Gewoon, gedichten

[denook]

liefde geneest

Om de zoveel jaar is er wel ergens een uitgeverij
die uitpakt met een bloemlezing onder de titel

' de mooiste liefdesgedichten '

Moest ik het voor het zeggen hebben, dan was

' liefde geneest '

daar zeker bij.

Helaas zullen ze mijn mening niet vragen.

Mooi sunset, gewoon mooi.


groeten in vriendschap - -denook- -

[visje70]

"liefde geneest"
mooi sunset, heel mooi !
lieve groetjes van visje

[sunset]

denook,

Dank je wel waarde vriend voor een warm mooi compliment. En ik voel me met en door jouw woorden al voldoende vereerd.
Groetjes, sunset

[sunset]

visje70,

Ook jou wil ik danken voor je bezoek en je mooie lovende woorden.
Groetjes en nog een heel fijne dag, sunset

[sunset]

misschien

misschien
ver-zwijgt de stad
dromen die meer zijn
hier tussen ‘t dichten
en jouw beeld in mijn hart

sprakeloos lieft de wind
mij, jou
misschien

draagt hij mij
tot bij jou
al was ’t maar voor één tel

misschien.
**********
sunset 09-10-2007
**********

[Bosrankje]

Beste Sunset,

Heb je de griep overwonnen ?

Ik hoop het want dan ga je nog

hier mooie, gevoelige gedichten

plaatsen

Lieve groetjes in vriendschap

van Alter en Rankje

[sunset]

Bosrankje,

Dank je wel voor je 'beeldende' verwoording van mijn gedicht.
De griep is redelijk hardnekkig want al gaat het ietwat beter - en ga ik vandaag voor het eerst in dagen weer goed ingepakt naar buiten - toch is hij nog niet verslagen.
Ik wens jou, jullie een heel fijne gezonde dag verder.
Liefs, sunset

[sunset]

mijn dromen zijn van mij

in kroegen zou ik willen zitten
geur van alcohol en mensen ruiken
daar waar gepraat wordt vanuit buiken
onder een grijze blauwe rook

zingen zal ‘k met dichtgeknepen strot
(het beste gaat dat met gesloten ogen)
van bossen met daarboven hemel
een wereld die nog niet verrot

en in de warme julinachten
bij maanlicht op de weiden liggen
mijn rug voorzichtig in het gras geprest
en lachen, op mijn dromen wachten

trouwens, zijn niet alle donkerheden
licht en zwart, wars elke last
zoals een moeder die me troost
tot zelfs mijn huid mij ooit weer past

en ’t is geen zonde als ik inslaap
want daar kan ik weer dromen
niet van een wijn of vrouwen, vrijen
maar van watervallen, oceanen, bomen.
**********
sunset 10-10-2007
**********

[Alterego1]

Sunset,

Bij die eerste strofe van je gedicht gaan
mijn gedachten onwillekeurig uit naar
wijlen Simon Carmiggelt,die heel wat
inspiratie opdeed in de bruine kroegen.

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

[sunset]

Alterego,

Ook ik ben een kind van mijn tijd en heb, uren, in bruine kroegen doorgebracht in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw.
Dank je voor je bezoekje en jouw reactie. Dat ik dat bij je kan oproepen is voor mij heel eervol.
Groetjes, sunset

[sunset]

het is het allemaal

het is als tongenstrelend zachte wind
die mij jouw fluisterend ‘kom’ stil ademt
de losse teugel heeft geen strakke houden nodig
maakt mij in spiegel van jouw blikken blind

het zijn de vleugelslagen zonder kreten
die mij na duizend keren toch nog verder brengen
als ik de vrucht der tijd van ‘t stof bevrij
zal het verleden van zijn eigen onschuld weten

het is de tere huid van pas geheelde wonden
die zich als zijde om mijn leven legt
als ik de droge kelk met jou mag vullen
wanneer ik jou in mij eerst heb gevonden.
**********
sunset 11-10-2007
**********

[sunset]

hoe lief ik jou

reeds denk ik me verloren
wegvloeiend uit het leven
kan niet ontkomen
aan ’t altijd brandend verlangen
eindeloos wachtend op
verlossing door uitslaande vlammen

ik lief je, begeer
verteer, vergloei
en los me op in hete as
blijf als wat stof
tot de volgende kus
mijn zinnen overspoelt

en heb ‘k mij in de hand
- jou ontzegd -
met zon die warm op mij schijnt
ben jij het toch die mij verlicht
in dit hartstochtelijke spel
een op en af van hunkering en passie
vervulling van de heetste dromen
val ik in ’t diepste van mezelf

en sterf in ’t ultiem komen.
**********
sunset 11-10-2007
**********

[sunset]

bruisende lente

als wij ons nesten bouwen
met liedjes en zoenen
getuimel en kozen
waarin ik je lief
vannacht, en jij mij
tot ademnood
lachend, onbegrijpelijk

terwijl jij als een stille bries
mijn lijf natekent
in mijn lenden verhalen schrijft
teder en licht als water
en jouw gestreel
mij branden laat
als laaiend vuur
waarin de dorst verdampt

wanneer jouw woord
voorzichtig aarzelend van lippen valt
het mijne kleurt
in tinten van een liefde
dan bruist er lente
zelfs in het grijze van mijn herfst.
**********
sunset 12-10-2007
**********

[sunset]

jij heel mooi mens

- zoekend in diepste eeuwigheden aller tijden -
verdwijnen snel de sluiers heldere nachten
tonen de twijfeler waar gevoelens veilig zijn
gevangen in de bundels van heel simpele helden
gebonden door hun woorden - heling van een pijn

verandert angst in grote lange avonturen
verhindert vroeg het kiemen valse metgezellen
en offert zonder afgunst zelfs de laatste hoop
- gaat nooit verkeerde wegen, kent slechts trouw
ontsprongen uit de harten van nog kleine kinderhanden –
**********
sunset 12-10-2007
**********

[sunset]

liefde

ik zeg je wat voor mij de liefde is
te geven alles wat je kunt
zelfs kruimels van het suikergoed
bijeen te vegen, te bewaren
de zonnestralen van de dag
en schilfers van de maan en sterren
uit elke warme liefdesnacht

samen op zoek naar diepgang in het leven
te lachen, huilen; ondanks elke traan
verwonderd naar één toekomst gaan
in ’t weten alles gaat nooit goed
toch ‘t gisteren liefdevol onthouwen
en telkens samen weer
een nieuwe morgen bouwen.
**********
sunset 13-10-2007
**********