Poëzie en gedichten - Ria
-
herman1944 - Lid geworden op: 15 mar 2006, 22:47
- Locatie: wachtebeke
Lieve Ria
Ja ik ben op de top geweest, maar het was zwaar. Maar het uitzicht was geweldig.
Groetjes herman
Ja ik ben op de top geweest, maar het was zwaar. Maar het uitzicht was geweldig.
Groetjes herman
Wees aardig voor een ander...is een ander aardig voor jou
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Vrijdag 10 augustus 07 – dag 7.
Wie gaat er mee zwemmen, vraagt schoonzoon?
In Vernet-les-Bains heeft hij een mooi zwembad ontdekt. Na een lichte lunch, wordt er richting zwembad gereden. We zijn echter nog wat te vroeg. Al kuierend horen we luid getoeter, hé, we doen toch niets verkeerd! Maar het toeteren duurt voort, het is de jongste zus van mijn man, die met echtgenoot en zoon een plaats zoeken voor hun caravan.
Ook zij zullen aanwezig zijn op het grote familiefeest. Hier logeert nog ergens hun oudste broer, die van uit Rome via Gerona in Spanje, gisteren gearriveerd is.
Straks zullen we hem zeker zien, want hij wordt mee gevierd tijdens het grote verjaardagsfeest in onze gite. J. net 70 geworden, B. werd 19, haar zus verjaart op 10 augustus, vandaag dus en wordt 14, K. wordt 35 en zelf waren we eergisteren 42 jaar gehuwd. Genoeg om te vieren dus.
Vele handen maken licht werk. Eerst was gedacht om een barbecue te houden, maar omdat de grond waar de bb. staat vochtig is van de vele regens, wordt algemeen beslist om onze gite te gebruiken, waarin tafels in de lengte kunnen worden gezet, en daarbij nog een buffet.
De jarigen zelf mogen niet helpen. Gisteravond werden de gites reeds versierd door zoon M. en zijn neef S. die veel samen optrekken. Dochter J. had alle versieringsmateriaal meegebracht uit België. Voor het maken van het koud buffet en de boodschappen die er nog aan vooraf gaan, werden de taken verdeeld. De jeugd zit nog in het zwembad, terwijl zus, schoonzus en ikzelf in alle rust aan de gerechten kunnen werken. In de gite van onze dochter wordt ook hard gewerkt en als alles samen uitgestald staat op het buffet is het echt feestelijk. Nu kan de feest beginnen.
Schoonbroer J., die net 70 werd is ook aangekomen en hij heeft veel te vertellen. We hebben elkaar een hele tijd niet gezien. Bovendien heeft hij gisteren reeds heel wat contacten gehad met de families op de berg. Ze zijn volop bezig met de voorbereiding van het grote feest morgen.
Er wordt gezellig getafeld, gelachen en genoten, en kaarsjes uitgeblazen – fopkaarsen, hé T. – niet opgeven hoor!
Natuurlijk zijn er ook de traditionele pakjes. Later op de avond komen onze caravan bewoners ook nog binnenvallen. Er zijn nu 2 zussen en 1 broer van mijn man aangekomen, 4 in totaal van 6 die nog in leven zijn.
Zij zullen deelnemen aan de grote familie-réunie die nu wel heel dichtbij komt. Eén nicht van mijn man en haar wederhelft logeren reeds op de camping van Cabrils.
De avond verloopt geanimeerd en de jarige T. die vandaag 14 wordt, krijgt de toestemming van haar ouders om samen met grote zus B. de vriendinnen en vrienden te gaan trakteren.
Omdat de dagen nog lang zijn verwondert het ons wanneer we de kerkklok 22 u. horen slaan. De ramen staan volop open en er komt een zacht avondbriesje binnen.
Tijd om stilaan op te ruimen, want….het is niet zo maar een opruim na een feestje. Morgenvroeg moeten twee van de drie gites ontruimd en gekuist zijn. We verhuizen dan met zijn allen naar de grote gite.
Omdat de meesten maandag huiswaarts keren, en de gites telkens van zaterdag tot zaterdag moeten gehuurd worden. Dat werd een dure zaak en daarom gaat de jeugd twee nachten kamperen op de camping van Cabrils. De oudere generatie, en dochter met de kleinsten logeren dan samen in de grootste gite. Wat improviseren, maar het lukt wel.
Zaterdagmorgen 11 augustus - 10u.[/u]
We zijn bij de eersten die boven op de berg aankomen. Echt ver moesten we niet rijden, het dal uit naar beneden, tot aan de grote weg, dan naar links richting Andorra en ongeveer 1 km. verder, rechts de andere berg terug op. Bij het uitzoeken van onze verblijfplaatsen had ik daar rekening mee gehouden. Vooral, om ’s avonds na wat glaasjes wijn, niet te ver te moeten rijden. Vorige keer waar we 20 km. verder gelogeerd en dat is op bergwegen, in het donker niet aan te raden. Lesje dus geleerd!
De familie heeft hard gewerkt om het ruim, gezellig en ook comfortabel te maken. Zij hebben plaatsen getekend op de rotsige grond voor 80 te parkeren wagens. Omdat we vroeg zijn hebben we een goede plaats, zodat schoonzus, die niet zo best meer te been is, niet hoog moet klimmen of steil moet dalen.
Men is de laatste hand aan het leggen aan de kleine tent. In de grote tent staan alle tafels en stoelen reeds opgesteld. Na de regen van de voorbije dagen is de zon weer volop van de partij. We begroeten de familieleden, 11 van de 12 kinderen nichten en kozijns van mijn man.
De oudste, pastoor J.M, die we vorige zondag nog zagen is er helaas niet bij. Hij werd voor een dringende heelkunde opgenomen in de kliniek van Perpignan. Zijn broer, die ook priester is, maar als kluizenaar in de bergen leeft, zal hem vervangen.
Ik herinner hem van een jaar of dertig geleden, toen hij op een avond, gans onverwacht met een jongere zus en broer, bij ons op de stoep stond. Zijn weelderige bruine haarbos van toen, is nu een zilverwitte kruin. Maar zijn guitige ogen en brede lach zijn nog altijd dezelfde.
De laatste keer dat we aan zo’n familie bijeenkomst deelnamen was 11 jaar geleden. Iedereen is natuurlijk veranderd, ouder geworden, grijzer of …kaler. Maar dat doet niets af aan de vreugde elkaar weer te zien. Ook de zussen en broers die niet in de Pyreneeën wonen zien elkaar niet zo dikwijls. Het is dan ook niet te verwonderen dat er hier en daar ook een traantje wordt weggepikt. Maar het zijn tranen van vreugde.
Moeilijker hebben wij het met het herkennen van de talrijke (Franssprekende jongeren) die hier overal rondlopen. Sommigen zelfs met baby’s of peuters. Ja, ook die zijn familie. Kinderen en partners van 10 nichten en kozijns. Toen we hier de laatste keer kwamen, waren het nog pubers en tieners.
Een volgende keer, zo hebben wij gevraagd, zou iedereen een kaartje moeten dragen met vermelding van zijn of haar naam en zoon of dochter van….Handig toch.
De dag wordt geopend om 11 u. met een Eucharistieviering in en rond de kleine kapel en de Toren die er naast staat. Het is om die toren dat er gefeest wordt. Die bestaat dit jaar nl. 1000 jaar.
De kapel werd door de vader, zijn zonen en andere vrijwilligers gebouwd, ruim 40 jaar geleden.
Mijn man heeft er als jonge gast nog aan meegewerkt, tijdens zijn vakantie. Ze hebben nl. de zwarte leien, die nu het dak vormen, hoger uit de bergen, naar beneden gesleurd. Dat is wel het juiste woord daarvoor.
Sterke mannen hadden ze daar voor nodig. Maar als je weet dat zoiets bijna een eeuwigheidswaarde heeft, doet het toch deugd. Zullen onze nakomelingen binnen +/- 950 jaar ook het 1000 jarige bestaan van de Kapel vieren, zoals wij nu met de Toren doen?
De vlag van Tanzania en van Cabrils.
De toren was een verdedigingstoren om heel de streek
op de grens met Spanje en Andorra, te observeren.
Later meer daarover
De kapel is gewijd en erkend door het bisdom. Er mag dus Eucharistie gevierd worden. Behalve de ligging en de schoonheid van de vorm van deze kapel, zijn er binnen nog prachtige kunstwerken van de hand van nonkel Pierre (de stamvader) te bewonderen. Hij was zowel schilder als beeldhouwer. Dit alles draagt bij tot het feestelijk gebeuren van dit samenzijn en van deze heerlijke dag. De zussen hebben er voor gezorgd dat de kapel, het altaar en ook buiten klaar zijn voor de viering van de Eucharistie. Het zal in drie talen verlopen, Frans, Catalaans en Nederlands en hier en daar nog een intermezzo in het Engels. Er zijn 2 priesters extra, die mee concelebreren, een oud-missionaris uit Tanzania en een Nederlands priester uit Breda.
Het intieme gedeelte van de Mis gebeurt in de kapel, de inleiding en de lezingen hebben buiten plaats, om een grotere massa te kunnen bereiken. De Communie uitreiken gebeurt binnen en buiten. Daarna is er nog een speciale kleine plechtigheid, waarover ik het later zal hebben.
Hierna een aantal foto’s die de sfeer weergeven.
Uit de Apocalyps – De Vrouw en de draak.
In wit Carara marmer – alle Mariabeelden vertonen de gelaatstrekken
van zijn vrouw, het Jezus kindje heeft de trekken van hun overleden zoontje Gabriël.
De schepping, het aards paradijs, voor de zondeval.
Laatste kunstwerk van Pierre Raaymakers, gemaakt in Carara marmer
Het gelaat van Maria heeft hij niet meer kunnen afwerken,
omdat hij inmiddels blind was geworden.
Vóór de Eucharistieviering mag de kapel bezocht worden.
S. speelt op de harp
Enkele details
Er wordt in 4 talen gelezen en gebeden. Dame leest in het Catalaans.
Priester in het midden is de 2e. zoon uit het gezin en nu kluizenaar.
Links missionaris uit Tanzania – rechts priester uit het bisdom Breda
daarnaast broer van de priester, die in het Engels voorleest.
Van Frans, naar Nederlands en dan weer Catalaans, en bovendien
heel geanimeerd. De 70 voorbij, maar nog altijd heel vitaal.
Bedankt J. en medewerkers. Het was een heel intense viering.
Bovendien geeft het universele karakter van deze viering iets weer van de ECHTE kerk, die open staat voor alle culturen. Ik hou van samenzijn op deze wijze. Christen is men niet alleen, maar samen met vele anderen, ongeacht, taal of ras, of waardigheid.
Ondertussen genieten van het prachtige landschap rondom.
Het hoofdje van Gabriël, het op 19 maanden overleden broertje, werd gemaakt door zijn broer kluizenaar en na de plechtigheid in de kapel, bijgezet in de muur van de toren. Voortaan zijn ze terug met 13.
Eigenlijk is dit gebeuren nog een verhaaltje in een verhaal. Misschien vertel ik er later nog over.
Middag twaalf uur, de klok van de kapel luidt voor het Angelus.
Seffens gaan we aan tafel, want lekkere geuren komen ons tegemoet.
wordt vervolgd
ria
Wie gaat er mee zwemmen, vraagt schoonzoon?
In Vernet-les-Bains heeft hij een mooi zwembad ontdekt. Na een lichte lunch, wordt er richting zwembad gereden. We zijn echter nog wat te vroeg. Al kuierend horen we luid getoeter, hé, we doen toch niets verkeerd! Maar het toeteren duurt voort, het is de jongste zus van mijn man, die met echtgenoot en zoon een plaats zoeken voor hun caravan.
Ook zij zullen aanwezig zijn op het grote familiefeest. Hier logeert nog ergens hun oudste broer, die van uit Rome via Gerona in Spanje, gisteren gearriveerd is.
Straks zullen we hem zeker zien, want hij wordt mee gevierd tijdens het grote verjaardagsfeest in onze gite. J. net 70 geworden, B. werd 19, haar zus verjaart op 10 augustus, vandaag dus en wordt 14, K. wordt 35 en zelf waren we eergisteren 42 jaar gehuwd. Genoeg om te vieren dus.
Vele handen maken licht werk. Eerst was gedacht om een barbecue te houden, maar omdat de grond waar de bb. staat vochtig is van de vele regens, wordt algemeen beslist om onze gite te gebruiken, waarin tafels in de lengte kunnen worden gezet, en daarbij nog een buffet.
De jarigen zelf mogen niet helpen. Gisteravond werden de gites reeds versierd door zoon M. en zijn neef S. die veel samen optrekken. Dochter J. had alle versieringsmateriaal meegebracht uit België. Voor het maken van het koud buffet en de boodschappen die er nog aan vooraf gaan, werden de taken verdeeld. De jeugd zit nog in het zwembad, terwijl zus, schoonzus en ikzelf in alle rust aan de gerechten kunnen werken. In de gite van onze dochter wordt ook hard gewerkt en als alles samen uitgestald staat op het buffet is het echt feestelijk. Nu kan de feest beginnen.
Schoonbroer J., die net 70 werd is ook aangekomen en hij heeft veel te vertellen. We hebben elkaar een hele tijd niet gezien. Bovendien heeft hij gisteren reeds heel wat contacten gehad met de families op de berg. Ze zijn volop bezig met de voorbereiding van het grote feest morgen.
Er wordt gezellig getafeld, gelachen en genoten, en kaarsjes uitgeblazen – fopkaarsen, hé T. – niet opgeven hoor!
Natuurlijk zijn er ook de traditionele pakjes. Later op de avond komen onze caravan bewoners ook nog binnenvallen. Er zijn nu 2 zussen en 1 broer van mijn man aangekomen, 4 in totaal van 6 die nog in leven zijn.
Zij zullen deelnemen aan de grote familie-réunie die nu wel heel dichtbij komt. Eén nicht van mijn man en haar wederhelft logeren reeds op de camping van Cabrils.
De avond verloopt geanimeerd en de jarige T. die vandaag 14 wordt, krijgt de toestemming van haar ouders om samen met grote zus B. de vriendinnen en vrienden te gaan trakteren.
Omdat de dagen nog lang zijn verwondert het ons wanneer we de kerkklok 22 u. horen slaan. De ramen staan volop open en er komt een zacht avondbriesje binnen.
Tijd om stilaan op te ruimen, want….het is niet zo maar een opruim na een feestje. Morgenvroeg moeten twee van de drie gites ontruimd en gekuist zijn. We verhuizen dan met zijn allen naar de grote gite.
Omdat de meesten maandag huiswaarts keren, en de gites telkens van zaterdag tot zaterdag moeten gehuurd worden. Dat werd een dure zaak en daarom gaat de jeugd twee nachten kamperen op de camping van Cabrils. De oudere generatie, en dochter met de kleinsten logeren dan samen in de grootste gite. Wat improviseren, maar het lukt wel.
Zaterdagmorgen 11 augustus - 10u.[/u]
We zijn bij de eersten die boven op de berg aankomen. Echt ver moesten we niet rijden, het dal uit naar beneden, tot aan de grote weg, dan naar links richting Andorra en ongeveer 1 km. verder, rechts de andere berg terug op. Bij het uitzoeken van onze verblijfplaatsen had ik daar rekening mee gehouden. Vooral, om ’s avonds na wat glaasjes wijn, niet te ver te moeten rijden. Vorige keer waar we 20 km. verder gelogeerd en dat is op bergwegen, in het donker niet aan te raden. Lesje dus geleerd!
De familie heeft hard gewerkt om het ruim, gezellig en ook comfortabel te maken. Zij hebben plaatsen getekend op de rotsige grond voor 80 te parkeren wagens. Omdat we vroeg zijn hebben we een goede plaats, zodat schoonzus, die niet zo best meer te been is, niet hoog moet klimmen of steil moet dalen.
Men is de laatste hand aan het leggen aan de kleine tent. In de grote tent staan alle tafels en stoelen reeds opgesteld. Na de regen van de voorbije dagen is de zon weer volop van de partij. We begroeten de familieleden, 11 van de 12 kinderen nichten en kozijns van mijn man.
De oudste, pastoor J.M, die we vorige zondag nog zagen is er helaas niet bij. Hij werd voor een dringende heelkunde opgenomen in de kliniek van Perpignan. Zijn broer, die ook priester is, maar als kluizenaar in de bergen leeft, zal hem vervangen.
Ik herinner hem van een jaar of dertig geleden, toen hij op een avond, gans onverwacht met een jongere zus en broer, bij ons op de stoep stond. Zijn weelderige bruine haarbos van toen, is nu een zilverwitte kruin. Maar zijn guitige ogen en brede lach zijn nog altijd dezelfde.
De laatste keer dat we aan zo’n familie bijeenkomst deelnamen was 11 jaar geleden. Iedereen is natuurlijk veranderd, ouder geworden, grijzer of …kaler. Maar dat doet niets af aan de vreugde elkaar weer te zien. Ook de zussen en broers die niet in de Pyreneeën wonen zien elkaar niet zo dikwijls. Het is dan ook niet te verwonderen dat er hier en daar ook een traantje wordt weggepikt. Maar het zijn tranen van vreugde.
Moeilijker hebben wij het met het herkennen van de talrijke (Franssprekende jongeren) die hier overal rondlopen. Sommigen zelfs met baby’s of peuters. Ja, ook die zijn familie. Kinderen en partners van 10 nichten en kozijns. Toen we hier de laatste keer kwamen, waren het nog pubers en tieners.
Een volgende keer, zo hebben wij gevraagd, zou iedereen een kaartje moeten dragen met vermelding van zijn of haar naam en zoon of dochter van….Handig toch.
De dag wordt geopend om 11 u. met een Eucharistieviering in en rond de kleine kapel en de Toren die er naast staat. Het is om die toren dat er gefeest wordt. Die bestaat dit jaar nl. 1000 jaar.
De kapel werd door de vader, zijn zonen en andere vrijwilligers gebouwd, ruim 40 jaar geleden.
Mijn man heeft er als jonge gast nog aan meegewerkt, tijdens zijn vakantie. Ze hebben nl. de zwarte leien, die nu het dak vormen, hoger uit de bergen, naar beneden gesleurd. Dat is wel het juiste woord daarvoor.
Sterke mannen hadden ze daar voor nodig. Maar als je weet dat zoiets bijna een eeuwigheidswaarde heeft, doet het toch deugd. Zullen onze nakomelingen binnen +/- 950 jaar ook het 1000 jarige bestaan van de Kapel vieren, zoals wij nu met de Toren doen?
De vlag van Tanzania en van Cabrils.
De toren was een verdedigingstoren om heel de streek
op de grens met Spanje en Andorra, te observeren.
Later meer daarover
De kapel is gewijd en erkend door het bisdom. Er mag dus Eucharistie gevierd worden. Behalve de ligging en de schoonheid van de vorm van deze kapel, zijn er binnen nog prachtige kunstwerken van de hand van nonkel Pierre (de stamvader) te bewonderen. Hij was zowel schilder als beeldhouwer. Dit alles draagt bij tot het feestelijk gebeuren van dit samenzijn en van deze heerlijke dag. De zussen hebben er voor gezorgd dat de kapel, het altaar en ook buiten klaar zijn voor de viering van de Eucharistie. Het zal in drie talen verlopen, Frans, Catalaans en Nederlands en hier en daar nog een intermezzo in het Engels. Er zijn 2 priesters extra, die mee concelebreren, een oud-missionaris uit Tanzania en een Nederlands priester uit Breda.
Het intieme gedeelte van de Mis gebeurt in de kapel, de inleiding en de lezingen hebben buiten plaats, om een grotere massa te kunnen bereiken. De Communie uitreiken gebeurt binnen en buiten. Daarna is er nog een speciale kleine plechtigheid, waarover ik het later zal hebben.
Hierna een aantal foto’s die de sfeer weergeven.
Uit de Apocalyps – De Vrouw en de draak.
In wit Carara marmer – alle Mariabeelden vertonen de gelaatstrekken
van zijn vrouw, het Jezus kindje heeft de trekken van hun overleden zoontje Gabriël.
De schepping, het aards paradijs, voor de zondeval.
Laatste kunstwerk van Pierre Raaymakers, gemaakt in Carara marmer
Het gelaat van Maria heeft hij niet meer kunnen afwerken,
omdat hij inmiddels blind was geworden.
Vóór de Eucharistieviering mag de kapel bezocht worden.
S. speelt op de harp
Enkele details
Er wordt in 4 talen gelezen en gebeden. Dame leest in het Catalaans.
Priester in het midden is de 2e. zoon uit het gezin en nu kluizenaar.
Links missionaris uit Tanzania – rechts priester uit het bisdom Breda
daarnaast broer van de priester, die in het Engels voorleest.
Van Frans, naar Nederlands en dan weer Catalaans, en bovendien
heel geanimeerd. De 70 voorbij, maar nog altijd heel vitaal.
Bedankt J. en medewerkers. Het was een heel intense viering.
Bovendien geeft het universele karakter van deze viering iets weer van de ECHTE kerk, die open staat voor alle culturen. Ik hou van samenzijn op deze wijze. Christen is men niet alleen, maar samen met vele anderen, ongeacht, taal of ras, of waardigheid.
Ondertussen genieten van het prachtige landschap rondom.
Het hoofdje van Gabriël, het op 19 maanden overleden broertje, werd gemaakt door zijn broer kluizenaar en na de plechtigheid in de kapel, bijgezet in de muur van de toren. Voortaan zijn ze terug met 13.
Eigenlijk is dit gebeuren nog een verhaaltje in een verhaal. Misschien vertel ik er later nog over.
Middag twaalf uur, de klok van de kapel luidt voor het Angelus.
Seffens gaan we aan tafel, want lekkere geuren komen ons tegemoet.
wordt vervolgd
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
hilde m - Lid geworden op: 19 feb 2007, 07:49
- Locatie: puurs 2870
Lieve Ria,
ik volg je geanimeerd vakantie-verhaal op de voet. Het verbaasd me nog steeds dat zo'n familie bijeenkomst mogelijk is. Het moet een fantastiche belevenis zijn, zoiets te kunnen meemaken. Liefs Hilde m.
ik volg je geanimeerd vakantie-verhaal op de voet. Het verbaasd me nog steeds dat zo'n familie bijeenkomst mogelijk is. Het moet een fantastiche belevenis zijn, zoiets te kunnen meemaken. Liefs Hilde m.
zeg niet het glas is halfleeg, zeg het is nog halfvol.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Ria,
Met aandacht en veel plezier, volg ik je vakantieverhaal vooral
omdat het zo'n grote familie betreft en voor mij is dat bijna
wonderlijk omdat de mijne zo klein is !!!
Zoveel feesten en verjaardagen te vieren (o.a. jullie 42e huwelijks-
verjaardag waarvoor onze hartelijke en gemeende felicitaties, Ria
en Leo)
Mooie herinneringen ook voor je man om de kleine kapel terug te
zien ! Zo goed gelegen in een nog zuivere natuur, is het een be-
voorrechte plaats om een heel bijzondere Eucharistie te vieren !
In vier talen voor de afstammelingen uit verschillende landen van
een koppel die verkoos, lang geleden, om naar de Pyrénées Orien-
tales te trekken......
Dankzij je prachtige foto's, mogen wij de kunstwerken bewonderen
van jullie stamvader, de eenvoudige pure schoonheid van de beelden
in Carrare marmer en de kleurrijke glasramen van de kapel !
Bedankt Ria om je familiale gebeurtenissen met ons te willen delen .
Tot de volgende episode.......en veel liefs van Alter en Rankje voor
jullie beiden
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
beste ria,
Ik kan het niet beter verwoorden dan bosrankje.
Wat een familiereünie, en dat na elf jaar,
en zo ver van huis, en in zo'n prachtige omgeving.
Ik begrijp nu nog beter dan in het begin
dat je gauw je topic weer wou openn.
Wij zijn er ook blij mee, en voelen een
beetje aan hoe heerlijk het moet zijn
om alles nog eens opnieuw te beleven,
met je hoofd in de Provence en
je vingers op het toetsenbord.
groeten in vriendschap - -denook- -
Ik kan het niet beter verwoorden dan bosrankje.
Wat een familiereünie, en dat na elf jaar,
en zo ver van huis, en in zo'n prachtige omgeving.
Ik begrijp nu nog beter dan in het begin
dat je gauw je topic weer wou openn.
Wij zijn er ook blij mee, en voelen een
beetje aan hoe heerlijk het moet zijn
om alles nog eens opnieuw te beleven,
met je hoofd in de Provence en
je vingers op het toetsenbord.
groeten in vriendschap - -denook- -
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve , lieve riaria schreef:Lieve Johana-Maria, ik heb iedereen persoonlijk op haar of zijn topic bedankt, maar gezien het uwe nog gesloten is probeer ik het hier te doen, in de hoop dat je komt lezen.Johana-Maria schreef:Zo heel gelukkig dat je terug bent Ria!
Prachtig!
Jij hoort hier thuis ria!
Zonder jou is dit forum niet volldig, niet af.
Ik den zo 'dolblij ' dat je hier weer bent!
Zal je graag blijven lezen en volgen:
"Mijn oog is op de weg gericht"(uitdrukking Farsi)
Dank voor je terugkomen even goed en edelmoedig
als jij bent!
Dank ria en nog heel veel goeds en moois op dit forum!
Veel liefs
johanamaria
Hartelijk dank voor je welkom en vriendelijke woorden.
Ik hoop dat je een goede vakantie hebt gehad, hier of elders.
Zit er ook een verhaal(tje) in?
Misschien ben je wel klaar om je topic opnieuw te openen?
Maar, doe het maar op je eigen ritme en verlangen.
Ik wens je fijne zonnige dagen, soms is de herfst mooier dan de zomer.
En stuur je een bloemeke, een late roos uit de tuin.
Veel liefs en dank U wel,
ria
Schneeflocke - uit onze voortuin. Zo stonden zij te schitteren toen we van verlof thuis kwamen.
eerst en vooral PROFICIAT met je zeer boeiend en levendig
reisverhaal(of beter "Een mooie , grote familie op reis!)
Prachtig ria!
Jij bent een wonder!
Dank voor je lieve aanmoediging, van enkele dagen geleden!
het deed me deugd ria.
Maar ben nog niet klaar om terug te komen,
zeker niet na de kritiek waarvoor jure's topic werd (mis)bruikt
Het spijt me zó voor jure!!!
Ik wist echt niet wat ik las ria!!!
Ik(weer eens "ik" " sorry!) was zo blij dat jure 'helemaal ' terug
was , want ik lees hem heel graag!
Ik schreef het zonder enige bijbedoeling.
Het was voor jure bestemd!!!
Jure had mij mogen kommentaar geven
geen vreemden die komen "meelezen"!!!
(O pardon , mag niet in dezelde zonde vallen en
jouw topic gebruiken om iets recht te zetten)
Ria nogmaals dank voor je hartelijkheid en goedheid.
En nogmaals : HEEL BLIJ DAT JE TERUG BENT!"
Ik lees en volg je zo graag ria!
Hartelijk en genegen
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Ook hiervoor dank ria.ria schreef:Na gelezen te hebben bij Jure, ik gebruik hiervoor mijn eigen stekje
Ne mens zou bang zijn om z'n topic weer te openen, al die reacties...brrr.
Ik moet voorzichtig zijn, want het gaat ook over mijzelf. Dus probeer ik het te begrijpen van uit een andere hoek.
Ikzelf zou bv. ook heel gelukkig zijn als Uvi zijn topic opnieuw zou openen. Dat doet geen afbreuk aan de waardering en het kunnen van vele anderen hier, maar ik mis hem en ik ben verslaafd (foei) aan zijn proza en poëzie. Give, beer, wat zou ik hen graag opnieuw lezen.
Voor zover ik J.M. een beetje ken, denk ik dat zei ook zoiets heeft bedoeld. Maar ze heeft het ongelukkig geformuleerd.
Verder is het ook waar, dat men, onafgezien van de waarde van het geschrevene, de ene persoon liever leest (misschien ook beter begrijpt) dan de andere.
Vrienden, laten we aub daarom niet bekvechten of ons gekrenkt voelen.
Ik wil eerlijk zeggen, had in de plaats van mijn naam, een andere naam gestaan,
ik was er niet voor in mijn pen gekropen.
Ik heb vroeger al meer dan eens gezegd, ik schrijf op de eerste plaats voor mezelf, gewoon omdat ik dat graag doe.
Word ik gelezen en misschien gewaardeerd, dan vind ik dat heel fijn, maar ik zal er niet van wakker liggen als dat niet gebeurt.
Laat ons de pen niet gebruiken voor harde woorden,
er is zoveel schoonheid nog niet geschreven
zoveel goedheid nog verzwegen.
Mooi weekend allemaal,
laat het zonneke maar schijnen.
ps. Dank ook lieve bezoekers, voor uw berichten en Herman v.d. foto.
Ben je tot de top geklommen Herman?
ria
inderdaad zoals ik hierboven schreef ,
mijn bericht aan jure was zonder één-enkele bijbedoeling.
Zoals jij zou ik ook weer uvi willen lezen!!!
Ik mis hem met z'n gedachten en gedichten zo anders dan de andere!
En GIVE en beer en visje en kruimeltje en anderen
ook ja!Ik mis hen!
Met die "verscheidenheid" zou het forum terug rijker en
levendiger worden.
Maar ja, ik schreef het toe aan de vakantie,
nu met het werkjaar komen zij weer terug , hoop ik!
(Ria dit berichtje is voor jou,
en sorry als anderen er zich aan storen
moeten ze maar elders gaan lezen
zoals Tilly schrijft bovenaan dit forum)
Ria lieve groeten en tot later!
En zoals jij zeg ik : Er is nog zoveel moois en goed en...
het leven is zó kort ....Laat er ons het beste van maken!
Hartelijk en genegen
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Dank lieve bezoekers, dank vriendelijke schrijvers,
Hilde, Bosrankje en Alter, Johana-Maria
Wegens familiale omstandigheden (geen verdrietige - dit maar ter inlichting) zal ik het vervolg van mijn verhaal wat moeten uitstellen.
Even kort samengevat,
11.8 en ook 12.8 brengen we door op de berg bij de familie
13.8 vertrekken de meesten van ons gezin huiswaarts
14.8 zijn we in Marseille, waar we zus, schoonzus en 1 kleinkind, op de vlieger hebben gezet. Daarna nog bezoek in Marseille.
15.8 met de nog resterende familieleden vieren we O.L.Vr. Hemelvaart in Olette.
16.8 brengen wij met ons tweetjes nog bezoeken aan enkele mooie dorpjes op de bergflanken, Jujjols, Eus, Arboussols. Voor Evol hadden we geen tijd meer, dat zal volgende keer zijn. Laatste nacht in Nyer.
17.8 Rijden we richting Avignon, waar we kort na de middag toekomen in een mooie B&B. 's Avonds bezoeken we Avignon.
18.8. Om 11 u. stijgen we op in Marseille in de namiddag zijn we thuis.
Tot zover het relaas. Geef me wat tijd, want ik heb nu andere blije dingen te doen.
Liefs, ria
de bloemetjes uit onze laatste B&B
Hilde, Bosrankje en Alter, Johana-Maria
Wegens familiale omstandigheden (geen verdrietige - dit maar ter inlichting) zal ik het vervolg van mijn verhaal wat moeten uitstellen.
Even kort samengevat,
11.8 en ook 12.8 brengen we door op de berg bij de familie
13.8 vertrekken de meesten van ons gezin huiswaarts
14.8 zijn we in Marseille, waar we zus, schoonzus en 1 kleinkind, op de vlieger hebben gezet. Daarna nog bezoek in Marseille.
15.8 met de nog resterende familieleden vieren we O.L.Vr. Hemelvaart in Olette.
16.8 brengen wij met ons tweetjes nog bezoeken aan enkele mooie dorpjes op de bergflanken, Jujjols, Eus, Arboussols. Voor Evol hadden we geen tijd meer, dat zal volgende keer zijn. Laatste nacht in Nyer.
17.8 Rijden we richting Avignon, waar we kort na de middag toekomen in een mooie B&B. 's Avonds bezoeken we Avignon.
18.8. Om 11 u. stijgen we op in Marseille in de namiddag zijn we thuis.
Tot zover het relaas. Geef me wat tijd, want ik heb nu andere blije dingen te doen.
Liefs, ria
de bloemetjes uit onze laatste B&B
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Aan ieder van U
een mooi en gezellig
weekend gewenst.
Sorry, dat ik nu niet op
ieder's topic komen kan!
Geloof me,
mijn wensen zijn oprecht,
ze komen recht
uit mijn hart,
liefs,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Ria, ik kom U bedanken voor uw bezoek in mijn gedichtenhoekje.
Dank ook voor de mooie roos.
Als ik wat langer aan de computer kan blijven kom ik zeker meer lezen.
Nogmaals dank en groeten van
MARIA-Christina
Dank ook voor de mooie roos.
Als ik wat langer aan de computer kan blijven kom ik zeker meer lezen.
Nogmaals dank en groeten van
MARIA-Christina
De Tien Geboden, zijn geen verboden,
maar wegwijzers!
maar wegwijzers!
-
Maria-Christina - Lid geworden op: 17 sep 2006, 21:35
Ik zoek Johanna-Maria maar kan haar niet vinden.
Ik zag dat ze hier nog al eens op bezoek komt.
Lieve Johanna-Maria ik hoop dat U dit leest.
Ik wil U bedanken, omdat U mij regelmatig een bezoek brengt
en steeds een bericht achterlaat. Dank U daarvoor,
MARIA-Christina
Ik zag dat ze hier nog al eens op bezoek komt.
Lieve Johanna-Maria ik hoop dat U dit leest.
Ik wil U bedanken, omdat U mij regelmatig een bezoek brengt
en steeds een bericht achterlaat. Dank U daarvoor,
MARIA-Christina
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Lieve Ria,
Al grasduinend in jouw topic,kwam ik
naast zoveel ander moois,ook deze universele
vraag aan een geliefde tegen.
Het zou overal zo kunnen weerklinken,in elke taal.
Lieve groetjes,voor jou en Leo,
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Liefste Ria,
Ik dacht aan jou toen ik deze zin las op 't strand.....
Lieve groetjes voor jullie beiden van Alter en Rankje xxx
Ps. Wij waren beiden op 't zelfde moment een ppt voor jou
aan 't maken ! Raar toch he
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve vrienden, M.Christina, Bibi, Alter, Bosrankje,
dank U wel voor uw bezoekjes, mooie teksten en prenten,
ik ben er heel blij mee
ria
SCHOONHEID
Witte, winterharde passiebloem, heeft een eerste vrucht.
Ik word er gewoon stil bij.
Simpele schoonheid, het kan mij in verrukking brengen.
ria
dank U wel voor uw bezoekjes, mooie teksten en prenten,
ik ben er heel blij mee
ria
SCHOONHEID
Witte, winterharde passiebloem, heeft een eerste vrucht.
Ik word er gewoon stil bij.
Simpele schoonheid, het kan mij in verrukking brengen.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.