Gewoon, gedichten - 3

[sunset]

.
.
.Nele,

Dank je voor je bezoekje hier en je warme vriendelijke woorden. Ik wens je een heel fijne avond en een prettige zondag, morgen.
Liefs en knuf, sunset
.
.
.

[sunset]

schande over hen
vergeving
aan 't kruis
genageld
in tempelruïnes
stille monden
wijd open
voor altijd
manend
de zwijgers
meelopers
en misbruikers:
waanzinnige
machtmensen.
**********
sunset 26-09-2010
**********

[sunset]

nazomeren

ik blijf in de zon die mij liefkoost
zelfs wanneer ik door de regen ga
- mijn haar grijzer en mijn huid ruwer -
ken ik haar niet echt (de zon en ik)
vlucht zij niet wanneer wij
ons ’s middags ontmoeten
ik vertel hoe ik haar hunker
zij zich om mijn benen klemt
tegen mijn buik mij laat genieten
van mooie dagen die gelukkig maken.
**********
sunset 27-09-2010
**********

[sunset]

het zuiden zomert nog

reeds voelt het jaar de lange reis
in ‘t noorden waait al herfst
hier ligt nog zomer, kleurenzwaar
pijnbomenwouden hemelstormend
zomen oude bergcascades
door ‘t ochtendlicht wordt steen na steen
het land voor mij nog steeds heroverd

wind draagt mij over golvenvelden
schildert in zeilen dromen mij
blauwgroen dansen de oeverranden
spiegelend in de Adria;
het maakt mij stil
en op trapeze
jongleer ik boven werkelijkheid

in elke bloem die ‘k zie ben ik
en in elk ding dat gretig zonne drinkt;
valt uit de dag dan laat het vuur
vervloeien kleuren vol magie
verzinken in een sterrenduister
draag ik in mij nog steeds dit wonder
bewaar het licht in al zijn luister.
**********
sunset 28-09-2010
**********

[sunset]

stranddromerijen

mijn hand volgt zachte welvingen over
enkels en buik en borst en wind blaast
zandkorrels, vliegen in mijn wimpers en
ik droom mijn hand, modelleer borsten
tepels staan fier rechtop en wind blaast
verder en verder, blaast rimpels in haar
zachte vormen met daarnaast het zand-
kasteel, de muren met zand omgeven
worden greppels, dieper en dieper en
ronder en uiteindelijk zakken zij in
zo sterk trekt wind aan hen en mijn hand
rust op haar vormen en rimpels en ook zij
vallen uiteen wijl ik me afvraag of ik niet
beter kastelen kan bouwen in plaats van
verder van zachte ronde vrouwenvormen te
dromen en ik kan niet besluiten wat te doen.
**********
sunset 29-09-2010
**********


21ste huwelijksverjaardag (van mij *glimlacht*)
.

[sunset]

nachtwandelen

wanneer in ’t lopen langzaam en met onzekere
passen het schemer opstijgt, een groepje jongeren
dat voor de kiosk wacht, rookt en zich kust
hun blikken mijn stappen begeleiden
op de kerktoren er achter groen de dakspanen
glanzen, verblinden en alles, zelfs vlierbessen
in de lucht mij rillend laat huiveren, mijn tred
doet stokken alsof ik over scherven loop en lach
schoenen over de schouders geslagen
het zingen achter de ogen houd
en in de nacht bordjes gloeien
aan de haltes van bussen koppeltjes
in ’t licht van koplampen voorbij slenteren
het stil wordt en alleen nog ik
voeten lopen laat, met adem verstikt
het licht achterna ren.
**********
sunset 30-09-2010
**********

[sunset]

stationsrestauratie

drukke bedrijvigheid en geel licht van hoge plafonds
de geur van lauwe spijzen, opgewarmd en flauw
bladert een man door papieren en nipt aan zijn bier
wisselen koppels onbelangrijkheden en hun ogen

een vlak fonkelen, geen reflectie van kaarsen noch lust.
buiten heeft de zon haar werk gedaan
flakkeren lantarens aan, oranje kegels
sap van citroenen dat zich op straat uitgiet

het licht omheint, alsof de dag schijnt in het duister:
reddingsboeien; daarachter slimme koppen
die lijnen zekeren, ‘t blanke schijnsel in handen houden

te midden van gestalten die op het einde wachten
hun eigen einde, groen nog en een bril
die op een tafel ligt, mee op ’t afscheid wacht.
**********
sunset 01-10-2010
**********

[ria]

weekendgroetjes,

...en sunset, ik weet ergens nog
een gezellig restaurantje,
midden in het bos,
natuurlijk rijden er geen treinen:lol:

ria

[sunset]

(meer dan alleen maar) zwanger

jij draagt het zwaarder
dan in hemel zee zinkt
de wind houdt aan
toch waait je schoot
de bladen van het roer
wanneer het water vloeit

in winter ligt in ‘t woud van riet
eendenkroost drijft in gedichten
snoep jij wat chocola
- in ‘t Godenbed met
mooie ogen uitgeweend
heb jij de man in ‘t kussen
ingenaaid

nog voor ’t zevende uur
hoor ik de kraaien
krassen in een droom.
**********
sunset 04-10-2010
**********

[sunset]

.
.
.ria,

Dank je voor je bezoekje hier en het wensende achtergelaten moois. 'k Kwam vandaag terug van een lang familieweekend met de kinderen en kleinkinderen, vandaar pas nu mijn reactie. 'k Wens je een heel fijne dinsdag.
Liefs, sunset
.
.
.

[sunset]

geen nacht dreigt het bed

plassen vol zon slingeren lui
waar lichtvoetig vrijheid vliegt
door rook van vroege zorgen
dauwen onverteerde zoenen
op randen van knekelstenen
danst eenzaam verlangen
naar centimeters huid
breken tekens uit wanden
sproeien koosjere liefde

kleine plagen houden van elkaar

dicht omarmd kreunen zij geluidloos
voor dat zij mij verlaten
over een brug naar de slaap.
**********
sunset 05-10--2010
**********

[bo'ke]

Goeie middag Sunset,

In een rustgevend bankstel
gezeten, komen lezen, gedreven;
het geeft mij kippenvel
al 't mooie door jou geschreven.

nog veel schrijfplezier
een zonnige groet
bo'ke

[Bosrankje]

Beste sunset

[sunset]

.
.
.Bosrankje,

Graag gelezen ontboezeming die je achterliet na je bezoekje hier; dank je wel daarvoor. Ik ben blij met en voor jou, jullie dat een moeilijke periode achter de rug ligt en dat jullie weer kunnen en mogen genieten. En wie ben ik, die trouwens zelf veel te weinig tijd heeft om te kunnen lezen en of reageren, om zelfs maar te denken dat jullie mij of mijn schrijfsels vergeten. Ik weet wel beter.
Liefs en warme knuf, groetjes
sunset
.
.
.

[sunset]

veel is vergeten

vandaag laten ze bruggen open staan
en staal doorboort een maagdelijke hemel
zelfs wolkenreuzen zijn snel weggevlucht;
nog zie ‘k ze in de verte gaan

wijl ik in woordgedachten jou
als poëzie schrijf op een Golden Gate
in mij ‘t voorbije enkel zucht
en in mijn oog welt reeds een traan

- half cederhout, half staalbeton
verzinkt, geruisloos in zichzelf verloren, zuilen
getijden van een heel oud leven

nergens nog sporen van een fundament
als houvast wat voor altijd is verleden
moet ik heel zacht om morgen huilen.
**********
sunset 06-10-2010
**********