Arrivage uit Frankies oeuvre
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Eurocent,
u hebt u zoveel mooie gedichten geschreven:
Nieuwe horizon
retorische vraag
nooit meer jong zijn
ik mis je nog niet
fastfood
één, twee, soms drie
vergeet ik er nog één?
Ik vind ze één voor één prachtig van inhoud en vorm
ik kan ze zo goed begrijpen
zonnige zondag gewenst,
groetjes van elisa20
u hebt u zoveel mooie gedichten geschreven:
Nieuwe horizon
retorische vraag
nooit meer jong zijn
ik mis je nog niet
fastfood
één, twee, soms drie
vergeet ik er nog één?
Ik vind ze één voor één prachtig van inhoud en vorm
ik kan ze zo goed begrijpen
zonnige zondag gewenst,
groetjes van elisa20
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Writer’s block.
De woorden komen tergend traag
Vertellen wat vandaag de boodschap is.
Ik hoor ze bijna allemaal even graag
Als de emotie maar de moeite is.
Ze brengen mijn geest ver van jou
Terwijl je nabijheid nog voelbaar is.
Je hart klopt binnenin die ene vrouw
Wier liefde ik voor geen geld mis.
Je warmte brengt mij weer terug
Naar de tijd die we samen hebben,
Je krijgt mijn aandacht met een kuch
En laat de woorden verder ebben.
De woorden komen tergend traag
Vertellen wat vandaag de boodschap is.
Ik hoor ze bijna allemaal even graag
Als de emotie maar de moeite is.
Ze brengen mijn geest ver van jou
Terwijl je nabijheid nog voelbaar is.
Je hart klopt binnenin die ene vrouw
Wier liefde ik voor geen geld mis.
Je warmte brengt mij weer terug
Naar de tijd die we samen hebben,
Je krijgt mijn aandacht met een kuch
En laat de woorden verder ebben.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Voorjaarskuren
In ongeduldige woede
Heeft maart de staart
Van februari afgebeten.
De maag van maart rispt op
Telkens de zon de gulzigaard wil steunen
In haar strijd tegen ijzel en vorst.
En mijn huismus twijfelt
Als de hemel blauw welft
Over de hoogste wolken
Smelten die hikkend weg.
De huismus van mijn buur
Zoekt haar buurmus op.
Ze bespreken de situatie.
Dan tjilpen ze samen een lied
En stellen de rest uit tot april.
De maag van maart rispt op
Met een fontein van wind en regen.
In mij knaagt een kriebel
Die de dag even lang vijlt als de nacht.
Ik wil me vlijen in de mei.
In ongeduldige woede
Heeft maart de staart
Van februari afgebeten.
De maag van maart rispt op
Telkens de zon de gulzigaard wil steunen
In haar strijd tegen ijzel en vorst.
En mijn huismus twijfelt
Als de hemel blauw welft
Over de hoogste wolken
Smelten die hikkend weg.
De huismus van mijn buur
Zoekt haar buurmus op.
Ze bespreken de situatie.
Dan tjilpen ze samen een lied
En stellen de rest uit tot april.
De maag van maart rispt op
Met een fontein van wind en regen.
In mij knaagt een kriebel
Die de dag even lang vijlt als de nacht.
Ik wil me vlijen in de mei.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Drie vingertjes
Al meer dan duizend dagen
Ben je in ons leven,
En het blijft me steeds verbazen
Wat jij al allemaal kan.
Je lacht de kleuren van de regenboog
En je valt de trap niet af,
Want je kunt alles wel alleen
Als je oma maar blijft kijken.
De hagedis en de meeuw,
De poes en de grote hond,
Maar ook de dieren uit je doos
Met een lange nek
of een zwarte vlek,
Een neus met een horen
Of een slurf van voren,
je kent ze twee per twee
Omdat het dan jouw kaartjes zijn.
Je stoeit in ‘t water als een vis
En schatert de dag voorbij
Maar kunt treuren onverwacht
En vindt troost in mijn schoot.
Je telt tot drie en toont me tien
Na meer dan duizend dagen,
Ik wens je nog wel duizend keer
Dat driewerf tiental dagen
Al meer dan duizend dagen
Ben je in ons leven,
En het blijft me steeds verbazen
Wat jij al allemaal kan.
Je lacht de kleuren van de regenboog
En je valt de trap niet af,
Want je kunt alles wel alleen
Als je oma maar blijft kijken.
De hagedis en de meeuw,
De poes en de grote hond,
Maar ook de dieren uit je doos
Met een lange nek
of een zwarte vlek,
Een neus met een horen
Of een slurf van voren,
je kent ze twee per twee
Omdat het dan jouw kaartjes zijn.
Je stoeit in ‘t water als een vis
En schatert de dag voorbij
Maar kunt treuren onverwacht
En vindt troost in mijn schoot.
Je telt tot drie en toont me tien
Na meer dan duizend dagen,
Ik wens je nog wel duizend keer
Dat driewerf tiental dagen
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Vermoedelijk vertolk je de gevoelens en de mening van talloze anderen die hier of op mijn blog (Frankie) komen lezen. Het doet zo'n deugd als je respons krijgt.
Alleszins zulke opbeurende kritiek als die van jou, Eliza 20. Ik hoop dat nog vele anderen kunnen mee denken en voelen wat ik in mijn verzen probeer te leggen, al is het ideaal dat elke mens daar zijn/haar eigen beelden bij vormt, en zijn/haar eigen ontroering kan bij opwekken.
FIJN WEEKEND AAN ALLE LEZER(ES)S(EN) !
Alleszins zulke opbeurende kritiek als die van jou, Eliza 20. Ik hoop dat nog vele anderen kunnen mee denken en voelen wat ik in mijn verzen probeer te leggen, al is het ideaal dat elke mens daar zijn/haar eigen beelden bij vormt, en zijn/haar eigen ontroering kan bij opwekken.
FIJN WEEKEND AAN ALLE LEZER(ES)S(EN) !
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
Blijf nog wat, buiten is het koud
Wat vinden we toch allemaal
Telkens opnieuw, elke dag
De gewoonste dingen zo normaal
Tot zelfs schandelijk banaal.
Dat ik ‘s morgens ontwaak
Verder met jou leven mag,
Dichter bij ons doel geraak
En met jou plannen maak
Is op zichzelf al een geschenk
Dat ik samen met je deel:
Ik begrijp je door een wenk,
Jij weet van tevoren wat ik denk.
Nooit besef je wat je me geeft,
Maar geloof me, ’t is zo veel
Geen man als ik die alles heeft:
Gewoon dat jij met me leeft.
Wat vinden we toch allemaal
Telkens opnieuw, elke dag
De gewoonste dingen zo normaal
Tot zelfs schandelijk banaal.
Dat ik ‘s morgens ontwaak
Verder met jou leven mag,
Dichter bij ons doel geraak
En met jou plannen maak
Is op zichzelf al een geschenk
Dat ik samen met je deel:
Ik begrijp je door een wenk,
Jij weet van tevoren wat ik denk.
Nooit besef je wat je me geeft,
Maar geloof me, ’t is zo veel
Geen man als ik die alles heeft:
Gewoon dat jij met me leeft.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)
-
eurocent1948 - Lid geworden op: 05 feb 2007, 01:15
- Locatie: Tollembeek
De Gelukscirkel
Het geluk heb ik nooit gezocht
Ik had het immers veel te druk.
Met al wat ik beleven mocht
Leek zowat alles mogelijk.
Het licht bleef aan de horizon
Zoals de ster in de Oriënt
Omdat ik ernaar streven kon
En de juiste weg heb gekend.
Als het eens stormde in mijn hart
Of het onweer je verstrooide
Nooit was het om ons heen echt zwart
Geen hinderpaal die echt niet plooide.
Net toen we het fruit zouden plukken
Om te genieten van onze oogst
Brak ons verleden aan stukken
En stond het water op zijn hoogst.
Om de puzzel te herstellen
Vroeg je me angstig om meer licht,
Ik zei: laat je nu niet kwellen
We doen alleen maar onze plicht.
Zie, de zon schijnt weer daar boven
Vanaf een nieuwe horizon
Waar niemand ons kan beroven,
Omdat die steeds opnieuw begon.
Het geluk heb ik nooit gezocht
Ik had het immers veel te druk.
Met al wat ik beleven mocht
Leek zowat alles mogelijk.
Het licht bleef aan de horizon
Zoals de ster in de Oriënt
Omdat ik ernaar streven kon
En de juiste weg heb gekend.
Als het eens stormde in mijn hart
Of het onweer je verstrooide
Nooit was het om ons heen echt zwart
Geen hinderpaal die echt niet plooide.
Net toen we het fruit zouden plukken
Om te genieten van onze oogst
Brak ons verleden aan stukken
En stond het water op zijn hoogst.
Om de puzzel te herstellen
Vroeg je me angstig om meer licht,
Ik zei: laat je nu niet kwellen
We doen alleen maar onze plicht.
Zie, de zon schijnt weer daar boven
Vanaf een nieuwe horizon
Waar niemand ons kan beroven,
Omdat die steeds opnieuw begon.
Frankie (zie ook blog onder deze naam)