tussen HEMEL en AARDE

[Maria-Christina]

Verlaat zo nu en dan je huis,
je zekerheid

Verlaat ook af en toe je huid,
ontsnap aan soaps en sleur en
kruip in de huid van een ander.

Zo zie je wie je zelf niet bent
maar , ei zo na had kunnen zijn:
analfabeet, gevangene, verslaafd
of tot ziekte veroordeeld.

We kiezen er niet altijd voor
en staan dan als een bedelaar
alleen en hulpeloos.

Tot iemand zich verplaatst
in wat zijn eigen lot had kunnen zijn
en woorden biedt van troost,
een schouder om op uit te rusten
of gewoon de warmte van aanwezigheid.


Uit Info BZN.


foto Michael Van der Veer

[Maria-Christina]

Elke dag zinkt weg in de nacht,
maar er is een bron
die het licht vasthoudt, op de bodem.
Je moet aan de rand
van de donkere bron hurken
om naar het gezonken licht te hengelen,
met geduld.

Pablo Neruda



dank u wel jely-jeppo voor je bezoek en de heel mooie foto.
ik kom ook bij jou op bezoek

[Maria-Christina]

2600 jaar oud en nog steeds actueel:


....................BOODSCHAP VAN VREDE

............Op dat er vrede in de wereld zou zijn,
..............moeten de volkeren in vrede leven.

..........Opdat er vrede zou zijn tussen de volkeren,
...............mogen de steden niet tegen mekaar
...........................in opstand komen.

.............Opdat er vrede zou zijn in de steden,
...............moeten geburen mekaar verstaan.

............Opdat er vrede zou zijn tussen de buren,
...........moet er harmonie heersen in de gezinnen.

.............Opdat er vrede zou zijn bij iedere mens,
..............moet men die in zijn eigen hart vinden.


.......................................LAO-TSEU, China, VIe. eeuw voor Chr.


Uit: HAITI en WIJ - driemaandelijks tijdschrift.

[Louise06]

MIJN HETE HART


Geef mij de lamp en ik laat branden

mijn vuren, mijn vlammen, mijn hete hart

Geef mij de lamp en ik zal zwaaien

mijn lichtende lamp voor de voet van jou



Dode dagen zijn vervlogen

het levenloos is voorbijgesneld;

want daar, bij de jongste ochtendzonne

ontwaarde ik zo een regenboog

die aan de einder stralend lichtte

en mij de wereldzon liet zien met de

lach van Gods gedachten in de flits

van bliksemlicht; en de donder

liet mij weten: ik aanschouw Gods aangezicht



God heeft mij aangetikt, sprak

niet tot mij maar wees naar licht;

en ik gaf Hem mijn ziel, en naast

mij zag ik lichten branden in ogen

van mensen, en ik ervoer Hem weer

van aangezicht tot aangezicht



Geef mij de lamp en ik laat branden

mijn vuren, mijn vlammen, mijn hete hart

Geef mij de lamp en ik zal zwaaien

mijn lichtende lamp voor de voet van Jou


Ine Verhoeven


http://blog.seniorennet.be/abc_van_louise

[Maria-Christina]

Dank u wel Louise, voor dit mooie gedicht. M.Ch.


De dag ging als een bloem verslensen
haar laatste blad verbrandt.
De vrede nevelt over 't land,
de rust dauwt op de mensen.

Uit stilte en uit sterrenlicht
wordt dan een altaar opgericht.
En luister nu, hoe alle dingen zingen
en alles zingend in elkaar vervliedt
de mensen en de dingen,
de vreugd', het kwaad en het verdriet,
lijk duizend schoon accoorden
van een en hetzelfde lied!

O zalig uur, waarop de ziel
gerijpt van zangen,
zonder beeld of woorden
Gods wil begrijpt!

Felix Timmermans


dank voor jullie trouwe bezoeken - ik ga er nu even tussenuit...
Maria-Christina

[Maria-Christina]

Voor een vriend

nu 't rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er 'n diepe stilte komt
en in die stilte zal ik je opnieuw ontmoeten
en telkens weer zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw: het is voorbij
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen
niet wie je was en ook niet wat je zei
ik zal nog altijd grapjes met je maken
we zullen samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan

(uit 'Fluiten naar de overkant')

Toon Hermans

[Maria-Christina]

Aan mijn trouwe bezoekers oprechte dank, voor uw bezoekjes en
voor de mooie gedichten die U hier plaatst. Altijd welkom!
MARIA- Chr.

Het tenger lijfje
zware knikkers torsend
schoenen aan
veters strak geknoopt
"geen jas, mam?"
vragend, bijna dwingend
ik zeg waarop hij hoopt

kleine handen
naar de poortschuif reikend
balancerend
bijna op één teen
de open poort
nog twijfelend achterlatend
"'n kusje mam, nog één!"

de wereld
gretig aan zijn voeten
betoverend haast
verhult in zich gevaar
oh God
bescherm dit allerliefste
mijn kind, nog lang niet klaar


Anne-Mieke

[Maria-Christina]

De avondzon is roodgekleurd als bloed
en doet de einder zichtbaar goed
omdat de troosteloze dag zal zijn vergeten;
gelach, geween, gespot, wie zal het weten?
De duisternis dekt toe en alles zal verdwijnen
maar ach, wie weet hoeveel gedeukten er nog kwijnen
als zonnerood weer opstijgt in de morgen?

Heer, blijf nabij, ontferm u over wat nog is verborgen:
een vriendelijk gebaar, een zachte hand van strelen
geeft de geknakte moed om op te staan;
tot wie, o wie zouden wij anders moeten gaan?

Sta op, het leven wordt weer sprankelend weldadig;
voor ieder lamgeslagen kind bent u genadig.
Geluk om niet, voor iedereen, om overvloed met velen
in rijen dansend met elkaar te delen!
De lamme leidt wie blind is, zelfs met vederlichte voeten
om avondrood en ochtendzon met vreugde te begroeten.

Niek van der Hoest


..................... - sunrise

[GIVE]

Gegroet.. 't is lang geleden

Ik was vanmorgen
al voor de zon het bedje uit
het was nog donker
bij de koffie
en bij de korf met geurend fruit.

Ik ging al zorgen voor de planten
die nu geborgen binnenstaan
voor ochideeën en chrysanten
die dankbaar aan het bloeien gaan

in vele warme kleuren
van wit en brons en goud.
Ik snoof heel diep de najaarsgeuren
van stervend groen en rottend hout.

En is er dan geen zon vandaag
om koude handen te verwarmen,
Ik weet ze achter de wolken laag
en 'k neem de hond maar in mijn armen

Ge weet, dat hebben hondjes graag

Vriendelijke groeten

[Maria-Christina]

[ria]

Wie wil leven staat voortdurend voor de keuze:
"Geef ik voorrang aan mezelf of aan mijn buur?"
"Samen onderweg naar morgen" wordt de leuze
Mens, ontdek op die manier je eigen vuur.

Samen kiezen voor het leven van de kleinen,
aan de kant geschoven door een maatschappij
waarin mensen steeds weer in het niet verdwijnen.
Maak ons sterk om aan die droom te bouwen: wij!

SAMEN is het sleutelwoord
dat we voortaan, door Hem aangespoord
hier beamen als ons nieuw akkoord
en ons kiezen doet voor wie het leven leven wil.

Heel de wereld om ons heen mag van ons weten
dat geluk voor ons meer waard is dan gewin,
en dat wij geloven zonder te vergeten
hoe we dromen tegen alles in!

Is daar niet die mens geweest die Jezus heette,
die vertelde van Gods Rijk, zijn visioen,
die ons opriep om vooral niet te vergeten:
ons gezamelijk project; het is het doen!

SAMEN...

't Wordt de hoogste tijd dat wij ons gaan bekeren
tot de zaak waar het hier feitelijk om draait.
't Is het ware leven dat wij moeten leren,
ook al wordt er onrust in ons hart gezaaid.

Medemens we moeten het niet langer aanzien
hoe nu mensen cynisch worden langzaamaan.
Om ons heen 't geluk vervangen wordt door waanzin;
we worden bondgenoot, we gaan naast mensen staan!

SAMEN


Spijtig dat ik er geen geluid kan bijplaatsen. Het werd enthousiast en overtuigend gezongen door een groep jongeren. Ik had direkt zin om mee te doen. (...jong van hart gebleven.....hoop ik toch )

Dag M.Christina, ik kom hier graag, ria

[Maria-Christina]

Als wij mensen elkaar de hand geven

en niet langer leven als ieder voor zichzelf,

dan ontstaat er nieuw leven.

Als wij mensen van ons eiland wegtrekken

en gaan naar wie door verdriet of angst eenzaam leven,

dan ontstaat er een nieuw land van wij mensen samen.

Als wij mensen onszelf niet langer doof houden

voor elkaar, maar luisteren naar wat er leeft,

dan ontstaat er een nieuwe band waarvan we kunnen leven.

Maar, waar mensen langs elkaar heen leven,

elkaar opzij schuiven, blind zijn voor elkaar

geen oog hebben voor elkaar,

daar gaat het leven dood.

Als wij echter, onze deur, onszelf openen voor elkaar

en elkaar uitnodigen om binnen te komen

en bij elkaar veilig kunnen zijn in alle kwetsbaarheid,

dan ontstaat er nieuw leven.

Op zoveel plaatsen ver weg en heel dichtbij

naast ons, verlangen mensen zo naar leven,

op zoveel plaatsen hopen mensen op mensen

die kunnen zien en die kunnen horen met hun hart.

Op zoveel plaatsen ver weg en heel dichtbij, naast ons,

verlangen mensen naar een woord van begrip,

naar een arm om hun schouder,

want mensen zoeken leven dat leefbaar is.

Als wij zo leven met elkaar en voor elkaar

dan kunnen we God zien.

[Maria-Christina]

Ik sta verbijsterd over de
verschrikkelijke onmacht van mensen
om met elkaar gelukkig te zijn.
Om elkaar te verstaan,om elkaar
te begrijpen, elkaar lief te hebben.

Pers, radio en tv. brengen dagelijks een
haast dodelijke dosis oorlog, geweld,
moord, menselijke verbeesting,
zinloze show. Om te stikken.

Conferenties, oproepen, protesten,
manifestaties, contestaties
schijnen de verstandhouding
niet erg te verbeteren.

Iedereen doktert op zijn manier
aan de vrede en aan een betere wereld.
Maar niemand schijnt bereid
tot 'vergeving' tot 'vrede sluiten'.

Niemand schijnt bereid
zichzelf te verbeteren.
Iedereen wil de anderen aanpakken.
Iedereen wil aanklagen,
beschuldigen, verantwoordelijk stellen.

Zo zijn we in Babel terechtgekomen.
We zijn bezeten door de geest
van Babel, de geest van verwarring,
afbraak en verduistering!

Kunnen we niet eens proberen
wat stilte te maken, om te zoeken
naar de geest van het Licht,
de geest van God,
de geest van de liefde.

Als deze geest gaat wonen in ons hart
zullen we er ook de vruchten van plukken.
Het zijn fantastische vruchten.
Ze dragen volgende namen:

Liefde, blijdschap, vrede, geduld, eenvoud,
zachtheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw.

Uit S.P.E.S.
De Stem van de Hoop.

[Maria-Christina]

De vreemdeling klopte
op de deur...
ik deed open
hij keek me aan...
en ik herkende hem al
ik noodde hem aan mijn tafel.

Hij brak het brood
en wij dronken samen
de wijn der vriendschap...
vreemdeling onder mijn dak
toch ook een vriend
in zijn ogen lagen stiltes
zijn gelaat straalde vrede uit.

Op de vleugels van de dageraad
vertrok hij weer..
en bedankte mij
mijn vriend en vreemdeling
ooit ontmoeten wij elkaar weer.

Ina Emmink
(overleden in maart 2005)

[Maria-Christina]

Als ik weet dat er een almachtige God is,
die mij liefheeft
en zich over mij ontfermt,
hoe zou ik dan bekommerd kunnen zijn
of ongerust?

Toon Hermans



foto sjox - dank U wel