Money (that's what I want)
-
*Joy*
Nog niet zo lang geleden de film gezien over zijn leven ...kan dat ?
Wat een doorzettingsvermogen.
Een genie zeg dat wel.
Zomerse groetjes
Wat een doorzettingsvermogen.
Een genie zeg dat wel.
Zomerse groetjes
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
TOM EN JERRY
Mijn broer Tom is bezeten door grootse huizen. Toen hij was afgestudeerd als ingenieur ontmoette hij Leonida, zijn eerste grote liefde. Alles aan haar was groots: haar intelligentie, haar carrière als tolk en haar boeiende levensloop. Alleen haar studio was aan de kleine kant, althans voor een leven met twee, laat staan met Nora erbij, hun dochter waarvan Leonida weldra zou bevallen.
Tom had een koosnaampje voor zijn Leonida: 'muisje'. Maar eigenlijk was hij Jerry het muisje en zij de kat en ... niet eentje om zonder handschoenen aan te pakken. Toen Nora dus geboren werd hadden zij ergens in een Brusselse ambassadewijk een appartement gekocht. Maar voor Tom was deze aankoop alweer een maatje te klein. De spanningen tussen het koppel liepen al snel hoog op en zeven jaar later zouden zij scheiden.
Net zoals vader moest hij na zijn scheiding een tijdje noodgedwongen kamers gaan huren. Zijn dochter zag hij maar zelden. Hij ging toen veel uit in Brusselse dancings. Maar mijn broer was een taaie man, verdiende enige tijd later weer goed zijn brood en kocht een gezellige en ruime woonst. Hij was dus gered.
Met zijn overdreven dure wagens trok hij gemakkelijk de aandacht van het vrouwelijk schoon op straat, iets te gemakkelijk vond ik, want de liefjes die hij aantrok aasden overduidelijk op zijn geld.
Zo ook Selma, zijn nieuwste vlam waarmee hij al vijf jaar samenwoont. Selma geniet van het luxeleven dat mijn welgestelde broer haar aanbiedt maar ach, hij houdt van haar en kan haar dus niks weigeren ... ware het niet dat zij alweer kat en muis speelt met de goedhartige ingenieur.
Want onlangs kondigde Tom ons aan dat hij zijn droomhuis had gezien. En deze keer is het echt groots, vertelde hij enthousiast.
Vanmorgen wenste ik hem veel succes via mail.
Maar ik weet nu al wie zich zal verstoppen als de bazige, grootse cat-woman hem weer eens zal opjagen in dat nieuwe grootse huis! Jawel: Tommy de muis.
Mijn broer Tom is bezeten door grootse huizen. Toen hij was afgestudeerd als ingenieur ontmoette hij Leonida, zijn eerste grote liefde. Alles aan haar was groots: haar intelligentie, haar carrière als tolk en haar boeiende levensloop. Alleen haar studio was aan de kleine kant, althans voor een leven met twee, laat staan met Nora erbij, hun dochter waarvan Leonida weldra zou bevallen.
Tom had een koosnaampje voor zijn Leonida: 'muisje'. Maar eigenlijk was hij Jerry het muisje en zij de kat en ... niet eentje om zonder handschoenen aan te pakken. Toen Nora dus geboren werd hadden zij ergens in een Brusselse ambassadewijk een appartement gekocht. Maar voor Tom was deze aankoop alweer een maatje te klein. De spanningen tussen het koppel liepen al snel hoog op en zeven jaar later zouden zij scheiden.
Net zoals vader moest hij na zijn scheiding een tijdje noodgedwongen kamers gaan huren. Zijn dochter zag hij maar zelden. Hij ging toen veel uit in Brusselse dancings. Maar mijn broer was een taaie man, verdiende enige tijd later weer goed zijn brood en kocht een gezellige en ruime woonst. Hij was dus gered.
Met zijn overdreven dure wagens trok hij gemakkelijk de aandacht van het vrouwelijk schoon op straat, iets te gemakkelijk vond ik, want de liefjes die hij aantrok aasden overduidelijk op zijn geld.
Zo ook Selma, zijn nieuwste vlam waarmee hij al vijf jaar samenwoont. Selma geniet van het luxeleven dat mijn welgestelde broer haar aanbiedt maar ach, hij houdt van haar en kan haar dus niks weigeren ... ware het niet dat zij alweer kat en muis speelt met de goedhartige ingenieur.
Want onlangs kondigde Tom ons aan dat hij zijn droomhuis had gezien. En deze keer is het echt groots, vertelde hij enthousiast.
Vanmorgen wenste ik hem veel succes via mail.
Maar ik weet nu al wie zich zal verstoppen als de bazige, grootse cat-woman hem weer eens zal opjagen in dat nieuwe grootse huis! Jawel: Tommy de muis.
-
*Joy*
Graag komen bijlezen !!
Alvast een fijn weekend Claudio .
Regen groetjes... daar is niemand kwaad om hé
Eindelijk terug wat meer "adem"
Alvast een fijn weekend Claudio .
Regen groetjes... daar is niemand kwaad om hé
Eindelijk terug wat meer "adem"
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
I WANNA BE YOUR FAN
Ik had net mijn plechtige communie gedaan
en zat met mijn ouders in een restaurant op
de grote markt met tegenzin te luisteren naar
de fanfare die ik voorbij zag gaan, ik was mij
ronduit aan het vervelen, terwijl een lauwe
lentezon mijn naïeve blonde haren streelde.
Ik hapte buiten snel naar frisse lucht maar plots
klonk vanuit een louche bar het rauwe geluid van
vlijmscherpe gitaren en een barse drummer, zo
wist ik toen al, dit wordt mijn favoriete nummer.
Ik hoorde in dit lied hoe de duivel mij opstookte
om mijn vrome katholieke geloften definitief in te
ruilen voor de helse muziek van deze wietroker
en jawel, kort daarna werd ik een vurige fan van
deze grote muil, 'n nieuwe tijd was aangebroken.
Nu zesendertig jaar later heb ik lang genoeg door zijn
repertoire gedoold, mijn gedichten die ik regelmatig
op zijn face-bookpagina post leest hij nu gretig, net als ik
toen, die zich haastte om zijn LP's te draaien na school.
En zo erkent hij een dolgedraaide fan als z'n poëzie-idool !
Ik had net mijn plechtige communie gedaan
en zat met mijn ouders in een restaurant op
de grote markt met tegenzin te luisteren naar
de fanfare die ik voorbij zag gaan, ik was mij
ronduit aan het vervelen, terwijl een lauwe
lentezon mijn naïeve blonde haren streelde.
Ik hapte buiten snel naar frisse lucht maar plots
klonk vanuit een louche bar het rauwe geluid van
vlijmscherpe gitaren en een barse drummer, zo
wist ik toen al, dit wordt mijn favoriete nummer.
Ik hoorde in dit lied hoe de duivel mij opstookte
om mijn vrome katholieke geloften definitief in te
ruilen voor de helse muziek van deze wietroker
en jawel, kort daarna werd ik een vurige fan van
deze grote muil, 'n nieuwe tijd was aangebroken.
Nu zesendertig jaar later heb ik lang genoeg door zijn
repertoire gedoold, mijn gedichten die ik regelmatig
op zijn face-bookpagina post leest hij nu gretig, net als ik
toen, die zich haastte om zijn LP's te draaien na school.
En zo erkent hij een dolgedraaide fan als z'n poëzie-idool !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
MY HOLY FATHER
Mijn vader was ooit misdienaar
en dronk volop van het wijnwater
in de duisternis achter het altaar.
Met zijn Lucifer ontstak hij de vlammen
van de kaarsen, door de geur van zwavel
bezeten terwijl de humeurige bisschop
doordramde over het keurslijf waarin
hij zijn jonge slaaf wou ketenen ....
Maar vader had toen geen geweten,
staarde verlegen naar het kerkgewelf,
och God toch, hij was nog maar elf en
had nooit kunnen weten dat hij jaren
later ooit de aardse hel zou beleven.
My holy father zit nu wellicht te
genieten in het Paradijs waar hij met
een duivelse zeis het onkruid wiedt.
En zo bloeit er 'n hemels vergeet-mij-niet!
Mijn vader was ooit misdienaar
en dronk volop van het wijnwater
in de duisternis achter het altaar.
Met zijn Lucifer ontstak hij de vlammen
van de kaarsen, door de geur van zwavel
bezeten terwijl de humeurige bisschop
doordramde over het keurslijf waarin
hij zijn jonge slaaf wou ketenen ....
Maar vader had toen geen geweten,
staarde verlegen naar het kerkgewelf,
och God toch, hij was nog maar elf en
had nooit kunnen weten dat hij jaren
later ooit de aardse hel zou beleven.
My holy father zit nu wellicht te
genieten in het Paradijs waar hij met
een duivelse zeis het onkruid wiedt.
En zo bloeit er 'n hemels vergeet-mij-niet!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
KUNG FU FIGHTING
Reeds van kindsbeen af was ik gefascineerd door de Oosterse vechtsporten zoals karate, jiu-jitsu en kung-fu. Mijn iets oudere jeugdvriend Joost beheerste de meeste technieken en gaf mij wekelijks vijf uurtjes les, vooral in de weekends. Joost die op zijn negentiende zijn para-commando-brevet zou halen was ook heel bedreven in kick-boxing, het kostte mij heel wat bloed, zweet en tranen om zijn niveau te halen.
Dus oefenden wij de vele technieken tot ik ze volledig onder de knie had. Joost was een strenge leermeester en zo kon ik continu mijn grenzen verleggen!
Een jaartje later toen ik aan een college mijn eerste jaar Latijn-Grieks begon, leerde ik Flop, een arrogante rijkeluiszoon, kennen. Flop had een buitensporige interesse voor alles wat naar de Tweede Wereldoorlog ruikt maar ik maakte hem warm voor de Oosterse vechtsporten. Joost langs zijn kant had een Chileen, Pablo, ook enthousiast gemaakt. In het buurtpark stonden we dus ieder weekend als vier fanatiekelingen elkaar uit te dagen ... in aangepaste vechtkledij dan nog wel.
Na verloop van tijd kwamen er steeds meer en meer jongeren naar ons kijken, we werden een plaatselijke attractie.
Maar 'schone liedjes duren niet lang'! Er kwam onenigheid op allerlei vlakken, ons clubje werd opgedoekt en zo gingen we ieder onze eigen weg!
Nu kijk ik met een glimlach terug op dat dolle verleden. Flop is schrijnwerker geworden en Joost kijkt al lang niet meer naar Bruce Lee-films.
Toch woont er een ware Bruce Lee in ons flatgebouw: een mooie gespierde Aziatische jongeman van rond de twintig. Hij heeft al meerdere titels op zijn palmares staan, hij won zelfs het Europese Kampioenschap jiu-jitsu!
En ik geniet: everybody is kung fu fighting!
Reeds van kindsbeen af was ik gefascineerd door de Oosterse vechtsporten zoals karate, jiu-jitsu en kung-fu. Mijn iets oudere jeugdvriend Joost beheerste de meeste technieken en gaf mij wekelijks vijf uurtjes les, vooral in de weekends. Joost die op zijn negentiende zijn para-commando-brevet zou halen was ook heel bedreven in kick-boxing, het kostte mij heel wat bloed, zweet en tranen om zijn niveau te halen.
Dus oefenden wij de vele technieken tot ik ze volledig onder de knie had. Joost was een strenge leermeester en zo kon ik continu mijn grenzen verleggen!
Een jaartje later toen ik aan een college mijn eerste jaar Latijn-Grieks begon, leerde ik Flop, een arrogante rijkeluiszoon, kennen. Flop had een buitensporige interesse voor alles wat naar de Tweede Wereldoorlog ruikt maar ik maakte hem warm voor de Oosterse vechtsporten. Joost langs zijn kant had een Chileen, Pablo, ook enthousiast gemaakt. In het buurtpark stonden we dus ieder weekend als vier fanatiekelingen elkaar uit te dagen ... in aangepaste vechtkledij dan nog wel.
Na verloop van tijd kwamen er steeds meer en meer jongeren naar ons kijken, we werden een plaatselijke attractie.
Maar 'schone liedjes duren niet lang'! Er kwam onenigheid op allerlei vlakken, ons clubje werd opgedoekt en zo gingen we ieder onze eigen weg!
Nu kijk ik met een glimlach terug op dat dolle verleden. Flop is schrijnwerker geworden en Joost kijkt al lang niet meer naar Bruce Lee-films.
Toch woont er een ware Bruce Lee in ons flatgebouw: een mooie gespierde Aziatische jongeman van rond de twintig. Hij heeft al meerdere titels op zijn palmares staan, hij won zelfs het Europese Kampioenschap jiu-jitsu!
En ik geniet: everybody is kung fu fighting!
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
LES WAUCQUEZ ? WAW !!
Ik was vijf en lag samen met m'n vader te genieten van een warme zon en een zalige frisse bries aan de kust van Tenerife. En zo maar ineens begon hij te vertellen over de Spaanse generaal Waucquez, hij pochte dat deze een bloedverwant van hem was. Ik wist intussen wel dat mijn vader ongelooflijk goed kon fantaseren en dus hechtte ik niet teveel belang aan zijn straffe verhalen.
Toen we het strand verlieten en we naar de camping keuvelden waar moeder het middagmaal aan het bereiden was, passeerden we een stil pleintje. En daar doemde plots een standbeeld op, enfin het was een ruiter te paard met het zwaard in de lucht. Vader stapte nieuwsgierig tot bij dit kunstwerk en riep: 'Hey Clo-clo, dat is het standbeeld van die Generaal Waucquez ! Ik ga je fotograferen! Kom gauw kijken! ' Hij grinnikte want ik kon het opschrift onderaan nog niet lezen, ik zou pas na deze vakantie naar het eerste leerjaar gaan. Maar iets in mij zei dat vader me wou beetnemen. Ik weigerde dus om voor zijn lens te poseren. Vader brulde het uit van plezier maar kon mij met een ijsje als beloning toch overhalen.
Jarenlang heb ik naar deze foto gezocht maar tevergeefs. Omdat mijn grootvader Albert dit jaar precies vijftig jaar is overleden, zocht ik naar informatie over het bedrijf dat hij ooit had overgenomen van diens vader Félicien. En zo ontdekte ik dat deze industrieel was getrouwd met een zekere mevrouw M. Waucquez. Waarom wist ik hier niks van? vroeg ik vandaag aan moeder. Ze glimlachte: misschien omdat jij vaders straffe verhalen nooit geloofde ...
Waw !
Ik was vijf en lag samen met m'n vader te genieten van een warme zon en een zalige frisse bries aan de kust van Tenerife. En zo maar ineens begon hij te vertellen over de Spaanse generaal Waucquez, hij pochte dat deze een bloedverwant van hem was. Ik wist intussen wel dat mijn vader ongelooflijk goed kon fantaseren en dus hechtte ik niet teveel belang aan zijn straffe verhalen.
Toen we het strand verlieten en we naar de camping keuvelden waar moeder het middagmaal aan het bereiden was, passeerden we een stil pleintje. En daar doemde plots een standbeeld op, enfin het was een ruiter te paard met het zwaard in de lucht. Vader stapte nieuwsgierig tot bij dit kunstwerk en riep: 'Hey Clo-clo, dat is het standbeeld van die Generaal Waucquez ! Ik ga je fotograferen! Kom gauw kijken! ' Hij grinnikte want ik kon het opschrift onderaan nog niet lezen, ik zou pas na deze vakantie naar het eerste leerjaar gaan. Maar iets in mij zei dat vader me wou beetnemen. Ik weigerde dus om voor zijn lens te poseren. Vader brulde het uit van plezier maar kon mij met een ijsje als beloning toch overhalen.
Jarenlang heb ik naar deze foto gezocht maar tevergeefs. Omdat mijn grootvader Albert dit jaar precies vijftig jaar is overleden, zocht ik naar informatie over het bedrijf dat hij ooit had overgenomen van diens vader Félicien. En zo ontdekte ik dat deze industrieel was getrouwd met een zekere mevrouw M. Waucquez. Waarom wist ik hier niks van? vroeg ik vandaag aan moeder. Ze glimlachte: misschien omdat jij vaders straffe verhalen nooit geloofde ...
Waw !
-
Claudio - Lid geworden op: 01 mar 2010, 16:11
- Locatie: Sint Niklaas
BARBARA OU ES-TU ?
Toen mijn vader nog jong en ambitieus was, en zo rijk wilde worden als opa, keek hij enorm op naar Rockefeller. Hij had vernomen dat deze Amerikaanse miljardair het World Trade Center gecreëerd had. Deze bijzondere man had daar zeven torens laten bouwen waarbij de Twin-Towers het meest befaamd waren. Ooit wou vader met opa naar Manhattan vliegen om alles van dichtbij te zien. Het is er echter nooit van gekomen.
En dus bleef vader heel z'n leven lang gefascineerd door deze Twin-Towers. Hij verdiepte zich in de architectuur, de opbouw van de torens en las bijna alles wat er over te lezen viel. Hij voelde een enorme drang om de Atlantische Oceaan over te varen maar het bleef bij een hoopvol verlangen.
Eén jaar voor zijn overlijden kwam vader echter onverwachts te weten dat hij een buitenechtelijke dochter had: Barbara. Ze was geboren in 1971 en was dus een jaartje jonger dan ik. Op een mooie lentedag had de verloren dochter hem telefonisch gecontacteerd vanuit Manhattan, want jawel, zij werkte daar als secretaresse in één van de Twin-towers!!
Vader, die in Brussel woonde, was heel opgetogen met dit nieuws en toen hij via e-mail een foto van Barbara te zien kreeg was hij overtuigd: ze was blond en had dezelfde groene ogen.
Hij nodigde haar uit en zo bezochten ze het Atomium, het Oorlogsmuseum en de Brusselse rommelmarkt. Daar kocht hij voor haar een antiek vaasje als souvenir. Het klikte tussen hen, dat was meteen duidelijk. Na een verblijf van enkele dagen vloog zij tevreden terug naar New-York, waar ze een ruime moderne loft huurde.
Ik had in die tijd veel contact met mijn vader, we belden elkaar dagelijks. Ik wilde mijn halfzuster zo snel mogelijk leren kennen. Ze had ons immers uitgenodigd om ons rond te leiden in Manhattan en dus ook in het World Trade Center!
Maar ook deze droom zou letterlijk en figuurlijk aan diggelen worden geslagen, want enkele dagen later zagen wij op het tv-journaal die vreselijke beelden van de terroristische aanslag op de Twin-Towers. We vreesden het ergste. Vader was in alle staten en stamelde continue: Barbara, Barbara ou es-tu?
Nooit heeft hij zijn dochter nog gezien of gehoord! Hij overleed enkele maanden later.
Toen mijn vader nog jong en ambitieus was, en zo rijk wilde worden als opa, keek hij enorm op naar Rockefeller. Hij had vernomen dat deze Amerikaanse miljardair het World Trade Center gecreëerd had. Deze bijzondere man had daar zeven torens laten bouwen waarbij de Twin-Towers het meest befaamd waren. Ooit wou vader met opa naar Manhattan vliegen om alles van dichtbij te zien. Het is er echter nooit van gekomen.
En dus bleef vader heel z'n leven lang gefascineerd door deze Twin-Towers. Hij verdiepte zich in de architectuur, de opbouw van de torens en las bijna alles wat er over te lezen viel. Hij voelde een enorme drang om de Atlantische Oceaan over te varen maar het bleef bij een hoopvol verlangen.
Eén jaar voor zijn overlijden kwam vader echter onverwachts te weten dat hij een buitenechtelijke dochter had: Barbara. Ze was geboren in 1971 en was dus een jaartje jonger dan ik. Op een mooie lentedag had de verloren dochter hem telefonisch gecontacteerd vanuit Manhattan, want jawel, zij werkte daar als secretaresse in één van de Twin-towers!!
Vader, die in Brussel woonde, was heel opgetogen met dit nieuws en toen hij via e-mail een foto van Barbara te zien kreeg was hij overtuigd: ze was blond en had dezelfde groene ogen.
Hij nodigde haar uit en zo bezochten ze het Atomium, het Oorlogsmuseum en de Brusselse rommelmarkt. Daar kocht hij voor haar een antiek vaasje als souvenir. Het klikte tussen hen, dat was meteen duidelijk. Na een verblijf van enkele dagen vloog zij tevreden terug naar New-York, waar ze een ruime moderne loft huurde.
Ik had in die tijd veel contact met mijn vader, we belden elkaar dagelijks. Ik wilde mijn halfzuster zo snel mogelijk leren kennen. Ze had ons immers uitgenodigd om ons rond te leiden in Manhattan en dus ook in het World Trade Center!
Maar ook deze droom zou letterlijk en figuurlijk aan diggelen worden geslagen, want enkele dagen later zagen wij op het tv-journaal die vreselijke beelden van de terroristische aanslag op de Twin-Towers. We vreesden het ergste. Vader was in alle staten en stamelde continue: Barbara, Barbara ou es-tu?
Nooit heeft hij zijn dochter nog gezien of gehoord! Hij overleed enkele maanden later.