Clair-obscur

[uvi]

De naakte aap




Dag lezer-es,

Vooraleer jij me beschuldigt van plagiaat, haast ik me te zeggen
dat dit de titel is van een bekend boek,
van een beroemd schrijver: Desmond Morris.

De titel doet me ook denken aan het sprookje van Hans Christiaan Andersen,
"De nieuwe kleren van de keizer".

Voor hen die het niet zouden kennen, kopiëer gewoon de tekst in Google.
En die vertelt jou het sprookje van naald tot draad.



Beste lezer-es,

ik beloof je op mijn geteisterd eerste communie-zieltje, ik zal er je later
niet meer mee lastig vallen, met die 'ken uzelf'-fabeltjes.
De anderen kennen ons immers reeds beter dan we het zelf graag willen,
als we nu ook onszelf nog moeten kennen ... daar komt misère van.

Nog een laatste keer dus ...

Ik geloof in Darwin.
We zijn niet meer dan diertjes die hebben leren rechtop lopen.
Voor de ene een excuus, voor de andere een reden om er iets aan te doen.
Aan zichzelf, bedoel ik.

We roffelen op onze borst als op een tamtam, om indruk te maken.
Dat is het 'keyword' : indruk.

Kijk rondom je.

Wat doet een poes als ze zich bedreigd voelt?
Ze bolt haar rug tot een pontificale brug.
Ze maakt zich groter dan ze is. Wil haar tegenstander imponeren.
Denk twee keer na, kerel, voor je aan mij begint.
Het zou eens kunnen tegenvallen.

Ben je klein, maak je dan groot.


Wat doet een hond (als die niet bijt)?
Blaffen. Hij maakt onbetamelijk veel lawaai. Want ook dat schrikt af.
Luister maar eens in een café, annex-voetbalkantine naar de deskundige toogpraat.
Soms zou je denken dat wijsheid verscholen ligt in decibels.
Gelijk krijgen door geluidssterkte.

Wil je gehoord worden, maak lawaai.


Wat doet een pauwhaan als hij een vrouwtje wil versieren?
Hij spreidt zijn staart open. Want grote staarten maken indruk.
Zijn effectief voor de procreatie.
En de recreatie is een handig meegenomen bijverschijnsel.
Hoewel vandaag de dag, het ene al is vervangen door het andere.
Zonder in detail te gaan.


Wil je paren, euh, ...




Beste lezer-es,

wat ik wil zeggen, dieren durven zich niet "kwetsbaar" opstellen.
Anders worden ze eenvoudigweg "opgepeuzeld".
Daarom vonden ze iets anders uit: "de vleiende onderdanigheid".

If you can't beat them, join them.

De blik wordt afgewend. Het hoofd wordt gebogen.
En de bonobo-vrouwtjes gebruiken de meest efficiënte methode,
ze bieden zichzelf aan.

Alleen de mens, beste lezer-es, durft zich kwetsbaar opstellen.
Maar ook hij dient zichzelf te beschermen.

Afhankelijk
van de plaats (het land, bv. hier of in Irak),
de gemeenschap en religie waartoe hij behoort (moslim of katholiek, etc.),
en de tijd (middeleeuwen of vandaag)
op het werk of gepensionneerd, rijk of arm, ...
kan hij het zich permitteren om zichzelf te kennen en te laten kennen.


Anonimiteit kan helpen om "een naakte aap" te wezen.
In de échte en virtuele wereld.


Uvi



PS.
Ik zet de staart van m'n pc open.
Kijk naar buiten.
En zwijg in alle talen.

[hilde m]

ja, ook de keizer was een naakte aap.
En wij, hier op poezië,
spelen we hier voor aap of voor keizer?

Ga hier steeds weg met stof
voor een hele dag.
Een reden te meer om mijn
stofdoek vast te nemen.
Liefs Hilde m.

[uvi]

Dag Hilde M.

Zoals ik je al vroeger schreef, is de 'poetslap of stofdoek'
voor mij een effectief middel om te mediteren.
Beter nog een handige therapie tegen ongewenste gedachten.
De maandagziekte.


Tristesse à la carte.
Travailler als Troost.


Dag Visje,

Soms zijn onze hersenen gelukkig met 'congé payé'.
Liefst op een 'blauwe maandag'.
Maar als 'chef de cuisine' tracht ik toch nog altijd
wat 'Bleu de Provence' op het menu te schrijven.


Dank dames voor jullie gesmaakte interventies.


Uvi

[uvi]

Kerima Ellouïse is een dame
die ik reeds enkele jaren ken
en bewonder.

Zij schrijft aparte poëzie.
U vindt ze terug op haar SN-Blog.

Zij inspireert mij telkens
tot een antwoord.
Een echo of een spiegelbeeld.

Dat deed ze ook nu weer.








Weet je nog





Onder de appelboom
waar ik je kuste
met het eerste groen

en het daglicht
liet dansen
over dode rozen

naderde ik behoedzaam
de winterrouw
in jouw rode haren

mijn vleugelslag verloren
onder de mantel
van je schaduwrijke tijd

ik weet nog
hoe de appelboom
jouw adem bloesemde

tot ik
je laatste woorden
niet meer hoorde



Uvi

[Bosrankje]

Dag uvi,

Vanmorgen wou ik je schrijven
over de" naakte aap" maar ik had
geen tijd.......

En nu wou ik eraan beginnen
toen ik zag dat je in mijn topic was
langsgekomen.

'k Vind het spijtig voor jou dat je
niet een grand-mère hebt gehad als
de mijne, die ik aan ieder kind wens !

Je schrijft : -"ik had er maar één"
Ik ook, want de moeder van mijn vader
is heel jong overleden, en ik had ze zo
graag willen leren kennen.
Zij noemde Marie......

Mijn ouders hebben mij verteld dat
ik een perfecte mengeling ben van mijn
twee grootmoeders,ik draag dan ook
als tweede voornaam : Marie-Jeanne.

Bedankt voor wat je geschreven hebt
op mijn topic en.... je ziet dat je toch
herinneringen hebt aan je grootmoeder
zelfs maar van die ene keer aan de zee....

Om terug te komen op de naakte aap,
ik heb echt genoten van je dieren-
beschrijvingen : poes, hond en vooral
de pauw!
En.... wat de bonobo-vrouwtjes betreft,
elke gelijkenis is louter toevallig

Ik kende Esope, Jean de La Fontaine,nu
hebben wij uvi.......
Ik wil wel ook de Fabeltjeskrant citeren :
"Dieren zijn precies als mensen, met dezelfde
mensenwensen en dezelfde mensenstreken...."

En last but not least, je spreekt van Tristesse
à la carte en van maandagziekte maar ik
vond dat je nogal heel vrolijk was (gelukkig!)

Ik schrijf zoals ik spreek....als een waterval
sorry, uvi, dat ik zoveel plaats op je topic
inneem.

Groetjes van Bosrankje en Alter

[uvi]

Zo blauw en stil als inkt ...



Je letters
zwijgen
kil beblauwd

verloren
in papieren velden
van wit gemis

en zwart omrand
ingekaderd
voor de dood

hoor ik je naam
gedragen
door de bladren

boeken strelen je
melancholisch rouw
met Koningsblauw

gepend in een graf
van woorden
laat ik je leeslint los



Uvi





Tien jaar geleden op 22 mei 1997
stierf Herman de Coninck
op de straatstenen van Lisboa.

In de armen van een schrijfster.
Anna Enquist.

Enkele jaren geleden
schreef ik enkele povere woorden
over deze dichter.



Zijn verzameld werk is jarenlang
mijn brevier geweest.

Ik citeer vier versregels van hem:


Sterven doe je alleen.
Niet sterven ook.

Dood zijn doe je met twee.
Achterblijven ook.


Vandaag opnieuw begonnen in:

Taal zonder mij

Het boek dat zijn weduwe Kristien Hemmerechts schreef
na zijn dood. (1998).

Morgen citeer ik daaruit enkele markante zinnen.

[uvi]

Ik kan me vergissen.
Maar ik vrees dat mijn hersenen kwaken.
Bij licht en bij donker. Lente en zomer.

Als hersenen niet zouden kwaken, ik wil je graag geloven,
dan moeten het kikkers zijn die ik hoor.
Duizenden. Waaronder een pak illegalen die hier een asielcentrum zochten.
Des sans-papiers. Exoten met een sax als blaasbalg.

Je woont in de stad.
Symbool van lawaai en stank.
Viervoeters op rubber.
En hun Kyoto-uitstoot.

En je woont aan de rand.
Van diezelfde stad.
Geen auto te horen, geen CO2 te noteren.
Slechts groen en water. Aangekleed met wat woningen.

Absolute rust, denk je dan.
Tot de kikkers er andere principes op nahouden.
Groen gedachtengoed.
Ik moet er aan wennen.

Voor wie ga ik stemmen, zeer binnenkort?
Als ik naar mijn hersenen luister ...






Uvi

[Robol]

Beste Uvi

Geloof me of niet
ik hoor de kikkers kwaken
geen duizenden, 'n stuk of zes, zeven
ze bevolken mijn tuinvijver
hun geluid overstemt
het geluid van de tv
dit alles om 'n vrouwtje te imponeren
denk ik

zoals de politici kwaken
om de kiezer te imponeren

of ben ik te oneerbiedig?

stemplicht...soms zwijgen mijn hersenen!

vriendelijke groet
vanuit de vallei van de Zwarte Beek

Robbe

[uvi]

Dag Robbe,

Vijfmaal tweehonderd.
Ik zal aan denook eens vragen hoeveel dat optelt aan decibels.

In Zaventem moeten ze met het raam dicht slapen.
Ik ook.
Zou ik een 'schadevergoeding' mogen eisen
volgens de normen van het Brussels Gewest?

Ik plan zelfs om van slaapkamer te verhuizen.
Naar de oostkant.

Vraag is wel: wie zat hier eerst?
Ik of die kikkers?

En wie of wat heeft voorrang?
We vragen het aan Grean Peace & Gaia.

Dag Robbe aan de Zwarte Beek ...
groetjes aan je groene makkers .



Uvi
vanuit z'n kwakende zetel

Als ik blauw en groen meng, wat heb ik dan?

[Bosrankje]

Uvi,

Na de blauwe pauw ( niet die van zondag)
nu, de blauwe kikkers....

Van kikkers gesproken....

'k Was gisteren aan 't spelen met Alix, mijn
jongste kleindochter, vijf jaar, toen wij een
raar geluid hoorden....
Wij renden naar de veranda, maar de poes
was ons voor en kwam heel trots terug, met
een jonge bruine kikker in haar bek !

Alix sprong op de zetel met een gil en ik
ging op de grond rustig zitten naast de poes
want ik wou de kikker redden en moest dus
sluwer zijn dan de "jager"......

Ik begon haar te strelen en, zoals alle katten
die geaaid worden, strekte zij zich uit van
genot, begon te spinnen en.... liet haar prooi
los ! Het deed mij denken aan de bekende
fabel : de raaf en de vos (maar hier ging het
over een kikker in plaats van een kaas......)

Ik pakte het geschrokken beest vast en ging
naar de vijver om het bij zijn soortgenoten
terug te plaatsen. Alix, vol nieuwsgierigheid
volgde mij met de poes die, haar prooi al
vergetend, met een prachtige gele vlinder
begon te spelen......

En ik dacht..... had ik de kikker niet gered,
had de vlinder van zijn kortstondig leven
kunnen genieten......

Weer stof tot nadenken, nietwaar uvi ?

Slaap wel ( enfin, als de kikkers zwijgen....)

[sunset]

Mag ik mijn zingend en dansend lentegevoel met je delen?

lentelust

bloesemdagen vallen
rond en rijp
avondrood
in schoot
zonnevol
doorrollen uren
ogen

aardbeirood drupt
op de lippen
strekt de huid
beroert
strijkt glad
en put zich uit
omspoelt de mond

het vruchtgebijt
klinkt knakkend
in het oor
minuten rijgen
omspelen plagen
en verbijten zich
tot hijgend zwijgen
vrijen zich
de liefde door.
**********
sunset 23-05-2007
**********


Liefs, sunset

[uvi]

dit om overlast te vermijden.

sjarel :

Wat ben ik blij je hier terug te vinden , zo kan ik je antwoorden .
Ik vond het echt spijtig dat je topic ineens gesloten was . Ik ben te weinig bij je langs geweest en als ik kwam heb ik niet altijd geschreven . Ik geraak niet altijd rond .

Je was toch goed bezig ! Je moet niet altijd overal antwoorden in rijmen , dat vergt te veel .
Een onderwerp dat je aanspreekt , invoelen en dan proberen te verwoorden op jouw topic , op jouw manier met of zonder rijmen , dat is toch prima .
- Hierboven heb je het poesieforum prachtig bescheven -


Tot mijn spijt lees ik dat , jouw schrijfsels zoals je ze noemt ,

en na een gesprek met Uvi ,

niets met poezie te maken zouden hebben !

Neem me niet kwalijk maar wie kan er zeggen dat
"diep in mijn hart "
" breek de stilte "
"einde van de pijn " geen poezie zouden zijn
Diep in mijn hart is prachtig en in einde van de pijn voelt men de eenzaamheid !!! Dus !!


Wij moeten allemaal geen Uvi's zijn sjarel , bijlange niet !!!!


Zo , dit wou ik je heel graag zeggen .


Fernanda

Om de "waarheid" geen geweld aan te doen,
moet er mij toch iets van het hart.


Wij moeten allemaal geen Uvi's zijn sjarel , bijlange niet !!!!


Liefst niet, zou ik zeggen.

Mààr het komt nu net over of het omwille van mij is dat Sjarel
dit huis verlaat.


1. Karamellenverzen.
IK heb NOOIT de verzen van Sjarel zo genoemd.
Integendeel! Het waren de MIJNE die ik die naam gaf.

Wil op mijn site de tekst JUIST LEZEN aub.

2. Persoonlijke correspondentie.
Ik heb met Sjarel heel wat persoonlijk gemaaild.
Daar heb IK telkens gevraagd OM TE BLIJVEN.
En hem zelfs aangemoedigd.

IK kan dit heel eenvoudig aantonen, want ik heb die berichten nog.

3. Wat is Poëzie?
IK weet NIET wat POEZIE is.

Want mijn stelling is:
Een schrijver is maar zo goed als zijn lezer.

Beroepsrecensenten spreken elkaar voortdurend tegen.
Wat de ene ophemelt, breekt een ander af. Tot op de laatste letter.
Als "de beroeps" het al niet eens geraken, waarom zouden
"de amateurs" dat dan wel doen.

4. Superioriteit.
IK heb het gevoel dat nogal wat lezers mij
beschouwen als een arrogant en hautain man
die eens zal tonen 'hoe het nu wèl moet'.
In vergelijking tot al die karamellenverzen.

Bon, als men mij zo leest,
dan herhaal ik, nog maar eens, de naam van mijn SN-Blog,

Ik kan niet schrijven zoals jij leest ...

Slot.
"Wij moeten allemaal geen Uvi's zijn sjarel , bijlange niet !!!!"

Inderdaad, want dan zouden we allemaal onze originaliteit verliezen.

Mijn andere afgezaagde stelling:
We zijn gelijkwaardig, maar niet gelijk.


En last but not least:
Als IK door een vertrek mensen kan gelukkiger maken
door een gebrek aan confrontatie.

Laat het mij weten. No problem!


Uvi

PS.
Ik neem dit bericht ook over op mijn site.

[Gast]

beste vrienden ALLEMAAL, zo begon mijn briefje aan jullie om te zeggen dat ik het over een andere boeg zou gooien. Het is geensins de bedoeling op zo een manier het forum te verlaten.Nergens heeft U in de aankondiging kunnen lezen dat die of die verantwoordelijk zijn, ik schreef ik was oop zoek kwam dat huis tegen en dacht dat het miij werd toegewezen want in toeval geloof ik niet. Daarna kon ik mij niet aarden, een andere taal, of genre van werken wierpen een barriere op. Ik was wel in de overtuiging goed werk te maken omdat het ook mezelf een goed gevoel had, ik kon mijn muizenissen en frustraties kwijt, op papier, werden ook wel gelezen en kreeg reacties, daar was ik blij mee want had ik het mondelings niet kunnen uiten via mijn versen kwamen de moelijkheden naar buiten.voelde nadat werd geopperd dat iets niet pluis was , ben op retraite gegaan dat kan U op mijn topic lezen waar er staat een poeet zei in vers hoe mooi hij dat vond en ik op mijn manier heb beschreven hoe mooi het was, stelde zelf vast dat wij beide hetzelfde hebben gezegd dezelfde indrul hadden maar op zeer verschillende manier uiting hebben gegeven.Tijdens die retraite ben ik gaan denken en alles eens op een rijtje te plaatsen. Ik keek vergeleek en ook elders en trok mijn conclusies. Door die ondergand van de zon kan U verder lezen:IK LEERDE UVI L
KENNEN EN HIJ MIJ. dit is waar wij hebben heel wat besproken zonder een hand voor de mond. Bij het afscheid heb ik geschreven UVI ik zal U altijd blijvend herinneren als een vieze(=strengeà)leraar die ik niet graag had op school, maar waarvan ik achteraf waarschijnlijk blij zal zijn van hem les te hebben gekregen en geleerd.wij hebben er een gedronken en zijn weggegaan.Dan heb ik een groet willen maken waar ieder betrokken was. Ieder zijn naam en een van zijn werken tussen "" van de auteur.
Ik weet het en moet hier nu lachen, ja U leest het goed ik lach want geef toe , een tilel als de naakte aap van de hand van UVI dat kan je niet laten liggen hé, is het niet robbe? en zo kwam ieder aan de beurt met telkens een der mooiste werkjes, naar mijn mening, want ik hou van poëzie ben ben overal komen lezen, heb dan geprobeerd alles aan elkaar te weven tot een geheel zonder kwetsen. Al zeg ik hetzelf ik was tevreden over mezelf. Dat het niet allemaal UVI moeten zijn het zou inderdaad jammer zijn moest het zo zijn, niet om de persoon maar om de verscheidenheid, dan blijft het mooi, en geef toe UVI als ze met veel op iemand moeten gelijken dan toch best op mij , aan de buitenkant........
ik begreep UVI niet goed, en was en choque dat het oop zijn topic kwam, daar iedereen het kon lezen en ik ben iemand die niet graag mijin moeilijkheden en public zie verschijnen, ben daar zeer bedekt over, de heftige reactie als gevolg kan U nu wellicht begrijpen, later ben ik gaan inzien, beginnen relativeren, en concluderen. Maar gezien mijn toestand vraagt dat een beetje tijd, het is tenslotte een hersenziekte, en dat gaf ik Jely Jai te kennen in het gedicht op haar topic U weet dat ik tiijd nodig heb om...gelukkig zag zij het in en kreeg zelfs tijd"tot de eeuwigheid" als dat niet lang is. Verder was hier en daar een pikante saus te doorslikken, maar er waren ook momenten dat ik genieten van een ijsje kon genieten.
Dus maak nu aub geen problemen, alles was uitgepraat, ik houd er gee, trauma meer aan over en het is goed voor ieder zich eens af te zonderen en te mediteren. Koms laat mij rustig op reis vertrekkenen om alles weg te spoelen tracteer ik voor de limburgers neem ik de nota voor mijn kosten en waar gaan wij er een drinken? juist bij UVI in de naakte aap
ik hoop nu dat alles gezegd is hierover en alles ok is. Alé santee menzen op uw gezondheid ik heb mijn eersten koelen al vast !!!!!
_________________
alias SJAREL

[ferry]

[uvi : veeg als t u belieft dat citaat weg op uw en sjarel zijn topic , ik wil mijn antwoord aan sjarel niet op uw topic . Ik houd niet van het woord karamelleverzen en wou dat je het nooit vernoemd had
Ik wil met dit alles niets te maken hebben .. nu lijkt het net of je dit alles aan mij antwoord
U gebruikt mijn citaat om tegen iedereen te antwoorden
(juist lezen , ik heb niet eens kunnen bijlezen)

Ik heb de dag dat ik op reis vertrokken ben een privé bericht gekregen van sjarel en heb nu pas kunnen antwoorden op hetgeen hij schreef.
Ik wou dit privé doen en zag ineens zijn topic heropend .
Ik antwoorde daarop gewoon vriendelijk en ondersteunend ( vandaar mijn gezegde wij moeten niet allemaal uvi's zijn ) met mijn gedacht , zonder dat ik het forum en o.a. uw topic heb kunnen bijlezen

U kunt uw antwoord erop gerust laten staan voor iedereen (of nee , beter nog veeg het gewoon af en antwoord opnieuw in het algemeen ) , wil u voor mij dat citaat 2 maal afvegen a.u.b.
Vriendelijk bedankt op voorhand

Ik wil nog heel graag bij u komen lezen , eerst proberen bij te lezen !! Fernanda

[uvi]

Goedenmorgen Fernanda,


1. Virtueel.
In het échte leven laten wij ook sporen na die we nooit meer kunnen uitwissen.
Waarom zou dit hier moeten?
Voor mij mag alles blijven staan.

2. Praktisch.
Trouwens IK kàn dat zelfs niet meer. Enkel de moderator nog.

3. Citaat.
Het is nog wel altijd mogelijk te nuanceren.

4. Herstellen.
Ach, ik spring ook al wel eens te vlug op mijn 'schrijversezel'.
Maar niets belet mij nadien om dat bij te stellen.

5. Achter het scherm.
Hier of op het scherm, ik ben steeds dezelfde.
Laat me kennen zoals ik ben. Ook m'n zwakheden.
De lezer raapt me maar samen.

6. Kènnen.
Wanneer kén je iemand?
Steeds maar een stukje zeker?


7. Tijd.
Te kort nu. Misschien vanavond meer?
Ik weet het niet ...

8. Persoonlijk.
Geen enkel gevoel van 'rancune" of wat dan ook ...

Heb geen spijt over je citaat, Fernanda.
Het was er eentje om te "vermelden en te onthouden"!

Uvi



PS.
Weer te vlug onder tijdsdruk geschreven.