Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 4 Januari 2013



Leven na . . .

Het feestgedruis
is weggestorven,
wensen verstuurd,
voornemens gemaakt,
tijdelijk opgeborgen
goed bewaard voor later,
ooit weer uit de kast gehaald.
Mensen ongemerkt, feilloos
in het oude stramien gegleden,
leven loopt moeiteloos,
uitbundigheid verdwenen,
het 'nu' staat weer op één.
Bezig met wat komen gaat,
willen weten hoe of wat,
alles gepland op maat,
weifelend, omdat
het nieuwe nieuw is
en onbekend, dat elke dag
geleefd moet worden.
Leven met wel en wee,
afwisselend als het mag,
een mengeling van de twee
dat is 'het' leven en
verder moeten we er mee.

Bomi

[Alterego1]

op 5 Januari 2013




Twijfel

Alles wordt stopgezet
De deur vergrendeld
Ongeloof werd op de
Voorgrond geschoven

Onbegrip als een juk ervaren
Waarom…..
Het hart werd nooit gesloten
De liefde draaide op volle toeren

Maar broos door zware lasten
Onmogelijk om alleen te dragen
Steun was er
Alleen voor een tijdje

Het verzwakte
Werd niet meer naar voor geschoven
Hulp kon niet meer baten
Alles gaat nu zijn gang
En wordt nu… zo gelaten.


Claire Vanfleteren

[Alterego1]

op 6 Januari 2013


Gemis

Een leven van gemis
liep hoop
en dromen
snel voorbij

Stille verlangens
door niemand gekend
voor immer
vergeten

Blijft voor mij
de droom voorbij
of zie ik de verre
verlokkende einder ?

Elisa

[Alterego1]

op 7 Januari 2013



In de schaduw van het licht

Ik wil mij
in het wit verliezen
geen spinrag
rond mijn donker hoofd

Mee met de koudevlucht
van bange vogels
gehard verdriet
verdraagt geen wintertooi

Of zeer geduldig
blijven wachten
op de geboorte
van het kind

Waarmee elk jaar
in donkere dagen
een heel nieuw leven
her-begint

Elleke

[Alterego1]

op 8 Januari 2013



Stilte

Winter is een jaargetij
vol nevel kou en kilte
doch ik ervaar de stilte
die brengt rust in mij.

Weg drukte en geluiden
van zomeravonden
kilte,doet ons
ramen en deuren sluiten.

In mijn bed, weg is de kilte
droom ik mij met diepe geeuw
een wereld vol zachte sneeuw
en eindeloze stilte.

Fernanda

[Alterego1]

op 9 Januari 2013



Wellicht ooit nooit

Zullen jouw ogen ooit smart aanschouwen?
Zullen ze wenen om nutteloos verdriet?
Zullen ze lijden en breken door het rouwen
Of bestaat dat in jouw nieuwe wereld niet?

Zullen je handen ooit eens roven of stelen?
Zullen ze slaan en kwetsen om te doden?
Zullen ze beschermend steunend schenken
En krijgen ze ooit vriendschap aangeboden?

Zullen je lippen ijlen of vloekend schreeuwen?
Zullen ze trillen om troostend te sussen?
Zullen ze krijsen met de hoogste meeuwen
En andere lippen vinden om zacht te kussen?

Zullen je voeten je naar dorre landen leiden ?
Zullen ze je elke dag dienen tot ’s avonds laat?
Zullen ze een weg vinden voor jullie beiden
Waarover je eigen zon nooit ondergaat?

Zullen voor jou mijn wensen en mijn dromen
De sterren zijn die je wenken door elke nacht?
Zullen ze mijn angsten niet uit doen komen,
En zal je het doel bereiken dat op je wacht?

Frankie

[Alterego1]

op 10 Januari 2013




Ik zag vader

Je zetel bij 't raam op de tuin
gevuld met lange jaren
heb je alle mussen geteld
bij naam, iedere dag.
Voor elke mus een bolletje
van je paternoster.
Het raam geeft nu uitzicht
op vroeger
en joelende kinderen.

De zomers daarbuiten
worden veel korter
en leggen stof op de foto's
in je hart en de klok
die het tikken vertraagd.
Er is iets met de dagen,
je kijkt
naar de andere, de lege stoel
of moeder dat ook vindt.

Vanuit het verre vroeger
lach je naar ons,als we komen,
dankbaar je mond
omdat we weer klein
wilden worden
en terug op je knie
een verhaaltje vragen.
En moeder, 'hé moeder!"
zal koffie zetten
met krentenbrood..
Je glimlacht, hoofdschuddend:
"Krentenbrood is voor kermis
en voor zomer.. nog zolang!"

Give

[Alterego1]

op 11 Januari 2013




Winterkou

Ik sukkel door de koude ochtend
Zet stap voor stap voorzichtig neer
De wind vergezelt mij hortend
IJzig oosters zo hij mij flankeert.

Doch dapper stap ik verder door
Langs spoor door veld en wei
Op weg geen enkel mensenspoor
Een trein gestaag komt dichterbij.

Geraak ik goed en gaaf weer thuis
Ik kijk voortdurend achter mij
Hoever nog ik voel mij niet pluis
En sneeuw zorgt voor een glijpartij!

Verkleumd, vermoeid kom ik er aan
De woning straalt haar warmte uit!
Wat heb ik mijzelf wel aangedaan
Verkrampt en rood is nu mijn huid.

Een deken brengt weldra soelaas
Mijn bloed doorstroomt mijn ad’ren
De kachel lacht wat ben je dwaas
Ga nooit weer in zo’n kou kad’ren.

Gustilpe

[Alterego1]

op 12 Januari 2013




Onvermijdelijk

Aan alles is een begin
en een einde.
Zo zullen ook wij,
eens verdwijnen.
Laten we hopen,
zonder veel lijden.

't Is allemaal zo raar,
toch is het waar,
we zijn hier maar,
voor een korte tijd.

Ik voel jouw warmte,
naast mij in bed.
Ik vind het zo lief van je,
als je zegt :
warm je koude voetjes
maar aan de mijnen.

Het is onvermijdelijk,
eens,
is één van ons weg,
dan liggen we alleen,
in dit grote bed.

Hilde

[Alterego1]

op 13 Januari 2013



Schaverdijnen

Het gejoel van kinderen
trekt mijn aandacht.
Door het venster zie ik
de buurtkindjes schaverdijnen
op de bevroren put.

Een jonge papa trekt
zijn jongste met de slee.
Mutsen,sjaals,dikke jassen,
en een paar wollen wanten
moeten hen warm houden.

De rode kaakjes en neus
verraden hoe koud het is.
Hun adem maakt mooie
luchttekeningetjes in het ijle.

Hier geen standjes met
glühwein of 'n jeneverke.
Gewoon pure natuur,en
genot van de bovenste plank.

Toch mooi om zien,al die
mooie lachende gezichten.

Jadi

[jadi]

Goede morgen Altertje en ook Rankje
Heel mooi gemaakt..danke
Ik wens julie beidjes een heel fijne dag toe
liefs
jadi

[Alterego1]

op 14 Januari 2013



Vlokjes

Witte vlokjes dansen
dollen om me heen
de wolken wenen sterretjes
ze tellen kan geen één
zoveel vlokjes als er vallen
zoveel kusjes geef ik jou
omdat jij zo bijzonder bent
en ik heel veel van je hou

Janina

[Alterego1]

op 15 Januari 2013



Ons verlangen

De koude , droge winterwind
brandt mijn pas geschoren wangen.
Mijn overjas hoog dichtgeknoopt
wandel ik naar mijn verlangen.

Ik weet dat zij daar wacht
bibberend door haar mooie kleding
die zij heeft aangetrokken
ter mijner overreding.

Warm wordt het wel van binnenuit
opspringende warme gloed.
Iedere trede die ik nader
voel ik de verwarming van mijn bloed.

Daar zie ik haar rode koude neus,
haar blinkende tranige ogen
Het is helemaal niet van verdriet
maar van het verlangen dat we samen mogen.

Ik druk haar bijna ademloos
heel dicht tegen mijn verlangen
Dan kus ik haar bijna ademloos
de asem uit haar luchtpijpgangen.

Nu verlaat de koude heel mijn lijf.
Maakt plaats voor warme gloed
Ik streel haar koude rug
om het stromen van haar bloed.

Twee naakte warme handen
houden elkander stevig vast
En door het kille duister
wandelen wij op de tast.

Het is niet belangrijk waar we gaan
belangrijk is dat wij samen
de weg bewandelen naar het bestaan,
waarvoor wij gezamelijk de beslissing namen.

Jure

[Alterego1]

op 16 Januari 2013



Ik voel…

Ik voel hoe
je handen
mijn lichaam
verkennen,
beroeren,
bespelen
en me zachtjes
verwennen.

Ik voel hoe
je mond
me dan kust
mijn ogen
mijn lippen
mijn hals
en me zo teder
sust

Ik voel hoe
je hart
naar het mijne
dan reikt
kloppend
verlangend
eisend
en hoe alles dan
wijkt.

Michelly

[Alterego1]

op 17 Januari 2013


Als ik aan de sterren denk

De storm is voorlopig voorbij
nu de winter zich toch even meld.
Het is ineens wel koud en het vriest
dat is ook de winter,dat hoort bij het getij.

Maar even ook voorbij het natuurgeweld,
als het donkert 's avonds en men naar de hemel kijkt,
en je vele sterren ziet is dat ook prachtig.
Ik kan het nog steeds niet laten
even naar buiten te gaan voor ik slapen ga.

Ik staar naar de hemel en zoek een grote ster
Er is een grote ster, dat is een herinnering voor mij.
Dat herinnert mij aan mijn liefste,
het was toen een dag
dat hij van alles afscheid wilde nemen.

Overdag was het een stralende zonneschijn
maar 's avonds wilde hij nog even naar buiten,
het was een prachtige klare hemel,
hij pakte me vast en keken samen naar boven.

En ik zei ineens kijk,zie je die grote heldere ster,
die ster geef ik jouw naam in mijn gedachten,
als teken van mijn liefde voor altijd,dat mag je geloven.
En ik zei als je ze ziet ben je straks niet zo ver voor mij.

Die tijd kwam toen toch nog te snel,
maar elke avond ga ik kijken,
of het helder is en er sterren staan.
Zijn er sterren dan kijk ik omhoog,
en zoek mijn grote ster.

Die grote ster die jouw naam draagt in mijn gedachten,
en als ik ze heb gevonden kan ik rustig slapen gaan.
Ik weet dat je altijd bij me bent wat er ook gebeurd,
maar heb altijd nog die gedachten
en vraag me nog af,waarom moest alles zo komen.

Ik zal het vasthouden in mijn hart en gedachten,
die mooie tijd die we samen doorbrachten.
Jij blijft altijd in mijn hart en mijn dromen.

Monika