Het dwaallicht.

[ria]

Ik kom elke dag kijken,
in de hoop dat het deurtje weer opengaat.

Groetjes aan ieder die hier voorbijkomt!
ria

[DkA]

Zou ik dan zo laf zijn
dat ik verdwijn.
Niet om mezelf.

Heb ik dit plekje niet gekregen
in alle vrijheid. Zonder iets op te eisen.
Of in te nemen.

Waarom zou ik pleinvrees hebben.
Of smetvrees.
Wie komt is welkom.

Haat en nijd mag deze deur passeren.
En ook dichtslaan.
Opdat we het vertrek zouden horen.




Ik schreef aan drie mensen dat ik zou vertrekken.
Verrek, hier ben ik weer.
Alleen dwazen en gekken veranderen niet van mening.

En ik ben slechts een ezel.
Verdorie, waar ligt ook weer die steen ...

[Robol]

Die steen
is verlegd in de rivier

door Bram Vermeulen

als ik mezelf stoot
stoot ik me tweemaal
om geen ezel te zijn

alhoewel

een ezel is een eerbaar dier
hij heeft er al velen de berg overgedragen

welkom terug
in het regenwoud
waar soms ook de zon schijnt



Robbe

[Bosrankje]

Veel tijd heb ik nu niet om iets te schrijven....

Daarom alleen dit : We zijn blij je terug te zien !!!

A en B

[DkA]

Alleen voor rozen blijf je niet


Nog even balanceer ik
op de schemering.
Berg mijn uren op
als vers gestreken witte was.

De avond wordt op slot gedaan
en luiken lonken naar de maan.
Rozen klimmen tegen muren
met de allure van een rozentuin.

Zij vangt het maanlicht in haar handen
die ik achterliet.
Alleen voor rozen blijf je niet.

[Bosrankje]

Je bloemen hangen in flarden en trillen... trillen....
Waarom heb je het opgegeven ?

De kracht en de schoonheid van de jonge bloesems
die je omringen laten je nog meer voelen dat je het
niet meer aankan !

Je was zo mooi, twee maanden geleden....
met je roze huid, bijna doorschijnend, wel een beetje
teer en schuw...

En nu... op de eerste zomerdag, ben je aan het afsterven...
Het doet me pijn !

Put je krachten zo diep mogelijk uit de grond... je moet
erin geloven !

Kijk naar de zon, achter de wolken... haar warme streling
wil je helpen... aanvaard haar zoenen en groei...

Waarom vecht je niet ? Je bladeren verschrompelen, worden
bruin en vallen een per een op de lauwe stenen...

Nu moet ik gaan slapen en wie weet hoe je morgen eruit ziet ?

Ik wil blijven hopen dat je nog even wil pronken en bewijzen
dat je gelooft in het leven.... mijn lieve roze clematis...

Zo vroeg al uitgebloeid ?

[DkA]

Hoe de ochtend binnensijpelt.
Als het tjilpen van de mussen.
Het licht doorheen de luiken glipt,
de lakens langzaam wit.

Dan vertelt de radio mij de droeve mare:
wellicht viel hij van een ladder.
De man die zondag nog bij Fried'l
zijn ganse leven had bezongen.

In de boeken die hij liefhad.

[ria]

Het leven is tekort om klein te zijn.
Hij was een fijne man, een goed politicus,
en een tuinier in hart en nieren.
Sterven op de plaats
waar je graag vertoeft, is dat genade?

We zullen zijn wijsheid missen
ria

[DkA]

Het eeuwige water


schrijven op water
voor later
afdruk in kringen

het vloeibaar verlaten
van tijd in cirkels
achtergelaten

geschreven vingers
vertragen
de loop der dingen

als een kei
die keilt over
water

[denook]

De Goden waren met Anke – Ze openden poorten,

Anke hompelde door de tweede en derde graad ASO.
Kortsluitingen in de grijze massa als de mathematica moest
worden benaderd waren causale obstakels.
Het machtsgebied van de goniometrie en de integralen,
de kansverdeling en de statistiek, waren barrières in de
ontplooiing tot een evenwichtig gevormd mens.
Ze heeft veel in zich: ze schrijft met een fijnbesnaarde pen
en artistieke trekken worden aangetekend door oplettende
mensen uit haar omgeving.
Behalve de bijstand van de toekijkende Goden was er ook
de scherpzinnige hulp van een geduldig mentor.
Deze coöpererende krachten leidden uiteindelijk tot het
onvermoed bereiken van de voorlopige eindmeet.
En daar staat Anke nu, aan een finishlijn, die ook een aanvang
inhoudt voor het vinden en verder uittesten van nieuwe perspectieven.
De wiskundige inspanningen, ook al leidden ze tot een slechts
nipt voldoende resultaat, zullen sporen nalaten.
De geharde wil om er te geraken zal een factor zijn die ook
op verdere wegen zijn nut zal bewijzen.
De Goden waren met haar.
Hoop voor een verder succesvol pad - zonder deze begeleider –
is meer dan gewettigd.

denook

[DkA]

Zopas keek ik naar ' A beautiful mind'.

Wellicht is wiskunde de mooiste poëzie
die er bestaat.

Helaas, kan ik ze niet lezen.

Was ik maar een dichter
die cijfers schreef.

Zoals ik al schreef ...

Enseigner c'est répéter.

[DkA]

Goedenavond beste lezer,

Ik weet niet of jullie het fenomeen ook kennen.
Maar in je e-bus krijg je van de web een mailtje om je ervan
te verwittigen dat er wat tussen de gleuf gevallen is.
Je trekt nieuwsgierig het deurtje open en ... niets.

Welwel, sommige mensen willen mij blijkbaar graag iets schrijven
maar bedenken zich vlug. En oeps, met het gekende gevolg.
Wat zouden ze kwijt willen?


Ofwel word ik te traag ofwel is er een vingervlugge twijfelaar/ster
met een supersnelle deletetoets ...

Spannend.

[DkA]

Actief en passief.


Verlaten is ook vergeten. Je bestaat niet meer.
Zelfs papier wordt je ontrouw.
Het wit vergeelt. Sepia. Het zwart deemstert weg.

Zoals een avond
in de nacht verglijdt.
En je dat niet merkt.

Zo ook verdwijnen mensen
uit je leven. Ze snijden zich weg
uit je geheugen. Gewist tot een gat.

Afwezigheid is niet altijd synoniem
van gemis. Zelfs geen nest voor weemoed.
Heimwee is een heimelijke herinnering.

[ria]

Hoofddoekendebat,

Dertig à veertig jaar geleden werden er nauwelijks hoofddoeken gedragen.
In die tijd hadden wij regelmatig twee vakantiekindjes uit Parijs,
van Algerijnse origine.
Van één van hen was papa een imam. De mama en de oudere zussen,
de nichten en de tantes, nooit heb ik één van hen een hoofddoek zien
dragen. Evenzo de mama in het andere gezin.
Waren zij bij ons tijdens de ramadam, dan hielpen wij hen die naar goed
vermogen te beleven, van zodra ze daar zelf om vroegen.
Waren wij eens een keertje op bezoek in Parijs, dan bracht de imam ons
op zondag met zijn auto naar de kerk.

Er was wederzijds respect, geen discussies, maar menselijke warmte
en genegenheid.
Helemaal iets anders dan de tijden die we nu beleven en die hoofdzakelijk
aansturen op provocatie en voor een aantal zelfs op het installeren van
moslimgebruiken in onze "democratie"!

Welk zijn de rechten van christenen in moslimlanden?

Maar goed ik wil niet kwaad met kwaad vergelden, maar we moeten
wel waakzaam zijn en blijven.
U mag het volkomen met mij oneens zijn, maar ik wou dit toch even kwijt.

zonnige dag,
ria

[DkA]

Laten we dwalen. Verdwalen.
In het duister van onze gedachten.
Binnen het geheim van onze verlangens.

Opdat we nooit zouden aankomen.