Het dwaallicht.

[Robol]

Na 7 magere jaren volgen steeds 7 vette...

(dat staat niet alleen in de bijbel, het is ook een verhaal uit de Egyptische mythologie)

en een bruidsboeket, bestaat dat niet uit 7 anjers en 7 rozen?


daar drink ik een 7up op...

mvg

Robbe

[Alterego1]

Ave DkA,

Ontwaken
in een deemsterig
mistige morgen
nieuwsgierig
waarnaar 'het dwaallicht' leidt
waar 'de imaginaire'
in de herinnering zweeft
van een
'immobile kleine Aristocraat'

Alterego

[DkA]

De imaginaire - III



Aan de maan
vraag ik
vergeefs je naam

denk ik aan jou
ruik ik
de geur van rozen

en de bekoring
voel ik
rillen in m'n late knoken

je schamper lachen
hoor ik
in mijn misleide oren

o, beeldige geliefde, jij lengt mijn langoureuze falen

[ria]

...de zevende dag was
dit keer een zaterdag,

op zondag, dag één
stapte hij moedig
maar hinkend van de pijn
het ziekenhuis binnen...

op maandag lag hij
als eerste op de operatietafel.
magische handen
zorgden voor het plaatsen
van een nieuwe heup,

na twee dagen
van buisjes en slangetjes
stapte hij op dag drie
enkele pasjes in de kamer.

dag vier en vijf,
de wandelingen
in de ziekenhuis gang
werden langer
en de oefeningen
in de physio zwaarder.

dag zes, leerde hij
opnieuw trappen lopen,
met enkel maar één kruk.

dag zeven, wat een geluk
mocht hij weer naar huis,
en al gebruikt hij
als steun, nog een kruk

vandaag dag acht,
stapt hij door huis en tuin,
hij is dankbaar en gelukkig,
te samen met mij, thuis!

ria

[DkA]

Ria, het allerbeste voor je man.
En een spoedig en geheel herstel.

Van de eerste keer.

[Alterego1]

Ave DkA,

Een dwaallichtje:

Het water was veel te diep...

Twee alom geroemde 'meesters'
uit onze vaderlandse literatuur
woonden ooit in dezelfde straat
de ene in 12,de andere in 21
't waren echter geen vrienden
doch hun kinderen vonden elkaar
wat leidde tot 'n liefdesrelatie
tot 't de 'meesters' ter ore kwam
die vonden het echt niet kunnen
en toen was voor de geliefden
het liefdessprookje amen en uit.

Alterego

[DkA]

Alter,

heeft het iets met Walschap te maken?

[Alterego1]

Ave DkA,

Je zit op het goede spoor,nu nog de andere naam

Alterego

[DkA]

Ave DkA,

Je zit op het goede spoor,nu nog de andere naam

Alterego

Wel, de heer Alphonsus Josephus de Ridder
woonde op vele plaatsen,
ondermeer in de Snellinckstraat 7a, 22 en 49a.

Ik hoorde ooit bij Pat Donnez op Radio 1
het verhaal van beide heren en hun haat-liefdeverhouding.

Een 'makkie' dus.
Zeker als je zijn Brieven in je bezit hebt.

groetjes




PS.
Maar merk ik nu, jij spreekt over nr 21.
Dus toch nog iemand anders?

[Alterego1]

Ave DkA,

De namen van de twee literaire 'meesters' heb je
wel degelijk gevonden.
Ik had uiteraard van jou niet anders verwacht.

Beide heren woonden ooit een tijd samen in
de Lemméstraat te Antwerpen.

Alfons De Ridder,of Willem Elsschot,woonde in
het nr 21(alwaar hij ook overleden is op 31 Mei 1960,
zijn vrouw Fine is hem één dag later gevolgd)

En Gerard Walschap woonde schuin er tegenover
in het nr 12.

Lieven Walschap en Anna De Ridder waren op elkaar
verliefd geworden,hoewel er een aanzienlijk verschil
van leeftijd tussen hen beiden was.

Allicht heeft ook dat een rol gespeeld in het oordeel
van de twee literatoren.

Alterego



Willem Elsschot



Zo heb ik Gerard Walschap leren kennen,
toen hij rijksinspecteur was van de
Openbare Bibliotheken in Belgie.

[DkA]

Dag Alter,

Zou toeval wetmatig zijn?

Toen ik daarstraks 'de zonde der gulzigheid' beging
en 'De Slegte' binnenstapte, kon ik niet vermoeden
hoeveel kilo papier ik er zou buiten sleuren.

Bij de 'Poëzie' (waarom eigenlijk?) zag ik een wondermooie uitgave liggen.
Als ik 'Nijgh & Van Ditmar' zeg dan zal je mij meteen begrijpen en beamen.
Harde cover, zacht linnen, romig papier, voornaam lettertype.
Een klassebak en daar hoort ook een leeslint bij.

De 'Brieven' van Walschap.

Twee kalibers, één deel van negenhonderd pagina's en het andere meer dan duizend.
Nu nog de tijd vinden.

Wat in het leven niet kon, blijkbaar, zal ik nu herstellen.
Ik leg ze bij de 'Brieven' van Elsschot.

En, een erg belangrijk detail: dàt alles voor de prijs van 7,50 €.
Nog in de folie intact verpakt.
Zoek maar eens op wat ze enkele jaren geleden kosten.

Toeval. Toch.






PS.
Toen ik op een bank zat, kon ik niet nalaten
even voor m'n neus de bladen te laten wapperen.
Een goed boek herken je aan de geur.

[DkA]

Je eigen tekst naar waarde schatten,
vind ik ondoenbaar.
Het is pas als die vreemd geworden is
dat ik niet als schrijver maar als lezer kan evalueren.

Zo kreeg ik vandaag van een lezeres een onverwacht cadeau.
Op Verhalensite haalde ze een tekst van 21 september 2007
naar boven. Ik wist niet meer dat ik dit ooit had geschreven.


***











Blauw

Er zijn dichters die schrijven
voor een prijs. Een oeuvre. Of om tot een school te behoren.
Erger nog om eeuwen te trotseren.

Dàt zijn de échte dus. Die door 'professoren' worden gedissecteerd.
Het laatste restje twijfel uit de ziel gehaald.
Poëzie gereduceerd tot wetenschap. Vlinders tegen een muur geprikt.

Ieder punt en komma wordt gewikt en ook gewogen.
Alsof zelfs de interpunctie een wetenschappelijke waarde heeft.
Een nog te ontginnen diepe betekenis. Goud onder 't stof van woorden.

Zo ben ik duidelijk niet.
Ik ben een spelevogel. Een kleuter die wat woorden vindt.
Die wat peutert aan het alfabet. De bouwdoos van de taal.
En dan verwonderd is over wat hij maakt. Wat er staat.

En dan komt er iemand langs. Het kan een lezer zijn.
En die verklaart voor waar: "Ik hoor de zee".
En dan luister ik voorbeeldig mee. Verwonderd over zoveel zekerheid.

Of al dat blauw van jou. Dat is, ik weet het zeker,
een metafoor. Voor de open hemel. En ik die dacht dat het liefde was.
In een late roos of een vroege vrouw.

Ik ben dan altijd heel verwonderd.
Over zoveel erudiete fantasie.
En wou dat ik ze neergeschreven had.

[brun]

[Robol]

Zo ben ik duidelijk niet.
Ik ben een spelevogel. Een kleuter die wat woorden vindt.
Die wat peutert aan het alfabet. De bouwdoos van de taal.
En dan verwonderd is over wat hij maakt. Wat er staat.

Zoals een kind dat van de Sint een meccanodoos krijgt.
De meesten bouwen de voorbeelden na, die in het bijgevoegde boekje staan. Een enkeling maakt zijn eigen gedrocht, misschien niet zo perfect, maar ...

Ik was niet zo mechanisch ingesteld
mijn creaties vloekten met de architectuur.

nog steeds eigenlijk.

We kregen ook kleurboeken van de Sint
een inkleurbladzijde en een voorbeeldbladzijde

daar hield ik niet van
ik kleurde de zon blauw
en de hemel geel

een beetje kleurenblind misschien

mvg


Robbe

[Alterego1]

Een dichter is een boer

Waar de dichter schrijft,
ploegt de boer
vol betrachting
naar zinvolle veredeling
zaaiende hopen hoop,
naarstig elk op toer
gedreven zoekend
enigerlei ontwikkeling.
De dichter die op
't witte blad zwoegt,
is zoals een boer
die 't veld beploegd.

Alterego