Gewoon, gedichten - 3

[sunset]

zo tussen het zich
over wereld verwonderen
op balkons kleuren
uit het licht zuigen
van wat nog komt
en waarom het zo is
dat tussen hersens en tong
je bloed kookt
je hartkloppen herinnert
herinneren moet
aan zoete honing
die in je mond kleeft.
**********
sunset 24-07-2010
**********

[sunset]

meer is er niet

waar boven op een berg
van argwaan losgetrapte zin
van het naar beneden gerolde
woord in bloedrode koraalharten
mij neemt mijn tuinen en rooft
gemorste namen uit mijn mond
- tijd blijft hangen aan zichtbare
aren van korenvelden -
spraak zich verstopt
achter verstand er anders
niets lieftalligs meer nodig is
steel jij mij verloren liefde
en laat ons bloeien in grotten.
**********
sunset 25-07-2010
**********

[sunset]

col de Madeleine (1993m)

hier nooit een schouwtoneel
noch filmset, niets aangekondigd
van dat waarover gesproken wordt:
rollende stenen van kale hellingen
over hen hemel met telkens wisselende
kleuren van het wetend ongewisse

waarover zij angstig fluisteren
zijn de wisselende jaargetijden
met kippenvel in juliregen
en winterse zomerdagen.
**********
sunset 26-07-2010
**********

[sunset]

28 miljoen (te veel)

daar zitten we en zoeken, zuigen
monsters uit de wanden de spijs-
kaart schuin voor dromen gesteld
toon jij mij jouw verzameling:
min of meer je hart als plaats
tussen regen en dood waar engelen
klinken als straaljagers

en de te vele foto’s waarvan de haren
afgesneden als valschermen door wervels
dwalen al je medicijnen en de droge huid
op je vleugels de tapes waarop je stem
uien pelt als codes voor een koude winter
die niet minder geeft dat wat verwacht.
**********
sunset 27-07-2010
**********


Voor wie de titel niet mocht begrijpen: Het is een verwijzing naar de 28 miljoen momenteel gekende kankerpatienten.

[sunset]

Sebrenica (Dutchbat)

'k ontwaak in hun oorlog

jij zit aan 't venster
en ik vraag je hoe het gaat
'er zijn altijd verliezers' zeg jij
- ik hoop de juiste

buiten is 't zomer
wegen leiden tot over de rand
de stilte woont bij hen in
en wij kijken door 't raam

jij zit op een stoel
en ik vraag hoe het gaat
jij zegt dat de dood staat
in al hun gelaatstrekken

wat zij nodig hebben zijn ogen
verhalen die wij (willen)vergeten
aan bomen te hangen

en niet doen
alsof er niets is gebeurd.
**********
sunset 28-07-2010
**********

[sunset]

het laatste manen

over oceanen weent
de dodenmars van een dichter
wind draagt hem, vurige wind
behoedend, warm

rusteloos, al in de vrucht
verloren, wijdogige
blik van zerkzanger
die dingen benoemt

nader en leg je hand
op de plaats van zijn hart
voel het kloppen
lavasteen uit kern van aarde

hoe koud het is onder ‘t ijs
en eeuwig ’t laatste manen: die ene
levende anjer; rood bloeit zij
in de hand.
**********
sunset 29-07-2010
**********

[sunset]

zomerhitte

krekels met hun monotoon geluid
hebben mij de ochtend wond gewreven
hoe licht is ‘t dan door zonnevloed te waden
langs ‘t eindeloze strand en zomerleven
waar ‘t groen en stof door golven snel verdreven

tekenen mijn voeten sporen in een bast
weldra zal hitte middagstilte stoven
een ode zoemt in kabels van een mast
flanerende toeristen op de promenades boven
vanaf de zee een bries die koelte wil beloven.
**********
sunset, juli 2010 Valverde (I)
**********

[sunset]

ver-ouderen

wanneer een avond valt
en slangen door het koren-
veld zich slingeren
als door ‘t beendermerg
stil en diep, lokken wij ze
met appels, melk

een vrouwengestalte
donker gekleed, een riem
uit hangende huid
verdroogde harten
als snoepgoed
deelt zaden uit

van links luiden
klokken de tijd:
fluïde tongen wij
tussen de kiezen
maaien de weiden
naakt en kaal
klauwen de talg
en trekken de hoed

appels verweren
slangen sterven
melk wordt zuur
en ik, oud.
**********
sunset 31-07-2010
**********

[sunset]

zo wil ik leven

laat me dromen van wat is
wanneer papavers hemel kussen
sneeuw in grote vlokken valt
zacht mijn ogen koelt
elke grashalm in een ochtend
’t frisse van dauwdruppels voelt

laat ‘t verlangen naar vlinderdansen
lindebloesems die langs wegen staan
in de dag die zomer weeft
tot ooit tover breekt
van wat in dit leven
mij van liefde spreekt.
**********
sunset 01-08-2010
**********

[sunset]

Bafana Bafana

zonder zon zijn zon zonder
de verloren rozen en huizen
branden af; de supermarkt
de vlammen het ijs en muren
wie ben jij; wat kijk je

uit het niets dat woord
en zij zeggen ontwikkeling
wijl handen zacht
littekens kleuren
het laatste kruis
geslagen de laatste wens
vergaan de nu weer monotone dagen

na 't fluitsignaal wend ik me af
voel het sterven van voeten
zie het laatste mondingsvuur
uit ogen terwijl zij reeds verleden zijn

springen wonden open springen
verder en verder komen vliegen
leggen nesten in bloederig vlees
en zij zitten daar, wachtend.
**********
sunset 02-08-2010
**********

[sunset]

wat als

nu, op ’t einde van de wapenstilstand
is alles volbracht: ouderdom roept dood
en jeugd is enkel nog verre herinnering

wat zou ik meer geweest zijn dan gewoon mens
had pijn mij niet steeds verstopt en verslonden?

van mezelf neem ik zonder spijt afscheid.
**********
sunset 03-08-2010
**********

[sunset]

nooit te laat

een vrolijk spel
het lachen van jouw zon
verbrandt de angsten
waar maan de wonde koelt
ga je getijden

de ebbe ver ontvlucht
jagen golven sporen
en zand bedekt
wat dag ook zoekt
blijft zelfs in nacht nog vreemd

vang mij, mijn lief
waar wij in touwen hangen
blijft ons een tijd
niet in een net te vangen
vloedt liefde steeds haar weg.
**********
sunset 04-08-2010
**********

[sunset]

warme dagen

‘s morgens toonladder
opklimmen tot de top
daar tijdens siësta’s
in helderlichtgroen
met krekels zingen

later aanvullend rood
op huid, brandlandschappen
van spiegelende zon

wat helpt is spelen met
olijven en jonge sardientjes
en ’s middags stap na stap
slenteren over promenades
onder schaduw van pijnbomen.
**********
sunset, juli 2010 Valverde (I)
**********

[sunset]

nachtelijke passie, lust

ik zie je voor me; in stervend licht
aan het begin van nacht
eerste ranken van maan
als zoenen uit de hemel liefkozen
jaloers op aarde die zwaar ademt
onder het zweverige van jouw lijf
ontwaakt de droom die ‘k deel met jou
in laatste zucht van schemering

wervelend in verzegelde tijd
waaraan mijn wereld zich voedt
ontmoet jij mij om middernacht
aan de onderkant van buik het nat
iets als een wonderbaarlijke stroom
geheimzinnige schaduw die zelfs in rust
ochtendschemer kreunend verscheurt.
**********
sunset 06-08-2010
**********

[sunset]

sonja bakkeren en zo

ik wist onmiddellijk
wanneer zij bedroog
wierp haar schoenen
uit het venster
‘kom er op’ brulde ik
zette haar op de weegschaal
‘zij geeft geen enkele gram meer aan’
bevredigde ik en wierp haar buiten

tot het op de achterdeur klopte
om binnengelaten te worden:
twee sokken die ik gebruikte om te joggen
‘nu wacht liefdevol hartendame’
deelde ik mijn naakt vlees uitgestrekt op
‘t natgezweette laken mee
- wat haar verwarde

‘tijd voor strings, panty’s en party
in Bh’s vol aardbeiluchten!’
riep ik verwachtingsvol
en wij lachten beiden
als twee lichtgewichten
wogen niets meer
in ‘t luchtledige.
**********
sunset 07-08-2010
**********