Gewoon, gedichten - 3

[sunset]

.
.
.
bo'ke (maar niet alleen voor haar *glimlacht*),
Het is soms nodig en altijd goed wanneer mensen die om je geven je af en toe een terechte spiegel voorhouden. Ik ben zoveel met te vele andere dingen tegelijk bezig dat ik soms voorbijhol aan dat wat mij het meest pleziert, mij ook een warm gevoel geeft. Bo'ke, op jou onnavolgbare integere wijze heb je mij met mijn (inderdaad, grote *knipoogt*) neus op de feiten geduwd. En daarvoor zeg ik je dank. En natuurlijk ook voor je bezoekje hier en je heel warme woorden die je achterliet. Zoals beloofd ga ik vanaf einde deze week mijn agenda herschikken. En komt er weer ruimte vrij voor dingen te doen die ik het liefste doe.
Lieve omarmende genegen groet, sunset
.
.
.

[sunset]

als mierennest

als mierennest treed de stad uit schaduwen;
in nageur van uitlaatgassen vallen nooit gezochte zielen
over haar heen; verduisteren klaarte

waar niemand nog ’t warme zonlicht ziet
dringt alles zich op overvolle perrons
- onbemerkt als hongerige eenogige cerberus

de trein, tussen sporen aanrollend:
een bliksemend ziekelijk lichten
door een massa bij ‘t woord genomen
als een halfgod; gekwelde dromer-
zuchten.
**********
sunset 07-10-2010
**********

[sunset]

verder blijft er niets

toen stond hij op
slenterde naar 't venster
chrysanten rustten reeds
in 't hemelse acryl

een vogel schrok
die lineair kruiste, recht
met zijn wil

probeert hij te leven
in 't scheppen van stilte
niet te groot
voor dat wat blijft:
de kleine blonde dood.
**********
sunset 08-10-2010
**********

[gustilpe]

Sunset,

gedichten die mij ontroeren las ik hier zoals:

veel is vergeten
als mierennest
verder blijft er niets

heel graag gelezen!

[sunset]

.
.
.gustilpe,

Mooi weer het door jou hier achtergelatene; dank jewel. En voor vandaag, een heel prettige oktoberzaterdag (in een voorlopig laatste nazomers weekend).
Warme vriendengroet, sunset
.
.
.

[sunset]

en ’t Woord is God

brandbeschilderde ramen schijnen
hemelwoorden bij zonneschijn
spiegelen tonen op bidbanken
in gouden kerkschepen:

geschilderde woorden
hermetisch opgesloten
in prachtige tabernakels

hoeveel kaarsen moeten nog branden
om door hen gedode letters
weer tot leven te wekken?
**********
sunset 09-10-2010
**********

[sunset]

nog lang niet

gedompeld in geur van braambessen-
bloesems en gespreide dijen
laat ik je nooit alleen

luisteren wij samen Ray Charles
waar de vrouw zich omdraait
en je aanlacht wil ik tijd

vasthouden in plaats van ademen
voor het geopende raam,
ons uitrekken; het is nacht

en ik heb dit beeld voor ogen:
over ons een waaier doornloze rozen
en wij nog lang niet uitgeliefd.
**********
sunset 10-10-2010
**********

[sunset]

’t gevoel in mij

mij blauwen
door alle hemelen
die mij bedekken,
reikt naar
een vrijheid
over alle grenzen

worstel ik mij
door struikgewas,
langs paden
verliest zich mijn stap

schrammen doornen
mijn gezicht nat,
door alle tranen
lachen mij dromen
van dagen
die ik omarm.
**********
sunset 11-10-2010
**********

[sunset]

herfstmijmering

in ‘t verschrijden stiller, wijzer
over worden naar het gaan
dagen die zich snel verkleinen
leggen bonte nevelsluiers
aan het eind van dit bestaan

regen wast zich door de tijden
wind verjaagt reeds het gedroom
en op stoppelveld wat raven
hun gespot is zonder schroom

sterren ademen koele nachten
schaduw over bergen blad
bomen wiegen afscheidsliederen
door vergeten bloesemlagen
naar de winter loopt het pad.
**********
sunset 12-10-2010
**********

[sunset]

wat als

wat als herinneringen bloemen worden
mijn hart een paradijs; als onder rozenstruiken
vergeten zoenen geuren, het droeve wenen
hangt aan slanke leliewitte stelen

de kinderzomers geel weer zoemen
in wolken brem; twee kuikens
vrolijk scharrelen door ’t gestruik
het einde nooit meer duister

en wij daar allen zitten om
een stenen koele dis
in glans van licht
slechts gouden feesten

het hele jaar in appelbomen
blauwe vogels zingen in ’t getwijg
een lied van nooit vervulde kinderdromen

ik stil word, zwijg.
**********
sunset 13-10-2010
**********

[_Nele_]

Sunset,

kom jullie een fijne zondag wensen!

"Wat als"zo mooi,en melancholisch

lieve groeten

Nele

[bo'ke]

Sunset,

mooi wat ik hier mocht lezen


een lieve groet
bo'ke

[sunset]

.
.
.Nele,

Net terug, in die volgorde, van enkele dagen Praag, Seiffen, Dresden; ik heb genoten en ben weer wat cultureel rijker én uitgerust *glimlacht*.
Dank je voor het moois dat je achterliet en nog een heel fijne dinsdag verder.
Liefs en knuf, sunset



bo'ke,

Dank je wel voor je bezoekje en je warme woordjes weer. Zoals hiervoor gezegd, ben ik net terug van enkele heerlijke dagen 'weggeweest'. Ik wens je een heel prettige herfstdinsdag.
Liefs en mijn warme genegenheid, sunset
.
.
.

[sunset]

onderweg van Praag

naar november neigend, is het
een lange rit, dromen kort
tot aan de grens van spraak
waar ritselend lover in het hoofd
(zeg ik je) huist in de bladeren
ruigharig wild, dravend met blazende
neusgaten, rondvliegend speeksel
in druipend aardevuil vel, als duistere
gevaarten in een landschap dat enkel
uit treksporen en veldwegen bestaat
- steeds met één dichtgeknepen oog
om duidelijker te zien - draaft
en neerstort, kort voor de schemer
wanneer het land met hemel één wordt.
**********
Ertsgebergte
sunset, oktober 2010
**********

[sunset]

netnogeenboomgaard

scherpe stemmen van vogels
sleuren aan donker, aan ochtend
van tijd in een waar ook altijd
netnogeenboomgaard

vind je appels, bloei
voor het jaar beslist
bomen met vleugels te wisselen
door stammen volgroeid gevederte

meidief, boomgeestkleuren:
de verwachtingsvolle droom
als afgeworpen huid
vind je in herfst

waar krassen van raven
nacht bedwingen
achter zwijgende tuinhekken;
in de nieuwe dageraad
dwarrelt verwelkt de kroon
rood bruin terug.
**********
sunset 20-10-2010
**********