Samen dichten, samen schrijven...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Mijn vrouw, mijn heidens altaar,
Dat ik met vingers van licht bespeel en streel,
Mijn jonge bos dat ik doorwinter,
Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken,
Ik schrijf je adem en je lichaam neer
Op gelijnd muziekpapier.
En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen
En maak je weer voor wereldreizen klaar
En voor een oponthoud in een of ander Oostenrijk.
Maar bij goden en bij sterrenbeelden
Wordt het eeuwig geluk ook dodelijk vermoeid,
En ik heb geen huis, ik heb geen bed,
Ik heb niet eens verjaardagsbloemen voor je over.
Ik schrijf je neer op papier
Terwijl je als een boomgaard in juli zwelt en bloeit.
Hugo Claus
Dat ik met vingers van licht bespeel en streel,
Mijn jonge bos dat ik doorwinter,
Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken,
Ik schrijf je adem en je lichaam neer
Op gelijnd muziekpapier.
En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen
En maak je weer voor wereldreizen klaar
En voor een oponthoud in een of ander Oostenrijk.
Maar bij goden en bij sterrenbeelden
Wordt het eeuwig geluk ook dodelijk vermoeid,
En ik heb geen huis, ik heb geen bed,
Ik heb niet eens verjaardagsbloemen voor je over.
Ik schrijf je neer op papier
Terwijl je als een boomgaard in juli zwelt en bloeit.
Hugo Claus
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
De moeder
Ik ben niet, ik ben niet dan in uw aarde.
Toen gij schreeuwde en uw vel beefde
Vatten mijn beenderen vuur.
(Mijn moeder, gevangen in haar vel,
Verandert naar de maat der jaren.
Haar oog is licht, ontsnapt aan de drift
Der jaren door mij aan te zien en mij
Haar blijde zoon te noemen.
Zij was geen stenen bed, geen dierenkoorts,
Haar gewrichtn waren jonge katten,
Maar onvergeeflijk blijft mijn huid voor haar
En onbeweeglijk zijn de krekels in mijn stem.
‘Je bent mij ontgroeid’, zegt ze traag mijn
Vaders voeten wassend, en zij zwijgt
Als een vrouw zonder mond.)
Toen uw vel schreeuwde vatten mijn beenderen vuur.
Gij legde mij neder, nooit kan ik dit beeld herdragen,
Ik was de genode maar de dodende gast.
En nu, mannelijk word ik u vreemd.
Ge ziet mij naar u komen, gij denkt: ‘Hij is
De zomer, hij maakt mijn vlees en houdt
De honden in mij wakker.’
Terwijl gij elke dag te sterven staat, niet met mij
Samen, ben ik niet, ben ik niet dan in uw aarde.
In mij vergaat uw leven wentelend, gij keert
Niet naar mij terug, van u herstel ik niet.
Hugo Claus
Ik ben niet, ik ben niet dan in uw aarde.
Toen gij schreeuwde en uw vel beefde
Vatten mijn beenderen vuur.
(Mijn moeder, gevangen in haar vel,
Verandert naar de maat der jaren.
Haar oog is licht, ontsnapt aan de drift
Der jaren door mij aan te zien en mij
Haar blijde zoon te noemen.
Zij was geen stenen bed, geen dierenkoorts,
Haar gewrichtn waren jonge katten,
Maar onvergeeflijk blijft mijn huid voor haar
En onbeweeglijk zijn de krekels in mijn stem.
‘Je bent mij ontgroeid’, zegt ze traag mijn
Vaders voeten wassend, en zij zwijgt
Als een vrouw zonder mond.)
Toen uw vel schreeuwde vatten mijn beenderen vuur.
Gij legde mij neder, nooit kan ik dit beeld herdragen,
Ik was de genode maar de dodende gast.
En nu, mannelijk word ik u vreemd.
Ge ziet mij naar u komen, gij denkt: ‘Hij is
De zomer, hij maakt mijn vlees en houdt
De honden in mij wakker.’
Terwijl gij elke dag te sterven staat, niet met mij
Samen, ben ik niet, ben ik niet dan in uw aarde.
In mij vergaat uw leven wentelend, gij keert
Niet naar mij terug, van u herstel ik niet.
Hugo Claus
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
La Primavera, de Lente, geschilderd door Alessandro di Mariano Filipepi, of, zoals we hem beter kennen: Sandro Botticelli.
In de ‘Botticelli Room’ in het Uffizi in Florence, hangt dit werk dat geschilderd is in opdracht van Giovanni en Lorenzo do Pierfranceso de Medici. Dit schilderij dateert van rond 1478, enkele jaren voor de geboorte van Venus (rond 1485).
Op La Primavera staan van links naar rechts: Mercurius (Hermes), die de wolken verdrijft; de drie gratiën; Venus (Aphrodite) met boven haar ongetwijfeld Cupido /Amor; de lentegodin Flora met naast haar de nimf Chloris, met wie Flora vaak wordt gelijkgesteld. Chloris is de echtgenote van de god van de Wind: Zephyr. Chloris en Zephyr zien we ook optreden aan de linkerkant van 'de geboorte van Venus', waar Chloris Zephyr, die Venus ‘de kust opwaait' vanuit het Westen, lieftallig vasthoudt.
Interessant aan La Primavera is dat het een van de eerste niet-religieuze schilderijen is sinds de Griekse en Romeinse tijd. Kunsthistorici schijnen er niet uit te zijn wat de precieze betekenis is van dit werk, dat de reedsgenoemde mythologische figuren sensueel uitbeeldt (bron: tekst VPRO gids bij 18 mei)
Lieve vrienden,
Eindelijk is het Lente maar ook..... Goede Vrijdag !
Misschien even stilstaan bij de betekenis van twee belangrijke dagen
die niet altijd samen vallen............
Lieve groetjes in vrede en vriendschap van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Al was het nog geen drie uur,
de donder deed mij schrikken,
de hemel scheurde open
hagel, regen en sneeuw
en in de verte
een gesmoorde schreeuw.
De natuur is van zijn stuk,
en, wij mensen
maken ons niet druk.
Straks om drieën, houden wij even stil
en denken aan Jezus
en aan zijn Vaders' wil.
Maar alles gaat voorbij,
ook lijden en pijn,
dan mag het voor ieder van ons
weer "verrijzenis" zijn.
ria - 21.03.08
-
troontje - Lid geworden op: 14 dec 2004, 10:03