Levenssprokkels door de jaren heen.

[herman1944]

Dag Lief

ik kom even bij binnenlopen
om even een praatje aan te knopen
en mooi plaatje zetten
moet maar opletten


een mooie zonsondergang
het lijkt wel een gezang
wat is de natuur toch mooi
in zijn avondtooi

Liefs en groetjes

Herman

[Bibi]

Lieve Lief... ik wens jullie een fijn en zonnig weekend toe,
ook voor jou mijn plaatje als dank.

[lief]

Ik vind het leven heus wel fijn
zolang ik maar bij jou kan zijn
En wil het soms al eens niet lukken
vertoond het al eens nare nukken.
Dan nog vind ik het de moeite waard
een ding is zeker we horen bij elkaar.
Jou ,lieve lacht werkt als vitaminen
dus waarom zou ik zitten te grienen.
Want alles bij elkaar genomen
heb ik alles waar ik van kan dromen.
Verdwijnt de zonneschijn heel even
ook in de schaduw is't met jou fijn leven.

[lief]

En eindelijk.zijn ze er
de mooie zomer dagen.
Ze leken zo heel ver weg
leken niet op te dagen
Maar opeens zonder dralen
ik kon het niet geloven
Kon ik 'n kleedje boven halen
en van de zomer dromen.

Mijn armen zijn al licht getint
de rozen staan te bloeien
De natuur die ik zeer bemin
doet nu mijn wangen gloeien.
Het mag voor mij wel even
verder aan 't zomeren blijven.
Want voor mij is dit echt leven
'k geniet van de zonneschijn.

[Bibi]

Zo is dat lieve Lief
Een mens leeft er van op hé
En morgen vertrekken jullie op vakantie
Vergeet papier en potlood niet...
want waar jullie heen gaan
doe je zekers inspiratie op
om te schrijven!
Zo kunnen wij nadien
zalig meegenieten!
Een heel fijne vakantie wens ik jullie van harte!
Liefs xxx *BiBi*

[lief]

Manneke maan ,zie me hier staan
heel in mijn eentje ,gewoon stik alleen.
Kan je mij zeggen waartoe dit leid
waarom mijn hart droge tranen schreit.

Donker is de nacht ,mijn gedachten zwaar
hoe ik ook peins niets word er klaar.
Ze komen en gaan de vele ,vele vragen
wanneer zullen antwoorden opdagen.

Zeg me waar komt toch die onrust vandaan
dat onzeker wezen ,....manneke maan.
Is het misschien heel gewoon voor de mens
dat hij zo vaak in kringetjes denkt.

Ik zie je daar staan ,zo hoog boven mij
praat tegen jou ,laat mijn gedachten vrij.
Gek, maar toch lijk het zinvol geweest
het gesprekje met jou verlichte mijn geest.

[lief]

Hij was een jongetje van ongeveer 10
haalde op school wel eens tien op tien.
Zo ook in de boeiende natuurkundeles
Daar stak men eieren in een glazen fles.

De meester die sprak over invloeden van
verschillende stoffen wat allemaal kan
Het eierenschaaltje dat word heel slap
als je het legt in azijn .....in een tas.

Dus thuisgekomen ,de test werd gedaan
een eitje, een tas en azijn bijgehaald.
Dat alles moest boven op een kast staan
zo kon er geen enkel mens makkelijk aan.

Maar ja, dat was buiten moeder gerekend
zij kwam van de kapster ,haartjes gestreken.
Het eerste waar toch haar ogen naar keken
Was die tas ,wie zet dat daar, wilde ze weten.

Ze reikte haar armen naar omhoog
stond op haar tenen ,ze was niet groot.
Voorzichtig trok ze de tas naar voor
tot de hele goedje over haar kapsel droop.

Het knaapje had alles van op afstand bekeken
wist dat hij nu niet om genade mocht rekenen.
Want moeders gelaat was helemaal getekend
met eiwit en schalen en eigele strepen.

[lief]

Hij is nu haast zeventig jaar
en als de kinderen komen
steeds weer een vraag.
Vake ,"hoe was dat weer
in die oorlogs tijd
Vertel eens van vroeger
hoe was dat voor jou."

En ergens zou je dan denken
aan heel ,veel verdriet.
Angsten en leed
wat je dan gewoonlijk ziet
Maar, neen, hoor, zijn ogen
die gaan dan hard blinken
en alles word stil, heel stil.

Hij vertelt over hoe tanks
daar stonden te staan,je kon
er gewoon even binnengaan.
Het legermateriaal dat achterbleef
Dat haalden wij allemaal
beetje bij beetje ,helemaal leeg.

Er was in die dagen altijd ergens
iets ,zegt hij net alsof hij
de beelden nog zo voor zich ziet.
Een vliegtuig dat neerstorte
niet zo heel ver van hier.
Massa's mensen die gingen kijken
dat zijn herinneringen die blijven.

De dagelijkse douche op de mijn
het kommetje soep ,een waar festijn.
De chocolade van de Amerikaan
en cornetbeuf die ze toen kregen.
Niet alle Duisters waren slecht
ze hebben me zelfs het leven gered .
Toen ik, zo klein op het dak rondkroop.

Zo krijgen onze kleinkinderen
van hem te horen.
Dat zelfs vreselijke oorlogen
het leven niet laten stilstaan.
Er altijd hoop moet blijven bestaan.
Hoe moeilijke tijden ook moge zijn
ergens schijnt 'n lichtje dat verzacht de pijn.

[ria]

Heel mooi Lief en zo levensecht.

Wij woonden onder de vliegende bommen
en dat waren allerminst onze vrienden.
In het vizier van Antwerpen en de haven
was het heus wel gevaarlijk.
Daarom besloot mijn vader in de herfst
van 1944, met vrouw en kinderen
en familie naar de Westhoek te vluchten.
Ik was toen vijf, maar ik herinner het mij
alsof het gisteren was.
Mijn zusje (derde kindje) werd geboren
in Poperinge en zelf hadden we een onderdak
gevonden in de abdij van Westvleteren.
Zij werd gedoopt door de jonge abt van de abdij.
En....tot op vandaag lust ze nog heel graag
TRAPPIST! schol!!! ria

[lief]

Zit het je niet mee in het leven
doen je gedachten soms zelfs pijn
Kom dan onder mijn vriendendeken
wed dat je zorgen vlug minder zijn.

Ik leg mijn arm zacht rond je heen
en neem je dicht tegen me aan.
Zo voel je je al niet meer zo alleen
laat je verdriet en zorgen maar gaan.

Dan zoeken we samen mooie dingen
ze zijn er heus wel geloof me vrij.
Men kan er leuke liedjes over zingen
dan word in je hoofd alles weer blij.

Wat vind je ervan zullen we het doen
niet langer wachten geef het de kans.
Ik zend je al vlug een dikke zoen
bel me en ik kom onmiddelijk langs.








.

[lief]

Ik liep in mijn tuin midden in de nacht.
Keek bewonderend naar de sterren.
Grote onbegrijpbare ,glinsterend pracht.
Diepte, onwezelijk, ginderboven verre.

Het nooit eindigen altijd verder gaan.
Omgeven door duisternis koolzwart.
maakt m'n hoofd leeg van alles ontdaan.
Duizelig ,dronken der helende nacht.

Wat is de zin van ons aardse zijn.
Vraag ik me telkens weer opnieuw af.
Waarom zoveel leed ,verdriet en pijn.
Dat het leven aan veel mensen gaf.

Toch als ik weer de sterren bekijk.
is er een heel wonderlijk gebeuren.
Dan voel ik heel diepe vrede in mij.
En wil 'k niet langer meer treuren.

[Bibi]

Beste Lief,
stapte weer eens binnen
zonder kloppen
Je nieuwe gedichtjes vind ik prachtig!
De vertellingen over de oorlog...
ons mama heeft er ook veel over verteld!
Als ze appelmoes eet...
ruikt ze de oorlog zegt ze altijd.
Een tijd lang was dat het enige voedsel wat ze hadden.
Ook dat ze helemaal op het einde van de oorlog,
haar grootvader nog verloor...
eigenlijk was de oorlog al gedaan...
en in de dreef tegenover hun huis,
stond een duitse tank.
De duitsers trokken zich terug,
maar moesten alles vernietigen.
Op het moment dat haar grootvader het veld verliet
en door de dreef kwam om naar huis te gaan,
explodeerde die tank!
Een groot stuk metaal boorde zich door zijn schouder heen.
Hij stierf...
heel de oorlog zorgde hij voor zijn schoondochter en de 2 kleinkinderen!
Ik luisterde vol onbegrip, maar op die momenten was mijn overgrootvader heel dichtbij...ook al heb ik die nooit gekent.
De oorlog ook niet, gelukkig...
maar als ons mama vertelde...
voelde ik haar angst om het overleven.

Jouw vriendschapsdekentje...
zalig om te lezen

En de sterrenhemel...ik kan er uren naar staren
(in Oostenrijk is die nog eens zo mooi en prachtig )
en ik herken het gevoel dat jij beschrijft!

Mooi Lief,
liefs xxx *BiBi*

[lief]

Net als een klein vlammetje
van 'n kaarsje dat brand.
Spelen gevoelens 'n spelletje
van hoop en grote angst.

Niet toegeven klinkt het dan
voortdurend in mijn hoofd.
Je weet toch wel ,niemand kan
voorspellen hoe 't leven loopt.

Het leven is een kwetsbaar iets
dat maak je dagelijks mee .
Doe je ogen open en je ziet
dood in de krant en op teevee.

Er staat heus nergens geschreven
hoe dat het je zal vergaan.
Je heb alleen dat ene gegeven
dat we ooit eens moeten gaan.

Daarom verspil je tijd niet meer
aan angsten en somber denken.
Geef liefde ,aandacht ,tederheid
zoveel als je kan maar schenken.

[lief]

Verdriet en vreugde, wie schreef het ooit
ze liggen kort bijeen.
Soms val je volledig aan twijfels te prooi
en dan blijdschap ...opeens.

Maar zonder dalen. ook geen bergen
alles vlak zonder meer .
Stel je eens voor geen watervallen
of hoge golven op de zee.

Liefde ,verlangens ,diepe gevoelens
allen horen ze bij elkaar.
Het steeds weer opnieuw zoeken
geluk en vrede op dees aard.

Het lijkt een weg van lange adem
niet makkelijk te vinden ook.
Maar ooit mischien zal men slagen
in 'n wereld zoals ik hem droom......

[lief]

Mijn broertje zat nog in de kleuterklas
werd op' n dag onschuldig gestraft.
Dat deed ontwaken boze gevoelens
ik daarbij ontzettend ...woedend.

De juffrouw wilde niet eens luisteren
zij zag alleen maar gebroken ruiten.
Knaapjes die stoer stenen gooiden
'n lichte vorm van geweld ontplooiden.

Waarom zij juist mijn broertje koos
hij was maar amper een vuist groot.
Ik kon niet begrijpen wat plaatsvond
was door 't gebeuren totaal verstomd.

Ze trok hem bij zijn oor naar binnen
daar mocht hij volgens haar bezinnen.
Aan 't venster stond ik daar te wenen
voelde leed en smart tot in mijn tenen.

Hij met zijn knietjes op de harde tree
zelfs ernaar te kijken deed al zeer.
Tranen die liepen over zijn wangen
aan z'n neusje snottebelle hangen.

De juf kon niet tegen het geschrei
gaf hem een klap en wat ze zei.
Dat kwam ik nooit of nooit te weten
hij heeft toen in haar been gebeten.

Het gekke in dit heel droef verhaal
is dat hij daarna spelen mocht gaan.
De juf nog dagen heeft rondgelopen
met mijn broertjes tanden hun sporen.