Gewoon, gedichten - 3

[sunset]

de dagen korten

het laatste zomergras gemaaid
leunen de banken nat tegen de bomen
mist het geklop van specht 't herinneren
aan reigers die in avond steeds dezelfde
bogen spannen; onder hun vleugels
beweegt het land

stil nu 't getjirp van krekels
zelfs wind die van de stammen glijdt
zwijgt waar de herfst zich openplooit
vliegen ooievaars naar 't zuiden;
vrouwen staan tot knieën in het water
uit hun handen glijdt het licht.
**********
sunset 18-09-2010
**********

[Bosrankje]

Beste sunset,

Met woorden, als kleuren van een nazomerspalet,
schilder je prachtige septembertaferelen...
Heel graag hebben we gewandeld door je gedichtentuin !

Lieve warme groetjes van Alter en Rankje

[sunset]

.
.
.Lieve Bosrankje,
Weer zo een warm mooie reactie die jij, jullie hier hebben achtergelaten; dank je wel en geniet van een - liefst rustige - herfstzondag. Voor midden volgende week heeft men een kleine nazomer voorspelt. Laten we hopen dat ze gelijk krijgen.
Liefs en knuf, groetjes
sunset
.
.
.

[sunset]

geen woorden genoeg

onlangs, toen wereld verschrompelde
zei jij: laten wij boeken uitbreiden

en wij namen letters van ‘t vuur
waren ons enkel geluid
onder huid genaaid
ik slechts een citaat in het hoofd

het oneindige kwam binnen
vroeg wanneer we alles wilden inhalen:
het niet uitgevoerde en of we de snoer niet zagen
die de hemel wegtrok

en wij? wij werden windjagers
nadat we wereld verschrompelden
schaduwgrijpers, want letters voldeden niet meer
voor steeds dezelfde vragen.
**********
sunset 19-09-2010
**********

[bo'ke]

Sunset,

Elf gedichten om te smaken
dat kan tellen
gelukkig hoef ik dit niet in één uur
want ik kom regelmatig lezen.


nog een fijne zondag wens ik jou
een blije groet
bo'ke

[sunset]

.
.
.bo'ke,

't Pleziert me dat je mijn schrijfsels nog steeds kunt smaken.
Dank je voor je bezoekje hier en een heel fijne maandag gewenst (Ik heb het nog steeds te druk *kijkt sip*).
Liefs en warme knuf, sunset
.
.
.

[sunset]

spraak(verwarring)

waar woorden krijgers worden
duelleren zij en één stapt uit de rij
heeft nog het hete bloed in toon
drijft zich tot aan een lippenhuid

- ik heb de taal een hut gebouwd
waarin zij schuilen kan;
herken de koude van een tong
als zij niet voelt -

wanneer het duister valt
de auto’s rij na rij in straten staan
dan is het dichten op haar einde
als leeg vat van de beste wijn

- in de voorbije dagen
heb ik de zomer
verfrommeld in mijn zakken.
**********
sunset 20-09-2010
**********


Het kan ook nog 'herfst (ook in mijn leven)' als titel hebben.

[sunset]

herfst in de dorpen

sterren boven de wolken denken zich
ogen die door hen opstijgen, verwijderen
ja zich zelfs sluiten; tuinen groeien terug
in weiden aan beide kanten van stenen
die een straat onder zich begraven; liggen
vast in voegen die zich wisselen

aan lantarens bungelen gedoofde lampen
wijzers van de torenklok hangen in tijd
zolang wind en regen het toelaten
wijzen hem af; enkel de woorden van doden
staan als huizen: de ochtend is avond
en middag is nacht

’t ritselen dat aan dieren herinnert is gefluister
van bomen als over paden gehesen zeilen
houden stemmen van naburige dorpen gevangen
kleuren wisselen hun namen onder de hemel
lippen blijven rood, verbergen zich slechts
voor de vallende bladeren

onder het lover komt het skelet van ’t kerkhof
tevoorschijn alsof het altijd al heimelijk leeft.
**********
sunset 21-09-2010
**********

[sunset]

voor een driedaagse zoon

en aan de einder
ochtendtwijfelen
vogels trekken
schijnheilig stil
geen zangers in de kruinen
het lover hangt nog steeds
(de dood: een oude)
zover het oog
golft breed
levenbrengend water

een vinger zinkt
de dam geopend
en vrij het oeverzand
verscheurend ook de smart
geen vogel vliegt, geen kinder
-ziel, zelfs niet geboorte
van een lach.
**********
sunset 22-09-2010
**********

[sunset]

altijd en overal

in schemer van zee
raken zich zacht
dag en nacht
goudglanzende zandkorrels
wanneer zon
langzaam wegzinkt

op onze huid
vangt warme nazomer
schaduw van verlangen
ademen wij liefde.
**********
sunset 23-09-2010
**********

[sunset]

juli 2010

naakt liggen wij en zonnen
(tegen de muggen een net
heel fijn gesponnen) verblind
door 't zonnelicht

van over ’t water komt
eentonig als gebeden
wind geblazen en naast ons ligt
Agatha Christie ongelezen

wij leven vanuit volle hand
en denken niet, wij voelen
zijn enkel nog natuur, niets meer
dan lijven op het zand.
**********
sunset 24-09-2010
**********

[gustilpe]

Sunset,

ik kwam even genieten van jouw mooie intense gedichten,
dromend van liefde in de voorbije zomer,
en uitdrukkende pijn uit het verleden.

De rhododendron in mijn tuin staat in tweede bloei,
hij vergeet de herfst!

[sunset]

.
.
.gustilpe,

Jou hier te mogen begroeten is altijd fijn. En nog fijner het mogen lezen van je altijd warme complimenteuse woorden.
Ik wens je een heel mooie vrijdag verder en alvast een prettig weekend.
Vriendschappelijke groet, sunset
.
.
.

[sunset]

kleurenstorm

ontraadselen doe ik jou
bij tijd en wijl zelfs spellen
tussen regels, één adem lang
vertoeven in jouw woord

en in jouw ogen spiegel ik
mij net als in je lippenrood
die zich voor tonggebeden
als tuin voor vingerschreden
en heel zoet spel mij biedt

kom laat ons lieven
wat wij niet kunnen missen:
niet ’t liefdesrood
noch eender andere tinten
van kleurenstorm in ons

(het groen tot geel
naar bruin en rood
en ook het hemelblauw).
**********
sunset 25-09-2010
**********

[_Nele_]

lieve Sunset,

veel gelezen en genoten

heerlijke gedichten schrijf je!!

lieve groeten en
een mooi herfstig weekend

Nele