Spinsels van Alterego

[Alterego1]

Nieuw jaar

't Is weer zover............

We draaien de laatste bladzijde
van het boek "2006" weldra om.
Ooit zullen we er in gedachten nog
wel eens in terugblikken,
met gemengde gevoelens wellicht,
want vreugde en verdriet durfden
elkaar wel eens af te wisselen.
Geen mens ontkomt er aan!

We beginnen met z'n allen aan
het nieuwe boek "2007",volledig
maagdelijk blank nog.En hoe we
dat gaan invullen blijft voorlopig
nog een vraagteken......?
Al heeft ieder van ons vandaag
het vaste voornemen om dat
naar best vermogen te doen.

Wij hopen dat ieder van u er
in lukt om voldoenig te vinden op
elke bladzijde.
Wij wensen iedereen het allerbeste
voor het nieuwe jaar.Een jaar
boordevol goede gezondheid,
met zo weinig mogelijk droefenis,
maar met zoveel mogelijk vreugde
diep in 's mensen hart!

Bosrankje en Alterego

[Alterego1]

Bloemlezing van de Limericks die ik
schreef in de laatste week van 2006


We maken ons op voor een nieuw jaar
duiken dan in feestelijke sfeer altegaar
in volle winterkoude
vergeten we het oude
en dansen we blij op de vrolijke snaar

Hopelijk brengt het voor ieder blijdschap

Laat ze maar zeggen,wij weten beter
een grote eter,dikwijls 'n kleine weter
meestal de omvang
heeft weinig belang
sommigen schrijven per lopende meter

'k Wens ieder de Lotto-Superpot

Geef mij maar de liefde van een vrouw
en voor je 't weet trekt ze aan je mouw
of heel schrander
streel je elkander
en dan beloof je elkaar eeuwige trouw

Die ouwe bok lust nog een groen blaadje

Op liefde staat er geen leeftijd
gevoelens zijn nooit uitgedijd
blijf jong van hart
liefde is iets apart
kan zelfs bloeien in wintertijd

Jong van hart en grijze haren......

Geef mij een vrouw die weet wat zij wil
met een temperament waarvan ik ril
en wiens armen
mij verwarmen
die mij zover brengt dat ik het uitgil

Hoe lief en romantisch het kan zijn

Hoe lief en romantisch kan het zijn
ware liefde,en geen schone schijn
wat we betrachten
nooit nog klachten
dat maakt van 't leven een festijn

Ouwe vossen trekken rare smoelen

Ik zou je nog eens graag verwennen
samen warm onder de kerstdennen
met fonkelend licht
en een mooi gedicht
zal ik je dan mijn liefde bekennen

Vandaag vieren velen hun feestdag

Och man,doe niet altijd zo gewichtig
hier en daar doet er een al spichtig
hou het vrolijk
liefst liefderijk
de eenvoud is soms toch zo prachtig

Wees indachtig,eenvoud siert de mens

Laat ons hopen op een vredevol jaar
moest 't kunnen,we maken het waar
samen streven
om ieder leven
alle kansen te geven,'n nobel gebaar

Er leven nog Don Quichotte's onder ons

Men kan alles in zekere mate missen
in het leven,behalve gezondheid

Dat is een evidentie(dixit Alterego1)

[Alterego1]

Sunt lacrimae rerum et mentem
mortalia tangunt

Er zijn tranen vanwege onze rampspoed,
en wat ons stervelingen overkomen is,
raakt de harten der mensen

(Vergilius, Aeneis 1, 462)
------------------------------------------

Een wondere Kerst...

In Parijs,langs de Seineboorden,hokt hij
in een schamel piepklein tentje,met als
enig gezelschap zijn hond,die hij als
"vondeling" van een gewisse dood redde.
De affectie tussen hen beiden is bindend.
Het karige menu met de schaars bijeen
gesprokkelde ingredienten,her en der
bemachtigd,wordt zonder morren
steeds broederlijk gedeeld.

't Levenspad ongenadig doorkruist door
tegenspoed en onrechtvaardigheid,
die hem meedogenloos achtervolgden.
Vrouw en kind,have en goed,had
dit woelige leven hem bruusk ontnomen.
Daardoor mentaal gebroken,
in de marginaliteit verzeild,leidt hij
nu,als verbitterd-vereenzaamde clochard,
'n pover uitzichtloos zwerversbestaan.

Hij zou het meest exquisite diner kunnen
bereiden,met zijn kwalificatie als kok,
mocht hij over de middelen beschikken.
Vooral nu in de Kersttijd had hij graag
wat lekkers klaargemaakt,voor zichzelf,de
hond,en enkele buren-clochards die net als
hij miserie en armoe moeten trotseren.
Met melancholische weemoed denkt hij
aan weleer,Kerst bij vrouw en kind.

Als een reddeloos verloren,hulpeloos
dolend stuk wrakhout,zoekend naar
enig houvast,zwalpend,deinend,als
voortgedreven op metershoge golven,
van een fel bruisende wildwoeste zee;
zo voelde hij zich die dag,en de dagen
er voor,in dat jachtige voorbijglijdende
leven.Het werd hem allemaal wat te
machtig,felle emoties beroerden hem.

Wat had hij al niet ondernomen om het
tij te doen keren,sollicitaties in hotels en
restaurants,zonder bevredigend resultaat.
Wie neemt er nu een clochard in dienst?
En in de keuken dan nog wel! En toch......,
op Kerstdag 2006 gebeurde het,een
goedhartig restauranthouder nam hem in
dienst,mét logies er bij! Van een wondere
Kerst gesproken,deze is er een!

Alterego 1

[Bosrankje]

Beste Jure,

Jij neemt mij de woorden uit de mond !
Alter heeft inderdaad een scherp
observatievermogen en een zeer
kritisch oog (ook voor zichzelf)

Ik heb het geluk om hem als corrector
te hebben (onder andere he )
omdat ik het fijne van de Nederlandse
taal nooit zal kunnen voelen als een
echte Vlaming. Maar zoals hij soms met
een tikje ironie zegt :
samen zijn wij goed !

Bedankt en liefs van B srankje !

[Alterego1]

Solden

Regen striemt mij in 't gelaat,
bezwangerd mijn brillenglas,
dus loop 'k in snelle pas,
door de drukke winkelstraat

Etalages,sfeervol verlicht,
trekken smekend aandacht,
't is of elke vitrine je toelacht,
wat echter nog niets verplicht

Toch stop ik hier en daar even,
Min twintig,min dertig en meer,
wat 'n grotesk gesoldeer,
't is net of ze 't weggeven

Oei,wat een drukte daar,
vrouwen belust op koopjes,
graaien in gestalde hoopjes,
keuren de afgeprezen waar

Ze ruziën,de dames van 't profijt,
-"blijf daar af,gij domme snabbel,
dat is 't mijne,seffens 'n ababbel"-,
klinkt daar 'n bits furieus verwijt

Ze zijn niet allen zo strijdvaardig,
dat oudere dametje,gedistingeerd,
zij monstert doodgemoedereerd,
met kennis 'n jurkje,haar waardig

Een jonge vrouw met kinderwagen,
heeft kennelijk ook wat van doen,
een overgooier van niet zoveel poen,
zal haar geliefde toch wel behagen

Zo vindt ieder wat naar zijn gading,
bij 't snuffelen in rekken en bakjes,
huistoe beladen met pakjes en zakjes,
dromend van de volgende soldering

Alterego 1

[Alterego1]

Antwaaaaarps...............



De truuk in deze wereldtaal, is eigenlijk gewoon
om een hele zin te beperken tot 1 woord:

* Het is nu jullie beurt
Tizonnolle
* Ik heb je er nog voor gewaarschuwd
Kemmetoenogzoegezei
* Hij kon er niets aan doen
Akosterniondoeng
* Ze heeft het niet goed verwerkt
Zissernichoefan
* Hij zei het immers ook
Azeigetoemmesoek
* Dat had je niet gedacht he?
Dadoddenichedochtei
* Ze hebben u in de maling genomen
Zemmenoeligge
* Ze was het moe
Zewieretbeu
* Hij neemt alles mee
Aschaardallesmej
* Het is er echt aan te zien
Geziegeterbegoton
* Hij praat nonsens
Azeiwerriswa
* Hij kon er niet opkomen
Akwammerniejoep
* Dat is zeer goedkoop
Dasbekaanstverniet
* Hij heeft het in de gaten
Ajeigeteur
* Een klaploper
Nenapsjaar
* Je moest eens weten
Gemoestetbegotisweete
* Het is haar dagje niet
Zeigetnogalissitte
* Een ruitjeshemd
Eukarowenem
* Kan ik u ergens mee van dienst zijn?
Kannekoewellepe ?
* Heb je het door?
Eddetindemot?
* Wat had je zoal graag gehad ? -
Wamoetemme ?
* Wat heeft hij gezegd ?
Wasseitem ?
* Wat doet hij nu weer?
Watoetemnawer ?
* Wat sta je daar nu te kijken?
Oestoddedorna ?

[Alterego1]

Titi...........

Haar lichaam is zo zacht als satijn
met hier en daar een klein plekje
verhevenheid of een donker vlekje
wordt 't beroerd,dan vindt ze 't fijn

Met intens behaaglijke speelsheid
laat ze zich in vervoering brengen
tot onschuld en lust zich vermengen
in een ongebreidelde zinnelijkheid

't Is niet makkelijk te omschrijven
hoe lang ze wil dat 't haar pleziert
ze geniet,zonder dat ze 't uitgiert
de sublimatie wil ze niet verdrijven

Wat haar betreft,mag 't uren duren
ze gebaart zeker niet van ophouden
't genot vertaalt zich in veelvouden
en maximaal weet ze 't uit te puren

Ze rekt en strekt daarbij zo katachig
wringt athletisch in allerlei bochten
overgeleverd aan wilde hartstochten
wordt 't haar soms wel eens te machtig

Dan draait ze zich om,de speelse snoes
bekijkt me dankbaar met voldane blik
en terwijl ik nu jullie fantasie doorprik
neem ik afscheid van Titi,onze lieve poes

Alterego 1

[Alterego1]

Antwaaaaarps.........(deel 2)

*Daar zijn ze ruzie aan 't maken
-Tiswerkoekenbak

*Hij is er mee weg
-Ajisdepistin

*Hij maakt gauw dat hij weg komt
-Ajisriepensnaaien

*Mag ik ook eens
-Makoekis

*'k Voel me raar vandaag
-Kepdeweubbe

*Ik ga er vandoor
-Kbolletaf

*Als ik dronken ben
-Azekzatzen

*Ik ga naar huis
-Kzenschuppes

*Van verbouwerering
-Vanaltereuze

*Dat had je gedacht
-Daziedevanier

*Heb je 't gesnapt
-Eddetteur

*Weet je soms nog zoiets
-Wettenogwa

*Waar blijft hij nu
-Woarbleftemna

*Streken hebben
-Zjaaremme

*Hij is niet goed gehumeurd
-Ajeigetnogalzitte

*Hij heeft het zitten
-Ajeigetspekaon

*Verdorie wat is dat
-Godjimmenas

*Een ingebeelde zieke
-Nekarottentrekker

[Bosrankje]

Alter,

Ben volop aan het leren maar het is moeilijker dan chinees

voor mij hoor !

Een ding is zeker, en je weet het, het is lachend leren

Ik wacht met ongeduld op deel 3

Je Boske

[Alterego1]

Hierbij de stille getuigen van
4 fasen uit een mensenleven!

[Alterego1]

Fascination......

Valentijn,'n hoogdag voor verliefde paren,
voor hen die nog gelukkig zijn met elkaar
en leven op 't ritme van amoureuze snaren,
dag aan dag aanschouwelijk waarneembaar

Innige liefde...,samen daartoe gedreven,
geeft verliefden een bijzondere uitstraling
doordat zij 't beminnen zo intens beleven,
vol tedere overgave,liefst nog bij herhaling

Altijd,in elk jaargetijde,op iedere leeftijd,
weet liefde zich te openbaren,en te bloeien,
als een steekvlam die je grenzen overschrijd,
het minnevuur dat je lichaam doet gloeien

Valt 't je te beurt zo'n warme genegenheid,
als zo'n minneschicht op jou wordt gericht
wees gecharmeerd en voel je niet verleid,
't zal je niet berouwen dat je bent gezwicht

Liefde,'n fascinatie tussen man en vrouw,
mooi of lelijk,jong of oud,liefde is blind
laat zich niet leiden door uiterlijke bouw,
'n uitstraling wil of je wel of niet bemind

Wereldwijd is men er zich van bewust,
harmonieuze liefde is 'n kostbaar kleinood
dat meer omvat dan enkel begerende lust,
waarbij men 't lichamelijke niet verafgood.

Alterego

[Alterego1]

Saint Amour

Innige tederheid
van verliefde
paren
die elkaar intens
beminnen
op amoureuze
snaren
met gloeiend
minnevuur
in een harmonieuze
liefde

Alterego

[Bosrankje]

B srankje

[Alterego1]

Alice Nahon

Alice Nahon werd te Antwerpen(Grote Markt 58,1ste verdieping,waar een gedenkplaat daaraan herinnerd)geboren op 16 augustus 1896,zij was derde in een gezin van elf kinderen. Vader was geboren in Nederland,maar van Franse afkomst. Moeder, Julia Gijsemans, was afkomstig van Putte bij Mechelen, waar Alice tijdens haar kinderjaren dan ook zeer dikwijls verbleef. Zij verbleef er een jaar lang bij haar tante in de afspanning "Het Kasteeltje van Namen". Na de lagere school in Oude God volgde zij vanaf 1911 de lessen in de landbouwschool te Overijse, waar zij haar diploma behaalde.
Bij het uitbreken van Wereldoorlog I werd zij echter leerling-verpleegster in het Stuivenbergziekenhuis te Antwerpen. Wegens de oorlogsomstandigheden werden de gewonden er verzorgd in de vochtige kelders. Na wekenlange intense hulpverlening werd zij, nauwelijks achttien jaar oud, oververmoeid en, wat erger was, haar longen bleken aangetast te zijn. Zij volgde nog tekenlessen aan de Akademie van Antwerpen en de cursus van letterkunde gegeven door Pol de Mont, doch ze was verplicht de hieropvolgende jaren door te brengen in rusthuizen en sanatoria.
Vanaf 1917 verbleef ze o.a. gedurende zes jaar in het Sint-Jozefsinstituut te Tessenderlo, dat eigenlijk totaal niet geschikt was voor de verpleging van zulke patiënten. Daarenboven lieten de geneesheren er geen twijfel over bestaan dat haar als TBC-patiënte geen lang leven beschoren was. Zij werd depressief. De lectuur van haar lievelingsdichters, o.a. Guido Gezelle, en het schrijven van eigen gedichten was haar enige troost. In die periode verschenen haar eerste gedichten in "Vlaamsch Leven". Tijdens haar verblijf in Tessenderlo schreef zij twee dichtbundels : "Vondelingskens" (1920) en "Op zachte vooizekens" (1921). Zij werd hiermee enorm populair. Van haar bundels met eenvoudige, gevoelige, weemoedige verzen gingen niet minder dan een kwart miljoen exemplaren over de toonbank.
Haar gedichten getuigen van een liefde voor de natuur, bewondering voor eenvoudige dingen en verdriet om eigen en andermans leed, dit alles doorweven van godsvrucht. Dank zij de gulheid van haar talrijke bewonderaars kon ze een buitenlandse arts raadplegen. In januari 1923 vertrok ze naar Luzern. Na nieuwe onderzoeken werd vastgesteld dat zij niet leed aan tuberculose, maar wel aan chronische bronchitis. Na ettelijke verloren jaren in de sanatoria werd zij naar Italië gestuurd waar ze in korte tijd genas. Na vervolgens enige tijd in de Landes en in Parijs verbleven te hebben, keerde zij naar Antwerpen terug, om later nog nieuwe geneeskundige behandelingen in Den Haag en Amsterdam te ondergaan.
Zij genoot van haar herwonnen vrijheid, reisde als gevierde dichteres heel Vlaanderen en Nederland door en maakte vrienden in de artistieke milieus. In 1927 werd ze bibliothecaris in de stadsbibliotheek te Mechelen. Zij begon er een tamelijk vrije levenswandel op na te houden en behoorde tot de intimi rond avant-gardistische kunstenaars als Fernand Berckelaers(alias Michel Seuphor - Seuphor anagram van Orpheus) en Geert Pijnenburg. Zij was echter ook bevriend met meer traditionele letterkundigen zoals Maurits Sabbe en Gerard Walschap. Zij poogde in haar nieuwe bundel "Schaduw" (1928) los te komen van haar vroegere "brave" poëzie, maar slaagde daar niet in.
In 1932 werd zij opnieuw ziek en moest haar betrekking van bibliothecaris opgeven. Zij bewoonde toen de schilderachtige kapelwoning van het middeleeuws kasteel Cantecroy te Oude-God. Het ging met haar gezondheid echter van kwaad naar erger. Haar laatste levensjaar bracht zij door op haar appartement aan de Carnotstraat(in nr 17) in het centrum van haar geboortestad. Vanaf januari 1933 werd zij zwaar ziek en voor goed bedlegerig. Zij verzwakte van dag tot dag. Na een pijnlijke doodstrijd overleed zij op 21 mei 1933, amper 36 jaar oud. Zij werd onder enorme belangstelling begraven. Haar graf bevindt zich op het kerkhof Schoonselhof te Antwerpen. Na haar dood, in 1936, verscheen nog de bundel "Maart-april" met jeugdgedichten en nagelaten verzen.

Onder m'n voeten reuz'len stil
Verdroogd' en bruin' Oktoberblaân;
Neem Gij m'n handen, God, ik kàn,
Ik durf er haast niet overgaan...
M'n zwier'ge tred is niet gewend
Te trappen op illuzie-scherven...
Gij, die me "leven" hebt geleerd,
God, leer me sterven.

(Alice Nahon, Stervens-pijn, Vondelingskens, blz. 21)

[Bibi]

Alterego en Bosrankje ...
ik wens jullie alvast een heel fijne, gezellige en liefdevolle VALENTIJN
Maar ik weet natuurlijk ...
dat het bij jullie elke dag
" VALENTIJN " is
Liefs xxx *BiBi*