tussen HEMEL en AARDE
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
God die ons liefheeft
God die ons liefheeft,
gedoopt in de heilige Geest,
hebben wij voor altijd
Christus ontvangen
U zegt tot ieder van ons:
'Jij bent uniek voor Mij,
in jou vind ik mijn vreugde'.
Frère Roger van Taizé
God die ons liefheeft,
gedoopt in de heilige Geest,
hebben wij voor altijd
Christus ontvangen
U zegt tot ieder van ons:
'Jij bent uniek voor Mij,
in jou vind ik mijn vreugde'.
Frère Roger van Taizé
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
AANRAKEN.
Het zijn de momenten
van naamloos verdriet,
de uren waarin je
geen uitkomst meer ziet,
dat diep in jezelf
toch een ruimte ontstaat,
waarin als een wonder
de deur opengaat.
Je voelt het wanneer je
de vrede weer smaakt:
een liefdevol mens
heeft je hart aangeraakt.
Frits Deubel
Laatst gewijzigd door Maria-Christina op 06 jan 2007, 15:08, 1 keer totaal gewijzigd.
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Moederken
‘t En is van u
hiernederwaard,
geschilderd of
geschreven,
mij, moederken,
geen beeltenis,
geen beeld van u
gebleven.
Geen teekening,
geen lichtdrukmaal,
geen beitelwerk
van steene,
‘t en zij dat beeld
in mij, dat gij
gelaten hebt,
alleene.
o Moge ik, u
onweerdig, nooit
die beeltenis
bederven,
maar eerzaam laat
ze leven in
mij, eerzaam in
mij sterven.
Guido Gezelle
‘t En is van u
hiernederwaard,
geschilderd of
geschreven,
mij, moederken,
geen beeltenis,
geen beeld van u
gebleven.
Geen teekening,
geen lichtdrukmaal,
geen beitelwerk
van steene,
‘t en zij dat beeld
in mij, dat gij
gelaten hebt,
alleene.
o Moge ik, u
onweerdig, nooit
die beeltenis
bederven,
maar eerzaam laat
ze leven in
mij, eerzaam in
mij sterven.
Guido Gezelle
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Jure, waar het hart van vol is...
Het is zoals met verliefd zijn.
Dank voor je bezoekje,
MARIA-Christina
Het is zoals met verliefd zijn.
Dank voor je bezoekje,
MARIA-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Het licht ontwaren
De natuur rust in de donkerste dagen
om onder de kracht van het licht
groei en bloei uit te dragen.
Ook de mens kan in de donkerste dagen
de stilte van binnen ervaren,
waardoor het licht kan ontwaren,
dat de kracht van ontwikkeling
en verwezenlijking in zich draagt.
De natuur kent haar rust en stilte.
De mens gaat er al zoekende
vaak aan voorbij ...
Marleen Weusten
www.oneindigeliefde.nl
De natuur rust in de donkerste dagen
om onder de kracht van het licht
groei en bloei uit te dragen.
Ook de mens kan in de donkerste dagen
de stilte van binnen ervaren,
waardoor het licht kan ontwaren,
dat de kracht van ontwikkeling
en verwezenlijking in zich draagt.
De natuur kent haar rust en stilte.
De mens gaat er al zoekende
vaak aan voorbij ...
Marleen Weusten
www.oneindigeliefde.nl
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Hoog-lied
De vogel zingt zijn hooglied
en strekt de vleugels uit naar de lucht.
Telkens weer, zonder voorbehoud.
De vogel vraagt niet
voor wie en waarom ...
De bloem reikt naar het licht
met schitterende vormen en kleuren
en vult de lucht met tintelende geuren.
Telkens weer, zonder voorbehoud.
De bloem vraagt niet
voor wie en waarom ...
Het is de mens voorbehouden,
telkens weer te vragen
voor wie, waarom en waarheen ...
Telkens onderweg en op weg
naar het doel,
naar de bestemming.
Het is de mens alleen,
die leeft onder voorbehoud,
hetgeen hem weerhoudt,
enkel te zijn -
zich zelf te zijn !
Marleen Weusten
www.oneindigeliefde.nl
De vogel zingt zijn hooglied
en strekt de vleugels uit naar de lucht.
Telkens weer, zonder voorbehoud.
De vogel vraagt niet
voor wie en waarom ...
De bloem reikt naar het licht
met schitterende vormen en kleuren
en vult de lucht met tintelende geuren.
Telkens weer, zonder voorbehoud.
De bloem vraagt niet
voor wie en waarom ...
Het is de mens voorbehouden,
telkens weer te vragen
voor wie, waarom en waarheen ...
Telkens onderweg en op weg
naar het doel,
naar de bestemming.
Het is de mens alleen,
die leeft onder voorbehoud,
hetgeen hem weerhoudt,
enkel te zijn -
zich zelf te zijn !
Marleen Weusten
www.oneindigeliefde.nl
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Evenwicht
Wij gaan
ieder voor zich
de smalle weg
over de hoofden van de doden
- bijna zonder angst -
in het ritme van ons hart,
als waren wij beschermd,
zolang de liefde
duurt.
Zo gaan wij
tussen vlinders en vogels
in een verbazend evenwicht
naar een morgen van boomtoppen
- groen, goud en blauw -
en naar het ontwaken
van de geliefde ogen.
Hilde Domin
Wij gaan
ieder voor zich
de smalle weg
over de hoofden van de doden
- bijna zonder angst -
in het ritme van ons hart,
als waren wij beschermd,
zolang de liefde
duurt.
Zo gaan wij
tussen vlinders en vogels
in een verbazend evenwicht
naar een morgen van boomtoppen
- groen, goud en blauw -
en naar het ontwaken
van de geliefde ogen.
Hilde Domin
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Je plotselinge aanwezigheid.
Al je licht stroomt binnen, duurzaam, hard
als steen.
Je komt
zo onbeweeglijk, zo in jezelf gekeerd.
Het diepe.
In je enige bestaan,
je enige licht,
brand je voor altijd.
José Angel Valente
Al je licht stroomt binnen, duurzaam, hard
als steen.
Je komt
zo onbeweeglijk, zo in jezelf gekeerd.
Het diepe.
In je enige bestaan,
je enige licht,
brand je voor altijd.
José Angel Valente
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Voorbijtrekkend landschap
Men zou moeten kunnen weggaan
En toch zijn als een boom:
Alsof de wortel in de bodem bleef
Als trok het landschap voorbij en wij stonden vast.
Men moet de adem inhouden,
Tot de wind nalaat
En de vreemde lucht om ons heen begint te draaien,
Tot het spel van licht en schaduw,
Van groen en blauw,
De oude vormen toont,
En wij thuis zijn,
Waar dat ook is,
En kunnen neerzitten en aanleunen.
Hilde Domin
Men zou moeten kunnen weggaan
En toch zijn als een boom:
Alsof de wortel in de bodem bleef
Als trok het landschap voorbij en wij stonden vast.
Men moet de adem inhouden,
Tot de wind nalaat
En de vreemde lucht om ons heen begint te draaien,
Tot het spel van licht en schaduw,
Van groen en blauw,
De oude vormen toont,
En wij thuis zijn,
Waar dat ook is,
En kunnen neerzitten en aanleunen.
Hilde Domin
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Aanvaarden is essentieel voor de kwaliteit van leven!
Dit werd me ooit zo ingegeven...
Het landde in mijn hart.. en beroerde me
Het kuste aan mijn smart..en troostte me
Het streelde zacht de pijn in heel mijn wezen...
En even...heel even maar,voelde ik:Ik heb niets te vrezen!
Aanvaarden is zo veel meer dan je verzoenen met je lot.
Het is ja zeggen tegen je oorsprong waarin je verankerd bent..
En omarmen van het Oneindige..van God
die jou liefheeft en die jij in je kern herkent.
Gerry Snikkers
Dit werd me ooit zo ingegeven...
Het landde in mijn hart.. en beroerde me
Het kuste aan mijn smart..en troostte me
Het streelde zacht de pijn in heel mijn wezen...
En even...heel even maar,voelde ik:Ik heb niets te vrezen!
Aanvaarden is zo veel meer dan je verzoenen met je lot.
Het is ja zeggen tegen je oorsprong waarin je verankerd bent..
En omarmen van het Oneindige..van God
die jou liefheeft en die jij in je kern herkent.
Gerry Snikkers
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Het licht begint te wandelen door het
huis
en raakt de dingen aan. Wij eten
ons vroege brood gedoopt in zon.
Je hebt het witte kleed gespreid
en grassen in een glas gezet.
Dit is de dag waarop de arbeid rust.
De handpalm is geopend naar het licht.
Ida Gerhardt
Verzameld Werk,
huis
en raakt de dingen aan. Wij eten
ons vroege brood gedoopt in zon.
Je hebt het witte kleed gespreid
en grassen in een glas gezet.
Dit is de dag waarop de arbeid rust.
De handpalm is geopend naar het licht.
Ida Gerhardt
Verzameld Werk,
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
JAREN later
op een heldere middag
vol nuchtere geluiden
en bezigheden in een huis
dat je nooit heeft gekend,
herinner ik mij plotseling
hoe zacht je ogen werden
als je me aankeek.
En even verschijn je mij
ten voeten uit, onverwacht
overgekomen uit het tijdloze.
Zo zacht zijn je ogen
dat ze mij verzoenen
met je weggaan, sneller
en onverwachter dan je komst.
Hanny Michaelis
op een heldere middag
vol nuchtere geluiden
en bezigheden in een huis
dat je nooit heeft gekend,
herinner ik mij plotseling
hoe zacht je ogen werden
als je me aankeek.
En even verschijn je mij
ten voeten uit, onverwacht
overgekomen uit het tijdloze.
Zo zacht zijn je ogen
dat ze mij verzoenen
met je weggaan, sneller
en onverwachter dan je komst.
Hanny Michaelis
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
ONZICHTBAAR
kom je mij tegemoet
op mijn moeizame tocht
door het maanlandschap
van de tijd.
Onhoorbaar
dringt je stem door
tot mijn geheimste
luisterpost.
Jij die al mijn wegen kent,
die mij ontcijferd en gelezen hebt,
blijf bij mij
onzichtbaar, onhoorbaar
en leid mij over de drempel
van de dood.
Hanny Michaelis
kom je mij tegemoet
op mijn moeizame tocht
door het maanlandschap
van de tijd.
Onhoorbaar
dringt je stem door
tot mijn geheimste
luisterpost.
Jij die al mijn wegen kent,
die mij ontcijferd en gelezen hebt,
blijf bij mij
onzichtbaar, onhoorbaar
en leid mij over de drempel
van de dood.
Hanny Michaelis
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
EEN BOOM OP DE HEUVEL
Laat ik nooit vergeten, dat er
een boom op de heuvel staat -
ergens, ver weg,
waar dan ook-een boom zonder naam,
bevriend met de komende avonden.
Een boom op de heuvel.
Die zal me eraan herinneren
hoe wakkere ogen zwerven in het gras,
hoe in de diepten van de dakloze nacht
de stemmen van de krekels aanzwellen.
Een boom op de heuvel.
Dat hij van me zal houden
en me nooit zal vergeten.
Hij is naamloos, ik zal hem
geduld en groene stilte noemen.
Een boom-zulk een ranke
belichaming van mijn gedachte! -
staat op de heuvel, verenigd met de wolken,
luisterend naar de duistere sprookjes,
die de wind hem toefluistert.
Ivan Tzanev
Laat ik nooit vergeten, dat er
een boom op de heuvel staat -
ergens, ver weg,
waar dan ook-een boom zonder naam,
bevriend met de komende avonden.
Een boom op de heuvel.
Die zal me eraan herinneren
hoe wakkere ogen zwerven in het gras,
hoe in de diepten van de dakloze nacht
de stemmen van de krekels aanzwellen.
Een boom op de heuvel.
Dat hij van me zal houden
en me nooit zal vergeten.
Hij is naamloos, ik zal hem
geduld en groene stilte noemen.
Een boom-zulk een ranke
belichaming van mijn gedachte! -
staat op de heuvel, verenigd met de wolken,
luisterend naar de duistere sprookjes,
die de wind hem toefluistert.
Ivan Tzanev
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Ik kan er niet omheen
Zelfs als ik het zou willen
Want mijn verlangen stillen
dat kan mijn God alleen.
Met deze, voor mij, mooie woorden, neem ik weerom afscheid.
Ik plaatst deze foto hierbij omdat we nog een laatste winterprik krijgen, zegt de weerman. Ik hou van een landschap onder de sneeuw, maar.... Hou het veilig en gezond! Warme groeten,
MARIA-Christina.