Gewoon, gedichten - 3

[sunset]

.
.
.Dag lieve Nele,

Fijn dat je weer evens langs kwam met een prachtig geschenkje; dank je wel en geniet van een stralende zomerdag.
Liefs en warme knuf, sunset


PS: Nog een zesendertigtal uren en ik vertrek naar mijn geliefd Italië.
.
.
.

[sunset]

melancholie

als bloemen in mij open bloeien
in veelheid van gestalten
waan ik je aan mijn zij
wind in het haar en
alle deuren open
wil ‘k met je dansen

leid ik je, vast
door de verwarring
voor mij een vreugdebron
zie ik toch niet het herfstig lover
rondom de voeten en in je blik;
‘k wil simpel verder met je dansen

(al klinken woorden soms als scherven
klemmen mijn hart vast in de nacht
en drijven het tot waanzin
- klagen verandert geen dimensie -)
met stille adem danst mijn borst
en zingt zich steeds weer naar
een nieuwe morgen.
**********
sunset 07-07-2010
**********

[gustilpe]

Sunset,

net op tijd hoop ik om jou een fijne vakantie te wensen!

Ik genoot van jouw laatste gedichten zoals altijd!

'Herontdekking van de hemel'
'melancholie'
gewoon PRACHTIG!

Veel inspiratie gewenst tijdens jou reis!
zomerse groeten
gustilpe

[Bosrankje]

Beste sunset,

Beter laat dan nooit, komen wij jou een goede reis naar je geliefde
Italie wensen

Verleden jaar had je zo'n mooi gedicht over Toscane geschreven...
Daarom deze ppt om jou te verwelkomen als je in onze contreien
terug bent

Lieve juligroetjes van Alter en Rankje

[sunset]

.
.
.
Bosrankje,

Lieve oprecht warme groetjes zijn nooit te laat *glimlacht*; dank jou, jullie wel en geniet van een heerlijke zomerse vrijdag.
Liefs en knuf, groetjes
sunset (vanuit een tussenstop in Fürstenwalde waar ik morgen 'best man' mag zijn).
.
.
.

[sunset]

jij gaat van stilte naar stilte
de wereld een verre plaats
mijn woorden willen je tonen
leven heeft nimmer haast

het mengt harten met harten
laat vloeien december in mei
dat niemand door liefd' wordt vergeten
niet ik en zeker niet jij

in 't zwijgen ligt jouw verlangen
woordeloos sta ik hier voor jou
nooit meer met tranen behangen
omdat ik gewoon van je hou.
**********
sunset 16-07-2010 (Fürstenwalde)
**********

[sunset]

onderweg (terugreis van Italië over Oostenrijk)

asfalt vloeit onder auto’s door
de zee loopt in hemel verloren
teerblauwwit wolkenschuim
golft aan de horizon
in de verte ploegt een boer

ik fotografeer (ook haar)
als straf leest zij;
lichtmasten flitsen voorbij

en later, tijdens het spekrollen
dicht zij steden groen
die eerder zwart zijn
(zeg ik)

maar zij wil dat het groen is
ignoreert me
(met resultaat)
tot onze volgende rustpauze.
**********
sunset 16-07-2010
**********

[sunset]

on-gevallen

je niet om verbindingen bekommeren
geen smart als banden zich
tot koorden draaien en schouders
uit hun voegen springen, speelt
het accordeon uit ribben en huid
slagen enkels tegen het achterhoofd
en schuren tenen schurft van wangen

een kleine por en reeds schuift
een lawine gestapelde bedriegers
is bij mikado de volgende aan de beurt

in een kartonnen doos ‘t verleden bewaren
elke avond wanneer spieren vlees
naar het naarbinnen dringen en
röntgen elke wending fotograferen
als foto tussen huid en T-shirt
om het lijf eraan te herinneren
waar knoken dienen te zijn.
**********
sunset 18-07-2010
**********


En dat niemand zich ongerust maakt: Het eerste ongeval gebeurde in 1990, het tweede in 1998.

[sunset]

lome avonden

de zomerzon neigt zich
op promenades staan de kramen
leeg, in koele schaduw
wacht popelend de nacht

wil vallen als een hand
al zindert nog een hitte
in het hoofd de dagen
met dode vissen op

de bodem van rivieren
het huisje van de oude
vrouw, zij zit en leest
zacht murmelend de krant

en ochtend komt, verstrooit
wat gele autolichten door
het blikken lover in avond
die het strand verdrinkt

aan oever van de zee.
**********
sunset, juli 2010 Valverde (I)
**********

[sunset]

zou ik

zou ik niet lieven
streel jij mij 't verlangen
onder ’t vel - jouw kus
is ademen en sterven -

door stormen wandelend
en elkaar bijna niet rakend
wil ik mij simpel slechts
in jouw gezicht verliezen
door al je rimpels gaan
het grijs van mij
alleen nog maar
in jou verdrinkend

en eindelijk vind ik
je spraak terug.
**********
sunset 20-07-2010
**********

[sunset]

poëzie

dan voelt hij ‘t stoppen van ‘t pulseren van zee in hem
de tijd als een bestofte boekenkast met vele boeken
tegen het vergeten van de jeugd, voor alles

toch steeds het gedicht, het overleeft ook de donkerste dagen
(wie dat gelooft) snel bloemen hun wortels teruggeven
(wordt zalig)

voelt een aorta, nacht en handen, ogen, ‘t weefsel
ook dat zijn woorden denkt hij, ‘t zijn huidaanhangselwezens
tot in de vroege ochtend (denkt hij)

maar ’t lot, de dood van iets want hij zelfs niet beschrijven
niet in zijn leven hebben wil, ziet hij als schaduw
een vlek

op binnenplaatsen en in steegjes hoort hij stemmen
geluiden uit de verte, dichter bij voelbare
dichtsels

weldra verdrinkend in ’t moeras van nacht; opnieuw
de stemmen en het bruisen, ‘t zacht zinderen en zoemen
langzaam stervend stil worden.
**********
sunset 21-07-2010
**********

[gustilpe]

Sunset,

zalfs op reis schudt je gedichten uit je mouw,
van inspirtatie gesproken.

Ik ga er enkele weken tussenuit naar het land
van de condors!

beste groeten,
gustilpe

[sunset]

.
.
.gustilpe,

Dank je voor je bezoek en je waarderende woordjes. Ik wens je een heel fijne tijd daar in het land van de condors. Zelf ben ik ondertussen veilig en wel weer thuis en heeft het normale - en te drukke - leven mij al volledig in beslag genomen. Maar niet getreurd, de volgende vakanties zijn alweer gepland.
Vrienschappelijke groet, sunset
.
.
.

[sunset]

moeder, o moeder

hier is meestal elders
de binnenzijde van mijn hoofd
kom ik tijdens het leven
aan in verlaten huizen;
schemerende mist, die jij voor nevel houdt
breken donkere wolken
als kraaienzwermen uit elkaar
nodig jij mij uit alleen te blijven
- daarvoor haat ik je

en opnieuw in dit huis
maak ik kerven
in een massief houten tafel
denk aan hen die ik mis:
lege plaatsen verengen de blik
wijl een lied zijn melodie vindt, plots stopt
mij op de stoel bindt
- zielen vlinderen rond bloemen -
als ‘t niet te laat zou zijn
had ik hier goed kunnen leven.
**********
sunset 22-07-2010
**********

[sunset]

vanuit gisteren

op opsporingsbrieven
zie je niets van littekens
of scheuren in getekende hartjes
voor een verjaardag
die er niet is

een éénlettergrepige vrouw
badend in wonden haar oorlog
één met de tijd
nooit aanspreekbaar
niet meer noch minder

ik zou best zomers willen overslaan
en dit verlies niet annonceren;
een zelfportret is alles wat mij blijft.
**********
sunset 23-07-2010
**********