Samen dichten, samen schrijven...

[Robol]

Jefke

Jefke,
pas geboren
en al in de herfst
van je leven

Twintig dagen

Langer ben je
niet gebleven

Het afscheid
kwam te snel
met droefenis en pijn

Jefke,
wou je liever
engel zijn?

Jefke,
broerke,
ik heb je
in dit leven
nooit gekend,
toch heb ik
steeds het gevoel
dat je heel dicht
bij me bent

Robbe

[Bomi]

Dag Robbe,


je gedichtje is zo gevoelvol geschreven. Ik zou het klein maar fijn kunnen noemen. Zo zie je maar hoe in het leven dingen blijven hangen jaren lang en dan ineens weer opduiken, zó dat je er moet over schrijven.

Liefs bomi.

[bo'ke]

Droom kind
Droom maar weg op de wind
want jou wacht nog een leven vol zorgen.
Droom kind
Droom maar weg op de wind.
Maar geloof in het wonder van morgen.

Als het najaar is gekomen
en het groen heeft meegenomen
is dat niet voor lang.
Als de natte takken
in de winterstormen knakken
wees dan niet bang.
Onontkoombaar zijn de grote dingen
de seizoenen laten zich niet dwingen.
En het jaar dat gaat
in de vaste regelmaat
zijn eigen gang.

Niemand is ooit in zijn leven
zonder tegenslag gebleven
of tegenwind.
Niet je dromen die bedriegen
maar de grote mensen liegen
uit angst, mijn kind.
Ook de dappersten zijn weggedoken
want ons levenslied
is vol verdriet m'n kind
maar de liefde wint.

Droom kind
Droom kind, maar weg op de wind.
Ook al wacht jou een leven vol zorgen
droom kind en bij al wat je vindt
geloof in het wonder van morgen
want jij bent een wonderkind.


Paul Van Vliet

[Bomi]

Wat een mooi gedicht is dat, nu ja, je heet niet voor niets Paul van Vliet.

Liefs bomi

[Robol]

BOUDEWIJN DE GROOT
JIMMY



Hoe sterk is de eenzame fietser
Die kromgebogen over zijn stuur tegen de wind
Zichzelf een weg baant
Hoe zelfbewust de voetbalspeler
Die voor de ogen van het publiek de wedstrijd wint
Zich kampioen waant
Hoe lacht vergenoegd de zakenman
Zonder mededogen die 'n concurrent verslagen vindt
Zelf haast failliet gaand

En ik zit hier tevreden met die kleine
Op m'n schoot; de zon schijnt
Er is geen reden met rotweer en met harde wind
Te gaan fietsen met dat kind

Als ie maar geen voetballer wordt
Ze schoppen 'm misschien half dood

Maar liever dat nog
Dan het bord voor z'n kop van de zakenman
Dan het bord voor z'n kop van de zakenman
Dan het bord voor z'n kop van de zakenman
Want daar wordt ie alleen maar slechter van




Jimmy

[piepje]

http://nl.youtube.com/watch?v=lj0kPkpO_dQ

[Bosrankje]

Van Willem Elsschot,
bij het doodsbed van een kind :

De aarde is niet uit haar baan gedreven
toen uw hartje stil bleef staan,
de sterren zijn niet uitgegaan
en ‘t huis is overeind gebleven
.
Maar al ‘t geklaag en dof gesnik,
zelfs onder ‘t troostend koffiedrinken,
het kon uw stem niet op doen klinken,
noch licht ontsteken in uw blik.

Gij zult wel nimmermeer ontwaken,
want gij bleef roerloos toen de trap
zo kraakte bij de stille stap
des mans, die kwam om toe te maken
.
Ziet, lieve mensen, ‘t is volbracht,
Wat gaan wij doen? Wij konden bidden,
dan blijf ik nog wat in uw midden,
gij krijgt toch wel geen slaap vannacht
.
En heeft een uwer een ervaren
en hooggeleerd en vruchtbaar brein:
hij zegge mij of ‘t waar kan zijn
dat haar de wormen zullen sparen.

[gustilpe]

mijn lieve kleine schat

vandaag mag ik voor je zorgen
maar misschien ook morgen
die stoute valse kroep
kwam voor de derde keer bij jou op bezoek

op de vooravond van kerstmis werd jij geboren
het jaar is weerom voorbij gevlogen
klein en weerloos was jij toen
nu ben je echter al een hele kapoen

je grote lachende blauwe ogen
komen steeds terug in mijn dromen
jij kruipt met gemak overal rond
waakzaaheid is geboden terstond

je handjes gaan voluit op onderzoek
zij het een lade, een vaas of een boek
je ontdekkingstocht is niet te stuiten
je vingertjes staan overal op de ruiten

[Bomi]

Echt vertederend Gus,


geniet maar met de volle 100% van je kindje. Helaas gaat het allemaal zo snel. De onze zijn nu volwassen ( wettelijk ) en ik kan zeggen dat elke leeftijd zijn charme heeft.

Liefs bomi

[Alterego1]

Moeder en kind

Wanneer ik weeldedronken
mijn rozig kind beschouw
en die ‘t mij heeft geschonken,
mijn aangebeden vrouw,
zo vraag niet wie van beiden
mijn hart het meest bemint…
Mijn hart en kan niet scheiden
de moeder van het kind.

Ik doe mijn armen open
en sluit ze er in bijeen,
en vreugdetranen lopen
mij langs de wangen heen…
Ach, wist gij, spreek ik stille,
hoe zeer gij wordt bemind,
gij, kind, om moeders wille,
gij, moeder, om uw kind !

Frans De Cort (1834 - 1878)

[Robol]

De verre zee

Ik ben geboren en
getogen tussen de
Limburgse dennenbossen

Dennenhout dat ooit
mijnhout worden zal
Gedoemd om te vergaan
diep in de schoot
van moeder aarde…

……………………

Ik was ’n jaar of zeven
en keek naar het hemelse gewelf
waar grauwe wolken dreven

Die wolken kwamen van de zee
en brachten heel wat water mee
Water van een verre zee

Ik hoorde voor het eerst de zee
in een grote bleke schelp
vast aan mijn oor gedrukt

Iemand bracht die voor me mee
van een verre zee

Ik was een jaar of tien
toen ik voor ’t eerst
de zee zou zien

Vanaf het Blankenbergse strand
liep ik alleen naar de zee
om het ruisen van de golven
beter nog te horen

Maar op de terugweg
naar de dijk
waar ergens vader was
-gezeten op een bank-
liep ik hopeloos verloren

Na voor mij een eindeloze tijd
zag ik mijn vader weer
Maar mijn tranen waren zilter
veel zilter dan die verre zee…

Robbe

[Bosrankje]

Het kind in ons

Dit heb ik ooit naar een vriend geschreven....

Veel mensen vragen zich af of het nog mogelijk is als
volwassene, spontaan en eerlijk als een kind te zijn.
Ze spreken dan ook dikwijls van naïviteit en spijtig genoeg
is het wel denigrerend als men over een volwassene spreekt.
Enfin, zo denken heel veel mensen. Het is precies of het dan
over een simpele geest gaat en dat heeft mij (en nu nog) altijd
kwaad gemaakt !

De meeste volwassenen hebben vergeten wat kind zijn is
door slechte en/of trieste ervaringen in hun leven en het is te
begrijpen.
Ze worden verbitterd en geloven niet meer in de anderen,
dikwijls omdat ze niet meer in zichzelf geloven. Ze houden
ook niet meer van zichzelf door "fouten" die ze gemaakt
hebben of slechte keuzes, en krijgen daardoor een schuld-
gevoel dat hen belet om nog van de mooie simpele dingen
te kunnen genieten.

Ze beginnen een rol te spelen en vergeten hun eigen Ik die
ze zo diep mogelijk naar beneden drukken om die langzaam
te vergeten. De verbinding met hun ziel (of noem het zoals
je wilt) is verbroken en ze belanden in hun eigen valstrik.

Om dat te herkennen, erkennen en aanvaarden is er veel moed
en wil nodig maar het is de enige manier om weer zichzelf te
zijn. Dan pas, kan men terug eerlijk, spontaan,enthousiast en
open voor de anderen zijn !

Ik spreek nu voor mezelf maar jarenlang heb ik over dit alles met
alle mogelijke "soorten" mensen gesproken, ik bedoel daarmee
theologen, leraren, psychologen, filosofen enz.. van verschillende
rassen, geloof en leeftijd, dus met "gewone" of "geleerde" mensen.

Een ding is zeker voor mij, zelfs denken zogezegde volwassenen,
dat ik naïef ben omdat ik spontaan, entoesiast en eerlijk ben, ik zal
van het kind in mij altijd blijven houden en in de mensen geloven.

Het kan natuurlijk zijn dat een beschermde en gelukkige jeugd mij
geholpen heeft om zo te denken en te zijn en ik hoop dat veel mensen
van mijn leeftijd, het kind in zich niet vergeten zijn, of het zeker
teruggevonden hebben.......

Bosrankje

[denook]

Met in mijn achterhoofd het thema 'kind'
wou ik hier ook een uit het leven gegrepen
stukje proza schrijven: 'mijn zorgenkind'.

Ik heb het ook op mijn topic geplaatst, om
diverse redenen.

Het is nogal lang uitgevallen en ik ben
technisch niet onderlegd om eenzelfde
artikel over te nemen naar ergens anders.

Daarom, lieve mensen,
indien interesse, even kijken bij

'gedichten - achtergronden - roerselen'


groeten in vriendschap - -vader denook- -

[ria]

zonder woorden...

dit mooie beeld staat in het Middelheim te Antwerpen.
Ik ken spijtig genoeg niet de kunstenaar. Weet iemand zijn naam?

ria

[Bosrankje]

Joseph Bernard (1866-1931)
"Dansende vrouw en kind", 1925

Beste Ria,

Ik denk dat ik het gevonden heb want ik heb die
foto ook al eens gebruikt en wist waar ik op Google
moest gaan zoeken.

Prachtig standbeeld niet waar ?

Lieve groetjes van Alter en Rankje