Mijn gedachten en gevoelens.
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Bomi een heel fijn weekend toegewenst,lieve groet schrijfser,vergeet geen vetbollen te plaatsen voor je stalker!het word koud.
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Om niet het gevaar te lopen iemand te vergeten zeg ik tegen jullie allemaal ' Heel hartelijk dank voor jullie bezoekje '
Ben een beetje achterop geraakt maar doe mijn best de schade te beperken.
- - - - - - -
-
-
Om niet het gevaar te lopen iemand te vergeten zeg ik tegen jullie allemaal ' Heel hartelijk dank voor jullie bezoekje '
Ben een beetje achterop geraakt maar doe mijn best de schade te beperken.
- - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Bomi,
'k Had niet veel tijd de laatste dagen om op Forum te komen
schrijven.
Een beetje moe maar toch benieuwd om zoveel mogelijk te komen
lezen ( met veel plezier trouwens
) bij mijn vrienden vanPoëzie en Proza, kom ik eerst bij jou langs om je te bedanken dat je
met elfjes- gedicht begonnen bent !
Altijd welkom in ons Laar, hoor !
Lieve groetjes in hoop, vrede, vreugde en vriendschap
van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Geheimen achter moderne communicatie!
Een vast telefoontoestel zorgde ervoor dat ouder wordende benen heel wat weg voor niets aflegden. Naar boven gaan hield altijd ’n risico in, zou je het wel of niet halen zonder extra trappen. Lopen buiten adem van buiten naar binnen, om dan wanneer je, je hand uitsteekt en de hoorn wil opnemen, vast te stellen dat het ding dood is, muisstil geen gerinkel meer! Daar sta je dan je afvragend, wie, waarom gebeld heeft! Zou het dringend geweest zijn? Je overloopt alle mogelijkheden, ongelukken inbegrepen, moet ten lang leste je erbij neer leggen wetend dat je het geheim toch niet kunt oplossen!
De oplossing is een draagbaar toestel, een Kerstcadeau voor mijn man, een van de voorbije jaren. Het meesleuren begint, in het begin stipt, langzaamaan af en toe al eens vergeten. Na een tijdje begin je er aan te wennen en wordt het een verlengstuk van jezelf. Zelfs in het kleinste kamertje krijgt het zijn plaatsje in het wasbakje. De ene leest er de krant of de reclameblaadjes, de ander voert er zijn gesprekken met familie of vrienden! Hoe je er uitziet of zit heeft geen belang, alles blijft geheim, gelukkig maar!
Manlief wielertoerist in hart en nieren kocht zich de opvolger van ‘de draagbare’ ’n GSM. Het is inderdaad handig, moest je ergens platte band krijgen of een onverwachte valpartij, je kan altijd hulp vragen. Zijn mobieltje, de Nederlanders zeggen dat zo mooi, gaat overal mee.Een paar maanden geleden vond hij dan dat het voor mij ook beter was er ééntje te hebben, zo konden we elkaar altijd en overal bereiken. Wie er soms moest aan twijfelen “ oude liefde roest niet “ al is het per GSM.
Beide hebben we nu ons eigen verlengstukje, het wordt door mij overal gedropt van in de wasmand die naar boven of beneden moet, in het wasbakje van ‘t kleine kamertje, de badkamer, de keuken noem maar op.
Meermaals zijn er al gesprekken gevoerd van op ’t krukje in de badkamer. Heerlijk te weten dat de andere kant je niet kan zien! Heb je er al eens bij stilgestaan of je de vraag gesteld “ Hoe zou hij of zij er nu uitzien? “ Welke kleren heeft ZE aan? is ZE een beetje toonbaar, of loopt ze weer met die versleten broek en slobbertrui? Stel je eens voor hoeveel geheimen er verborgen zitten achter zo een klein toestelletje. Kijkt je man fronsend of niet als je hem iets onverwacht doorgeeft? Staat z’n brilletje weer op ’t puntje van zijn neus? Zo zijn er eindeloos veel vragen.
Vanmorgen op de badkamer heb ik toch één van die geheimen moeten prijsgeven. Fris gewassen steek je de armen door de schouderbandjes van je BH als …. juist de GSM belt, je neemt op, je vriendin aan de andere kant begroetend. Terwijl je dat doet voel je die bandjes op je voorarmen glijden, het beeld dat je in de spiegel ziet doet je besluiten kleur te bekennen. Je vraagt haar dan heel gênant of je a. u. b. je BH mag dichthaken…….
De eerste vraag aan de andere kant is: “ Zit er alles in nu, de tweede vraag, is ’t een mooie BH? “ Typisch vrouwelijk! We hebben er hartelijk mee gelachen, genoeg om een ganse dag met binnenpretjes rond te lopen.
Er zijn zo van die dingen waar je beter rondborstig mee voor de dag kan komen, geheim of niet!
Bomi,
22-03-04
- - - - - - - - - -
-
-
Geheimen achter moderne communicatie!
Een vast telefoontoestel zorgde ervoor dat ouder wordende benen heel wat weg voor niets aflegden. Naar boven gaan hield altijd ’n risico in, zou je het wel of niet halen zonder extra trappen. Lopen buiten adem van buiten naar binnen, om dan wanneer je, je hand uitsteekt en de hoorn wil opnemen, vast te stellen dat het ding dood is, muisstil geen gerinkel meer! Daar sta je dan je afvragend, wie, waarom gebeld heeft! Zou het dringend geweest zijn? Je overloopt alle mogelijkheden, ongelukken inbegrepen, moet ten lang leste je erbij neer leggen wetend dat je het geheim toch niet kunt oplossen!
De oplossing is een draagbaar toestel, een Kerstcadeau voor mijn man, een van de voorbije jaren. Het meesleuren begint, in het begin stipt, langzaamaan af en toe al eens vergeten. Na een tijdje begin je er aan te wennen en wordt het een verlengstuk van jezelf. Zelfs in het kleinste kamertje krijgt het zijn plaatsje in het wasbakje. De ene leest er de krant of de reclameblaadjes, de ander voert er zijn gesprekken met familie of vrienden! Hoe je er uitziet of zit heeft geen belang, alles blijft geheim, gelukkig maar!
Manlief wielertoerist in hart en nieren kocht zich de opvolger van ‘de draagbare’ ’n GSM. Het is inderdaad handig, moest je ergens platte band krijgen of een onverwachte valpartij, je kan altijd hulp vragen. Zijn mobieltje, de Nederlanders zeggen dat zo mooi, gaat overal mee.Een paar maanden geleden vond hij dan dat het voor mij ook beter was er ééntje te hebben, zo konden we elkaar altijd en overal bereiken. Wie er soms moest aan twijfelen “ oude liefde roest niet “ al is het per GSM.
Beide hebben we nu ons eigen verlengstukje, het wordt door mij overal gedropt van in de wasmand die naar boven of beneden moet, in het wasbakje van ‘t kleine kamertje, de badkamer, de keuken noem maar op.
Meermaals zijn er al gesprekken gevoerd van op ’t krukje in de badkamer. Heerlijk te weten dat de andere kant je niet kan zien! Heb je er al eens bij stilgestaan of je de vraag gesteld “ Hoe zou hij of zij er nu uitzien? “ Welke kleren heeft ZE aan? is ZE een beetje toonbaar, of loopt ze weer met die versleten broek en slobbertrui? Stel je eens voor hoeveel geheimen er verborgen zitten achter zo een klein toestelletje. Kijkt je man fronsend of niet als je hem iets onverwacht doorgeeft? Staat z’n brilletje weer op ’t puntje van zijn neus? Zo zijn er eindeloos veel vragen.
Vanmorgen op de badkamer heb ik toch één van die geheimen moeten prijsgeven. Fris gewassen steek je de armen door de schouderbandjes van je BH als …. juist de GSM belt, je neemt op, je vriendin aan de andere kant begroetend. Terwijl je dat doet voel je die bandjes op je voorarmen glijden, het beeld dat je in de spiegel ziet doet je besluiten kleur te bekennen. Je vraagt haar dan heel gênant of je a. u. b. je BH mag dichthaken…….
De eerste vraag aan de andere kant is: “ Zit er alles in nu, de tweede vraag, is ’t een mooie BH? “ Typisch vrouwelijk! We hebben er hartelijk mee gelachen, genoeg om een ganse dag met binnenpretjes rond te lopen.
Er zijn zo van die dingen waar je beter rondborstig mee voor de dag kan komen, geheim of niet!
Bomi,
22-03-04
- - - - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
ieve bomi,
'k heb hier genoten van je geheimen achter moderne communicatie.
Het is inderdaad zoals je het zegt, soms gaat dat mobieltje terwijl het voor jou het onmogelijkste moment is, terwijl je op de onmogelijkste plaats bent, terwijl je met iets bezig bent en je eigenlijk niet kan of niet graag wil ophouden.
Dat zijn de nadelen van de vooruitgang en toch zijn we blij zo'n mobieltje in ons bezit te hebben.
mooi geschreven bomi.
groetjes,
gustilpe
'k heb hier genoten van je geheimen achter moderne communicatie.
Het is inderdaad zoals je het zegt, soms gaat dat mobieltje terwijl het voor jou het onmogelijkste moment is, terwijl je op de onmogelijkste plaats bent, terwijl je met iets bezig bent en je eigenlijk niet kan of niet graag wil ophouden.
Dat zijn de nadelen van de vooruitgang en toch zijn we blij zo'n mobieltje in ons bezit te hebben.
mooi geschreven bomi.
groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Goede middag bomi, jou verhaal herken ik, 
maar goed dat er geen
webcam op zit he
Weet je waar ik altijd de grootste moeite mee heb,die grote handtassen
met veel handige vakjes als ik gebeld word [is wel vaak]als ik in de supermarkt sta
net bij de kassa of zo en dan maar rommelen in die grote tas want ik ben weer vergeten in welk vakje hij ook weer zat. 
maar ben met je eens als je hem eenmaal hebt is het net zo handig als dat hij soms een onding is.
lieve groet schrijfster.
maar goed dat er geenwebcam op zit he
Weet je waar ik altijd de grootste moeite mee heb,die grote handtassen
met veel handige vakjes als ik gebeld word [is wel vaak]als ik in de supermarkt sta
net bij de kassa of zo en dan maar rommelen in die grote tas want ik ben weer vergeten in welk vakje hij ook weer zat. maar ben met je eens als je hem eenmaal hebt is het net zo handig als dat hij soms een onding is.lieve groet schrijfster.
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Assa - Lid geworden op: 30 okt 2007, 15:29
- Locatie: Vlaams brabant
Lieve Bomi,ik wens u nog een gezellige avond 
Van de GSM:daar kan ik ook het een en ander van vertellen,maar als ik
in de winkel ben zet ik hem af,bellen is voor mij prive en ander moet niet horen wat ik te vertellen heb,
en moet ik dringend bellen dan ga ik buiten of in mijn auto zitten,zo ben ik dus
Groetjes assa,
Van de GSM:daar kan ik ook het een en ander van vertellen,maar als ik
in de winkel ben zet ik hem af,bellen is voor mij prive en ander moet niet horen wat ik te vertellen heb,
en moet ik dringend bellen dan ga ik buiten of in mijn auto zitten,zo ben ik dus
Groetjes assa,
Groetjes van assa
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Neske, Gustilpe, Borankje,Schrijfster, Assa.
Voor elk van jullie een welgemeend ' dank je wel ' voor
woord en beeld. Het is fijn vertoeven in deze groep.
Groetjes,
Bomi.
- - - - -
-
Neske, Gustilpe, Borankje,Schrijfster, Assa.
Voor elk van jullie een welgemeend ' dank je wel ' voor
woord en beeld. Het is fijn vertoeven in deze groep.
Groetjes,
Bomi.
- - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
Bomike,
Wat denk je, inderdaad, ik zit hier aan de pc te lachen.
Enfin, ik ben nog aan het nagenieten en geloof me daar ben ik een uurtje zoet mee tot ik terug verder ga werken. Dan pas word ik even ernstig en dan nog.
een blije groet
bo
Wat denk je, inderdaad, ik zit hier aan de pc te lachen.
Enfin, ik ben nog aan het nagenieten en geloof me daar ben ik een uurtje zoet mee tot ik terug verder ga werken. Dan pas word ik even ernstig en dan nog.
een blije groet
bo
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Lieve oma Nele,
Wat een vreugde en genot een piepklein ventje
Geboren als een wondermooi geschenkje
Wordt door iedereen geprezen en bewonderd
Yoran is zo lief, wees dus niet verwonderd
Nu reeds met aandacht en warme liefde omgeven
Krijgt hij zeker en vast een heel bijzonder leven.
Vriendelijke wensen voor Nele en de jonge ouders.
Bomi
-
-
-
Lieve oma Nele,
Wat een vreugde en genot een piepklein ventje
Geboren als een wondermooi geschenkje
Wordt door iedereen geprezen en bewonderd
Yoran is zo lief, wees dus niet verwonderd
Nu reeds met aandacht en warme liefde omgeven
Krijgt hij zeker en vast een heel bijzonder leven.
Vriendelijke wensen voor Nele en de jonge ouders.
Bomi
-
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Automaten.
Mijn man werd opgenomen in het ziekenhuis voor een heelkundige ingreep, op zich niet prettig maar je staat er voor en moet er door! Bij één van de voorafgaande onderzoeken hadden we op de betaalautomaat een plakbriefje zien hangen dat er voor de familie van patiënten een 10 beurtenkaart te krijgen was, mits voorlegging van een attest van opname en afgestempeld door het diensthoofd van de afdeling. Je auto mocht dan onbeperkt in tijd op de parking blijven staan.
Een zuinige huisvrouw knoopt dat in de oren, denkt dan ‘goed om weten’ De dag van opname maak je dan zo snel mogelijk dat je dat bewuste attest in handen krijgt, nu naar de ontvangst, na betaling van € 10 heb je de kaart op zak. Op je vraag hoe het dan verder moet krijg je het antwoord ‘ Je stopt eerst de kaart die je krijgt bij het binnen komen in de gleuf, dadelijk gevolgd door de 10 beurtenkaart. Je verlaat die avond het ziekenhuis loopt nonchalant naar de parking, handig betalen hoeft niet meer, alles is OK. Je stapt in de auto, de 2 kaarten liggen in de zetel naast je.
Heel voorzichtig probeer je de auto zo dicht mogelijk bij de automaat te rijden want je moet met je arm aan die gleuf geraken om er je kaarten in te deponeren. Hopla kaart 1 zit erin tot je stomme verbazing verschijnt er op de display ‘ terug naar kassa ‘. Geërgerd denk je, wat krijgen we nu, ik heb verdorie toch betaald! Je probeert er kaart nummer 2 ( die van de 10 beurten ) achterna te proppen, dan lees je de tekst ‘kaart omdraaien’ O.K. als dat ding dat zo wil dan doe je dat maar! Nog sneller dan een blikseminslag spuwt het ding de twee kaarten met een sierlijk boogje en een ' floep ' weer uit. Toeval wil dat er net onder aan de voet van het paaltje een kleine vuilbak staat, je ziet je kaarten er regelrecht in verdwijnen.
Daar zit je dan, de slagboom blijft gesloten, die vuilbak daar kan je verdorie niet bij, je kan de deur van de auto niet openen want de automaat staat pal naast je. Verslagen kijk je even rond, wat nu? Het beetje verstand herpakt zich. Gelukkig staat er niemand achter je, dus een eindje achteruit! Uitstappen en zo vlug mogelijk in die vuilbak gaan rommelen, ja je ziet de twee witte kaarten die je zoekt, ééntje wel danig verfrommeld door de automaat maar je hebt ze! Weer instappen en je draait de volgorde van de kaarten om. O wonder van techniek de slagboom zwiert omhoog en op de display verschijnt een ‘ Veilig thuis ‘.
Je vertelt het gebeuren de volgende dag aan je echtgenoot, die je aanraadt het toch nog maar eens te vragen bij het naar huis gaan. Dat gebeurt en de dame aan ’t onthaal geeft je hetzelfde antwoord als de dag voordien.
Ze bemerkt dat je ergens aan twijfelt en zegt op vriendelijke toon ‘ Ga je nu naar huis mevrouw dan loop ik even met je mee! ‘
De verwarring wordt er alleen maar groter door, je denkt bij jezelf, gaat dat kind nu helemaal met mij mee tot op de parking? Terwijl je dat denkt komt ze achter de balie vandaan en loopt richting betaalautomaat waarvan er twee exemplaren staan in de hall van het ziekenhuis!
Nu gaat er een licht bij je branden, ze stopt kaart1 gevolgd door kaart2 in de gleuf en netjes komen die er na elkaar weer uit. ‘ Zie je’ zegt ze, ‘ de 10 beurtenkaart stop je nu veilig weg en de ander stop je in de automaat op de parking.’
Eerlijk waar, de moed ontbrak me om mijn verhaal van de dag voordien te vertellen. Het zal wel de warmte geweest zijn zeker? Het blijft nog altijd een raadsel waarom de slagboom het de vorige dag uiteindelijk toch heeft gedaan, denkelijk had ook hij het warm!
Onnodig te zeggen zeker, dat mijn familie hartelijk heeft gelachen!
Bomi,
( 2004 )
- - - - - - - - -
-
Automaten.
Mijn man werd opgenomen in het ziekenhuis voor een heelkundige ingreep, op zich niet prettig maar je staat er voor en moet er door! Bij één van de voorafgaande onderzoeken hadden we op de betaalautomaat een plakbriefje zien hangen dat er voor de familie van patiënten een 10 beurtenkaart te krijgen was, mits voorlegging van een attest van opname en afgestempeld door het diensthoofd van de afdeling. Je auto mocht dan onbeperkt in tijd op de parking blijven staan.
Een zuinige huisvrouw knoopt dat in de oren, denkt dan ‘goed om weten’ De dag van opname maak je dan zo snel mogelijk dat je dat bewuste attest in handen krijgt, nu naar de ontvangst, na betaling van € 10 heb je de kaart op zak. Op je vraag hoe het dan verder moet krijg je het antwoord ‘ Je stopt eerst de kaart die je krijgt bij het binnen komen in de gleuf, dadelijk gevolgd door de 10 beurtenkaart. Je verlaat die avond het ziekenhuis loopt nonchalant naar de parking, handig betalen hoeft niet meer, alles is OK. Je stapt in de auto, de 2 kaarten liggen in de zetel naast je.
Heel voorzichtig probeer je de auto zo dicht mogelijk bij de automaat te rijden want je moet met je arm aan die gleuf geraken om er je kaarten in te deponeren. Hopla kaart 1 zit erin tot je stomme verbazing verschijnt er op de display ‘ terug naar kassa ‘. Geërgerd denk je, wat krijgen we nu, ik heb verdorie toch betaald! Je probeert er kaart nummer 2 ( die van de 10 beurten ) achterna te proppen, dan lees je de tekst ‘kaart omdraaien’ O.K. als dat ding dat zo wil dan doe je dat maar! Nog sneller dan een blikseminslag spuwt het ding de twee kaarten met een sierlijk boogje en een ' floep ' weer uit. Toeval wil dat er net onder aan de voet van het paaltje een kleine vuilbak staat, je ziet je kaarten er regelrecht in verdwijnen.
Daar zit je dan, de slagboom blijft gesloten, die vuilbak daar kan je verdorie niet bij, je kan de deur van de auto niet openen want de automaat staat pal naast je. Verslagen kijk je even rond, wat nu? Het beetje verstand herpakt zich. Gelukkig staat er niemand achter je, dus een eindje achteruit! Uitstappen en zo vlug mogelijk in die vuilbak gaan rommelen, ja je ziet de twee witte kaarten die je zoekt, ééntje wel danig verfrommeld door de automaat maar je hebt ze! Weer instappen en je draait de volgorde van de kaarten om. O wonder van techniek de slagboom zwiert omhoog en op de display verschijnt een ‘ Veilig thuis ‘.
Je vertelt het gebeuren de volgende dag aan je echtgenoot, die je aanraadt het toch nog maar eens te vragen bij het naar huis gaan. Dat gebeurt en de dame aan ’t onthaal geeft je hetzelfde antwoord als de dag voordien.
Ze bemerkt dat je ergens aan twijfelt en zegt op vriendelijke toon ‘ Ga je nu naar huis mevrouw dan loop ik even met je mee! ‘
De verwarring wordt er alleen maar groter door, je denkt bij jezelf, gaat dat kind nu helemaal met mij mee tot op de parking? Terwijl je dat denkt komt ze achter de balie vandaan en loopt richting betaalautomaat waarvan er twee exemplaren staan in de hall van het ziekenhuis!
Nu gaat er een licht bij je branden, ze stopt kaart1 gevolgd door kaart2 in de gleuf en netjes komen die er na elkaar weer uit. ‘ Zie je’ zegt ze, ‘ de 10 beurtenkaart stop je nu veilig weg en de ander stop je in de automaat op de parking.’
Eerlijk waar, de moed ontbrak me om mijn verhaal van de dag voordien te vertellen. Het zal wel de warmte geweest zijn zeker? Het blijft nog altijd een raadsel waarom de slagboom het de vorige dag uiteindelijk toch heeft gedaan, denkelijk had ook hij het warm!
Onnodig te zeggen zeker, dat mijn familie hartelijk heeft gelachen!
Bomi,
( 2004 )
- - - - - - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!