Gewoon, gedichten - 3

[sunset]

drie kleine vlinders

op ’t laken voor mij
het lichaam; warrig, slapend
prent ik me haar in:
zweetvochtig haar, ‘t sleutelbeen
dat zich scherp aftekent
’t bovenlijf, ribben, haar navel
en de fijn gestoken tattoo
op haar enkel:
drie kleine vlinders

warmte sluipt door mijn lendenen.
**********
sunset 21-10-2010
**********

[sunset]

.
.
.
demiurg

in scheppingsnachten
vormen samengeperst
in elkaar uitgegoten
als demiurg, nieuwe
werelden scheppen

’s ochtends:
afdrukken in lakens
bevroren op gemummificeerd
slakkenspoor; ‘t condoom
gestorven in de schoot
als afval, restanten
getuigen van de mens.
**********
sunset 22-10-2010
**********

Toelichting:
Het filosofische gebruik en de eigennaam is afgeleid van Plato's Timaeus, geschreven rond 360 BCE, waarin de demiurg is de organisator van het heelal, in plaats van de maker van een fysieke ondergrond.
.

[gustilpe]

Sunset,

ik las jouw laatste gedicht en zag het woord 'demiurg', nog nooit gehoord, wou jou vragen wat het betekent tot ik verder las en het antwoord kende!

Hier weer genoten!

Een fijn weekend met of zonder regen,
we houden het toch niet tegen!

gustilpe

[sunset]

.
.
.gustilpe,

Soms hou ik wel van gespeel met vreemde bijzondere woorden *glimlacht*.
Dank je voor het lezen en reageren en geniet van een fijne avond.
Vriendschappelijke groet, sunset
.
.
.

[sunset]

.
.
.
terwijl hij zich tot Turandot schoor
toverde hem ‘t koude staal
bloedrode schuim

vader vreesde haar puberteit
- al was zij nog niet zo ver -
sloeg haar naar vroege kindheid terug

hij at godenspijzen tijdens Sarastro’s lied
toen zij hem met uitgesneden decolleté
een lekker hapje aanlachte.
**********
sunset 23-10-2010
**********

[sunset]

als zee zo diep

zee zou ik willen zijn, zo diep
en ondoorgrondelijk al is ‘t mij onbegrijpelijk
waarom mij dat niet lukt: te bang?
of sliep ‘k misschien te veel met vrouwen
lachte, weende te lang

al dacht ik dat dit vreugde bracht
werd ik toch veel te veel ontgoocheld
lag dikwijls op de grond als doodziek dier
vertwijfeld droef duurde het dagen
voor ik mezelf weer was

niemand weet hoe ‘t verdergaat
maar feit is dat ik ween
alsof een smart mij riep;
als zee wil ‘k zijn, zo diep.
**********
sunset 24-10-2010
**********

[sunset]

kitsch, kunst en klassiek

een AndyWarholboom begint te druipen
als regengroen in bronsschijn van de dagen
op hun retour zie ik ze vallen, zie ze

laat jij me 't lover uit je oog verzamelen
in herfst, elk blad nu anderskleurig
drogen zij uiteindelijk samen bros

hoor ik nog steeds Chopin zijn elegie
die smartvervuld de zomer breekt
en Wagner zelf die zelfmoord pleegt.
**********
sunset 25-10-2010
**********

[sunset]

in de traditie van een 01 november

kom naar het doodgezwegen park en kijk:
in schemer verre lachende gestalten
en zuivere wolken onverhoopt in blauw
verhelderen vijver en de donkere paden

met ‘t diepe geel, het weke grauw
van berken en van beuk.
nog zijn niet alle rozen welk
die je kan plukken, vlechten tot een krans

van asters en vergeet chrysanten niet
in purper dat op marmer al blijft kleven
is alles wat er over is van leven;
geef mee aan wind het jaarlijkse verdriet.
**********
sunset 26-10-2010
**********

[Alterego1]

Sunset,

We bieden je dit kleurrijk herfsttafereeltje aan om
de donkerte van de najaarsdagen wat te verhelderen.

Met vriendelijke bamisgroetjes van ons beiden,

Bosrankje en Alterego

[sunset]

.
.
.Alterego,

Zo mooi dit; dank jullie wel en ik wens jullie een heel fijne rustige herfstdag verder.
Liefs en knuf, groetjes
sunset
.
.
.

[sunset]

laatste oktoberdagen

in ‘t laatste maanlicht
van een oktoberdag
jaagt stilte over
rijmbeschreven velden;
vanuit een verte
vult klokkengeluid
de schemer

druppels vallen
in eerdere plassen
zie je spiegelend
hemel, wolken
door de bomen
op deze grijze
ochtend.
***********
sunset 27-10-2010
***********

[sunset]

alleen dat

uiteindelijk bleef
alleen een haar
op ’t laken
uren lang
één hoogblond haar;
en helder licht
viel door de ramen
niet koel niet warm
maar simpel daar.
**********
sunset 28-10-2010
**********




geïnspireerd door ‘One Night Stand’ van een bevriend dichter Laurens Windig, geplaatst op 21-10-2010 op een andere site

[sunset]

bijna november

een koude zwelt in ’t staalblauw
van de hemel grauwt het duister
wiegt nacht door brede hallen
verblindt en trekt het neer

schepen willen niet langer wachten
als golven in hun streven
breken zij hout in ’t nat verzinkend
zijn zij slechts als het diepe zwart

zwendelend werft wereld griffelt winden
bruist door de wouden trommelt stormen
kabbelt het bloed door stille venen
- de dood is regen denkt de zomer

jij bent het kind bent stervend ouder
zacht ligt mijn dag nog in de jouwe
waait in de bossen leven ondergang
na ons rest enkel nog het zwijgen.
**********
sunset 29-10-2010
**********

[Morgenstern]

Sunset
ik breng je een lieve Herfstgroet
Morgenstern en Herman

[sunset]

.
.
.
Morgenstern,
Dank je, jullie voor deze lief-mooie herfstgroet en nog een heel prettige dag.
Liefs en knuf, groetjes
sunset
.
.
.