mijmeringen
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
Lieve Gustilpe,
hartelijke groeten,
nog een fijne einde week!!
EEN MORGEN IN MAART
WITTE CHRISTALLEN
SCHILDEREN
DE WERELD WIT
DE ZON KOMT PIEPEN
SMELT HET WIT
DOET GROEN
HERLEVEN
EEN PRILLE BLOESEM
SCHITTERT IN HAAR STRALEN
DE MAGNOLIAKNOPPEN
KLEUREN ROZE
ZIJN ZO TEER
EN KWETSBAAR
PAAS LELIES STOREN ZICH NIET
BLIJVEN FIER RECHTOP
OOK DE FORSYTHIA
KLEURT EEN GELE NOOT
IN HET DAGELIJKS SCHILDERIJ
Nele
hartelijke groeten,
nog een fijne einde week!!
EEN MORGEN IN MAART
WITTE CHRISTALLEN
SCHILDEREN
DE WERELD WIT
DE ZON KOMT PIEPEN
SMELT HET WIT
DOET GROEN
HERLEVEN
EEN PRILLE BLOESEM
SCHITTERT IN HAAR STRALEN
DE MAGNOLIAKNOPPEN
KLEUREN ROZE
ZIJN ZO TEER
EN KWETSBAAR
PAAS LELIES STOREN ZICH NIET
BLIJVEN FIER RECHTOP
OOK DE FORSYTHIA
KLEURT EEN GELE NOOT
IN HET DAGELIJKS SCHILDERIJ
Nele
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
Hey gustilpe,
ik las reeds enkele gedichten van Kris gelaude bij u.
Morgen donderdag, om 20 uur
komt zij naar de st-Pauluskerk te Opwijk.
Men kan er luisteren en mee bidden
met de tederheid van woorden
om de kracht van geloven uit te drukken.
groetjes, denook
ik las reeds enkele gedichten van Kris gelaude bij u.
Morgen donderdag, om 20 uur
komt zij naar de st-Pauluskerk te Opwijk.
Men kan er luisteren en mee bidden
met de tederheid van woorden
om de kracht van geloven uit te drukken.
groetjes, denook
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
Gustilpe :
het gedicht " Blik" van Vivianne Timmermans
vind ik ongelooflijk knap !!
Proficiat voor je ode aan de vrijwilligers in alle mogelijke varianten
prachtig beschreven ! Chapeau !!
" Het heeft geen naam" titel goed gevonden van Kris Gerlaude weer zo een prachtig gedicht dat je plaatste !
Ik ben 30 jaar kernlid geweest bij K.A.V. maar dat is natuurlijk geen
echte dienstbaarheid maar iets waar ikzelf 30 jaar ontzettend veel aan gehad heb .
Ik heb ontzettende bewondering voor onze vrijwilligers die bijvoorbeeld ziekenzorg en Coda stervensbegeleiding doen ! en andere
Ik zong vroeger bij de chiro doodgraag al de liedjes mee !
en was 10 jaar in ons heel klein plaatselijk zangkoortje tot ik in 1980 als bijwerking van een operatie mijn (doodgewone voor in groep zangstem )verloor .
" Je hulstboom en de mus " !! Plezant
Hoe vinden rankje en Alter toch altijd die mooie bijpassende illustraties
Bij ons is het andersom : maar 2 musjes en de koolmezen zijn hier de baas en jagen de pimpelmezen weg , pikten de nest in die volgens afmetingen voor de boomklevers bestemd was !
De 2 roodborsten weren zich ook !!
Ik schreef ooit deze haiku :
Ik heb hijmwee naar
de ligusterhagen vol
tjilpende mussen
ik heb er echt hijmwee naar , hier hebben wij geen Ligusterhagen meer
maar coniferenhagen en draad vol klimop maar ik denk niet dat het daaraan ligt !
Oh Gustilpe : ai die foto van die hongerende koolmeesjes
en al onze eikenbomen zijn ziek stuk voor stuk .Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Nele, bedakt voor je mooi gedichtje 'een morgen in maart'
denook, bedankt voor de informatie.
Fernanda, bedankt dat je hier kwam lezen en je lovende woorden.
Je zegt dat je 30 jaar kernlid was van KAV, dat is toch ook wel de moeite en een proficiat waard voor zo'n lange inzet, ook dat is vrijwilligerswerk. Daarbij zong je nog 10 jaar in het koor, ook vrijwilligerswerk.
Voor jou dus ook de "ode aan de vrijwilliger" hoor!
Ikzelf zit al vele jaren in allerlei domeinen van vrijwilligerswerk.
Toen de kinderen klein waren in de oudervereniging van de lagere school waar mijn man tevens voorzitter van was.
Daarna 15 jaar op de parochie in de vormselcatechese.
10 jaar in 13+ catechese, zelf opgestart, enorm voor gewerkt, al mijn vrije tijd ging er naartoe, samen op weg met jongeren in geloof, een zeer boeiende en rijke ervaring.
11 jaar in het ziekenhuis Sint-Jan in Brussel, de beginjaren van palliatieve Zorg in ons land, samen met Zuster Leontine. Stervenden en hun familie mogen bijstaan tussen leven en dood een intens en diep gebeuren. Na 11 jaar was ik opgebrand.
31 jaar ben ik lid van het plaatselijk koor en sinds 1996 dirigent.
Nu houd ik mij vooral bezig met een project in de Derde Wereld, nl Manthoc in Peru, met hulp aan een schooltje in Roemenië en met het koor.
Spijtig van je eikenbomen en hopelijk is het krantenbericht over de koolmeesjes voorbarig.
lieve groetjes,
gustilpe
denook, bedankt voor de informatie.
Fernanda, bedankt dat je hier kwam lezen en je lovende woorden.
Je zegt dat je 30 jaar kernlid was van KAV, dat is toch ook wel de moeite en een proficiat waard voor zo'n lange inzet, ook dat is vrijwilligerswerk. Daarbij zong je nog 10 jaar in het koor, ook vrijwilligerswerk.
Voor jou dus ook de "ode aan de vrijwilliger" hoor!
Ikzelf zit al vele jaren in allerlei domeinen van vrijwilligerswerk.
Toen de kinderen klein waren in de oudervereniging van de lagere school waar mijn man tevens voorzitter van was.
Daarna 15 jaar op de parochie in de vormselcatechese.
10 jaar in 13+ catechese, zelf opgestart, enorm voor gewerkt, al mijn vrije tijd ging er naartoe, samen op weg met jongeren in geloof, een zeer boeiende en rijke ervaring.
11 jaar in het ziekenhuis Sint-Jan in Brussel, de beginjaren van palliatieve Zorg in ons land, samen met Zuster Leontine. Stervenden en hun familie mogen bijstaan tussen leven en dood een intens en diep gebeuren. Na 11 jaar was ik opgebrand.
31 jaar ben ik lid van het plaatselijk koor en sinds 1996 dirigent.
Nu houd ik mij vooral bezig met een project in de Derde Wereld, nl Manthoc in Peru, met hulp aan een schooltje in Roemenië en met het koor.
Spijtig van je eikenbomen en hopelijk is het krantenbericht over de koolmeesjes voorbarig.
lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Uit: De Bond
Morgen 8 maart:
INTERNATIONALE VROUWENDAG
De internationale Vrouwendag die traditiegetrouw gevierd wordt op 8 maart, staat dit jaar in het teken van ‘de toekomst’. Met dat thema willen de verenigde Naties de nadruk leggen op het belang van een goede financiering van projecten die de gelijkheid tussen vrouwen en mannen bevorderen.
De geschiedenis van die achtste maart gaat terug tot 1908, precies honderd jaar geleden, toen in New York vrouwen in staking gingen om de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie aan te klagen en om kiesrecht voor vrouwen te eisen.
Het jaar daarop werd in Amerika voor het eerst een vrouwendag georganiseerd als herinnering aan die opstand, en de volgende jaren waren er op die dag in een groeiend aantal landen demonstraties en conferenties over vrouwenthema’s.
Gelijke rechten in de praktijk
Na verloop van tijd verwaterde 8 maart als vaste datum voor de Internationale Vrouwendag, maar met de tweede feministische golf van de jaren zestig kwam er een hernieuwde belangstelling. In 1978 werd de dag door de Verenigde Naties als feestdag erkend.
Intussen had Vlaanderen echter al ‘zijn’ vrouwendag op 11 november. De keuze voor die datum gebeurde om puur praktische redenen. Voor de eerste vrouwendag in 1972 bleek dat immers de enige datum waarop gastspreekster Simonne de Beauvoir nog vrij was. Toch worden ook bij ons op 8 maart op verschillende plaatsen in Vlaanderen ontmoetings- en informatieactiviteiten georganiseerd.
Ook al is er vooruitgang geboekt op bepaalde vlakken, vrouwen zitten nog altijd in slechter betaalde jobs en ze vervullen vaak een dubbele dagtaak. Op hen rust de grootste last van het huishouden en zorg voor kinderen en soms ook voor ouders, bovenop een job buitenhuis. Vrouwen hebben ook vaker deeltijds werk en onvolledige loopbanen wat hun economische zelfstandigheid niet ten goede komt. Bij echtscheiding zijn zij de eerste slachtoffers van armoede en ook hun pensioenen liggen lager dan bij de mannen. Vrouwen moeten nog altijd opboksen tegen vooroordelen en extra hard werken om voor vol te worden aanzien in de politiek en op de werkvloer. De wet mag dan al gelijke rechten vooropstellen, in de praktijk worden die lang niet altijd waargemaakt. En dan zwijgen we nog over partnergeweld, in Europa nog altijd de grootste oorzaak van dood en blijvende handicap bij vrouwen tussen 16 en 44 jaar.
En elders in de wereld?
Als we de situatie van vrouwen in de rest van de wereld bekijken, is er trouwens nog veel meer werk aan de winkel: vrouwenonderdrukking, genitale verminking, gebrek aan gezondheidszorg voor zwangere en pas bevallen vrouwen die al het werk doen maar geen inspraak hebben…Acties en dagen die de discriminaatie van vrouwen onder de aandacht brengen zijn jammer genoeg nog lang niet achterhaald.
Aan iedereen een fijn weekend!
groetjes,
gustilpe
Morgen 8 maart:
INTERNATIONALE VROUWENDAG
De internationale Vrouwendag die traditiegetrouw gevierd wordt op 8 maart, staat dit jaar in het teken van ‘de toekomst’. Met dat thema willen de verenigde Naties de nadruk leggen op het belang van een goede financiering van projecten die de gelijkheid tussen vrouwen en mannen bevorderen.
De geschiedenis van die achtste maart gaat terug tot 1908, precies honderd jaar geleden, toen in New York vrouwen in staking gingen om de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie aan te klagen en om kiesrecht voor vrouwen te eisen.
Het jaar daarop werd in Amerika voor het eerst een vrouwendag georganiseerd als herinnering aan die opstand, en de volgende jaren waren er op die dag in een groeiend aantal landen demonstraties en conferenties over vrouwenthema’s.
Gelijke rechten in de praktijk
Na verloop van tijd verwaterde 8 maart als vaste datum voor de Internationale Vrouwendag, maar met de tweede feministische golf van de jaren zestig kwam er een hernieuwde belangstelling. In 1978 werd de dag door de Verenigde Naties als feestdag erkend.
Intussen had Vlaanderen echter al ‘zijn’ vrouwendag op 11 november. De keuze voor die datum gebeurde om puur praktische redenen. Voor de eerste vrouwendag in 1972 bleek dat immers de enige datum waarop gastspreekster Simonne de Beauvoir nog vrij was. Toch worden ook bij ons op 8 maart op verschillende plaatsen in Vlaanderen ontmoetings- en informatieactiviteiten georganiseerd.
Ook al is er vooruitgang geboekt op bepaalde vlakken, vrouwen zitten nog altijd in slechter betaalde jobs en ze vervullen vaak een dubbele dagtaak. Op hen rust de grootste last van het huishouden en zorg voor kinderen en soms ook voor ouders, bovenop een job buitenhuis. Vrouwen hebben ook vaker deeltijds werk en onvolledige loopbanen wat hun economische zelfstandigheid niet ten goede komt. Bij echtscheiding zijn zij de eerste slachtoffers van armoede en ook hun pensioenen liggen lager dan bij de mannen. Vrouwen moeten nog altijd opboksen tegen vooroordelen en extra hard werken om voor vol te worden aanzien in de politiek en op de werkvloer. De wet mag dan al gelijke rechten vooropstellen, in de praktijk worden die lang niet altijd waargemaakt. En dan zwijgen we nog over partnergeweld, in Europa nog altijd de grootste oorzaak van dood en blijvende handicap bij vrouwen tussen 16 en 44 jaar.
En elders in de wereld?
Als we de situatie van vrouwen in de rest van de wereld bekijken, is er trouwens nog veel meer werk aan de winkel: vrouwenonderdrukking, genitale verminking, gebrek aan gezondheidszorg voor zwangere en pas bevallen vrouwen die al het werk doen maar geen inspraak hebben…Acties en dagen die de discriminaatie van vrouwen onder de aandacht brengen zijn jammer genoeg nog lang niet achterhaald.
Aan iedereen een fijn weekend!
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Gustilipe,
Jij brengt een diversiteit van onderwerpen
in jouw topic naar voor. Mijn volle respect.
We moeten niet als feministe door het leven
gaan om de 'Internationale vrouwendag' tenvolle
te steunen en het jammer te vinden dat er nog
altijd ongelijkheid bestaat.
Dan nog niet te spreken dat vrouwen wereldwijd
meer kans maken om mishandeld te worden dan om
kanker of malaria te krijgen, of een oorlog of een
auto-ongeval mee te maken. Dat blijkt uit een studie
van de Wereldbank.
een fijn weekend
bo
Jij brengt een diversiteit van onderwerpen
in jouw topic naar voor. Mijn volle respect.
We moeten niet als feministe door het leven
gaan om de 'Internationale vrouwendag' tenvolle
te steunen en het jammer te vinden dat er nog
altijd ongelijkheid bestaat.
Dan nog niet te spreken dat vrouwen wereldwijd
meer kans maken om mishandeld te worden dan om
kanker of malaria te krijgen, of een oorlog of een
auto-ongeval mee te maken. Dat blijkt uit een studie
van de Wereldbank.
een fijn weekend
bo
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
Morgenstern - Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
- Locatie: Wachtebeke
Gustilpe
We wensen je een
Morgenstern en herman
We wensen je een
Morgenstern en herman-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Gustilpe,
Persoonlijk hebben we er geen enkel bezwaar tegen dat
vrouwen op gelijke voet gesteld worden met mannen,
voor ons is iedereen als mens evenwaardig.
Dat die evenwaardigheid tot op heden nog niet overal,en in
alle facetten,verwezenlijkt is,heeft meerdere redenen en
komt naar ons gevoelen op wereldvlak vooral door het
beleven van cultuur,religie en economische bloei.
De emancipatie der vrouwen is niet overal ter wereld, en zeker
ook niet in alle culturen en religies,even ver doorgedrongen.
Daarvan zijn we ons terdege bewust,en geen enkel weldenkend
mens zal dit ontkennen.
Waarbij de vraag zich stelt,hoe dat in de 21ste eeuw nog mogelijk
is.Een algemeen sluitend antwoord daarop zal moeilijk te geven zijn.
We achten ons ook niet geroepen dat antwoord te geven,hoogstens
willen we,ten persoonlijken titel,'n enkele vaststelling doen.
Gezien je zelf in je betoog al meerdere punten aanhaalde,waarin
met zekerheid nog hiaten te vinden zijn in de man/vrouw verhouding,
willen we ons beperken tot het gebied van de religie.
Want ook de diverse geloofsovertuigingen gaan hierin niet vrijuit,
ze hebben steeds,en nog altijd,de vrouwelijke ontvoogding in
mindere of meerdere mate belemmerd in z'n ontplooiing.
Denken we maar aan hoe het vrouwen vergaat in de moslimwereld!
En dichter bij ons,de Rooms Katholieke Kerk,is daar soms geen
sprake van vrouwendiscriminatie?
Waarom waren er bij de apostelen geen vrouwen?
Waarom zijn Paus en Bischoppen steeds mannen?
Waarom mag een vrouw geen priester zijn?
en nog zoveel meer...
Neen,in de christelijke religie mag een vrouw enkel het 'hulpje' zijn!
Hopelijk willen de vrouwen ook daar op 8 Maart tegen ageren,
want ook dat behoort tot de grieven van vele vrouwen.
Groetjes in vrede en vriendschap,
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Alter,
ik ben het hier volkomen met je eens, het doet mij pijn aan het hart hoe vrouwen gediscrimeerd worden in de Kerk.
Dat de priester- en diakenwijding exclusief aan mannen toebehoort, schreef Johannes Paulus II het duidelijkst in Ordinatio Sacerdotalis, zijn apostolische brief van 22 mei 1994. Die bevatte een niet mis te verstane boodschap, die bij gelovig en geëngageerd Vlaanderen klink als een donderslag bij heldere hemel.
Veel leken hadden na het Tweede Vaticaans Concilie hun schouders gezet onder een vernieuwde en dynamische geloofsgemeenschap. Vooral vrouwen waren hier zeer actief en met veel verantwoordelijkheid bij betrokken. als je hen uit de plaatselijke geloofsgemeenschappen weg zou denken, dan stort vee actief leven in elkaar. Niemand zat dus te wachten op een document als Ordinatio Sacerdotalis.
Die pauselijke brief sloot de discussie rond vrouw en ambt, nog voor ze kans kreeg om op gang te komen. Gelovig Vlaanderen schoot uit zijn slof. Vooral het definitieve karakter van de pauselijke stelling stoorde hen.
Zonder het zelf te willen, ontketende de paus een golf van mondigheid. Niet aleen van de bisdommen, priesterraden maar ook van de pers, vrouwenbewegingen, diakens groepen allerhande.
Met het huidig priestertekort zou een ambt voor vrouwen veel gaten vullen. De Kerk laat toe dat vrouwen een gebedsviering houden, of een zegening bij een geboorte of een overlijden. En eerlijk gezegd, die niieuwe vormen hebben soms zelfs meer zeggingskracht. Maar dan nog waarom staan ambten en het toedienen van sacramenten niet open voor vrouwen?
Veel vrouwen zijn sterk pastoraal geëngageerd en voelen zich krachtig genoeg om de bevestiging van de paus of het instituut niet nodig te hebben. Het ambt voor vrouwen zou voor hen vanzelfsprekend zijn, maar ze beseffen dat het gestaag verder werken meer oplevert dan een niet aflatende discussie.
Met het overlijden van paus Johannes Paulus is niets veranderd. Ondertussen groeit er van onderuit een stevige vernieuwende basis die door pauselijke uitspraken niet meer van hun stuk te brengen is.
De hiërarchie in de moeder de kerk heeft geen enkele plaats voor de vrouw. Wat heeft een man dat een vrouw niet heeft, waardoor enkel een man priester kan zijn? Het antwoord bestaat niet.
Vrouwen zijn theologen, pastorale werksters, proost, in parochies, in organisaties, in klinieken.
Elk jaar luistern we met het koor een viering op in het Universitair Ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven. Bijna altijd is het een vrouw die voorgaat in de viering met een schitterende homilie zoals we in de meeste kerken niet meemaken. Maar als het moment komt van de consecratie worden de instellingswoorden door een priester overgenomen. Waarom?
Best Alter, ja, ik lijd aan mijn Kerk die mij dierbaar is, maar het gaat mij vooral om de boodschao van het evangelie.
groetjes aan jullie beiden, ik wens jullie een fijn weekend.
gustilpe
ik ben het hier volkomen met je eens, het doet mij pijn aan het hart hoe vrouwen gediscrimeerd worden in de Kerk.
Dat de priester- en diakenwijding exclusief aan mannen toebehoort, schreef Johannes Paulus II het duidelijkst in Ordinatio Sacerdotalis, zijn apostolische brief van 22 mei 1994. Die bevatte een niet mis te verstane boodschap, die bij gelovig en geëngageerd Vlaanderen klink als een donderslag bij heldere hemel.
Veel leken hadden na het Tweede Vaticaans Concilie hun schouders gezet onder een vernieuwde en dynamische geloofsgemeenschap. Vooral vrouwen waren hier zeer actief en met veel verantwoordelijkheid bij betrokken. als je hen uit de plaatselijke geloofsgemeenschappen weg zou denken, dan stort vee actief leven in elkaar. Niemand zat dus te wachten op een document als Ordinatio Sacerdotalis.
Die pauselijke brief sloot de discussie rond vrouw en ambt, nog voor ze kans kreeg om op gang te komen. Gelovig Vlaanderen schoot uit zijn slof. Vooral het definitieve karakter van de pauselijke stelling stoorde hen.
Zonder het zelf te willen, ontketende de paus een golf van mondigheid. Niet aleen van de bisdommen, priesterraden maar ook van de pers, vrouwenbewegingen, diakens groepen allerhande.
Met het huidig priestertekort zou een ambt voor vrouwen veel gaten vullen. De Kerk laat toe dat vrouwen een gebedsviering houden, of een zegening bij een geboorte of een overlijden. En eerlijk gezegd, die niieuwe vormen hebben soms zelfs meer zeggingskracht. Maar dan nog waarom staan ambten en het toedienen van sacramenten niet open voor vrouwen?
Veel vrouwen zijn sterk pastoraal geëngageerd en voelen zich krachtig genoeg om de bevestiging van de paus of het instituut niet nodig te hebben. Het ambt voor vrouwen zou voor hen vanzelfsprekend zijn, maar ze beseffen dat het gestaag verder werken meer oplevert dan een niet aflatende discussie.
Met het overlijden van paus Johannes Paulus is niets veranderd. Ondertussen groeit er van onderuit een stevige vernieuwende basis die door pauselijke uitspraken niet meer van hun stuk te brengen is.
De hiërarchie in de moeder de kerk heeft geen enkele plaats voor de vrouw. Wat heeft een man dat een vrouw niet heeft, waardoor enkel een man priester kan zijn? Het antwoord bestaat niet.
Vrouwen zijn theologen, pastorale werksters, proost, in parochies, in organisaties, in klinieken.
Elk jaar luistern we met het koor een viering op in het Universitair Ziekenhuis Gasthuisberg te Leuven. Bijna altijd is het een vrouw die voorgaat in de viering met een schitterende homilie zoals we in de meeste kerken niet meemaken. Maar als het moment komt van de consecratie worden de instellingswoorden door een priester overgenomen. Waarom?
Best Alter, ja, ik lijd aan mijn Kerk die mij dierbaar is, maar het gaat mij vooral om de boodschao van het evangelie.
groetjes aan jullie beiden, ik wens jullie een fijn weekend.
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Beste Gustilpe,
In een normaal gezin hebben vader en moeder samen de verantwoordelijkheid over hun gezin.
Daarbij staat de ene niet boven de andere. Ze ondersteunen elkaar, dragen samen hun gezin.
De taken echter zijn dikwijls verdeeld, naar gelang aanleg en omstandigheden.
En als de kinderen groter worden delen ze in die verantwoordelijkheden en is hun inbreng even ernstig te nemen, als die van de ouders.
Cardijn leerde destijds aan zijn kajotters en kajotsters dat elke mens even veel waard is, dat ieder jonge arbeider of arbeidster evenwaardig is aan een koning of zelfs aan de paus.
Maar evenwaardig wil niet zeggen gelijk zijn.
Of ik nu een straatkeerder ben of een koning, of zelfs de paus,
we zijn allemaal even veel waard, als kinderen van God en in de ogen van God.
De taken die we krijgen, of die we aannemen, kunnen zeer verschillend zijn, maar die doen geen afbreuk aan de waardigheid van elke mens.
Als wij er van uitgaan dat een priester hoger staat dan een pastorale werkster, en een pastorale werkster hoger in rang is dan een lector, een misdienaar of een gewone vrijwilligster, dan zijn wij, naar mijn gevoel, verkeerd bezig.
Wij werken samen aan de uitbouw van de Kerk. Ieder op zijn plaats, waar hij geroepen werd. Die plaats kan veranderen, een priester kan bisschop worden en later zelfs paus, een diaken kan priester worden enz. Maar dat is geen meerwaarde aan die persoon. Dat is alleen een grotere verantwoordelijkheid, waar hij of zij ook rekenschap over zullen moeten geven, Niet alleen nu, maar ook later.
Is men minder bekwaam of minder waard, omdat men wekelijks de kerk helpt kuisen, maar nog nooit vooraan in de kerk heeft gestaan? Zeer zeker niet, het stille, ongeziene werk heeft in de ogen van God soms veel meer waarde, omwille van de pretentieloze inzet.
De woorden van de Consecratie en nog andere delen van de Eucharistieviering, mogen inderdaad alleen door de priester uigesproken worden, omdat de priester daartoe gewijd is en hij dit doet in de naam van Jezus.
Dat Paus Johannes-Paulus II daar zo sterk aan hield, is omdat er bij het Laatste Avondmaal, slechts mannen aanwezig waren. Zelfs Maria, Jezus Moeder, was er niet bij. En wat is de Eucharistieviering anders dan een herdenking van het Laatste Avondmaal.
Misschien komt er ooit wel een tijd dat vrouwen tot het ambt worden toegelaten.
Maar naar mijn gevoel moeten die vrouwen dan ook celibatair zijn.
Hoe kan men als gehuwde man, of vrouw, zich 100 % inzetten voor zijn taak als priester, bisschop.
Ofwel verwaarloosd men het gezin en de relatie die men heeft,
ofwel lijdt de priestertaak eronder.
Bovendien is priester zijn en worden een roeping van God, evenals de andere roepingen binnen de kerk.
Wij denken teveel dat de Kerk alleen een mensenwerk is, maar aan de basis ervan ligt Jezus.
En ondanks alle fouten, tekortkomingen en vergissingen blijft zij bestaan. Omdat Hij met zijn Kerk verbonden blijft, tot aan het einde der tijden. " Vreest niet, heeft Hij gezegd, Ik ben met U.”
Laten we daarom er niet op uit zijn eer te halen uit onze functies. Laten wij ons inzetten met een oprecht en edelmoedig hart, op de plaats waar Hij ons roept.
Ik lijd ook, maar niet aan mijn Kerk. Ik lijd omdat de Kerk meer van binnen wordt uitgehold dan van buiten. Dat zijn niet mijn woorden, maar woorden van ‘n mystici, die dicht bij God staat. Ik voel dit ook zo aan.
Onze parochie leeft, elke weekend zijn er nog 3 eucharistievieringen, waar samen toch meer dan 250 mensen naar toe komen.
Met één priester, die nog 2 andere parochies heeft, gebedsleiders, lectoren, misdienaars, kuisploeg, bloemenploeg, koor, vrijwilligers in alle bewegingen voor jeugd, volwassenen en bejaarden, ziekenbezoekers, catechisten voor eerste communie, vormsel, doopsel, huwelijksbegeleiding,
is de parochie een kerk in het klein.
Die ene priester is diegenen die elke dag, tijdens de eucharistieviering met +/- 20 à 30 aanwezigen, en vooral ook tijdens het weekend de levende Jezus onder ons brengt door de Consecratie en in de Communie Die biecht hoort, sacramenten toedient, zieken en stervenden bezoekt.
Dat is zijn belangrijkste taak, al de rest gebeurt samen en met volle inspraak van die vele medewerkers rondom hem.
Waarvan geen één minder belangrijk is dan hij zelf.
Zo behandelt hij iedereen, mannen, vrouwen, jongeren, ouderen.
En zo heb ik mijzelf ook altijd behandeld gevoeld in de vele taken en op de verscheidene plaatsen waar ik ooit verantwoordelijkheid droeg.
Ik voel mij niet gediscrimineerd, ik ben een vrouw, een moeder,
die haar kinderen heeft proberen op te voeden binnen die waardigheid, van ieder mens een kind van God. Ieder mens evenveel waard.
Al was ik nog geen 14 toen ik de school moest verlaten, met die zekerheid heb ik mij ook nooit minderwaardig gevoeld.
Ik verwijs nog even naar de parabel van de talenten. Het doet er niet toe hoeveel we er gekregen hebben, maar het doet er wel toe, wat we er mee gedaan hebben.
Daarover zullen wij rekenschap geven en over de liefde,
want: “als ik de liefde niet heb, ben ik een rinkelend bekken en een rammelend cimbaal” zei Paulus.
Sorry Gustilpe, als ik je hier en daar heb tegengesproken, maar zo heb ik het ervaren. Sinds ik als jongere (17-18jaar) bewust voor mijn geloof gekozen heb, heb ik er nog geen dag spijt van gehad.
Ik ben op weg naar de 69, wie weet hoeveel jaren mij nog gegeven worden.
Voor mij is de Kerk mee de weg, om klaar te zijn,
als mijn tijd gekomen is.
Lieve groeten en een goede nacht,
ria
ps. het is niet mijn bedoeling een discussie uit te lokken.
Ikzelf zal dan ook niet meer reageren op eventuel volgende teksten.
In een normaal gezin hebben vader en moeder samen de verantwoordelijkheid over hun gezin.
Daarbij staat de ene niet boven de andere. Ze ondersteunen elkaar, dragen samen hun gezin.
De taken echter zijn dikwijls verdeeld, naar gelang aanleg en omstandigheden.
En als de kinderen groter worden delen ze in die verantwoordelijkheden en is hun inbreng even ernstig te nemen, als die van de ouders.
Cardijn leerde destijds aan zijn kajotters en kajotsters dat elke mens even veel waard is, dat ieder jonge arbeider of arbeidster evenwaardig is aan een koning of zelfs aan de paus.
Maar evenwaardig wil niet zeggen gelijk zijn.
Of ik nu een straatkeerder ben of een koning, of zelfs de paus,
we zijn allemaal even veel waard, als kinderen van God en in de ogen van God.
De taken die we krijgen, of die we aannemen, kunnen zeer verschillend zijn, maar die doen geen afbreuk aan de waardigheid van elke mens.
Als wij er van uitgaan dat een priester hoger staat dan een pastorale werkster, en een pastorale werkster hoger in rang is dan een lector, een misdienaar of een gewone vrijwilligster, dan zijn wij, naar mijn gevoel, verkeerd bezig.
Wij werken samen aan de uitbouw van de Kerk. Ieder op zijn plaats, waar hij geroepen werd. Die plaats kan veranderen, een priester kan bisschop worden en later zelfs paus, een diaken kan priester worden enz. Maar dat is geen meerwaarde aan die persoon. Dat is alleen een grotere verantwoordelijkheid, waar hij of zij ook rekenschap over zullen moeten geven, Niet alleen nu, maar ook later.
Is men minder bekwaam of minder waard, omdat men wekelijks de kerk helpt kuisen, maar nog nooit vooraan in de kerk heeft gestaan? Zeer zeker niet, het stille, ongeziene werk heeft in de ogen van God soms veel meer waarde, omwille van de pretentieloze inzet.
De woorden van de Consecratie en nog andere delen van de Eucharistieviering, mogen inderdaad alleen door de priester uigesproken worden, omdat de priester daartoe gewijd is en hij dit doet in de naam van Jezus.
Dat Paus Johannes-Paulus II daar zo sterk aan hield, is omdat er bij het Laatste Avondmaal, slechts mannen aanwezig waren. Zelfs Maria, Jezus Moeder, was er niet bij. En wat is de Eucharistieviering anders dan een herdenking van het Laatste Avondmaal.
Misschien komt er ooit wel een tijd dat vrouwen tot het ambt worden toegelaten.
Maar naar mijn gevoel moeten die vrouwen dan ook celibatair zijn.
Hoe kan men als gehuwde man, of vrouw, zich 100 % inzetten voor zijn taak als priester, bisschop.
Ofwel verwaarloosd men het gezin en de relatie die men heeft,
ofwel lijdt de priestertaak eronder.
Bovendien is priester zijn en worden een roeping van God, evenals de andere roepingen binnen de kerk.
Wij denken teveel dat de Kerk alleen een mensenwerk is, maar aan de basis ervan ligt Jezus.
En ondanks alle fouten, tekortkomingen en vergissingen blijft zij bestaan. Omdat Hij met zijn Kerk verbonden blijft, tot aan het einde der tijden. " Vreest niet, heeft Hij gezegd, Ik ben met U.”
Laten we daarom er niet op uit zijn eer te halen uit onze functies. Laten wij ons inzetten met een oprecht en edelmoedig hart, op de plaats waar Hij ons roept.
Ik lijd ook, maar niet aan mijn Kerk. Ik lijd omdat de Kerk meer van binnen wordt uitgehold dan van buiten. Dat zijn niet mijn woorden, maar woorden van ‘n mystici, die dicht bij God staat. Ik voel dit ook zo aan.
Onze parochie leeft, elke weekend zijn er nog 3 eucharistievieringen, waar samen toch meer dan 250 mensen naar toe komen.
Met één priester, die nog 2 andere parochies heeft, gebedsleiders, lectoren, misdienaars, kuisploeg, bloemenploeg, koor, vrijwilligers in alle bewegingen voor jeugd, volwassenen en bejaarden, ziekenbezoekers, catechisten voor eerste communie, vormsel, doopsel, huwelijksbegeleiding,
is de parochie een kerk in het klein.
Die ene priester is diegenen die elke dag, tijdens de eucharistieviering met +/- 20 à 30 aanwezigen, en vooral ook tijdens het weekend de levende Jezus onder ons brengt door de Consecratie en in de Communie Die biecht hoort, sacramenten toedient, zieken en stervenden bezoekt.
Dat is zijn belangrijkste taak, al de rest gebeurt samen en met volle inspraak van die vele medewerkers rondom hem.
Waarvan geen één minder belangrijk is dan hij zelf.
Zo behandelt hij iedereen, mannen, vrouwen, jongeren, ouderen.
En zo heb ik mijzelf ook altijd behandeld gevoeld in de vele taken en op de verscheidene plaatsen waar ik ooit verantwoordelijkheid droeg.
Ik voel mij niet gediscrimineerd, ik ben een vrouw, een moeder,
die haar kinderen heeft proberen op te voeden binnen die waardigheid, van ieder mens een kind van God. Ieder mens evenveel waard.
Al was ik nog geen 14 toen ik de school moest verlaten, met die zekerheid heb ik mij ook nooit minderwaardig gevoeld.
Ik verwijs nog even naar de parabel van de talenten. Het doet er niet toe hoeveel we er gekregen hebben, maar het doet er wel toe, wat we er mee gedaan hebben.
Daarover zullen wij rekenschap geven en over de liefde,
want: “als ik de liefde niet heb, ben ik een rinkelend bekken en een rammelend cimbaal” zei Paulus.
Sorry Gustilpe, als ik je hier en daar heb tegengesproken, maar zo heb ik het ervaren. Sinds ik als jongere (17-18jaar) bewust voor mijn geloof gekozen heb, heb ik er nog geen dag spijt van gehad.
Ik ben op weg naar de 69, wie weet hoeveel jaren mij nog gegeven worden.
Voor mij is de Kerk mee de weg, om klaar te zijn,
als mijn tijd gekomen is.
Lieve groeten en een goede nacht,
ria
ps. het is niet mijn bedoeling een discussie uit te lokken.
Ikzelf zal dan ook niet meer reageren op eventuel volgende teksten.
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Gast
Beste,
Na Johannes 23 is het nooit meer geweest wat moest zijn. Het concilie werd niet goed overgebracht.
Mensen zeggen het geloof is anders, neen de beleving ervan wel.
U zegt sedert Johannes Paulus is niets anders of beter geworden, maar wie zette toen reeds alles op papier, dicteerde de wetten en eiste de opvolging? De huidige Benedictus !! Zolang hij aan het roer blijft zal er niets veranderen. De ontvolking van onze kerken is niet te wijten aan ongelovigheid, neen het geloof is gebleven en groeit zelfs nog, de leegloop van onze kerken is te wijten aan de huidige hiërarchie , daar kunnen de mensen niet meer achter staan. Was het maar mogelijk de klok een eeuw terug te draaien zou men het doen, macht, gezag, bezit. Met de vrouwen heeft de kerk nooit rekening gehouden en was het niet van de naam men waande zich toen in een organisatie die te vergelijken is met de Islam zoals wij deze leerden kennen. Wij zouden zeker de straat niet opgemoeten zijn om ons te keren tegen hoofddoeken bv “onze” kerk was niet beter .Plaats van vrouw, letterlijk dan in de kerk , ook hun hoofd moest bedekt zijn, de vrouw moest de man volgen’…..Onze “slotkloosters”, zusters weggezonden naar onbekende en onmogelijke gebieden aan hun lot overgelaten, behandeling van de zusters de kledij van de zusters en ja toch waren er vrouwen die geschiedenis maakten: …..de heksen. Ik bedoel hiermee dat de vrouwen nooit een kans hebben gehad in onze kerk , en het zal nog lang duren alvorens er ingrijpende toegevingen, die noodzakelijk zijn, zullen gedaan worden. Hoe kunnen mannen veel respect opbrengen voor de verzuchtingen der vrouw met zo een stichtend vb?Ook de jeugd ondergaat dit ook en is nefast voor de toekomst want ieder zoekt zijn weg, maar wij hebben wel vrouwen nodig als wijkmeesteres, geld bijeen zamelen, kerken te kuisen, als meid van de pastoor, ziekenbezoek, en wij zijn ervan af want God zal hen lonen.
Daarom mag vrouwen dag geen “dag” zijn en blijven, ben zeker dat niet de helft van de vrouwen weten dat het vrouwendag is ,maar dat is normaal:een priester zei op de kansel: huwen voor een man aan 24 -25 jaar is een goede leeftijd, zij zijn rijp en beseffen, voor de vrouw is het van geen belang, die krijgen nooit geen verstand !!daarna was het de omhaling voor de basiliek van Koekelberg !!!
Na Johannes 23 is het nooit meer geweest wat moest zijn. Het concilie werd niet goed overgebracht.
Mensen zeggen het geloof is anders, neen de beleving ervan wel.
U zegt sedert Johannes Paulus is niets anders of beter geworden, maar wie zette toen reeds alles op papier, dicteerde de wetten en eiste de opvolging? De huidige Benedictus !! Zolang hij aan het roer blijft zal er niets veranderen. De ontvolking van onze kerken is niet te wijten aan ongelovigheid, neen het geloof is gebleven en groeit zelfs nog, de leegloop van onze kerken is te wijten aan de huidige hiërarchie , daar kunnen de mensen niet meer achter staan. Was het maar mogelijk de klok een eeuw terug te draaien zou men het doen, macht, gezag, bezit. Met de vrouwen heeft de kerk nooit rekening gehouden en was het niet van de naam men waande zich toen in een organisatie die te vergelijken is met de Islam zoals wij deze leerden kennen. Wij zouden zeker de straat niet opgemoeten zijn om ons te keren tegen hoofddoeken bv “onze” kerk was niet beter .Plaats van vrouw, letterlijk dan in de kerk , ook hun hoofd moest bedekt zijn, de vrouw moest de man volgen’…..Onze “slotkloosters”, zusters weggezonden naar onbekende en onmogelijke gebieden aan hun lot overgelaten, behandeling van de zusters de kledij van de zusters en ja toch waren er vrouwen die geschiedenis maakten: …..de heksen. Ik bedoel hiermee dat de vrouwen nooit een kans hebben gehad in onze kerk , en het zal nog lang duren alvorens er ingrijpende toegevingen, die noodzakelijk zijn, zullen gedaan worden. Hoe kunnen mannen veel respect opbrengen voor de verzuchtingen der vrouw met zo een stichtend vb?Ook de jeugd ondergaat dit ook en is nefast voor de toekomst want ieder zoekt zijn weg, maar wij hebben wel vrouwen nodig als wijkmeesteres, geld bijeen zamelen, kerken te kuisen, als meid van de pastoor, ziekenbezoek, en wij zijn ervan af want God zal hen lonen.
Daarom mag vrouwen dag geen “dag” zijn en blijven, ben zeker dat niet de helft van de vrouwen weten dat het vrouwendag is ,maar dat is normaal:een priester zei op de kansel: huwen voor een man aan 24 -25 jaar is een goede leeftijd, zij zijn rijp en beseffen, voor de vrouw is het van geen belang, die krijgen nooit geen verstand !!daarna was het de omhaling voor de basiliek van Koekelberg !!!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Alter, Bo, Morgenstern, Robbe, Ria en Iben bedankt voor jullie commentaar.
lieve Ria,
ik kan niet anders dan hier een klein wederwoord bieden.
Het gaat hier niet om eer te halen als vrouw in de Kerk. Maar over een grotere verantwoordelijkheid voor vrouwen die dezelfde opleiding genoten als priesters, waarom kunnen deze vrouwen niet gewijd worden?
Het gaat hier zeker niet over mijzelf, ik ben niet opgeleid om een grote verantwoordelijkheid op te nemen in de Kerk, ik neem wel een aantal kleine taken op, die ik aanneem puur uit diensbaarheid vanuit mijn geloof, ik verwacht daar niets voor terug.
Maar denken we aan vrouwen zoals een Agnes Pas, een Roos Maes en zoveel anderen die wel een degelijke opleiding genoten en bezield zijn.
En ja de apostelen waren mannen maar leefden Jezus en de apostelen niet in een totaal andere wereld, in een totaal andere tijd, en een totaal andere cultuur, in een mannenmaatschappij, en als je dat even doortrekt dan zouden priesters gehuwd en vissers moeten zijn want waren de eerste apostelen niet gehuwd en waren ze geen vissers?
In onze federatie zijn vier parochies met één priester, die niet over een goede gezondheid beschikt, en ook niet meer van de jongste is, een veel te zware taak voor deze man. Waarom zouden goed theologisch opgeleide, diep gelovige vrouwen die taak niet kunnen overnemen?
Over weinige jaren zie ik één van de parochies verdwijnen, waarschijnlijk mijn geliefde Sint-Jozefsparochie, wij zijn de kleinste. Dat zal veel mensen en niet in het minst mijzelf bijzonder hard treffen.
groetjes
gustilpe
lieve Ria,
ik kan niet anders dan hier een klein wederwoord bieden.
Het gaat hier niet om eer te halen als vrouw in de Kerk. Maar over een grotere verantwoordelijkheid voor vrouwen die dezelfde opleiding genoten als priesters, waarom kunnen deze vrouwen niet gewijd worden?
Het gaat hier zeker niet over mijzelf, ik ben niet opgeleid om een grote verantwoordelijkheid op te nemen in de Kerk, ik neem wel een aantal kleine taken op, die ik aanneem puur uit diensbaarheid vanuit mijn geloof, ik verwacht daar niets voor terug.
Maar denken we aan vrouwen zoals een Agnes Pas, een Roos Maes en zoveel anderen die wel een degelijke opleiding genoten en bezield zijn.
En ja de apostelen waren mannen maar leefden Jezus en de apostelen niet in een totaal andere wereld, in een totaal andere tijd, en een totaal andere cultuur, in een mannenmaatschappij, en als je dat even doortrekt dan zouden priesters gehuwd en vissers moeten zijn want waren de eerste apostelen niet gehuwd en waren ze geen vissers?
In onze federatie zijn vier parochies met één priester, die niet over een goede gezondheid beschikt, en ook niet meer van de jongste is, een veel te zware taak voor deze man. Waarom zouden goed theologisch opgeleide, diep gelovige vrouwen die taak niet kunnen overnemen?
Over weinige jaren zie ik één van de parochies verdwijnen, waarschijnlijk mijn geliefde Sint-Jozefsparochie, wij zijn de kleinste. Dat zal veel mensen en niet in het minst mijzelf bijzonder hard treffen.
groetjes
gustilpe
Laatst gewijzigd door gustilpe op 08 mar 2008, 23:47, 2 keer totaal gewijzigd.
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
Lieve Gustilpe,
met stijgende verbazing hier gelezen!Wat hier verwoord wordt,zo denk ik ook.Niet alleen in de Kerk,maar in de ganse wereld wordt de vrouw achteruitgesteld!Ook in de politiek!
Dat vrouwenmishandelingen in onze tijd en beschaving nog toenemen ,vind ik zeer erg!Gustilpe,en Alterego,jullie hebben het goed verwoord.
Voeg er niets aan toe,heb nl.Godsdientwetenschappen gedaan.
Gustilpe ,als je in Gasthuisberg zingt,kom ik luisteren(zo mogelijk)
liefs
Nele
met stijgende verbazing hier gelezen!Wat hier verwoord wordt,zo denk ik ook.Niet alleen in de Kerk,maar in de ganse wereld wordt de vrouw achteruitgesteld!Ook in de politiek!
Dat vrouwenmishandelingen in onze tijd en beschaving nog toenemen ,vind ik zeer erg!Gustilpe,en Alterego,jullie hebben het goed verwoord.
Voeg er niets aan toe,heb nl.Godsdientwetenschappen gedaan.
Gustilpe ,als je in Gasthuisberg zingt,kom ik luisteren(zo mogelijk)
liefs
Nele