Een SCHAT ontdekt - in memoriam Frido (TE BEWAREN!!)
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
FRIDO - geregistreerd op: 8-10-2004
Woonplaats: oost-vlaanderen denderstreek
Dagboekflitsen
Ze wisten van elkaar dat ze bestonden
hij sliep op zolder, zij in een dressoir.
Ze hadden al sms-etjes verzonden
maar verlangden vredig naar mekaar.
Hij kroop stil uit juwelen-kist-vergeten
een sombere, mistige novemberdag
sloop zachtjes op zijn dagboek-tenen
naar haar, die boven Suskes-Wiskes lag.
Op een beduimeld blad een treintje
hotsend rond een kop met sprietelhaar
met onderaan een lief konijntje
op z'n pels die woorden "mama ziet je
graag!"
"Hé jongen!" zei het dagboekmeisje
"ik kribbel-krabbel een toverster
want ik wenste mij een héél leuk reisje
met dansende kaarsjes her en der."
Toen sloeg de boy een blaadje over
omringd door hartjes stond een liefdeslied
een hupse tienermeisje had hem verloochend
nu vlekte in zijn verleden-boek verdriet.
Dan zongen rond het korte woordje "ja"
twee tortelduiven elk in 'n blauwe hoek
vlammend verlangen of...toch bijna
zevende hemel op pastelkleurend doek.
Zij schetste 'n wiegje op een hollebolle buikje
'n kanariepietje hield 'r de wacht
de hangklok met palmbomenluikje
tikte tevree "slaap zacht, kindje, slaap zacht."
M'n beste dagboekvrouwtje, luister even
die zinnen op m'n zwartgekleurde blad
had ik een kruis op d' achtergrond gegeven
denken aan 't leven, dat ik eens bij me had.
"Oei oei" zei ze en knikte dagboektranen
"afscheid nemen pijnigt wel 'ns iedereen
maar een onverwachte schok verdragen
kan daar een mensenhart wel nooit omheen?"
'k Sta vanmorgen te oemperaparen
een paarse krokus lacht een lentelied
fijn dat we day-book samen waren
wiss'len ons verleden-vreugde-en-verdriet.
Frido groet mijmerend de lezer
_________________de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Een parel
Ik keek voor mij
een parel lag
in modderbrij
het regende.
Ik kwam nabij
de zon verscheen
de parel zei
"neem me toch...och nee."
Ik moest voorbij
mijn lippen beefden
de parel blonk
toen in de regen.
Frido
Geplaatst: Za 20 Nov 2004, 11:05 Onderwerp: hand in hand
Hand in hand.........hand in hand
Hand in hand gaan we samen de wereld in
hand in hand gaan we samen de wereld in
Kom, geef me je hand.
Zolang, zolang er senioren zijn
zolang, zolang er senioren zijn
zolang zullen wij vrienden zijn.
Kom, geef me je hand !
Frido geeft de lezer de vijf
Geplaatst: Zo 21 Nov 2004, 12:00 Onderwerp: winterprik
Als 't leven buiten denkt aan slapen, zit ik
alleen bij grill'ge gloed van 't open vuur
terwijl 'k de vlammen met hun prooi zie spelen
knett'rend in 't zacht geruis van 't avonduur.
De tijd dat jeugdig hout zijn bloesems kuste
is nu voorbij; geen enkel groenend blad
zal ooit met zwakke stille adem strelen
de vogel, die er eens zijn nestje had.
In 't spel der vlammen zie ik huizen storten
en mensenlevens, teer als tere was,
aan 't smelten gaan in vaste greep van d' hitte
die trillend leven maakt tot doodse as.
Met vragend' ogen zie ik dreigend hellen
de wank'le toren van het aards bestaan
en toch verlang ik telkens weer naar 't leven
dat iedr'e morgen bij mijn bed komt staan.
Frido
Laatst gewijzigd door ria op 08 mar 2008, 21:09, 2 keer totaal gewijzigd.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Deugnietjes.
Voor vrienden is hij Snuggertje
vaak zo tuk op 'n vluggertje.
Hé 't is niet wat je denkt, nee-je
verzot op snelle hapjes, zie je.
Hoorde hij op straat een wijsje
in zijn hoofd spookte 'n ijsje
wat deed ons snuggerventje
hij vloog haastig uit z'n tentje
en holde met vlugge pasjes
naar de kar met kreim à glasjes.
Hij smulde rap in één-twee-drietjes
tien bollen....één viel op z'n knietjes.
"Mens, tap uit een ander vaatje"
- aan d'overkant riep opaatje.
Maar Snugger kiepte weer een deel
door zijn hongerige keel...
...gat
Patat !
Hé Snuggertje
jij vluggertje!
Met groeten van Frido aan de lezer
en aan de lieve chatter, die een zo'n verzoekje plaatste.
_________________de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst: Za 27 Nov 2004, 10:49 Onderwerp: mijmering
Een geur van jasmijnen
over velden van verlangens
wolken verdreven
door jouw lieve lach,
die ik proef als honig
vermengd met muziek:
een intieme dans
rond de vleugels van twee vlinders
op dezelfde bloem
wiegend in de zon.
Frido_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst: Ma 06 Dec 2004, 1:15 Onderwerp: Morgen
Ik kan m'n dag verprusten
- lijkt niet zo best -
als één van de velen
die mij nog rest.
Ik kan de sleutel verliezen
die naar je hart
een lied versieren
applaus...verstart.
Doch de wind in m'n haren
blijft nog van mij
en zal mij bewaren
gans hard te zijn.
Ik kan een boek vergooien
door eigenste schuld
dromen...herdromen
uit ongeduld.
En het lachen verleren
de kracht der lach
en mij verweren
van hij die lacht.
Doch de wind in m'n haren..
Morgen brengt een nieuwe dag
- vandaag verspeeld -
veel goede mensen
en ook jouw beeld...
Vrij vertaald uit "Der Wind in den Haaren" van Nana Mouskouri.
Frido groet de lezer met een knipoog.
Voor vrienden is hij Snuggertje
vaak zo tuk op 'n vluggertje.
Hé 't is niet wat je denkt, nee-je
verzot op snelle hapjes, zie je.
Hoorde hij op straat een wijsje
in zijn hoofd spookte 'n ijsje
wat deed ons snuggerventje
hij vloog haastig uit z'n tentje
en holde met vlugge pasjes
naar de kar met kreim à glasjes.
Hij smulde rap in één-twee-drietjes
tien bollen....één viel op z'n knietjes.
"Mens, tap uit een ander vaatje"
- aan d'overkant riep opaatje.
Maar Snugger kiepte weer een deel
door zijn hongerige keel...
...gat
Patat !
Hé Snuggertje
jij vluggertje!
Met groeten van Frido aan de lezer
en aan de lieve chatter, die een zo'n verzoekje plaatste.
_________________de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst: Za 27 Nov 2004, 10:49 Onderwerp: mijmering
Een geur van jasmijnen
over velden van verlangens
wolken verdreven
door jouw lieve lach,
die ik proef als honig
vermengd met muziek:
een intieme dans
rond de vleugels van twee vlinders
op dezelfde bloem
wiegend in de zon.
Frido_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst: Ma 06 Dec 2004, 1:15 Onderwerp: Morgen
Ik kan m'n dag verprusten
- lijkt niet zo best -
als één van de velen
die mij nog rest.
Ik kan de sleutel verliezen
die naar je hart
een lied versieren
applaus...verstart.
Doch de wind in m'n haren
blijft nog van mij
en zal mij bewaren
gans hard te zijn.
Ik kan een boek vergooien
door eigenste schuld
dromen...herdromen
uit ongeduld.
En het lachen verleren
de kracht der lach
en mij verweren
van hij die lacht.
Doch de wind in m'n haren..
Morgen brengt een nieuwe dag
- vandaag verspeeld -
veel goede mensen
en ook jouw beeld...
Vrij vertaald uit "Der Wind in den Haaren" van Nana Mouskouri.
Frido groet de lezer met een knipoog.
Laatst gewijzigd door ria op 08 mar 2008, 21:13, 1 keer totaal gewijzigd.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Geplaatst: Ma 06 Dec 2004, 1:29 Onderwerp: vandaagvrije vertaling uit "Die Welt is voll Licht" ook van Nana Moukouri:
Daar waar je bent
daar slechts alleen
blijft mijn tehuis
daar wil ik zijn...
Frido, nu wel ingelogd, stuurt een tweede knipoog
naar de lezer, die wil mee-neu-ri-en lalala..
_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst: Di 14 Dec 2004, 15:37 Onderwerp: vreugdetranen
Een merel met verkleurde bek,
die zich niet meer van de jongste wist,
zat vaak vereenzaamd op z'n plek
mijm'rend over een stronk als kist.
En waarom zichzelf bedriegen
zijn poten deden flink wat pijn
hij kon nauwelijks nog vliegen...
...kon hij maar eeuwig jeugdig zijn!
Hoorde hij daar geen regendrup
bij 't blauw van een zonnewijsje?
Op 't blad van een vergeelde schup
drupten tranen van een sijsje.
De merel zag haar groot verdriet
en hief z'n beide vleugels op.
"Kom dicht bij mij of wil je niet?"
Het sijsje hield met wenen op.
Zij vloog stilletjes dichterbij
"Kom, jongen, laat ons zingen"
De merel knikte blij van "ja"
toen gebeurden fijne dingen.
Komt daar de tuinman traagjes toe
hij slaat de beide vogels gade
en wacht op hun gezanggedoe
want twee liedjes zijn nu samen.
Een merel en een sijsje
zo verschillend...en toch niet
zingen nu een hemels wijsje
in perfecte harmonie.
van....Frido_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen[/i:a1494b8954]
Daar waar je bent
daar slechts alleen
blijft mijn tehuis
daar wil ik zijn...
Frido, nu wel ingelogd, stuurt een tweede knipoog
naar de lezer, die wil mee-neu-ri-en lalala..
_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst: Di 14 Dec 2004, 15:37 Onderwerp: vreugdetranen
Een merel met verkleurde bek,
die zich niet meer van de jongste wist,
zat vaak vereenzaamd op z'n plek
mijm'rend over een stronk als kist.
En waarom zichzelf bedriegen
zijn poten deden flink wat pijn
hij kon nauwelijks nog vliegen...
...kon hij maar eeuwig jeugdig zijn!
Hoorde hij daar geen regendrup
bij 't blauw van een zonnewijsje?
Op 't blad van een vergeelde schup
drupten tranen van een sijsje.
De merel zag haar groot verdriet
en hief z'n beide vleugels op.
"Kom dicht bij mij of wil je niet?"
Het sijsje hield met wenen op.
Zij vloog stilletjes dichterbij
"Kom, jongen, laat ons zingen"
De merel knikte blij van "ja"
toen gebeurden fijne dingen.
Komt daar de tuinman traagjes toe
hij slaat de beide vogels gade
en wacht op hun gezanggedoe
want twee liedjes zijn nu samen.
Een merel en een sijsje
zo verschillend...en toch niet
zingen nu een hemels wijsje
in perfecte harmonie.
van....Frido_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen[/i:a1494b8954]
Laatst gewijzigd door ria op 08 mar 2008, 21:14, 2 keer totaal gewijzigd.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Geplaatst op zondag 26 decmeber 2004
WINTERLaat me alleen
héél eventjes,
terwijl de rijm rust op de daken,
het maanlicht wil de kilte weg
er zou vreugde zijn
om een keten van mensendromen
en in die kring
roep jij
m'n naam,
slechts de echo hoor ik
omdat ik weifelen ga
aan de klank van je dromen
samen met mij.
Stil nu,
laat me eventjes alleen
héél héél even maar.
_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst op vrijdag 31 december 2004
OUDEJAAR
Mocht ik vanavond een sterretje zijn,
dan zou ik me héél vooraan wringen
en brouwde 'k een zacht-lief refrein
om dicht bij jou te gaan zingen.
Dan klopte ik stil aan je vensterraam
- zie dat je de slaap niet kunt vatten -
mag ik stilletjes bij jou komen staan...
...de muren kunnen je zorg toch niet snappen.
De dag had je vreugde doorweven
met lastige vragen van hoe en waarom.
Hoe kan ik je nu een antwoordje geven...
...gewoon met de tijd, een bladzijde om !
Trekvogels slapen knus in de bomen
ze vroegen of je niet meevliegen wou
maar je vleugels zijn broos en gebogen,
als sterretje bied ik m'n stralen aan jou.
Maar helaas, ik kan nu niet toovr'n
zelfs m'n lichtstraaltje komt ook niet van mij
vrienden staan klaar om jou te aanhoren
een handdruk, een knipoog maken je blij.
Ik moet nu terug, de maan roept mij boven
'k veeg van m'n wangen een vluchtige traan
ook een ster kan gevoelens vertonen
als vreugde en last op haar weg gaan staan.
Je glimlacht nu slapend tussen de veren
ik klim op mijn straalweg hemelwaarts toe
geen zware gedachten gaan je nog deren
droom heerlijk, want je was toch zo moe.
De zon heeft beloofd bij jou ook te komen
met stralen van innerlijke vreugd,
zet ramen en deuren maar open
ontwaken al lachend dat doet zo'n deugd.
Frido groet de lezer en de gast,
met de beste wensen voor het komende jaar.
_________________de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst maandag 3 januari 2005
Aan een lieve gast en een bekend onbekendje. Aan iedereen !
KOMAAN
Een gul-knusse trein
staat op jou te wachten
een gezellige reis
in onze gedachten.
De gids is de tijd
zal zorgen verzachten,
ik zit aan het raam
ongeduldig te wachten.
Alléén-zijn gedaan
naar jou wil ik trachten
je wensen verstaan
met hernieuwende krachten.
Je stapt op de tree
je zoekt mijn verlangen
ik zing hé hé hé
een blos op je wangen.
We zitten nu saam
de reis gaat beginnen,
de gids roept "komaan!"
het lachen herwinnen.
De treinwachter fluit:
daar komen ons vrienden
seniorengroep luid
die plaatsjes verdienen.
We zingen een lied
op neuriende sporen
en verdringen verdriet
voor al wie wil horen.
Bekend onbekendje
we hebben tijd zat
elke dag herkent je
in morgen vervat.
Hartelijke groeten met een knipoog en een schouderklop
van FridoGeplaatst zondag 9 januari 2005
ONTMOETING
Warme Lach en kille Traan
kwamen mekaar 'ns tegen
op dezelfde wangenbaan
langs ranke rimpelwegen.
"Oei" zuchtte 't kille ding
ben uit verdriet geboren
diep-droeve herinnering
die harten kwam verstoren.
Boven hen knippert een oog
de Traan wou zelf gaan huilen
maar werd met streepjes droog
toen rust verdriet ging ruilen.
Toen gaf de Lach een warme hand
de zon deed ogen zingen
nabij kwam heerlijk dromenland
geen wolk kon dat verdringen.
Verscheen ineens een Vreugdetraan
hielp mee geluk oprapen
de dag kwam aan z'n einde staan
een mens ging heerlijk slapen.
Sindsdien is vreugde nà verdriet
een vast tapijt gebleven.
Zelfs als men geen uitweg ziet
zal Lach z'n blijheid weven.
Frido knipoogt naar elke lezer.
WINTERLaat me alleen
héél eventjes,
terwijl de rijm rust op de daken,
het maanlicht wil de kilte weg
er zou vreugde zijn
om een keten van mensendromen
en in die kring
roep jij
m'n naam,
slechts de echo hoor ik
omdat ik weifelen ga
aan de klank van je dromen
samen met mij.
Stil nu,
laat me eventjes alleen
héél héél even maar.
_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst op vrijdag 31 december 2004
OUDEJAAR
Mocht ik vanavond een sterretje zijn,
dan zou ik me héél vooraan wringen
en brouwde 'k een zacht-lief refrein
om dicht bij jou te gaan zingen.
Dan klopte ik stil aan je vensterraam
- zie dat je de slaap niet kunt vatten -
mag ik stilletjes bij jou komen staan...
...de muren kunnen je zorg toch niet snappen.
De dag had je vreugde doorweven
met lastige vragen van hoe en waarom.
Hoe kan ik je nu een antwoordje geven...
...gewoon met de tijd, een bladzijde om !
Trekvogels slapen knus in de bomen
ze vroegen of je niet meevliegen wou
maar je vleugels zijn broos en gebogen,
als sterretje bied ik m'n stralen aan jou.
Maar helaas, ik kan nu niet toovr'n
zelfs m'n lichtstraaltje komt ook niet van mij
vrienden staan klaar om jou te aanhoren
een handdruk, een knipoog maken je blij.
Ik moet nu terug, de maan roept mij boven
'k veeg van m'n wangen een vluchtige traan
ook een ster kan gevoelens vertonen
als vreugde en last op haar weg gaan staan.
Je glimlacht nu slapend tussen de veren
ik klim op mijn straalweg hemelwaarts toe
geen zware gedachten gaan je nog deren
droom heerlijk, want je was toch zo moe.
De zon heeft beloofd bij jou ook te komen
met stralen van innerlijke vreugd,
zet ramen en deuren maar open
ontwaken al lachend dat doet zo'n deugd.
Frido groet de lezer en de gast,
met de beste wensen voor het komende jaar.
_________________de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Geplaatst maandag 3 januari 2005
Aan een lieve gast en een bekend onbekendje. Aan iedereen !
KOMAAN
Een gul-knusse trein
staat op jou te wachten
een gezellige reis
in onze gedachten.
De gids is de tijd
zal zorgen verzachten,
ik zit aan het raam
ongeduldig te wachten.
Alléén-zijn gedaan
naar jou wil ik trachten
je wensen verstaan
met hernieuwende krachten.
Je stapt op de tree
je zoekt mijn verlangen
ik zing hé hé hé
een blos op je wangen.
We zitten nu saam
de reis gaat beginnen,
de gids roept "komaan!"
het lachen herwinnen.
De treinwachter fluit:
daar komen ons vrienden
seniorengroep luid
die plaatsjes verdienen.
We zingen een lied
op neuriende sporen
en verdringen verdriet
voor al wie wil horen.
Bekend onbekendje
we hebben tijd zat
elke dag herkent je
in morgen vervat.
Hartelijke groeten met een knipoog en een schouderklop
van FridoGeplaatst zondag 9 januari 2005
ONTMOETING
Warme Lach en kille Traan
kwamen mekaar 'ns tegen
op dezelfde wangenbaan
langs ranke rimpelwegen.
"Oei" zuchtte 't kille ding
ben uit verdriet geboren
diep-droeve herinnering
die harten kwam verstoren.
Boven hen knippert een oog
de Traan wou zelf gaan huilen
maar werd met streepjes droog
toen rust verdriet ging ruilen.
Toen gaf de Lach een warme hand
de zon deed ogen zingen
nabij kwam heerlijk dromenland
geen wolk kon dat verdringen.
Verscheen ineens een Vreugdetraan
hielp mee geluk oprapen
de dag kwam aan z'n einde staan
een mens ging heerlijk slapen.
Sindsdien is vreugde nà verdriet
een vast tapijt gebleven.
Zelfs als men geen uitweg ziet
zal Lach z'n blijheid weven.
Frido knipoogt naar elke lezer.
Laatst gewijzigd door ria op 08 mar 2008, 21:16, 2 keer totaal gewijzigd.
-
nijntje - Lid geworden op: 07 mei 2005, 11:09
Beste Ria,
Wie zou "Frido hier en Billy daar" kunnen vergeten !
De gedichtjes waar je geen datum van hebt zijn:
Winter (Laat me alleen...) Zo 26 Dec 2004
Oudejaar (Mocht ik vanavond...) Vr 31 Dec 2004
Komaan (Een gul-knusse trein...) Ma 03 Jan 2005
Ontmoeting (Warme Lach en kille Traan...) Zo 09 Jan 2005
Ze blijven mooi bewaard in mijn poëzie bundeltje !
Groetjes
nijntje
Wie zou "Frido hier en Billy daar" kunnen vergeten !
De gedichtjes waar je geen datum van hebt zijn:
Winter (Laat me alleen...) Zo 26 Dec 2004
Oudejaar (Mocht ik vanavond...) Vr 31 Dec 2004
Komaan (Een gul-knusse trein...) Ma 03 Jan 2005
Ontmoeting (Warme Lach en kille Traan...) Zo 09 Jan 2005
Ze blijven mooi bewaard in mijn poëzie bundeltje !
Groetjes
nijntje
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Schoentje
Eens was ik in de oorlogstijd een vederlichte schoentje
m'n eerste stappen deed ik met een wankelend kapoentje.
'k Knipperde met al mijn ogen bij vele modderspatten
vlammen tegen een hondenkluif was niet te onderschatten.
Op de grasmat moest ik snel Koning Voetbal imponeren
en tussendoor in struik en heg van kalverliefde delen.
De rombom had geslagen dat ik in marstempo zou volgen
een ontgeurder hield geheim een liefdesbrief verborgen.
"Ter plaatse rust" duwd' in mijn schoenenoren "stop met kraken"
daar bij die molen wou een jufferschoen bij mij geraken.
Tot in het dorp de bruilofsklokken kerkwaarts riepen
moest ik, aleer het avond was, wel duizend keren kriepen.
Bij d' huwelijksreis langs schaars besneeuwde bergenflanken
hing ik na d'ondergaande zon aan 'n jodelhaak te janken.
Kwam de tijd dat ik de plaats moest ruimen voor slungelsloffen
tenzij een halfverroeste spa mij in de tuin wou lokken.
Ik lig nu mijm'rend in de schoenenkast m'n zool te sussen
m'n muffe tip hoort een gejank: "ge kunt mijn hielen kussen!"
Dat is een nieuwe schoen omwonden
sapperloot wel eentje uit de solden !!
Frido nu op kousenvoeten
sluit hierbij z'n avondgroeten
Eens was ik in de oorlogstijd een vederlichte schoentje
m'n eerste stappen deed ik met een wankelend kapoentje.
'k Knipperde met al mijn ogen bij vele modderspatten
vlammen tegen een hondenkluif was niet te onderschatten.
Op de grasmat moest ik snel Koning Voetbal imponeren
en tussendoor in struik en heg van kalverliefde delen.
De rombom had geslagen dat ik in marstempo zou volgen
een ontgeurder hield geheim een liefdesbrief verborgen.
"Ter plaatse rust" duwd' in mijn schoenenoren "stop met kraken"
daar bij die molen wou een jufferschoen bij mij geraken.
Tot in het dorp de bruilofsklokken kerkwaarts riepen
moest ik, aleer het avond was, wel duizend keren kriepen.
Bij d' huwelijksreis langs schaars besneeuwde bergenflanken
hing ik na d'ondergaande zon aan 'n jodelhaak te janken.
Kwam de tijd dat ik de plaats moest ruimen voor slungelsloffen
tenzij een halfverroeste spa mij in de tuin wou lokken.
Ik lig nu mijm'rend in de schoenenkast m'n zool te sussen
m'n muffe tip hoort een gejank: "ge kunt mijn hielen kussen!"
Dat is een nieuwe schoen omwonden
sapperloot wel eentje uit de solden !!
Frido nu op kousenvoeten
sluit hierbij z'n avondgroeten
Laatst gewijzigd door ria op 10 mar 2008, 17:25, 3 keer totaal gewijzigd.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Een appeltje en een peertje
van pittige kwaliteit
belandden bij een heertje
zowat terzelfdertijd
Nu lag in 't herenmandje
de appel naast de peer,
zij gaf hem schuw een handje
en sloeg d'r ogen neer.
In z'n slaap ging d' appel dromen
"laat me een poos alleen"
maar was hem slecht bekomen,
de peer ging zwijgzaam heen.
Nu ligt in 't vruchtenschaaltje
een bende appels bij elkaar
maar die ene van 't verhaaltje
heeft nog een vraagje: "waar?"
Frido groet knipogend elke lezer.
van pittige kwaliteit
belandden bij een heertje
zowat terzelfdertijd
Nu lag in 't herenmandje
de appel naast de peer,
zij gaf hem schuw een handje
en sloeg d'r ogen neer.
In z'n slaap ging d' appel dromen
"laat me een poos alleen"
maar was hem slecht bekomen,
de peer ging zwijgzaam heen.
Nu ligt in 't vruchtenschaaltje
een bende appels bij elkaar
maar die ene van 't verhaaltje
heeft nog een vraagje: "waar?"
Frido groet knipogend elke lezer.
Laatst gewijzigd door ria op 10 mar 2008, 17:30, 2 keer totaal gewijzigd.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ik droom
en droom
dat alles om je heen
vloeien gaat
naar mij toe
en jij me iets vertellen moet
van dromen
die je droomde
toen je stil te mijmeren stond
over wat je lijden deed
in dromen.
Lang geleden mijmering, bij m'n middagdutje opnieuw binnengewaaid.
Dag lezer,
Frido
_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
en droom
dat alles om je heen
vloeien gaat
naar mij toe
en jij me iets vertellen moet
van dromen
die je droomde
toen je stil te mijmeren stond
over wat je lijden deed
in dromen.
Lang geleden mijmering, bij m'n middagdutje opnieuw binnengewaaid.
Dag lezer,
Frido
_________________
de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
Laatst gewijzigd door Robol op 11 jan 2010, 16:38, 2 keer totaal gewijzigd.
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Ping pong
hartendief
senior
toffe vriend
forumland
gedachtenzee
inzet
@-tjes groet
praatjes
weltevree
vensterraam
ruime blik
wensen
fijne groep
oefenen
pps-enlied
traanoog
lachbui
warme groet
duim omhoog
Fridode zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
"Een mens staat niet alleen in 't leven
vriendschap is geborgenheid
op tijd een schouderklopje geven..."
Dat schouderklopje krijg je ook
van Frido
Hij zei tegen haar
wat ben je een slecht mens
en ze werd nog slechter.
......................................
Hij zei tegen haar
wat doe je je best
om een goed mens te zijn
en zij weende.
Frido citeert en groet de lezer
In druipend rozerood
botst
krampachtig
de schok van je schreeuwerig leven
tegen mijn ontroering,
die mij verdooft
en tegelijk
verrukt
als orgelklanken,
die wegdeinen
zalig stil
in de hulpeloosheid
van je nieuw bestaan.
Welkom, lief kindje.
Verjarende herinnering van
Frido
hartendief
senior
toffe vriend
forumland
gedachtenzee
inzet
@-tjes groet
praatjes
weltevree
vensterraam
ruime blik
wensen
fijne groep
oefenen
pps-enlied
traanoog
lachbui
warme groet
duim omhoog
Fridode zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen
"Een mens staat niet alleen in 't leven
vriendschap is geborgenheid
op tijd een schouderklopje geven..."
Dat schouderklopje krijg je ook
van Frido
Hij zei tegen haar
wat ben je een slecht mens
en ze werd nog slechter.
......................................
Hij zei tegen haar
wat doe je je best
om een goed mens te zijn
en zij weende.
Frido citeert en groet de lezer
In druipend rozerood
botst
krampachtig
de schok van je schreeuwerig leven
tegen mijn ontroering,
die mij verdooft
en tegelijk
verrukt
als orgelklanken,
die wegdeinen
zalig stil
in de hulpeloosheid
van je nieuw bestaan.
Welkom, lief kindje.
Verjarende herinnering van
Frido
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Vreugde
Je luisteren verft vreugde
op de harde omslag van het boek
dat ik zo pas heb dichtgeklapt
een vreemd verhaal
dat jij vergeten doet
terwijl mijn woorden stomverbaasd
achter moeten blijven
en niet meegaan kunnen
met mezelf
en met je glimlach
die zeggen wil dat jij er bent
en ik je ken
je stil aanvaarden
van m'n gedachten in m'n beide handen
en van mijn dank
anno 1977 terug opgediept als aangename herinnering
Kanariepietje
Mocht ik een kanariepietje zijn
wiegelend op mijn schommelstokje
dan zong ik elke dag een mooi refrein
voor jou mijn lentevlokje
Een zwartepietje ben ik soms
ik weet nog het was gisteren
hoe ik poogde met een song
mijn deuntje ging de mist in
Maar een kanariepietje ben ik nu
wiegelend op mijn vreugdestokje
ik componeer een nieuw refrein
voor elke vriendenklokje.
De waarheid is slechts een eerlijke mening.
De zon piept door m'n vensterraam
een mus tjilpt goeie morgen
geeuwend trek ik mijn sokken aan
wie leest vandaag mijn zorgen
M'n koffie ruikt naar Javagrond
'k geniet met volle teugen
een speelse lach krult om m'n mond
wie deelt vandaag mijn vreugde
De zon klopt aan m'n voordeur aan
in haar stralen tel ik vrienden
veel namen gaan in 't rijtje staan
bekende anoniemen.
Dag vrienden anoniemen
Vake, neen, 't is geen verdriet
dat mij doet huilen
mijn beentjes, zie je, doen zo'n pijn.
Vertel me vake, ik zal lachen
dan lach je mee met mij, zo is 't goed.
Vertel me van dat hondje en van die tien konijntjes,
die lopen konden en spelen gans de dag.
Toe, vake,
maak me blij
dan lach je mee
met mij.
Gelezen in de ogen van een hulpbehoevend kind, 30 jaar geleden
Hé, kleine man
'k wou dat je nu bij me was
héél even
- we shall overcome -
weet je nog, het deed je huilen smelten
tot een glimlach,
m'n angst en ook de jouwe
vluchtten voor de vreugde
en onze zorg werd rust,
omdat we samen zongen
elk in onze taal
en met ons eigen kunnen.
Geen mens verwoest die zekerheid
jouw glimlach zal steeds blijven
want je kent geen tranen meer.
Kom, laat ons nog 'ns zingen
- we shall overcome -
dan vlucht m'n angst en wordt
m'n zorg
weer rust.
Mijmeringen bij een kindergraf
Ontmoeting met tegengestelde overtuiging
Pater, nee, ik wil niets horen
over je vrome winkelzaak
als een dier ben ik geboren
verdomme toch
verwekt...misschien in haat.
Pater, kom hou op met zagen
over dat beloofde land
'k heb genoeg je slip gedragen,
verleden tijd
als plechtige communicant.
Pater, nee ik wil niet luistr'n
naar deugd of zondestank
zou 'k mijn vrijheid nog gaan kluistr'n
'k weet wat ik wil
ja.....God zij dank.
Pater, een ogenblikje....wacht !
ik wou je niet mishagen
zie je niet dat men misprijzend lacht...
...ik zal je op mijn sterfbed vragen !
overweging van Frido
Als de kerkdeur open staat
"Sapristie de nonden kolenbak"
sakkerde grootva, die een kaars opstak
Hij hield zijn vingers voor 'n kind z'n mond
de jongen blies op d'ingebeelde wond
Ze schoten beiden in een gulle lach
orgelpijpen knikten stil "dat mag"
Twee dolle duiven dwaalden rustloos hoog
't wijwatervatje lachte groen en droog
"Kom, jonge man, ik wil naar 't altaar gaan
lege stoelenrij keek de jongen aan
"Zeg opa, daar dat schilderijen-dings
zou dat niet passen in The Lord of Rings?"
"Lieve hemel, jonge man, hoe dat kan
vraag dat aan Hem of aan Sint Pieter dan!"
De knaap greep opa's hand en lachte fijn
op 't altaar kleed droogde een drupje wijn
Toen kriepte plots de deur van 't sacristij
ongemerkt schoof een jonge priester bij
De knaap keek in diens ogen zonneklaar
"bij u word ik eens misdienaar"
Dit tafereeltje komt nu uit mijn mond
ik hoop dat je het schalks en prettig vond.
Frido groet de lezer !
Je luisteren verft vreugde
op de harde omslag van het boek
dat ik zo pas heb dichtgeklapt
een vreemd verhaal
dat jij vergeten doet
terwijl mijn woorden stomverbaasd
achter moeten blijven
en niet meegaan kunnen
met mezelf
en met je glimlach
die zeggen wil dat jij er bent
en ik je ken
je stil aanvaarden
van m'n gedachten in m'n beide handen
en van mijn dank
anno 1977 terug opgediept als aangename herinnering
Kanariepietje
Mocht ik een kanariepietje zijn
wiegelend op mijn schommelstokje
dan zong ik elke dag een mooi refrein
voor jou mijn lentevlokje
Een zwartepietje ben ik soms
ik weet nog het was gisteren
hoe ik poogde met een song
mijn deuntje ging de mist in
Maar een kanariepietje ben ik nu
wiegelend op mijn vreugdestokje
ik componeer een nieuw refrein
voor elke vriendenklokje.
De waarheid is slechts een eerlijke mening.
De zon piept door m'n vensterraam
een mus tjilpt goeie morgen
geeuwend trek ik mijn sokken aan
wie leest vandaag mijn zorgen
M'n koffie ruikt naar Javagrond
'k geniet met volle teugen
een speelse lach krult om m'n mond
wie deelt vandaag mijn vreugde
De zon klopt aan m'n voordeur aan
in haar stralen tel ik vrienden
veel namen gaan in 't rijtje staan
bekende anoniemen.
Dag vrienden anoniemen
Vake, neen, 't is geen verdriet
dat mij doet huilen
mijn beentjes, zie je, doen zo'n pijn.
Vertel me vake, ik zal lachen
dan lach je mee met mij, zo is 't goed.
Vertel me van dat hondje en van die tien konijntjes,
die lopen konden en spelen gans de dag.
Toe, vake,
maak me blij
dan lach je mee
met mij.
Gelezen in de ogen van een hulpbehoevend kind, 30 jaar geleden
Hé, kleine man
'k wou dat je nu bij me was
héél even
- we shall overcome -
weet je nog, het deed je huilen smelten
tot een glimlach,
m'n angst en ook de jouwe
vluchtten voor de vreugde
en onze zorg werd rust,
omdat we samen zongen
elk in onze taal
en met ons eigen kunnen.
Geen mens verwoest die zekerheid
jouw glimlach zal steeds blijven
want je kent geen tranen meer.
Kom, laat ons nog 'ns zingen
- we shall overcome -
dan vlucht m'n angst en wordt
m'n zorg
weer rust.
Mijmeringen bij een kindergraf
Ontmoeting met tegengestelde overtuiging
Pater, nee, ik wil niets horen
over je vrome winkelzaak
als een dier ben ik geboren
verdomme toch
verwekt...misschien in haat.
Pater, kom hou op met zagen
over dat beloofde land
'k heb genoeg je slip gedragen,
verleden tijd
als plechtige communicant.
Pater, nee ik wil niet luistr'n
naar deugd of zondestank
zou 'k mijn vrijheid nog gaan kluistr'n
'k weet wat ik wil
ja.....God zij dank.
Pater, een ogenblikje....wacht !
ik wou je niet mishagen
zie je niet dat men misprijzend lacht...
...ik zal je op mijn sterfbed vragen !
overweging van Frido
Als de kerkdeur open staat
"Sapristie de nonden kolenbak"
sakkerde grootva, die een kaars opstak
Hij hield zijn vingers voor 'n kind z'n mond
de jongen blies op d'ingebeelde wond
Ze schoten beiden in een gulle lach
orgelpijpen knikten stil "dat mag"
Twee dolle duiven dwaalden rustloos hoog
't wijwatervatje lachte groen en droog
"Kom, jonge man, ik wil naar 't altaar gaan
lege stoelenrij keek de jongen aan
"Zeg opa, daar dat schilderijen-dings
zou dat niet passen in The Lord of Rings?"
"Lieve hemel, jonge man, hoe dat kan
vraag dat aan Hem of aan Sint Pieter dan!"
De knaap greep opa's hand en lachte fijn
op 't altaar kleed droogde een drupje wijn
Toen kriepte plots de deur van 't sacristij
ongemerkt schoof een jonge priester bij
De knaap keek in diens ogen zonneklaar
"bij u word ik eens misdienaar"
Dit tafereeltje komt nu uit mijn mond
ik hoop dat je het schalks en prettig vond.
Frido groet de lezer !
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Een schaduw van onzekerheid
trekt over de top van een verbond
zodat de stijgend -warme wens
van twee verwarde mensenlevens
condenseert in tranen,
die druppelen op de grond
naar sterkbezielde wortels
en die het weifelend geluk
opnieuw gaan stuwen
dwars doorheen de schaduw
en door d' onzekerheid
zodat de zon laat zien
d'een aan d'ander
dat we nog verbonden zijn
Een knipoog van Frido aan de lezer
Als ik morgen dood zou zijn
op stap naar de vergetelheid
ontvouw dan uit m'n stijf geworden handen
het woord, dat ik nooit heb uitgesproken
en bewaar het in een doek
geweven met sterke draden
van goedheid en van vrede
want niemand hoeft te weten wie ik was
ik, die nu vecht voor
wat liefde en wat leven
maar morgen dood kan zijn.
Uit m'n schoenendoos bij een blik naar de kalender.....11 november.
Frido
Ik kom zopas van buiten
ho jee, je moest 'ns zien
d'r zitten rupsen op mijn spruiten
wel meer dan tweemaal tien.
Mensen toch, wat vang ik aan
met al die groene beesten
z'op de blaadr'n laten staan
om lekker voort te feesten?
'k Heb ze verderop gezet
je kunt maar nooit nie weten
dat later op een bloemenveld
een troepje vlinders komt gezeten.
Dan wens ik mijn vriend naast mij
dat een ballet van bonte kleuren
vlindervleugels in de wei
ons tweetjes op zou fleuren.
Vlinder weet je nog die dag
als rups zat j'op mijn spruiten
toen ik je vreedzaam vreten zag
-- ik ga nu eventjes naar buiten --
Frido wenst een vriend naast zich.
Zij glimlachte
en sprak over niets
en ik wist dat
het dat was
waarop ik zo lang
gewacht had
Een glimlach is onbetaalbaar.
Frido
VRIENDSCHAPSWENSEN.
ik zou je willen groeten
om even stil te staan
bij de warmte uit je ogen
en dan lachend voort te gaan.
ik zou te willen vragen
om nooit meer weg te gaan
gewoon 'n vriendschap te bewaren
'n deurtje weten openstaan.
ik zou je willen tillen
boven ieder om je heen
meer te zijn dan kille mensen
'n duim omhoog: oké !
ik zou je willen zoenen
- noch meer noch min dan dat -
om gewoonweg te beleven
wat ik te vragen had.
ik zou je willen danken
met alles wat ik heb
omdat jij en ik steeds vrienden zijn
en ik jouw vriendschap krijg.
Frido groet de lezer
.
trekt over de top van een verbond
zodat de stijgend -warme wens
van twee verwarde mensenlevens
condenseert in tranen,
die druppelen op de grond
naar sterkbezielde wortels
en die het weifelend geluk
opnieuw gaan stuwen
dwars doorheen de schaduw
en door d' onzekerheid
zodat de zon laat zien
d'een aan d'ander
dat we nog verbonden zijn
Een knipoog van Frido aan de lezer
Als ik morgen dood zou zijn
op stap naar de vergetelheid
ontvouw dan uit m'n stijf geworden handen
het woord, dat ik nooit heb uitgesproken
en bewaar het in een doek
geweven met sterke draden
van goedheid en van vrede
want niemand hoeft te weten wie ik was
ik, die nu vecht voor
wat liefde en wat leven
maar morgen dood kan zijn.
Uit m'n schoenendoos bij een blik naar de kalender.....11 november.
Frido
Ik kom zopas van buiten
ho jee, je moest 'ns zien
d'r zitten rupsen op mijn spruiten
wel meer dan tweemaal tien.
Mensen toch, wat vang ik aan
met al die groene beesten
z'op de blaadr'n laten staan
om lekker voort te feesten?
'k Heb ze verderop gezet
je kunt maar nooit nie weten
dat later op een bloemenveld
een troepje vlinders komt gezeten.
Dan wens ik mijn vriend naast mij
dat een ballet van bonte kleuren
vlindervleugels in de wei
ons tweetjes op zou fleuren.
Vlinder weet je nog die dag
als rups zat j'op mijn spruiten
toen ik je vreedzaam vreten zag
-- ik ga nu eventjes naar buiten --
Frido wenst een vriend naast zich.
Zij glimlachte
en sprak over niets
en ik wist dat
het dat was
waarop ik zo lang
gewacht had
Een glimlach is onbetaalbaar.
Frido
VRIENDSCHAPSWENSEN.
ik zou je willen groeten
om even stil te staan
bij de warmte uit je ogen
en dan lachend voort te gaan.
ik zou te willen vragen
om nooit meer weg te gaan
gewoon 'n vriendschap te bewaren
'n deurtje weten openstaan.
ik zou je willen tillen
boven ieder om je heen
meer te zijn dan kille mensen
'n duim omhoog: oké !
ik zou je willen zoenen
- noch meer noch min dan dat -
om gewoonweg te beleven
wat ik te vragen had.
ik zou je willen danken
met alles wat ik heb
omdat jij en ik steeds vrienden zijn
en ik jouw vriendschap krijg.
Frido groet de lezer
.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
RUSTIk ken de rust
nog niet
de koelte van de avond
want op m'n huid prikt scherp
de warmte van zoveel woorden
wijl woken beelden
blijven vormen
van wat ik vroeger zocht.
Ik draag ze immer mee
die stille pijn
omdat ik nooit meer zeggen mag
aan niemand meer
hoe mooi het was.
Souvenirke van een zomeravond.
Knipoog naar de lezer.
Frido
NARE FLITSEN
Drukke witte-schorten-wereld.
"Kom, vriendje, 'k geef je maar een prik"
't Plafond kijkt onverschillig neder
de baxter drupt gedwee naar schrik.
Beddenwieltjes die geruisloos kriepen
meewarig loenst een gangen-blik.
De lift duikt snel een paar verdiepen,
't operatieschortje geeft geen krimp.
Een groene plank ligt koel te wachten
onzekerheid trilt 'n gestrekte arm
'n zachte hand aait grimassen-wangen
weg van witte woede, ogen warm.
"Vriend, we gaan je graag bewaken
een etmaal lang jou mooi in beeld
gehuld in spinnenwebben-draden
morgen is jouw angst geheeld."
"Smakelijk, meneerke, soepje van tomaten,
lengfilet in fijn-gekruide saus."
Straks komt een vreugde-bries mij halen
de zon wenkt zachtjes "welkom thuis!"
Gevoelens van Frido
KROK MESJEU AIME KROK MADAM
Hello, mijn naam is Krok Mesjeu.
Een vinger heeft mij uitgekozen
met een ferm plakje demi-vjeu
kon ik een smullepaap bekoren.
"En voor u, meneerke?" schrijvensklaar.
"Hi hi, laat Krok Madam maar komen.".
Zo liggen ze fijntjes naast mekaar
op tafel drie in liefde-dromen.
Huppelt daar niet een vrouwenstem
ze babbelt over h'r chatboxpauze
het woord Sinjoorke klinkt met klem
lonkend naar m'n spaghetti-sauze.
"Ja, ja" knikt fluks een snorrenman
"in de room daar wil ik wezen
met Miekes, Eendjes, Alleman
wat fijn gedachtenstroom te lezen."
Zo hotsen zij van duin naar Limburglandj
Tilly, Swakke, Sloeber, Merel -namen
van Voeren-kaas naar Friezen-kant
Marleentje zal met Ikke waken.
"Mesjeuke, ga je mee op forumpad?"
"Krok-madam dat vraagt wel uren,
voel je niet een laatste hap
ze gaan ons nu naar binnen duwen."
Servetjes vegen monden rein
de Krokken zijn slok-op-gegeten.
Lezer, mocht je in een bistro zijn,
laat het maar vlug 'ns weten.
Frido bestelt nu een cappuccini-groet
Komt er gisteravond, net voor het slapen gaan,
bij mij geen kinderrijmpje op, dat ik met onze jongste
vaak afdreunde na kleuter-schooltijd.
Méér dan 20 jaar geleden ! 'k Ga het hier eens noteren,
maar de auteur vermelden,
kan ik niet.... gewoonweg omdat ik die niet ken.
Elke kleuterleidster en grootouder mag mee "dreunen" hier zie:
César, de haan zit op zijn stok.
Fier kijkt hij rond in 't kippenhok.
"Waar is mijn Trees nu weer gebleven?
Wel , wel, ze zit te beven.
Ze heeft haar eerst ei gelegd...
...naast het nest ! Wat een pech !"
Alle kippen lachen samen
een volle emmer kippentranen.
Ik neem de eerbiedige vrijheid om mijn eigen tekst hier neer te zetten.
Senior Castaar zit nu in 't kot
Sluiks kijkt hij rond in...babbelbox.
"Waar is Selien nu weer gebleven ?
Wel, wel, ze hangt te zweven.
Ze heeft haar eerst zin gezegd...
met m.s.n. ! Wat een pech ! "
Alle chatters lachen samen
een volle emmer chatterstranen !
Wie vindt het een goed idee om het uit het hoofd te leren ?
Het zou een middeltje kunnen zijn om 's avonds in slaap te raken...
Zonder voorschrift aangeboden
door Frido
WINTERKONINKJE
Hé guitig twinkeliertje
je hupse staartje siert je
langsheen de blanke berkenstam
bollekeflits in vuur en vlam
ik wou dat ik zopas
een guitig twinkeliertje was
Een blik door m'n vensterraam
naar de herfst in de tuin
Zowat bij het begin van Wereldoorlog I, kwam een
jeugdig dorpsmeisje van school, waar ze een liedje geleerd had.
Bijna 90 jaar later (!) borrelt dat liedje bij een bejaarde moeder op
en zingt ze, nog met krachtige stem, zonder haperen:
Zou ik niet mijn moeder eren.
Ach, wat doet ze niet voor mij
wat mij nut is, mag ik leren
ben ik vrolijk, zij is blij.
Ben ik ziek, ik hoor haar klagen
en wanneer ze bij mij zit,
met het hoofd omhoog geslagen,
dan geloof ik dat ze bidt.
Ja, dan bidt zij dat ik spoedig
mag bevrijd zijn van mijn smart.
Word ik beter, hoe blijmoedig
en hoe dankbaar is haar hart.
Maar moeder-vrouwke is inmiddels niet meer,
doch haar liedje klinkt nog alsof ze het gisteren zong.
Frido groet elke lezer
SPIRAAL
Als de zon haar kracht verzwakt
langsheen mijn stille dromen
als de wind de wens verkracht
om in 't vrededal te komen.
Als dichte mist de klank verstoort
van bemoedigende woorden
een schouderklop de grond in boort
mengeling van vreemde doornen.
Dan projecteert je beeld in mij
je glimlach rolt in zuivre lijnen
herboren kracht zet pijn opzij
voel weer 'n licht verschijnen.
Een licht met wonderbare kracht
streelt knus mijn ledematen
weet dat j'intense vreugde bracht
'k ga nu mijn dank herhalen.
DANK.
Met een bloemetje van Frido
WELKOM, LENTE !
Ik smikkel-smekkel gulzig
aan een nieuwe lentevlok.
De aarde zuigt geduldig
slierten zonnestralen op.
Sneeuwklokjes bidden needrig
hun hoofdjes naar beneen,
'n roodborstje knikt vredig
'n egel droomt...'n bol-ineen.
Het tuinpad lokt m'n stil gepeins
naar vrienden in de verte
of zijn ze zoveel dichterbij
dan ooit mijn oog bemerkte ?
Het zachte kloppen van m'n hart
tikt: " hé, een woord is nooit ver weg
van elke mens-'n boom- apart
in 't bos van het seniorennet
Frido
TUNNEL - TAFEREEL. Momentopname in een afkickcentrum.
Een overloze vrouwenblik
de verslaving bond te krachtig
drink-maar-lokroep ho zo machtig.
Zelfs nu haar mondhoek nog geen kik.
Hij drentelt doelloos naar h'r hoek
zij trekt een zitje dichterbij
tot hij z'n hand op d' hare lei
seconden lang stilleven-doek.
Dan trillen plots haar ranke vingers
ruig en teder smelten saam
lucky-strepen naar voldaan
twee harten in - 'k begrijp je - slingers
Weinig woorden kent haar tunnel
maar nu 'n harde ijsklomp dooit
"dit lief gebaar vergeet ik nooi."
en 't spinneweb wordt alsmaar dunner.
Hij aait stilaan haar wanhoop weg
morgen zal het zoveel beter zijn
toekomstlicht in zacht refrein
dan houdt een krachtig "nee" ons recht.
Zo glijdt de tijd naar weggaan weg
dan een glimlach, soms een knipoog
met pure wil en wens naar "droog"
tot Onverwacht blij weerziens zegt.
Frido
PAASEIVERZOEK
Ik ga een S.O.S. versturen:
ik ben een chocolade-ei
'k lig in 't veld al zoveel uren
geen christenzieltje rondom mij.
Forumfan, mag ik je vragen
als je mij per toeval vindt
wil je mij omzichtig dragen
naar 't gretig handje van een kind.
Of je mag mij ook bewaren
in je souveniertjeskast
elke klok zal stil aanvaarden
dat je plaats maakt in je hart.
Frido
En om te eindigen:
Neergeschreven op 9 april, 2 weken voor zijn dood.
frido schreef:
Als ik, met mijn hierna beschreven tafereel, niet op de juiste plaats en topic beland ben, zeg het mij. Want ik wil even teruggaan, niet zozeer naar geloofsVRAGEN maar naar geloofsGETUIGENIS.
Jaren geleden trok een zekere Jan Vermeir, een gynaecoloog, zich het lot van "verdwaalde" mensen aan, gaf zijn praktijk op om in Brussel het opvangcentrum "Poverello" te stichten. Zonder veel tralala, zonder ellenlange uiteenzettingen, maar gedreven door "wat je aan de minsten van de Mijnen hebt gedaan, heb je aan Mij gedaan"
Geen woorden, maar daden.
Zondag voormiddag in de buurt van de Marollen.
Bereidwilligen maken een feestmaal gereed in de keuken van Poverello.
Eén na één komen ze binnen. Zij, die op een zijspoor van de maatschappij zijn geraakt. Sommigen door eigen schuld, anderen in de situatie van clochard gebracht door ongewilde omstandigheden of door de wreedheid van "mede"mensen.
Zij komen in getale, zeker om lekker te eten, maar ook om samen eucharistie te vieren.
In die mis o.m. voorbeden. "Wie wil wat zeggen?" vraagt de eenvoudige priester op eenvoudige toon.
"Ik wil bidden" mompelt een man "voor mijn maat, die met verlof is"
Toevallige aanwezigen kijken elkaar ongelovig aan. Op verlof??
"Ssssttt, dat wil zeggen dat een kerel in de gevangenis zit!"
"Ik wil bidden voor mijn beste vriendin, die zéér zwaar ziek is.."
De communie wordt uitgereikt.
Op zeker ogenblik komt een jonge man naar voren, met een poedel op zijn arm.
Hij duwt de hostie tussen zijn tanden, draait zich plots om en:
"Et pour mon chien aussi!" Niemand "protesteert" of lacht die man uit.
Jan Vermeir, de Jean, staat gewoon recht, zonder harde woorden of afkeurend gebaar.
De man gaat achteraan staan, met gebogen hoofd.
Op het einde van de mis omhelzen de aanwezigen mekaar met woorden,
die meer dan 2000 jaar geleden ook door Iemand werden uitgesproken.
"Vrede zij met u"
Dan wordt ossentong opgediend in madeirasaus, na een geurige kop soep, waarin niemand een vlieg bespeurt.
Johan en medewerkers, doe zo voort!
Frido den Billy groet de lezer.
Geplaatst: Ma 25 Apr 2005, 23:46 Onderwerp: Frido
Jammer genoeg is frido hier en billy op de chat niet meer onder ons.
Men deelde ons mee dat hij overleden is en daar zijn we allemaal héél stil van geworden.
Rust zacht lieve billy....
Marleentje
Mocht U NOG ANDERE gedichten hebben van Frido, vragen wij U om ze hierna te publiceren. Met dank!
nog niet
de koelte van de avond
want op m'n huid prikt scherp
de warmte van zoveel woorden
wijl woken beelden
blijven vormen
van wat ik vroeger zocht.
Ik draag ze immer mee
die stille pijn
omdat ik nooit meer zeggen mag
aan niemand meer
hoe mooi het was.
Souvenirke van een zomeravond.
Knipoog naar de lezer.
Frido
NARE FLITSEN
Drukke witte-schorten-wereld.
"Kom, vriendje, 'k geef je maar een prik"
't Plafond kijkt onverschillig neder
de baxter drupt gedwee naar schrik.
Beddenwieltjes die geruisloos kriepen
meewarig loenst een gangen-blik.
De lift duikt snel een paar verdiepen,
't operatieschortje geeft geen krimp.
Een groene plank ligt koel te wachten
onzekerheid trilt 'n gestrekte arm
'n zachte hand aait grimassen-wangen
weg van witte woede, ogen warm.
"Vriend, we gaan je graag bewaken
een etmaal lang jou mooi in beeld
gehuld in spinnenwebben-draden
morgen is jouw angst geheeld."
"Smakelijk, meneerke, soepje van tomaten,
lengfilet in fijn-gekruide saus."
Straks komt een vreugde-bries mij halen
de zon wenkt zachtjes "welkom thuis!"
Gevoelens van Frido
KROK MESJEU AIME KROK MADAM
Hello, mijn naam is Krok Mesjeu.
Een vinger heeft mij uitgekozen
met een ferm plakje demi-vjeu
kon ik een smullepaap bekoren.
"En voor u, meneerke?" schrijvensklaar.
"Hi hi, laat Krok Madam maar komen.".
Zo liggen ze fijntjes naast mekaar
op tafel drie in liefde-dromen.
Huppelt daar niet een vrouwenstem
ze babbelt over h'r chatboxpauze
het woord Sinjoorke klinkt met klem
lonkend naar m'n spaghetti-sauze.
"Ja, ja" knikt fluks een snorrenman
"in de room daar wil ik wezen
met Miekes, Eendjes, Alleman
wat fijn gedachtenstroom te lezen."
Zo hotsen zij van duin naar Limburglandj
Tilly, Swakke, Sloeber, Merel -namen
van Voeren-kaas naar Friezen-kant
Marleentje zal met Ikke waken.
"Mesjeuke, ga je mee op forumpad?"
"Krok-madam dat vraagt wel uren,
voel je niet een laatste hap
ze gaan ons nu naar binnen duwen."
Servetjes vegen monden rein
de Krokken zijn slok-op-gegeten.
Lezer, mocht je in een bistro zijn,
laat het maar vlug 'ns weten.
Frido bestelt nu een cappuccini-groet
Komt er gisteravond, net voor het slapen gaan,
bij mij geen kinderrijmpje op, dat ik met onze jongste
vaak afdreunde na kleuter-schooltijd.
Méér dan 20 jaar geleden ! 'k Ga het hier eens noteren,
maar de auteur vermelden,
kan ik niet.... gewoonweg omdat ik die niet ken.
Elke kleuterleidster en grootouder mag mee "dreunen" hier zie:
César, de haan zit op zijn stok.
Fier kijkt hij rond in 't kippenhok.
"Waar is mijn Trees nu weer gebleven?
Wel , wel, ze zit te beven.
Ze heeft haar eerst ei gelegd...
...naast het nest ! Wat een pech !"
Alle kippen lachen samen
een volle emmer kippentranen.
Ik neem de eerbiedige vrijheid om mijn eigen tekst hier neer te zetten.
Senior Castaar zit nu in 't kot
Sluiks kijkt hij rond in...babbelbox.
"Waar is Selien nu weer gebleven ?
Wel, wel, ze hangt te zweven.
Ze heeft haar eerst zin gezegd...
met m.s.n. ! Wat een pech ! "
Alle chatters lachen samen
een volle emmer chatterstranen !
Wie vindt het een goed idee om het uit het hoofd te leren ?
Het zou een middeltje kunnen zijn om 's avonds in slaap te raken...
Zonder voorschrift aangeboden
door Frido
WINTERKONINKJE
Hé guitig twinkeliertje
je hupse staartje siert je
langsheen de blanke berkenstam
bollekeflits in vuur en vlam
ik wou dat ik zopas
een guitig twinkeliertje was
Een blik door m'n vensterraam
naar de herfst in de tuin
Zowat bij het begin van Wereldoorlog I, kwam een
jeugdig dorpsmeisje van school, waar ze een liedje geleerd had.
Bijna 90 jaar later (!) borrelt dat liedje bij een bejaarde moeder op
en zingt ze, nog met krachtige stem, zonder haperen:
Zou ik niet mijn moeder eren.
Ach, wat doet ze niet voor mij
wat mij nut is, mag ik leren
ben ik vrolijk, zij is blij.
Ben ik ziek, ik hoor haar klagen
en wanneer ze bij mij zit,
met het hoofd omhoog geslagen,
dan geloof ik dat ze bidt.
Ja, dan bidt zij dat ik spoedig
mag bevrijd zijn van mijn smart.
Word ik beter, hoe blijmoedig
en hoe dankbaar is haar hart.
Maar moeder-vrouwke is inmiddels niet meer,
doch haar liedje klinkt nog alsof ze het gisteren zong.
Frido groet elke lezer
SPIRAAL
Als de zon haar kracht verzwakt
langsheen mijn stille dromen
als de wind de wens verkracht
om in 't vrededal te komen.
Als dichte mist de klank verstoort
van bemoedigende woorden
een schouderklop de grond in boort
mengeling van vreemde doornen.
Dan projecteert je beeld in mij
je glimlach rolt in zuivre lijnen
herboren kracht zet pijn opzij
voel weer 'n licht verschijnen.
Een licht met wonderbare kracht
streelt knus mijn ledematen
weet dat j'intense vreugde bracht
'k ga nu mijn dank herhalen.
DANK.
Met een bloemetje van Frido
WELKOM, LENTE !
Ik smikkel-smekkel gulzig
aan een nieuwe lentevlok.
De aarde zuigt geduldig
slierten zonnestralen op.
Sneeuwklokjes bidden needrig
hun hoofdjes naar beneen,
'n roodborstje knikt vredig
'n egel droomt...'n bol-ineen.
Het tuinpad lokt m'n stil gepeins
naar vrienden in de verte
of zijn ze zoveel dichterbij
dan ooit mijn oog bemerkte ?
Het zachte kloppen van m'n hart
tikt: " hé, een woord is nooit ver weg
van elke mens-'n boom- apart
in 't bos van het seniorennet
Frido
TUNNEL - TAFEREEL. Momentopname in een afkickcentrum.
Een overloze vrouwenblik
de verslaving bond te krachtig
drink-maar-lokroep ho zo machtig.
Zelfs nu haar mondhoek nog geen kik.
Hij drentelt doelloos naar h'r hoek
zij trekt een zitje dichterbij
tot hij z'n hand op d' hare lei
seconden lang stilleven-doek.
Dan trillen plots haar ranke vingers
ruig en teder smelten saam
lucky-strepen naar voldaan
twee harten in - 'k begrijp je - slingers
Weinig woorden kent haar tunnel
maar nu 'n harde ijsklomp dooit
"dit lief gebaar vergeet ik nooi."
en 't spinneweb wordt alsmaar dunner.
Hij aait stilaan haar wanhoop weg
morgen zal het zoveel beter zijn
toekomstlicht in zacht refrein
dan houdt een krachtig "nee" ons recht.
Zo glijdt de tijd naar weggaan weg
dan een glimlach, soms een knipoog
met pure wil en wens naar "droog"
tot Onverwacht blij weerziens zegt.
Frido
PAASEIVERZOEK
Ik ga een S.O.S. versturen:
ik ben een chocolade-ei
'k lig in 't veld al zoveel uren
geen christenzieltje rondom mij.
Forumfan, mag ik je vragen
als je mij per toeval vindt
wil je mij omzichtig dragen
naar 't gretig handje van een kind.
Of je mag mij ook bewaren
in je souveniertjeskast
elke klok zal stil aanvaarden
dat je plaats maakt in je hart.
Frido
En om te eindigen:
Neergeschreven op 9 april, 2 weken voor zijn dood.
frido schreef:
Als ik, met mijn hierna beschreven tafereel, niet op de juiste plaats en topic beland ben, zeg het mij. Want ik wil even teruggaan, niet zozeer naar geloofsVRAGEN maar naar geloofsGETUIGENIS.
Jaren geleden trok een zekere Jan Vermeir, een gynaecoloog, zich het lot van "verdwaalde" mensen aan, gaf zijn praktijk op om in Brussel het opvangcentrum "Poverello" te stichten. Zonder veel tralala, zonder ellenlange uiteenzettingen, maar gedreven door "wat je aan de minsten van de Mijnen hebt gedaan, heb je aan Mij gedaan"
Geen woorden, maar daden.
Zondag voormiddag in de buurt van de Marollen.
Bereidwilligen maken een feestmaal gereed in de keuken van Poverello.
Eén na één komen ze binnen. Zij, die op een zijspoor van de maatschappij zijn geraakt. Sommigen door eigen schuld, anderen in de situatie van clochard gebracht door ongewilde omstandigheden of door de wreedheid van "mede"mensen.
Zij komen in getale, zeker om lekker te eten, maar ook om samen eucharistie te vieren.
In die mis o.m. voorbeden. "Wie wil wat zeggen?" vraagt de eenvoudige priester op eenvoudige toon.
"Ik wil bidden" mompelt een man "voor mijn maat, die met verlof is"
Toevallige aanwezigen kijken elkaar ongelovig aan. Op verlof??
"Ssssttt, dat wil zeggen dat een kerel in de gevangenis zit!"
"Ik wil bidden voor mijn beste vriendin, die zéér zwaar ziek is.."
De communie wordt uitgereikt.
Op zeker ogenblik komt een jonge man naar voren, met een poedel op zijn arm.
Hij duwt de hostie tussen zijn tanden, draait zich plots om en:
"Et pour mon chien aussi!" Niemand "protesteert" of lacht die man uit.
Jan Vermeir, de Jean, staat gewoon recht, zonder harde woorden of afkeurend gebaar.
De man gaat achteraan staan, met gebogen hoofd.
Op het einde van de mis omhelzen de aanwezigen mekaar met woorden,
die meer dan 2000 jaar geleden ook door Iemand werden uitgesproken.
"Vrede zij met u"
Dan wordt ossentong opgediend in madeirasaus, na een geurige kop soep, waarin niemand een vlieg bespeurt.
Johan en medewerkers, doe zo voort!
Frido den Billy groet de lezer.
Geplaatst: Ma 25 Apr 2005, 23:46 Onderwerp: Frido
Jammer genoeg is frido hier en billy op de chat niet meer onder ons.
Men deelde ons mee dat hij overleden is en daar zijn we allemaal héél stil van geworden.
Rust zacht lieve billy....
Marleentje
Mocht U NOG ANDERE gedichten hebben van Frido, vragen wij U om ze hierna te publiceren. Met dank!
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Vooraleer ik op PoëzieForum terecht kwam
was ik al sedert 2003 bedrijvig in de chatroom
van SeniorenNet.
Dagelijks urenlang babbelen,tot een eind in de
nacht,soms enkel nog met Marleentje en Nienka,
maar tot de vaste dagelijkse gesprekspartners
behoorde ook Billy,waarmede ik,mag ik wel zeggen,
een uitstekende vriendschapsband had.
Zijn overlijden op 25 April 2005 heeft mij dan
ook sterk aangegrepen,en 'k heb er toen het
volgende over geschreven;
Vaarwel Billy
Met droefheid heb ik je heengaan vernomen Billy,het heeft me werkelijk overmand,
je was een goede vriend,steeds opgewekt en blij,vriendelijk en charmant,
een gesprek met jou was nooit zo maar oppervlakkig,je gaf je hart in pand,
wie met je sprak op Seniorennet voelde zich verbaal met je verwant,
waardoor iedereen van je hield,voor jou sprong men desnoods in de brand,
want Billy,geloof me vrij,je was niet zo maar een toevallige passant.
We zullen je missen Billy,de vrienden uit de chatroom en het forum,
je laat een leemte na,doch de herinnering aan jou blijft levendig,
je was een begenadigd schrijver,wou steeds het maximum,
wat je schreef,je proza,was voor iedereen lezenswaardig,
nu is je verhaal ten einde,je ledigde de beker ad fundum,
Billy,lieve vriend,je was een minzaam man,rust nu maar vredig.
Alterego
was ik al sedert 2003 bedrijvig in de chatroom
van SeniorenNet.
Dagelijks urenlang babbelen,tot een eind in de
nacht,soms enkel nog met Marleentje en Nienka,
maar tot de vaste dagelijkse gesprekspartners
behoorde ook Billy,waarmede ik,mag ik wel zeggen,
een uitstekende vriendschapsband had.
Zijn overlijden op 25 April 2005 heeft mij dan
ook sterk aangegrepen,en 'k heb er toen het
volgende over geschreven;
Vaarwel Billy
Met droefheid heb ik je heengaan vernomen Billy,het heeft me werkelijk overmand,
je was een goede vriend,steeds opgewekt en blij,vriendelijk en charmant,
een gesprek met jou was nooit zo maar oppervlakkig,je gaf je hart in pand,
wie met je sprak op Seniorennet voelde zich verbaal met je verwant,
waardoor iedereen van je hield,voor jou sprong men desnoods in de brand,
want Billy,geloof me vrij,je was niet zo maar een toevallige passant.
We zullen je missen Billy,de vrienden uit de chatroom en het forum,
je laat een leemte na,doch de herinnering aan jou blijft levendig,
je was een begenadigd schrijver,wou steeds het maximum,
wat je schreef,je proza,was voor iedereen lezenswaardig,
nu is je verhaal ten einde,je ledigde de beker ad fundum,
Billy,lieve vriend,je was een minzaam man,rust nu maar vredig.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht