Spinsels van Alterego

[Alterego1]

[Alterego1]

Vrije weergave van wat ik las in het periodieke
tijdschrift van R.V.T. 'Borsbeekhof' te Borgerhout

Jeugdsentiment

Een vijftiental residenten zitten gezellig aan de
koffietafel,de koffie ruikt heerlijk en ze hebben
er zin in.
Vandaag is het gespreksonderwerp:

'Het Lager Onderwijs in vroegere tijden'

Charles is de eerste die het woord neemt met
"Begin maar al met uw lei en griffel te nemen",
zo de schoolmeester uit die tijd nabootsend.
"Ja,met een mooi doosje,en een sponske en
een zeemeke" voegen Louisa en Gaby er nog
fijntjes aan toe.
De twee dames zitten naast elkaar aan tafel
en vormen een geweldige aanblik door hun
innerlijke pret en guitige lichtjes in de ogen.
"Bestonden er dan geen schriften?"vraagt
animatrice Brigitte.
"Natuurlijk hadden we een 'cahier',maar daar
moesten we een heel jaar mee toekomen.
Papier was duur hoor!"
Allen beamen ze dat de 'cahier' enkel gebruikt
werd voor 'schoonschrift' terwijl er enkelen
dit demonstreren door sierlijke letters in de
lucht te schrijven.Ze beleven er nog pret aan.
Liesbeth weet het nog als de dag van gisteren
"Amaai,dat was nogal een gedoe met dienen
inktpot en die pen." en om haar woorden echt
geloofwaardig te maken vervolgt ze met
"Daar kwam dan ook nogeens een kladpapier
(zo'n roze vloeipapier)bij kijken,om de inkt te
drogen.En o wee,als ge vlekken maakte,dan
kon je helemaal opnieuw beginnen."
De heren hebben kennelijk ook nog andere
herinneringen aan de inktpot.
Fons legt uit hoe de kwajongens indertijd
inktpropjes maakten en met elastiekjes naar
het bord schoten.Het gebeurde daarbij wel
eens dat zo'n propje in de nek van de meester
terecht kwam.En dan gingen de poppen pas
echt aan het dansen natuurlijk.
Zo komen ze bij het onderwerp 'straf' terecht.
Het gezelschap vertelt honderduit."Als je de
straffen van toen de dag van vandaag moest
lappen,dan vloog je als leerkracht regelrecht
het gevang in voor kindermishandeling" is de
mening van allen.Vooral op de jongensschool
werd er met ijzeren hand geregeerd,de houten
lat zowel als de metalen regel werden driftig
gehanteerd op de vingers,handen en billen van
hen die wat mispeuterd hadden.Er werd aan de
haren getrokken,aan oren gedraaid,en kletsen
om de oren gegeven.Of je moest op je knieën
in houten klompen zitten,of in de hoek gaan
staan met uitgestrekte armen,en enkele boeken
in de handen,wat serieus pijn deed.
Bij de meisjes ging het er niet zo hevig aan toe,
maar ja,die zijn doorgaans ook wat braver,aldus
enkele dames.
Brigitte,de animatrice,die veel jonger is dan de
residenten,aanhoort de verhalen met verbazing,
en stelt de vraag "Was er dan niemand,bvb van
de ouders,die daarop klacht neerlegde tegen zulke
lijfstraffen?"
Uit meerdere kelen klonk hetzelfde "Maar bijlange
niet!Als we thuis gingen klagen,resulteerde dat
meestal averechts,we kregen er dan nog een pak
slaag bovenop" en ze voegen er aan toe "Daarbij
we zijn er niet dood van gegaan hé!Er was trouwens
vroeger heel wat meer discipline dan nu.'t Is er
niet op vooruitgegaan met de zachte aanpak."
Alle mannen in het gezelschap herinneren zich nog
levendig één of meerdere keren een zware straf te
hebben ondergaan,behalve de Fons,die beweert
met uitgestreken gezicht nooit gestraft te zijn.
Waarop Charles repliceert met de vaststelling dat
Fons dan wel het 'febbekakske' van de meester was.
Over de leerstof waren ze het allemaal eens dat er
vroeger niet zoveel vakken waren als nu.Maar wat
ze kregen werd er zodanig ingedramd dat het nooit
meer vergeten zou worden.En dhr.Prins en mevr.
Thijs beginnen,om die stelling kracht bij te zetten,
de Franse werkwoordvormen te declameren.
Hetzelfde gebeurt met de tafels van vermenigvuldiging,
die moesten dagelijks zingend hardop in de klas met
z'n allen afgedreund worden,om ze nooit meer te
vergeten."Doe maar eens een test,met een 12 jarige
en een oudere persoon" zeggen ze."Wij weten wel
wie er het snelst en correct zal antwoorden"
"En moedertaal was ook geen lachertje in onze tijd,
vooral op de spelling was men heel streng" en ze
vervolgen met "Wij moesten geen opstel afgeven met
een paar 'dt fouten' in.Radicaal gebuisd was dat!Voor
elke fout moesten we minstens twintig keer,maar
meestal veel meer, het juiste woord schrijven."
Tot slot ging het er nog over hoe belangrijk vlijt in die
tijd was "Dat werd zelfs zeer belangrijk geacht,wij
kregen daar punten op.Ze zouden dat trouwens best
terug invoeren"
En daarmede werd dan besloten,want het was
ondertussen tijd geworden voor het avondeten.

Einde



En wie herinnert zich de catechismus niet meer
uit die tijd,die we zowat uit het hoofd moesten kennen.

Alles wat hierboven beschreven staat heb ik zelf ook
nog meegemaakt,en zelfs aan den lijve ondervonden.

Alterego

[elisa20]

Dag Alter

Dit is de eeste keer dat ik je een antwoordje geef op je topic,
meestal doe ik het bij Bosrankje (voor jou mee!!!!) Schande oh schande !!!

Je hebt een fraaie topic!
Je relaas over het vroegere leven op school herken ik ook wel een beetje (als meisje, dus niet helemaal zo streng!)
Vele 'jongeren' houden het niet voor mogelijk!!
Prachtig stukje proza natuurlijk

Fijn weekend
elisa

[Alterego1]

Elisa,

Hartelijk dank voor je bezoek aan onze topics.
Hopelijk bevalt deze ptt met jouw gedicht je een
beetje.En blijf je niet in de 'stilte' verzonken.

Vriendelijke groetjes,

Bosrankje en Alterego

[Norman12]

Hallo Alterego

Bedankt voor je tof bezoek en commentaar op EER.be.TOON
Op het moment dat je dat schreef luisterde ik (voor de zoveelste keer) naar 24 rozen van Toon.Maar je hebt gelijk wat Jo Erens betreft(ik wist niet dat hij uit de buurt van Toon kwam)
Wat de catechismus betreft : ik kon hem ooit rats van buiten en alhoewel ik daar niet boos over ben moet ik er toch bijzeggen hoe ik op die manier naief en onvoorbereid op de echte wereld ik in die katholieke scholen werd gehouden

Groetjes voor jou en Bosrankje ,

Norman

[marleentje]

Alterego,

Ik kom bijna dagelijks lezen op de topics van jou en je lief bosrankje, maar zonder een woordje na te laten

Enige dagen geleden beloofde ik je een zichtbare voetafdruk, bij deze mijn belofte ingelost






marleentje

[Alterego1]

Lieve Marleentje,

Samen met Bosrankje verheug ik mij steeds in
jouw gewaardeerde blijken van vriendschap.

Het is voor ons een waar genoegen wanneer de
'Leading Lady van SeniorenNet' op bezoek komt
in onze topics,en er het zachte spoor van haar
aanwezigheid achterlaat.

Opdat je sporen niet voortijdig zouden gewist
worden heb ik een paar dagen gewacht om er
mijn oprecht dankjewel te laten overheengaan.

Jouw minzaamheid Marleentje stellen wij ten
zeerste op prijs,en het zal Bosrankje en mezelf
steeds blijven verblijen u te mogen kennen.

We hopen dat jij nog vele jaartjes,als de echt
onschatbaar waardevolle 'rechterhand' van Pascal,
dit SeniorenNet mede in goede banen mag blijven
leiden.

Wanneer ooit de geschiedenis van SeniorenNet
mocht geschreven worden,dan moet men jou
Marleentje,daarin een onvergelijkbaar grote
verdienste toekennen voor die jarenlange
onwrikbare tomeloze inzet.

Pascal zal het mij zeker niet ten kwade duiden,
wanneer ik zeg dat SeniorenNet en Marleentje
in één adem dienen vernoemd te worden.

Voila,dat mocht,en moest,ook eens gezegd zijn.

Marleentje,we hopen nog lang van je innemende
genegenheid te mogen genieten.

Met vriendelijke en genegen groetjes,

Bosrankje en Alterego

[Alterego1]

[Alterego1]

[Alterego1]

In nostalgie:

Waar is de tijd?

Voordat we bij ons thuis een TV toestel hadden,
in de jaren '50,luisterden we op zondagnamiddag
steevast naar het programma 'Opera en Belcanto'
van Etienne Vanneste op de radio.

De intro van het programma was de machtige
muziek van het 'Zigeunerkoor' uit Il Trovatore van
Giuseppe Verdi.

Vandaag zovele jaren later denk ik daaraan terug,
me in nostalgie afvragend:waar is die tijd naartoe?!

Het programma bestaat al lang niet meer,maar de
muziek is gelukkiglijk wel gebleven.
En ik luister er nog graag eens naar,terwijl ik me
ondertussen die lang vervlogen jaren voor de
geest haal.

Hopelijk kan ook u,die dit leest,er van genieten.
Al was het maar door de mimiek van de dirigent.

http://www.youtube.com/watch?v=RXFZckzjcKw

[Norman12]

.
Hallo Alter ,

Dat was ook voor mij de achtergrondmuziek van zondagmiddag
Maar ik was te jong om me erin te verdiepen , toch zal de harmonie me op weg hebben gezet voor de liefde voor muziek
Ik weet wel dat ik als vierjarige meezong met de radio : de Ramblers zongen "Maar ik heb er geen spijt van , Hij wel !Ik was ook nog te jong om die raad te onthouden
Toen kwam Elvis, kwamen de Beatles , en zoveel meer
Ik ben het internet dankbaar want nu verzamel ik graag oude stemmen zoals Joseph Schmidt , Rudi Schuricke ...enz
En jij ook bedankt voor nog maar eens een wegwijzer naar U-tube
Ik zoek daar weinig in omdat de jungle van miljoenen filmpjes mij een beetje ontmoedigen : het kost immers weer zoveel tijd om uit te zoeken

Groetjes,

Norman
.

[Alterego1]

Dichter Jan Van Nijlen

Een onzer allergrootste dichters,gelauwerd met de Staatsprijs
voor Letterkunde in 1955 en de Constant Huygensprijs in 1963.
Maar tegelijkertijd misschien ook wel de meest godvergeten
dichter in dit land.
Geboren te Antwerpen,in de drukke Carnotstraat waar zijn
vader een effectenhandel had,op 10 November 1884,en
overleden te Ukkel op 14 Augustus 1965.
Hij was een tijdgenoot en grote vriend van Willem Elsschot.
Fons(De Ridder) en Jan groeiden samen op,en werden later
als grootmeesters van het woord erkend.Ze waren de
eerste Vlamingen die de Constant Huygensprijs wonnen,
Elsschot in 1955 en Van Nijlen in 1963.

Zijn gedicht 'Bericht aan de reizigers' zal waarschijnlijk
in het Centraal Station te Antwerpen een ereplaats krijgen.
Mede onder impuls van schrijfster Brigitte Raskin,die de lang
gekoesterde verwachting van wijlen Johan Anthierens
daaromtrent tot stand wil zien komen.

Bericht aan de reizigers

Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen,
dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen.

Zit rustig en geduldig naast het open raam:
gij zijt een reiziger en niemand kent uw naam.

Zoek in 't verleden weer uw frisse kinderogen,
kijk nonchalant en scherp, droomrig en opgetogen.

Al wat ge groeien ziet op 't zwarte voorjaarsland,
wees overtuigd: het werd alleen voor u geplant.

Laat handelsreizigers over de filmcensuur
hun woordje zeggen: God glimlacht en kiest zijn uur.

Groet minzaam de stationschefs achter hun groen hekken,
want zonder hun signaal zou nooit één trein vertrekken.

En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente
van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen,

Blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad
en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.

En arriveert de trein in een vreemdsoortig oord,
waarvan ge in uw bestaan de naam nooit hebt gehoord,

Dan is het doel bereikt, dan leert gij eerst wat reizen
betekent voor de dolaards en de ware wijzen...

Wees vooral niet verbaasd dat, langs gewone bomen,
een doodgewone trein u voert naar 't hart van Rome.

Jan van Nijlen
uit Verzamelde Gedichten (1964)

[ria]

"Bericht aan de reizigers, een prachtig gedicht,"dat ik nooit eerder las.
Bedankt om het hier te plaatsen Alter,
ria

[elisa20]

Beste Alterego,

Ik hoorde gisteren het gedicht van Jan Van Nijlen
voorlezen op de radio
en ik dank je om het hier te plaatsen
Ik zag Brigitte Raskin op TV bij Phara, , maar daar werd het niet voorgelezen!

Dank voor gedicht en informatie,
groetjes,
elisa20

[Alterego1]

Ria en Elisa,

Bedankt voor het bezoek,en blij te vernemen
dat jullie het gedicht kunnen waarderen.

'k Heb over Jan Van Nijlen trouwens reeds eerder
hier op mijn topic een korte levensbeschouwing
geschreven,al weet ik zelf niet meer op welke pagina.

Nogmaals bedankt voor jullie aandacht

vriendelijke groetjes

Bosrankje en Alterego