Schoonheid, Poëzie, Getuigenissen, PPS.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Als bloemen konden spreken.
http://ria-natuurmijnpassie.blogspot.be ... reken.html
Ik wou dat ik zon kon schenken,
helaas,
alleen een tuin vol bloemen,
ik hoop u hiermee blij te kunnen maken.
ria
http://ria-natuurmijnpassie.blogspot.be ... reken.html
Ik wou dat ik zon kon schenken,helaas,
alleen een tuin vol bloemen,
ik hoop u hiermee blij te kunnen maken.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Als je hem zo bekijkt, zijn stevig gespierde armen en benen, zijn blonde kuif en de blos op zijn wangen, dan zou je niet denken dat hij pas tien werd. Hij stapt met flinke tred naast zijn grootva, met wie hij graag op stap gaat.
Van toen hij maar een peuter was klom hij bij hem op schoot. Misschien omdat die zo mooi verhaaltjes kon vertellen. Die verhalen hebben nu plaats gemaakt voor een gesprek, een echte dialoog mag je wel zeggen.
Leergierig als hij is komt hij met honderd en één vragen bij zijn grootva. Eigen verzinsels en inspiraties, wat hij geleerd heeft op school, maar ook wat hij gelezen heeft of gezien op TV, alles heeft zijn plaats.
Maar vandaag, tijdens hun zomerse wandeling legt hij zijn grootva op de rooster. Hij vraagt: “grootva, hoeveel talen spreek jij eigenlijk?” Grootva blijft even staan en zegt: “hoe kom je daar nu bij?” Omdat zij leven in een multiculturele familie, worden er wel eens meerdere talen gesproken, als de familie op bezoek is. Kleinzoon dringt aan.
“Wel”, zegt grootva langzaam “Vlaams is natuurlijk mijn moedertaal.”
“Hèhè” valt kleinzoon hem in de rede: “geen Vlaams, maar Nederlands hé opa.” Nu gebruikt hij het woordje “opa” met een uitdagend lachje, want hij weet dat grootva dat te Hollands vindt. Misschien heeft hij wel gelijk.
“Natuurlijk” zegt grootva, “ook wij Vlamingen spreken ABN, weet je wat dat wil zeggen” vraag hij aan Jelle. “Wie weet dat nu niet,” zegt de blonde snaak en hij lacht zijn witte tanden bloot. Maar deze keer is het grootva die lacht terwijl hij zegt: “Jelle, in Vlaanderen ‘Vlaams’ en op Sint Anneke ‘mosselen’.” Ze schieten beiden in een hartelijke lach.
Grootva wordt ernstiger als hij verder vertelt. “Mijn middelbare studies deed ik in het Franse landsgedeelte. Dat heb ik aan mijn vader te danken. Die vond dat het nuttig was de beide landstalen te leren en te kunnen spreken.
Dat heeft mij in het begin wel bloed, zweet en tranen gekost, maar later was ik dankbaar dat mijn ouders hebben doorgebeten en mij daarvoor op internaat hebben gestuurd.
In mijn beroepsleven heb ik er goed gebruik van kunnen maken en ook nu met onze globetrotters, verspreid in de grote wereld, is het goed dat ik Frans geleerd heb.
“Grootva” vraagt Jelle, “en Engels, waar heb je dat dan geleerd?”
“De basis kreeg ik tijdens mijn middelbare studies, maar later heb ik nog een paar jaar Engels gestudeerd in de avondschool.
In mijn tijd gingen niet alle jongeren tot hun achttiende naar school en de avondschool, met meestal cursussen van drie jaar, waren dan ook een goede gelegenheid om zich bij te scholen”, zei grootva.
Plots speelde een glimlach op zijn gelaat. “ Weet je dat ik zo oma heb leren kennen” dat was nog later toen ik Duits ging studeren. Ook jouw oma volgde die cursus, eerst waren wij vrienden, pas later hebben wij ons verloofd en zijn we getrouwd. Maar dat is een verhaal voor een volgende keer.” “Toe”, dringt Jelle aan.
Maar grootva schudt zijn hoofd en zegt: “ Er is nog een belangrijker taal die elke mens zou moeten leren en beoefenen; dat is de taal van de “liefde”.
En dan bedoel ik niet alleen de taal van de verliefdheid, maar vooral de liefde van mens tot mens. In de familie, maar ook daarbuiten.
Als iedereen die taal zou leren en toepassen dan zou de wereld er zoveel vriendelijker uitzien.
Dan zou er minder eenzaamheid zijn, minder jaloezie, dan werd er niet gepest, dan was er een veel eerlijker verdeling van de rijkdommen van de aarde.
Als de liefde de taal zou zijn van de mensheid dan werden oorlogen overbodig. Dan was er respect voor ieder mens, voor dier en plant, voor heel de natuur.”
Jelle was aan grootva’s voeten neergehurkt en van verbazing stond zijn mond een weinig open. Daar had hij nog nooit zo over nagedacht. De ‘taal van de liefde’.
Grootva zag met ontroering dat Jelle door zijn betoog geraakt was.
Hij vleide zich naast Jelle in het gras en keek met trots naar zijn kleinzoon, nog zo jong en reeds met een open geest voor de noden van de wereld.
Zoals altijd op hun wandelingen hadden zij een drinkbus bij met een lekkere, frisse kruidenthee. Ze dronken om beurten een slok. Grootva bleef een tijdje in gedachten verzonken.
In de verte klaterde een beekje en hommels, bijen en vlinders bezochten de klaver, boterbloemen en andere wilde bloemen die opzij van de weg stonden. Het witte fluitenkruid toverde herinneringen aan lang geleden.
“Genoeg gedroomd” mompelde grootva en hij richtte zich tot Jelle,: “weet jij van wie je die taal, die belangrijker is dan alle andere talen te samen, kunt leren” vroeg hij.
Jelle dacht diep na. “Ik geloof dat je die thuis leert,” kwam het er aarzelend uit “en misschien ook een beetje op school, of in de Chiro en zeker in de catechese”.
“Heel goed,” moedigde grootva zijn kleinzoon aan. “En van wie zouden de volwassenen dat geleerd hebben? “ “Op dezelfde wijze als wij,” zei Jelle vinnig.
“Klopt” zei grootvader, “maar ergens moet er toch een begin geweest zijn.
“Wie heeft als eerste die taal gesproken, die taal beleefd?” Jelle beseft nu waar grootva naartoe wil.
“Ja maar grootva, dat is wel heel lang geleden hé”. “Je bedoelt toch Jezus,” zegt hij bedachtzaam. En hij voegt er aan toe, “je weet toch dat ik het saai vind om op zondag naar de kerk te gaan. Ik ga liever voetballen,” zegt hij heel oprecht.
“Jelle,” zegt grootva, en hij kijkt hem daarbij met veel liefde aan: “ terwijl jij gaat voetballen houdt God van jou”, ook al vind jij het niet nodig Hem te gaan groeten en even gezelschap te houden in de kerk, toch houdt Hij van jou.” “En weet je waarom, Jelle?”
Jelle moet het antwoord schuldig blijven.
“ God is liefde ” zegt grootvader en hij voegt er aan toe:
“ God heeft ons, ieder mens, als eerste bemind.
En wel vanaf de eerste microseconde van ons bestaan, lang voor we met het blote oog zichtbaar waren. Vanaf dat ogenblik bemint God ieder mensenkind en heeft Hij het zaad van Zijn liefde in het toekomstige hartje ingeplant.
Want al hebben jouw ouders bewust voor jou gekozen Jelle, toch is het God die jouw leven gestalte gaf. Hij maakte de liefdedaad van jouw ouders vruchtbaar. Hij maakte jou, voor eeuwig Zijn kind.”
Grootvader ziet dat Jelle het niet begrijpt en hij streelt hem over zijn blonde kuif.
“Maak je geen zorgen” zegt hij, “het heeft ook vele jaren geduurd vooraleer ik dit kon aanvaarden en geloven.” “Maar God is geduldig. Dat is een eigenschap van de taal van de liefde”, zegt hij.
“Kom,” zegt grootva, “als we nu eens tot aan het pannenkoekenhuisje zouden stappen, ik heb van al dat gemijmer warempel honger gekregen.”
Jelle legt zijn stevige kinderhand in grootva’s knoeste werkershand, een teken van verbondenheid, vertrouwen en liefde.
Immers de taal van de liefde schrijft haar eigen verhaal. Ze heeft haar eigen symbolen en tekens.
ria
12.08.10
Van toen hij maar een peuter was klom hij bij hem op schoot. Misschien omdat die zo mooi verhaaltjes kon vertellen. Die verhalen hebben nu plaats gemaakt voor een gesprek, een echte dialoog mag je wel zeggen.
Leergierig als hij is komt hij met honderd en één vragen bij zijn grootva. Eigen verzinsels en inspiraties, wat hij geleerd heeft op school, maar ook wat hij gelezen heeft of gezien op TV, alles heeft zijn plaats.
Maar vandaag, tijdens hun zomerse wandeling legt hij zijn grootva op de rooster. Hij vraagt: “grootva, hoeveel talen spreek jij eigenlijk?” Grootva blijft even staan en zegt: “hoe kom je daar nu bij?” Omdat zij leven in een multiculturele familie, worden er wel eens meerdere talen gesproken, als de familie op bezoek is. Kleinzoon dringt aan.
“Wel”, zegt grootva langzaam “Vlaams is natuurlijk mijn moedertaal.”
“Hèhè” valt kleinzoon hem in de rede: “geen Vlaams, maar Nederlands hé opa.” Nu gebruikt hij het woordje “opa” met een uitdagend lachje, want hij weet dat grootva dat te Hollands vindt. Misschien heeft hij wel gelijk.
“Natuurlijk” zegt grootva, “ook wij Vlamingen spreken ABN, weet je wat dat wil zeggen” vraag hij aan Jelle. “Wie weet dat nu niet,” zegt de blonde snaak en hij lacht zijn witte tanden bloot. Maar deze keer is het grootva die lacht terwijl hij zegt: “Jelle, in Vlaanderen ‘Vlaams’ en op Sint Anneke ‘mosselen’.” Ze schieten beiden in een hartelijke lach.
Grootva wordt ernstiger als hij verder vertelt. “Mijn middelbare studies deed ik in het Franse landsgedeelte. Dat heb ik aan mijn vader te danken. Die vond dat het nuttig was de beide landstalen te leren en te kunnen spreken.
Dat heeft mij in het begin wel bloed, zweet en tranen gekost, maar later was ik dankbaar dat mijn ouders hebben doorgebeten en mij daarvoor op internaat hebben gestuurd.
In mijn beroepsleven heb ik er goed gebruik van kunnen maken en ook nu met onze globetrotters, verspreid in de grote wereld, is het goed dat ik Frans geleerd heb.
“Grootva” vraagt Jelle, “en Engels, waar heb je dat dan geleerd?”
“De basis kreeg ik tijdens mijn middelbare studies, maar later heb ik nog een paar jaar Engels gestudeerd in de avondschool.
In mijn tijd gingen niet alle jongeren tot hun achttiende naar school en de avondschool, met meestal cursussen van drie jaar, waren dan ook een goede gelegenheid om zich bij te scholen”, zei grootva.
Plots speelde een glimlach op zijn gelaat. “ Weet je dat ik zo oma heb leren kennen” dat was nog later toen ik Duits ging studeren. Ook jouw oma volgde die cursus, eerst waren wij vrienden, pas later hebben wij ons verloofd en zijn we getrouwd. Maar dat is een verhaal voor een volgende keer.” “Toe”, dringt Jelle aan.
Maar grootva schudt zijn hoofd en zegt: “ Er is nog een belangrijker taal die elke mens zou moeten leren en beoefenen; dat is de taal van de “liefde”.
En dan bedoel ik niet alleen de taal van de verliefdheid, maar vooral de liefde van mens tot mens. In de familie, maar ook daarbuiten.
Als iedereen die taal zou leren en toepassen dan zou de wereld er zoveel vriendelijker uitzien.
Dan zou er minder eenzaamheid zijn, minder jaloezie, dan werd er niet gepest, dan was er een veel eerlijker verdeling van de rijkdommen van de aarde.
Als de liefde de taal zou zijn van de mensheid dan werden oorlogen overbodig. Dan was er respect voor ieder mens, voor dier en plant, voor heel de natuur.”
Jelle was aan grootva’s voeten neergehurkt en van verbazing stond zijn mond een weinig open. Daar had hij nog nooit zo over nagedacht. De ‘taal van de liefde’.
Grootva zag met ontroering dat Jelle door zijn betoog geraakt was.
Hij vleide zich naast Jelle in het gras en keek met trots naar zijn kleinzoon, nog zo jong en reeds met een open geest voor de noden van de wereld.
Zoals altijd op hun wandelingen hadden zij een drinkbus bij met een lekkere, frisse kruidenthee. Ze dronken om beurten een slok. Grootva bleef een tijdje in gedachten verzonken.
In de verte klaterde een beekje en hommels, bijen en vlinders bezochten de klaver, boterbloemen en andere wilde bloemen die opzij van de weg stonden. Het witte fluitenkruid toverde herinneringen aan lang geleden.
“Genoeg gedroomd” mompelde grootva en hij richtte zich tot Jelle,: “weet jij van wie je die taal, die belangrijker is dan alle andere talen te samen, kunt leren” vroeg hij.
Jelle dacht diep na. “Ik geloof dat je die thuis leert,” kwam het er aarzelend uit “en misschien ook een beetje op school, of in de Chiro en zeker in de catechese”.
“Heel goed,” moedigde grootva zijn kleinzoon aan. “En van wie zouden de volwassenen dat geleerd hebben? “ “Op dezelfde wijze als wij,” zei Jelle vinnig.
“Klopt” zei grootvader, “maar ergens moet er toch een begin geweest zijn.
“Wie heeft als eerste die taal gesproken, die taal beleefd?” Jelle beseft nu waar grootva naartoe wil.
“Ja maar grootva, dat is wel heel lang geleden hé”. “Je bedoelt toch Jezus,” zegt hij bedachtzaam. En hij voegt er aan toe, “je weet toch dat ik het saai vind om op zondag naar de kerk te gaan. Ik ga liever voetballen,” zegt hij heel oprecht.
“Jelle,” zegt grootva, en hij kijkt hem daarbij met veel liefde aan: “ terwijl jij gaat voetballen houdt God van jou”, ook al vind jij het niet nodig Hem te gaan groeten en even gezelschap te houden in de kerk, toch houdt Hij van jou.” “En weet je waarom, Jelle?”
Jelle moet het antwoord schuldig blijven.
“ God is liefde ” zegt grootvader en hij voegt er aan toe:
“ God heeft ons, ieder mens, als eerste bemind.
En wel vanaf de eerste microseconde van ons bestaan, lang voor we met het blote oog zichtbaar waren. Vanaf dat ogenblik bemint God ieder mensenkind en heeft Hij het zaad van Zijn liefde in het toekomstige hartje ingeplant.
Want al hebben jouw ouders bewust voor jou gekozen Jelle, toch is het God die jouw leven gestalte gaf. Hij maakte de liefdedaad van jouw ouders vruchtbaar. Hij maakte jou, voor eeuwig Zijn kind.”
Grootvader ziet dat Jelle het niet begrijpt en hij streelt hem over zijn blonde kuif.
“Maak je geen zorgen” zegt hij, “het heeft ook vele jaren geduurd vooraleer ik dit kon aanvaarden en geloven.” “Maar God is geduldig. Dat is een eigenschap van de taal van de liefde”, zegt hij.
“Kom,” zegt grootva, “als we nu eens tot aan het pannenkoekenhuisje zouden stappen, ik heb van al dat gemijmer warempel honger gekregen.”
Jelle legt zijn stevige kinderhand in grootva’s knoeste werkershand, een teken van verbondenheid, vertrouwen en liefde.
Immers de taal van de liefde schrijft haar eigen verhaal. Ze heeft haar eigen symbolen en tekens.
ria
12.08.10
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Ria,
Je gedicht 'Bij een kopje koffie' staat op 23 Mei
bij Poëzie van de dag en in het Prentenkabinet.
Vriendelijke genegen groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
.-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Ria,
Jouw lief bezoekje in ons Laar was verwarmend
als de zon in een koude, natte en druilerige lentetuin
die zich afvraagt in welke seizoen hij wakker geworden is ...
Spijtig genoeg, kan niemand iets eraan veranderen en, zoals men
zegt : 'de wegen van God zijn ondoorgrondelijk' ! Wij kunnen het
alleen aanvaarden en het beste ervan maken
Ik verlang ook naar een zachte lentetemperatuur die de rozen zal doen
bloeien en de hommels, vlinders en bijen zal laten zoemen... zoals jij
het hierboven zo mooi verwoordde !
Tot schrijfs of ziens en lieve groetjes van ons beiden voor jullie beiden.
Ps. De alchemilla die je mij geschonken had voor mijn verjaardag, twee
jaar geleden, is gelukkig herboren in de serre van Muriel. Zodra het weer
het toelaat, zal ik ze op ons balkon plaatsen naast de clematis.
Het maakt me blij hoor dat ze de winter overleefd heeft !
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Met dank voor je gewaardeerd bezoek aan onze topics,
speciaal voor jou dit gedicht van August Cuppens.
Vriendelijke genegen groetjes van ons beiden,
Rankje en Alter
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
lieve Ria
Wat een mooie maand mei 2013 heb jij geschreven en prachtig geïllustreerd
met een klaproos en een madelief
en al de anderen erbij werd het een overheerlijk lentefestijn !!
- En of de bloemen kunnen spreken zeker bij jou ,
telkens en telkens weer !!Zoo mooi !!
plezant om te lezen en knap geschreven “ Grootva en Jelle “
ik zie het zo voor me
-Maart 2013 graag gelezen
en ook de dieren kunnen spreken : heel graag gekeken
en hopelijk vind de eend een compagnon
misschien deze
en kan ze genieten van kleintjes
dat zou ook een lentefestijn zijn
Fijn dat je nog eens mijn stekje kwam met bezoek
ja , ik heb de dieren zo goed mogelijk proberen te verzorgen maar het vrouwtje van het koppel eenden dat in onze tuin komt eten en wijden mankt nu ,
heeft ze al een nest of niet , ik weet het niet
eigenlijk is het spijtig dat de dieren niet echt kunnen spreken
ik heb ze nog zoveel te vragen
De 2 eekhoorns zijn geen koppel ,ze hebben gevochten
de koolmeesjes zijn nog aan het voederen
en ik zou zoals verleden jaar de gedichten over de natte seringen
en de natte Diep-groene tuin zo kunnen terug plaatsen !!
Ik merk aan jouw postings dat het goed gaat met jullie
en volgende week voorspellen ze mooi weder zon en zomer !!
Dus Genieten !!
Liefs Fernanda
Wat een mooie maand mei 2013 heb jij geschreven en prachtig geïllustreerd
met een klaproos en een madelief
en al de anderen erbij werd het een overheerlijk lentefestijn !!
- En of de bloemen kunnen spreken zeker bij jou ,
telkens en telkens weer !!Zoo mooi !!
plezant om te lezen en knap geschreven “ Grootva en Jelle “
ik zie het zo voor me
-Maart 2013 graag gelezen
en ook de dieren kunnen spreken : heel graag gekeken
en hopelijk vind de eend een compagnon
misschien deze
en kan ze genieten van kleintjes
dat zou ook een lentefestijn zijn
Fijn dat je nog eens mijn stekje kwam met bezoek
ja , ik heb de dieren zo goed mogelijk proberen te verzorgen maar het vrouwtje van het koppel eenden dat in onze tuin komt eten en wijden mankt nu ,
heeft ze al een nest of niet , ik weet het niet
eigenlijk is het spijtig dat de dieren niet echt kunnen spreken
ik heb ze nog zoveel te vragen
De 2 eekhoorns zijn geen koppel ,ze hebben gevochten
de koolmeesjes zijn nog aan het voederen
en ik zou zoals verleden jaar de gedichten over de natte seringen
en de natte Diep-groene tuin zo kunnen terug plaatsen !!
Ik merk aan jouw postings dat het goed gaat met jullie
en volgende week voorspellen ze mooi weder zon en zomer !!
Dus Genieten !!
Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
.