

ik trek regelmatig grenzen
tegen die maalstroom van het leven
neem even een (time out )
maar
wij moeten niet meer voor onze ouders zorgen
eigenlijk worden wij stillaan die ouders
dus lieve mens
zolang je in die maalstroom zit
schuif je geen generatie op
en misschien is alles beter dan te leven
zonder
die allesoverheersende liefde
want die liefde, ben jij in wezen , die laat je ook leven
en geeft je veel terug

veeg ik dit nu uit of niet
Hilde ik ben daarin niet zo bedreven
maar ik hoop dat je toch , het meevoelen , een beetje troost
waardering en wat opbeuring die ik je wil schenken ,
tussen de regels kunt lezen . liefs Fernanda

[Gast]

Beste Hilde mijn vroegere buur,
Toevallig ben ik hier in de buurt,
Ik belde aan, je gaf niet thuis,
Ik dacht eerst dat je was verhuisd.

Ik ging bij de vrienden in de straat
En daar hoorde ik waar je voorstaat,
Weet je de magnolia in de tuin staan
Je keek er naar via ’t badkamerraam

Uitgegroeid tot een mooie sterke struik
Prachtige kleuren die de hof opfleuren
Maar t heeft moeite en veel tijd gekost
Na enkele pogen niet meer losgekomen

Veel geduld, moeite en tijd was nodig
Er rond enkele stokjes om te scoren
Alleen jij kon goed tegen haar praten
Begieten,aaien, lief woord, resultaten!

Iben

[Bosrankje]

Lieve Hilde,

Wat je schrijft komt altijd heel spontaan en vooral heel "echt"
uit het diepste van je wezen. Dat voel ik zo intens als ik je lees
dat het mij elke keer raakt en maakt zoveel in me wakker (ik ben
ook trouwens niet de enige die dat beleef dan)

Ik heb zojuist een zin van R. Tagore terug gevonden in een oud schrift
en bij de doordenkers geplaatst. Maar terwijl ik aan 't schrijven ben,
denk ik dat het hier zeker een plaatsje kan hebben :

Ik sliep en droomde dat het leven vreugde was.
Ik ontwaakte en zag dat het leven plicht was.
Ik handelde en zag : de plicht is vreugde...

Soms (of liever dikwijls ?) is het niet makkelijk aan te passen in
ons dagelijks leven maar proberen kan .

Omdat men langer en langer leeft (gelukkig, als het in goede
conditie en omstandigheden is) hebben veel mensen van mijn
leeftijd nog ouders waarvoor ze zorgen en het gaat ook nog
gepaard, bij sommigen, met babysit.
De meesten van ons doen het met plezier en veel liefde en
voelen het zelfs niet als plicht maar met de tijd wordt het
zwaarder en als men het niet meer zo goed aankan krijgt men
dikwijls een soort schuldgevoel......
Waar is de grens ? Soms heel moeilijk te beleven.
De kunst (probeer ik te leren) is een juiste dosering van
gezond plichtsgevoel en zich niet schuldig of egoîstisch
voelen als men een beetje tijd neemt voor zichzelf om te
ontspannen en herbronnen.

Beste Hilde, zie wat je gevoelvolle tekst teweeg gebracht
heeft in mij : een nuchtere introspectie ! Bedankt

Liefs van ons beiden

[bo'ke]

Hilde,

'het leven zoals het is'... spreekt iedereen aan...


Het leven moet met liefde en humor worden geleefd:
liefde om het te begrijpen en humor om het te dragen.

c. fisas



een blije groet
bo

[gustilpe]

Lieve Hilde,

...het leven zoals het is...

zeer mooi beschreven,

jij schrijft:

'Geplet tussen de verantwoordelijkheden
voor beide zijden,
een dwangbuis
we kunnen ons niet bevrijden'

daar hoor ik van vriendinnen ook vaak over spreken, geplet tussen generaties. Maar hoe moeilijk dit ook mag zijn, ik heb spijt dat ik dat niet mocht meemaken.

Mijn ouders, zowel als mijn schoonouders zijn veel te vroeg gestorven.

Mijn kinderen zeggen dikwijls dat zij niet weten wat een oma is, en als ze zien hoe de kleinkinderen hier graag komen voelen ze dat als een gemis aan.

Ik wens je moed en tevens vreugde om jer doorheen te slaan.

lieve groetjes,
gustilpe

[hilde m]

Lieve vrienden,
en allen die hier binnenwippen en komen lezen...
mijn vorig "schrijfseltje" liet weinigen onberoerd...
waarschijnlijk omdat het zo intens deel uit maakt van :
"het leven zoals het is".
jullie reakties stemden tot nadenken...
ik heb er weer wat uit geleerd...

een speciaal bedankske voor :

Ferry,
ja Ferry,
ik heb tussen de regels gelezen...
oprechte dank voor hetgene ik er las, het deed me goed.

Jure,
ook bij jou,
waren er heel veel woorden tussen de zinnen te lezen.
En dan die vurige rode zin,
wat een mooi complimentje,
speciaal van "jou" dan nog...

iben,
mijn vroegere buur...?
klinkt me bekend in de oren "iben".
Hebben we elkaar soms vroeger gekend?
Er rinkelt een belletje...
Wat er ook van zij,
je bent van harte welkom hoor,
de deur is open...

lief, mooi Rankje,
die zin van R. Tagore,
je kon het niet beter weergeven.
En dan die nuchtere introspectie,
die moet ik dringend eens gaan toepassen...

Bo,
lieve positieve Bo,
liefde en humor,
de perfecte combinatie,
om het leven van de zonnige kant te benaderen.
Dank je wel.

Gustilpe,
ja, ik heb erover nagedacht...
Wat zou ik doen...
Wie zou ik zijn...
als ik niet was wie ik ben...?
Bedankt Gustilpe,
voor me te wijzen op een andere zijde van de medaille.

[hilde m]

Enkele maanden geleden,
liet onze zoon ons weten,
dat hij in de maand mei,
ging trouwen wezen.
We waren danig verrast
hadden het niet meer verwacht.
Mijn man dacht al
dat hij het niet kende
dat woordje "getrouwd"
er zijn immers al
twee kindjes gebouwd.
Maar ja,
de wereld staat blijkbaar
op z'n kop,
niemand kijkt er nog van op.
Dus heb ik mezelf
op dieet gezet,
want op zo'n dag
ben je toch graag
op je best.
Gedaan met die lekkere chocola,
rijst- en appelvla
of crème-glace
waar ik een zwak voor had.
Sport,
het programma in het kort :
zwemmen, fietsen
en badmington,
vetten verbranden
daar gaat het om.
Wat we al niet verzinnen,
voor een maatje minder.

[bo'ke]

Beste Hilde,


Toch mooi, een trouw, ho
er echt van overtuigd zijn :
'Je bent de ware voor mij.'
Proficiat !


En die kilootjes, bah ja, eens extra
water is goed voor de gezondheid.
Maar 't is de uitstraling die bij mensen
blijft hangen, niet zo het maatje.


fijn wie je bent !!
een blije groet
bo

[_Nele_]

Lieve Hilde,

vind in jou veel van mezelf terug!
Ondertussen zijn de kinderen al lang getrouwd,maar dat kilootje minder wilde ik ook!Mag er niet aan denken dat de kleindochters binnen enkele jaren
ook volwassen zijn!Hoop het allemaal nog te beleven.
Kom je na PC problemen een fijn Week-end wensen

Madeliefjes

madeliefjes dansen op het gras

alsof 't al zomer was

witte blaadjes,geel hart

veel vreugde,geen smart

tekenen op het groene grastapijt

grillige vormen met wit krijt

ze doen ons hart openbloeien

het kleurenpalet kan ons boeien

een ekster trippelt op en neer

er zijn geen regendruppels meer

Nele

[gustilpe]

Lieve Hilde,

veel herkenbaar in jou laatste gedicht, heb twee kinderen getrouwd, twee samenwonend, de één ook al met een kind, van trouwen nog geen sprake, misschien komt dit ooit nog. Maar het allerbelangrijkste is toch dat ze samen gelukkig zijn, is het niet?

Maar ik zou er toch ook niet ongelukkig om zijn als ze mij komen zeggen de stap te zetten, en de kilootjes, och we zijn wat we zijn, maar ik begrijpe je wel!

lieve groetjes,
gultilpe

[_Nele_]

Lieve Hilde,

kom je een fijne zondag en nieuwe week wensen

[sunset]

Ik kom je een fijne zonnige maandag wensen.

en nog een lentekind

het is mij
alsof ik wolken zingen hoor
zacht en licht
trekken zij door de uren
en ’s middags spelen zij op windharpen
een lentelied.
**********
sunset 07-04-2008
**********


Liefs, sunset