BOSRANKJE'S LAAR 3

[Alterego1]

[Alterego1]

[Alterego1]

[Bosrankje]

Beste Renko,

U hebt ons een verrassend mooi geschenk gegeven en we vonden
dat Uw gedicht een ppt verdiende. Uw verwoording over ons leven
en onze liefde is trouw aan de waarheid.... hartelijk dank !
U bent altijd welkom in onze topics met Uw mooie gedichten.

Lieve groetjes in vrede, vreugde en vriendschap van Alter en Rankje

[Alterego1]

[Bosrankje]

Lieve Gustilpe,

Heel blij te lezen dat het je beter gaat en bedankt voor je bezoek

Jacqueline E. van der Waals geniet in Belgie niet zo'n bekendheid
maar ze heeft ons kunnen bekoren met haar eenvoud, haar
fijngevoeligheid, haar blik op leven en dood en haar liefde voor de
natuur waarbij ze veel gelijkenis vertoont met Alice Nahon.

Ik zal nog zeker enkele van haar gedichten op mijn topic plaatsen !

Lieve groetjes in vrede, vreugde en vriendschap van Alter en Rankje

[ria]

en een mooie week,
ria

[Alterego1]

[Bosrankje]

Knabbel en Babbel in Sprookjesland en
men moet niet vragen wie babbel is

Voor jou, lieve Alter, als dank voor de prachtige
herfstillustraties die je dagelijks in mijn Laar plaatst xxxx

[Alterego1]

[Alterego1]

[Bosrankje]

Ik zou in je armen willen sterven

Ik zou
in je armen willen sterven...
Het beeld
van je geliefde gezicht,
de zachte blik
van je porceleinen ogen
en je glimlach, zo teder,
voor altijd meenemen
naar de andere kant......

Ik zou willen
dat jouw hand
mij nog eens zou strelen
om de warmte
en de geur van je lichaam
nog even op mijn huid
te kunnen bewaren.......

Ik zou alle pijnen
kunnen verdragen
als ik in jouw armen langzaam
zou mogen inslapen......

Jij zou mij de kracht geven
om de sprong in het onbekende
te durven doen....
Door en voor jou,
heb ik ooit
de grootste stap van mijn leven
durven zetten......
Alles loslaten
en naar je hand grijpen
om samen met jou verder te gaan !

Maar dan,
als het zover zal zijn,
zal ik jouw hand moeten loslaten
en, helemaal alleen,
mijn weg in het hiernamaals
durven zoeken en volgen......

De grote angst
van het onbekende
de vrees
van het niet meer bestaan.....

Zolang
dat ik je warme diepe stem
mag en kan horen,
zal ik moed hebben
om alles te verdragen
en misschien,
als je mij
een minnedicht wilt reciteren,
zullen je liefdeswoorden
als hemelse muziek klinken
en mij vergezellen
op mijn moeilijke weg......

Hoe dikwijls
heb je mij getroost...
Ik voelde mij zo klein,
zo teer als je mij op je schoot nam
en omarmde met zoveel tederheid....
Je rustgevende kracht
gemengd met je innerlijke zachtheid,
hebben bij mij altijd wonderen gedaan !

Ik kon mijn verdriet uithuilen
zolang ik wou met, zoals in een
van onze lievelingsliedjes,
mijn hoofd op je schouder...
Jouw zoenen
droogden mijn bittere tranen en,
hun zoute smaak
bleef nog lang op je lippen
als je mij nadien kuste vol verlangen........

Ik ben zo gelukkig met jou
dat ik soms bang ben..
en dan,
komen donkere gedachten
die mij zo'n gedicht laten schrijven

Maar,
zonder enig bewijs of geloof,
ik denk dat de dood geen eind is.....
Onze late en bijzondere liefde
zal altijd blijven bestaan
door de eeuwen heen.......

Dus, mijn geliefde,
ik zou in je armen willen sterven
maar hoop dat het levenslot
ons nog een beetje tijd geeft,
hier en nu.......

Jouw Bosrankje
05/02/07

[Alterego1]

Mijn lieve Rankje,

Wat 'n gevoelsgeladen prozaische uiting!
Een van liefde smachtende hunkering
naar 'n oprecht blijvende innige verbondenheid,
maar ook met 'n ietwat sombere ondertoon,van
donkere gedachten daar waar je 't over sterven hebt.

Hopelijk is het ons gegeven nog lang samen te mogen
blijven,in een sfeer van liefdevolle gelukzaligheid,en
tot op heden wijst niets er op dat het niet zo zou zijn.

Dus verdrijf die sombere gedachten uit je hoofdje,
ze hoeven er voorlopig zeker nog niet te zijn,al
zitten we beiden in de herfst van ons leven.
Een herfst die jij met 'n recht uit het hart komende
liefdesbelijdenis hier alle kleurenpracht weet te geven.

Je Alter

[Alterego1]

[Alterego1]