het leven zoals het is....

Johana-Maria · 18 jun 2007, 10:19

Je brengt me helemaal in vakantie-stemming
hilde m
op deze maandag morgen.

"Un monde merveilleux"
dat is vakantie,
genieten!

Bedankt hilde voor dit stukje poëzie
om een nieuwe week te beginnen.

Veel liefs

johanamaria

ria · 18 jun 2007, 13:10

Lieve Hilde,

Het geeft een goed gevoel, hier te kunnen zijn.
Wat een schatten van kleinkinderen hebben jullie.
Zelfs al zou je geen foto-tje van hen hebben, je draagt
ze immers altijd in je hart en hun lieve snuitjes
zijn op je netvlies gebrand.
Maar ik weet zeker dat ze ook in je huiskamer prijken.

Ons jongste kleinkindje in Africa, nu 1 1/2 jaar jong,
moeten wij noodgedwongen ook missen.
En in die tijd veranderen ze zoveel.
Maar je kan alleen maar aanvaarden en proberen
er het beste van te maken.

Je gedicht over Bretagne, heel mooi.
Een aantal jaren geleden waren wij er ook op verlof.
Ik herkende de gevoelens die je beschreef.
Heel mooi en warm.

Dag Hilde, tot een volgend bezoekje
het moge jullie allemaal goed gaan.

ria

http://blog.seniorennet.be/abc_tuinieren/

hilde m · 18 jun 2007, 13:49

Lieve Bibi, bedankt voor je passend gedichtje van onze favoriet : Toon Hermans, een hele wereld van gevoel, beschreven met zo weinig woorden.

Johanamaria, blij dat je weer op bezoek kwam en zoveel liefs achterliet.

Ria, ook een oma met schatten over zee, hoe goed voel je met me mee.

hilde m · 19 jun 2007, 06:29

Je voelt,
er gebeurt iets rondom,
maar je kan het niet grijpen.
Je voelt het van binnen,
je ziet het in kleine dingen.
Er begint ergens
een bel te ringelen.
Je krijgt koude rillingen.
Je weet,
er is wat mis,
maar niet juist
wat er gaande is.
Je wilt reageren,
je kan het gevoel
niet negeren.
Vertel het me,
ik wil het weten,
voor alles is een reden.

hilde m · 19 jun 2007, 12:17

Soms zie ik spoken,
kan ik niet in het goede geloven,
Soms, voel ik me verloren,
begin ik naast het pad te lopen.
Spin de ene ramp na de andere,
tot ik roep : STOP
dat moet hier gaan veranderen.
Waar ben je mee bezig,
je loopt op de dingen vooruit,
de uitkomst valt toch altijd anders uit.

Maar gevoelens gaan op en neer,
als de baren van de zee,
niets aan te doen,
daar leef je mee.

Bosrankje · 19 jun 2007, 19:51

Lieve Hilde,

een beetje laat met mijn oesters
maar 'k vond je gedicht over Bretagne
zo gelukt dat ik het toch nog even wou
komen zeggen !

De twee volgende gedichten zijn heel
anders maar zeker niet minder mooi
of interessant !

Wat je met veel gevoel en eenvoud vertelt
overkomt ons allemaal, enfin dat denk ik,
want ik herken zoveel ervan !

Blijf maar schrijven, ik kom heel graag bij
jou lezen !

Veel liefs van ons beiden

Bosrankje · 20 jun 2007, 00:05

Beste Hilde, hier ben ik al terug !

Dat schreef je op mijn topic :

Bosrankje,
toch even persoonlijk reageren op je bloemlezing over de "klaproos" en "flanders fields". (t Brengt zoveel herinneringen naar boven). Mijn grootvader, ik heb hem spijtig genoeg nooit gekend. Heeft acht jaar soldaat geweest, eerst vier jaar, omdat hij zich erin had gelood. Vroeger was soldaat worden een kwestie van het slechte lotje trekken. Na die vier jaar brak de oorlog uit en heeft hij nog eens vier jaar aan het front geweest. Ik bezit zijn "livret de mobilisation". Daarin staat vermeld, dat hij drie maal gekwetst is geweest. Ook een eervolle vermelding, onder spervuur heeft hij zijn gekwetste "kapitein" teruggehaald van het slagveld. Kortom, hij heeft oneindig veel geluk (als men dat zo noemen kan) gehad. Mijn moeder is geboren een jaar na zijn terugkeer. Zoniet, dat was ik nooit geboren. Hij is gestorven op de leeftijd van 43 jaar, aan keel en maagkanker, als oorlogsinvalide. Was "gepakt van de gaaz" zoals ze vroeger zeiden. Wat overblijft, een hoop medailles en vergeeld perkament.
Liefs Hilde m.

'k ben blij dat je mij zoiets persoonlijks vertelt, Hilde en ik leef met je
mee ! 'k was heel ontroerd door het lot van je grootvader. Het was een held maar wat heeft het hem gebracht en zijn familie ???? The horror of
the war !!

Veel liefs van Alter en Rankje

hilde m · 20 jun 2007, 06:19

weet je Bosrankje, ik zit hier te wenen en te snotteren, omdat hetgene je hier voor mij hebt geplaatst en geschreven, me zo diep raakt. Zo oneindig lief van je. Ik overdrijf niet, zo voelt het gewoon. We zijn allemaal een "vat" vol gevoelens, en ja, soms loopt het over.
Ik wil je ook nog vertellen, dat ik heel graag op je topic kom lezen. Keer op keer, vind ik er wetenswaardigheden die mijn honger naar kennis, laven. Ik ben maar een gewoon meisje hoor, niet zo lang naar school geweest, maar wel nieuwsgierig naar vele en nieuwe dingen. En die vind ik steeds weer opnieuw bij jou. Bedankt, voor wat je hier allemaal doet, wees ervan verzekerd, je wordt hier heel erg gewaardeerd. Met al mijn liefde, Hilde m. (ik weet het, ik antwoord je hier bij mij, maar ik ben altijd bang dat ik te veel plaats zou innemen op iemands anders topic, weer zo'n fobie van mij)
p.s. bedankt voor de oesters, ze waren heel lekker.

Bosrankje · 20 jun 2007, 22:43

Bijna een klaproos..... prachtige foto,
niet waar , Hilde?
Ik was vanmorgen heel ontroerd toen
ik las wat je me geschreven had.
Zo lief
Maar mijn reactie kwam echt uit mijn hart
want ik vond het zo triest voor jullie familie!

Weet je, Hilde, wij leren allemaal gedurende
ons hele leven. De ene meer dan de andere,
maar wat heeft dat voor belang ? Als je het doet
voor jezelf, om meer te weten, dat vind ik heel
belangrijk en dat is zeker jouw geval (en de mijne)
maar als het is om te pronken voor de anderen,
om te laten voelen dat men meer weet, dan is het
waardeloos !!!

Je zegt dat je graag bij mij komt lezen, ik doe
hetzelfde bij jou. Ik apprecieer jouw natuurlijke
en verstandige manier van vertellen over veel
verscheidene thema's.

Je mag altijd op mijn topic antwoorden, Hilde, en
aub, schrijf zoveel als je wilt, het stoort mij zeker
niet, integendeel!

Veel liefs van ons beiden

p.s. blij dat de oesters je hebben gesmaakt

hilde m · 21 jun 2007, 08:33

ja, inderdaad, Bosrankje, een hele prachtige foto. En een heel gevoelig en lief antwoord. Bedankt voor alles. Hilde m.

hilde m · 21 jun 2007, 11:32

Kort geleden,
ging er plots een deur open.
Kort geleden,
ontdekte ik een nieuwe wereld.

Een wereld zonder grenzen,
met voor mij,
vreemde mensen,
die me het beste toewensten.

Een wereld waarin m'n kan wroeten,
overal in 't rond zoeken,
komen waar je niet gaan kan.

Het verrijkt m'n leven,
verruimt m'n geest.
Laaft m'n dorst naar kennis.
Wekt nieuwsgierigheid,
verdrijft de eenzaamheid.

Een wereld waarin
m'n in en uit kan stappen,
het goede meenemen,
het slechte achterlaten.
Het is een openbaring,
toch een minpunt,
oppassen voor verslaving.

hilde m · 22 jun 2007, 08:14

Gisteren,
zag ik het eerste lachje van mijn kleinzoon,
langs de webcam.
Toen dacht ik,
daar doe je het voor,

daarvoor sta je op elke morgend,
daarvoor negeer je alle zorgen,
denk je positief over morgen.

daarin vind je de kracht,
om steeds opnieuw te beginnen,
in zo'n lieve baby-lach.

Bosrankje · 22 jun 2007, 15:07

Vier keer heb ik het mogen meemaken,
de eerste lach van een kleinkind !
'k ben blij voor jou

En wat je schrijft in je vorig gedicht over
Internet, vind ik echt gelukt, heel goed
verwoord !

"...een wereld waarin men kan in- en uit-
stappen.........het goede meenemen, het
slechte achterlaten........ maar oppassen
voor verslaving !"

Veel liefs van ons beiden

hilde m · 22 jun 2007, 22:24

Bosrankje, dankjewel voor het passende plaatje bij mijn gedichtje.
Ook voor de woorden van waardering voor mijn schrijfseltjes.
Liefs Hilde m.

Johana-Maria · 22 jun 2007, 22:55

Hilde,
wat heb je dat rap en knap
verwoord
over jou "ontdekking van de nieuwe wereld".

Ik vind het fantastisch goed gevonden hilde!
En alles zo raak en juist
kort en goed!
Maar....' t staat er allemaal in
wat een PC doet met een mens!!!

Proficiat hilde!

Veel liefs
johanamaria