Het leven heeft me geleerd om te genieten van het leven
-
Mecky - Lid geworden op: 05 apr 2008, 01:02
- Locatie: Bilzen
Het regent, maar het is geen gewone regen, het is lente regen. Het soort regen dat de wereld een oppoets beurt geeft. De druppels vallen zacht op de aarde, de bomen en bladeren worden zachtjes bijna liefkozend gestreeld door diezelfde druppels. Een vogel zingt zijn lied, gaat naar en plas en duikt erin onder. Zijn kopje eerst, het water parelt over zijn rug naar beneden en hij schud zijn veren kleedt. Daarna herhaalt hij het hele ritueel, steeds opnieuw duikt hij in die kleine plas. Hij kan er niet genoeg van krijgen, wast en boent zich. Gaat dan op een tak zitten en legt zijn veren goed. Ik kijk ernaar en zie hoe de veertjes een voor een worden gladgestreken, op de juiste plaats gelegd en dan gebeurt het wonder. Hij springt een tak hoger en zet zijn lied in, een lied dat mij verteld hoe mooi het leven is, hoe prachtig het is om te genieten van dat leven. Een lied dat mij verteld dat regen niet negatief is maar juist leven betekent.
De lucht is gevuld met de geur van de lente, fris, helder. Ik adem haar in, voel hoe mijn longen zich vullen met de voor mij levensnoodzakelijke zuurstof. Ik beeld me in hoe het opgenomen wordt door het bloed, hoe het mijn bloed rood kleurt, helder maakt. Hoe dat helder bloed, gevuld met die lentelucht zich verspreid door mijn lichaam en mijn nieuw leven geeft. Ik voel me licht in mijn hoofd, wil dansen en zingen. Ik wil, net als die vogel, het leven bezingen. Het leven dat zo hard kan zijn, maar ook zo wondermooi;
Ik kijk om me heen en zie hoe de natuur explodeert, zie hoe bomen tot leven komen. Groen. Blad voor blad verschijnt een zo mooi licht en helder groen dat de takken die men er nog door heen kan zien zwart en zwaar lijken. Binnen een paar dagen zijn die zware, donkere taken verdwenen in een zee van bladeren. Vogels zullen hun nest bouwen tussen die bladeren. En daar beschermt voor regen en wind, verborgen voor de mens zullen kleine eitjes uitgebroed worden en blinde vogeltjes geboren worden De natuur komt tot leven en ik mag daar getuige van zijn. Ik voel me bevoorrecht.
Het regent, de druppels vallen op het dakraampje. Tik, tik tiktik. Heldere druppels. Ik voel me op dit moment totaal ontspannen en goed. Het leven is mooi, is echt mooi ook al liggen er soms schijnbaar onoverkomelijke hindernissen op mijn pad. Ik heb ze tot nu toe allen genomen. Het leven heeft me niet gespaard maar misschien ben ik daardoor zo gelukkig want ik weet hoe anders het kan zijn. Door mijn verleden kan ik het heden zo appreciëren. Ik voel me echt gezegend. Het leven heeft me geleerd om te genieten van het leven.
De lucht is gevuld met de geur van de lente, fris, helder. Ik adem haar in, voel hoe mijn longen zich vullen met de voor mij levensnoodzakelijke zuurstof. Ik beeld me in hoe het opgenomen wordt door het bloed, hoe het mijn bloed rood kleurt, helder maakt. Hoe dat helder bloed, gevuld met die lentelucht zich verspreid door mijn lichaam en mijn nieuw leven geeft. Ik voel me licht in mijn hoofd, wil dansen en zingen. Ik wil, net als die vogel, het leven bezingen. Het leven dat zo hard kan zijn, maar ook zo wondermooi;
Ik kijk om me heen en zie hoe de natuur explodeert, zie hoe bomen tot leven komen. Groen. Blad voor blad verschijnt een zo mooi licht en helder groen dat de takken die men er nog door heen kan zien zwart en zwaar lijken. Binnen een paar dagen zijn die zware, donkere taken verdwenen in een zee van bladeren. Vogels zullen hun nest bouwen tussen die bladeren. En daar beschermt voor regen en wind, verborgen voor de mens zullen kleine eitjes uitgebroed worden en blinde vogeltjes geboren worden De natuur komt tot leven en ik mag daar getuige van zijn. Ik voel me bevoorrecht.
Het regent, de druppels vallen op het dakraampje. Tik, tik tiktik. Heldere druppels. Ik voel me op dit moment totaal ontspannen en goed. Het leven is mooi, is echt mooi ook al liggen er soms schijnbaar onoverkomelijke hindernissen op mijn pad. Ik heb ze tot nu toe allen genomen. Het leven heeft me niet gespaard maar misschien ben ik daardoor zo gelukkig want ik weet hoe anders het kan zijn. Door mijn verleden kan ik het heden zo appreciëren. Ik voel me echt gezegend. Het leven heeft me geleerd om te genieten van het leven.
Groetjes Mecky
De lotus bloeit enkel in de modder. Hoe dikker de modder, hoe mooier de lotus
De lotus bloeit enkel in de modder. Hoe dikker de modder, hoe mooier de lotus
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Mecky,
Eerst en vooral, welkom bij de vrienden van Poëzie en Proza
Wat kon ik beter kiezen als verwelkomingsbloem dan een lotus,
met het moto dat je gekozen hebt :
De lotus bloeit enkel in de modder. Hoe dikker de modder,
hoe mooier de lotus.
Hoe je de natuur beschrijft, laat iedereen toe mee te genieten
van een prachtig lentetafereel. Het badritueel van 't vogeltje
is zo echt, zo goed geöbserveerd ! Ik zie de waterparels over
zijn veren glijden......
En dan, hoe je heldere bloed, gevuld met die lentelucht zich
verspreidt door jouw lichaam en je een nieuw leven geeft !
Je laatste zin is ook de mijne geworden na een lange zoektocht
naar mezelf :
Door mijn verleden kan ik het heden zo appreciëren.
Ik voel me echt gezegend. Het leven heeft me geleerd
om te genieten van het leven.
(Ik weet niet voor jou, maar voor mij is het soms heel moeilijk som-
mige gebeurtenissen uit het verleden los te laten)
Dus, beste Mecky, wij hopen nog veel mooie teksten van jou hier
te mogen lezen. Doe zo voort
Lieve groetjes in vrede en vriendschap van Alterego en Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Dank je wel voor die lieve woorden.