het leven zoals het is....

hilde m · 11 sep 2007, 06:36

Hij wordt "81" jaar,
zit met een gelukzalige glimlach,
in z'n luie zetel,
want z'n familie is daar.

Zijn kleinzoon belt vanuit Amerika,
"vava, volgende zomer gaan we trouwen,
dan is het feest."
Iedereen is vrolijk,
gelach om ter meest.

Maar dan wordt zijn glimlach weemoedig,
zelfs een beetje droevig,
ik zie hem denken,
volgend jaar,
das nog lang,
zal ik er nog zijn "dan"?

'Is alsof hij het heeft vermoed,
gisteren, nam hij een verkeerde stap,
een doffe "krak" en z'n heup brak.
Hij ligt nu in 't ziekenhuis,
waar een zware operatie op hem wacht.

Alterego1 · 12 sep 2007, 15:46

Hilde,

Zomer,nazomer,herfst,tja......het lijkt
tegenwoordig één geheel te vormen!

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

hilde m · 13 sep 2007, 07:56

Eén geheel, ja Rankje en Alter dat hebben jullie van mijn "schrijfseltje" gemaakt. Het is honderd keer meer waard.
Het is nu bijna een "gedicht"

Prachtig toch hé, zo'n ppt's ( ik noem het pief,poef, paf)
helemaal boven mijn petje hoor,
maar jullie doen het prachtig.
Liefs Hilde m.

_Nele_ · 13 sep 2007, 21:01

DANK JE DAT JE LANGS KWAM EN VOOR JE LOVENDE WOORDEN!
HERFST , VAN JOU VIND IK HÉÉL MOOI,EN INGEKADERD
DOOR DIE LIEVE MENSEN,
WAT KUNNEN WE MEER WENSEN!!!

NOG EN FIJNE AVOND

NELE

Afbeelding

Alterego1 · 15 sep 2007, 02:10

Hilde,

Dit is een voorproefje van de pps voor
de Poëziedag.Op het grote scherm geprojecteerd
krijgt dat uiteraard nog een heel andere dimensie.

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

hilde m · 15 sep 2007, 08:07

Whauw, Alterego, das de moeite hoor.....Bedankt. Liefs Hilde m.

hilde m · 15 sep 2007, 08:11

We staan hier op een hoop.
't Is een drukte van belang,
wachtend voor de hemelpoort,
op onze geliefden uit niemandsland.

Een stroom van mensen,
zwaar beladen,
met koffers in allerlei maten.
Gelukkige gezichten,
omhelzingen en veel kussen.
Wij daar vol verwachting tussen.

Dan klinkt wel heel dichtbij,
een fijn, ijl stemmetje aan mijn zij,
Moeke, Hanne is hier weer,
Oh God,
wat wil een mens nog meer?

Robol · 15 sep 2007, 10:30

Dag Hilde

de reiskoffers opgeborgen
en een prettig weerzien
ja dan gaat de hemelpoort open!

groetjes

Robbe

Afbeelding

hilde m · 17 sep 2007, 06:44

Nele en Robbe,
heel blij dat jullie langskwamen en iets liefs achterlieten

Hilde m.

hilde m · 17 sep 2007, 06:50

En daar gaat ze,
met haar boekentasje,
haar korte beentjes,
nemen snelle pasjes,
recht naar 't kleuterklasje.

Haar oogjes,
glimmen van de pret,
nu is het voor "echt".
Mee met de kindjes,
spelen met nieuwe vriendjes.

Ze stond zo dikwijls voor het raam
zag 's morgens al die kinderen gaan.
In de regen,
met kleurrijke paraplukes.
In de zon,
al huppelend met lachende snoetjes.
Ze wuifden vrolijk,
als ze haar zagen staan,
Oh Hanne, wou zo graag meegaan.

Alterego1 · 17 sep 2007, 10:50

Hilde,

Een korte impressie bij je gedichtje
over Hanne's eerste schooldag.
Zoals ik reeds eerder zei,we hebben
het allemaal al meegemaakt,maar als
je kleinkinderen er aan toe zijn dan komt
er toch zo'n warm gevoel weer in je gemoed.

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

_Nele_ · 17 sep 2007, 14:02

MOOI,HAAR EERSTE SCHOOLDAG!!
HANNE IS BLIJKBAAR IN HAAR NOPJES!!
kAN JE NIET VAN ALLE KINDJES ZEGGEN
OP HUN EERSTE SCHOOLDAG!!

EEN PRETTIGE WEEK GEWENST

NELE

Afbeelding

Johana-Maria · 17 sep 2007, 17:04

zoals altijd,
heel erg blij hier te mogen wandelen en te
komen lezen .....
en jou Hanne naar 't kleuterklasje te kunnen volgen...

Mooi gedaan hilde m!

Nog ééntje , zomaar!

Volg elke weg,
klim over elke berg,
doorkruis elk dal,
volg elke rivier
tot je terecht komt
bij je droom.

Volg je droom
over bergen en dalen,
wegen en rivieren
tot je vindt...
jezelf,
want die droom ben jij.

Johana-Maria
14 september 2007

Veel liefs en een knuffel voor Hanne!
johanamaria

sunset · 18 sep 2007, 08:20

Ik ben uitgerust, bruin en veilig terug. En kom snel bijlezen (en je gedag wensen natuurlijk).

zou het nog liefdeszomer zijn

zou het nog zomer zijn in twijgen
tussen het blauw van pruimen
en de ladders

vond zich geluk
heel klein
bijna onooglijk

als viel een wimper in het gras
beroerde neveldraden
opende huid

en ‘t venster
slechts een spleetje maar
heel zacht

vloog er een vogel
in de kamer, poetste zich
zijn veren in een glas op tafel

zong mij een lied.
**********
sunset 18-09-2007
**********

Liefs en knuf, sunset

ria · 20 sep 2007, 16:21

hilde m schreef:En daar gaat ze,
met haar boekentasje,
haar korte beentjes,
nemen snelle pasjes,
recht naar 't kleuterklasje.

Haar oogjes,
glimmen van de pret,
nu is het voor "echt".
Mee met de kindjes,
spelen met nieuwe vriendjes.

Ze stond zo dikwijls voor het raam
zag 's morgens al die kinderen gaan.
In de regen,
met kleurrijke paraplukes.
In de zon,
al huppelend met lachende snoetjes.
Ze wuifden vrolijk,
als ze haar zagen staan,
Oh Hanne, wou zo graag meegaan.

geschreven uit het hart, met alle liefde van een oma,
heel mooi, Hilde
liefs, ria