Bosrankje's Laar 5
-
zee - Lid geworden op: 30 okt 2006, 12:35
Echte vrienden
Doen elkaar geen pijn
Ze hebben lol en plezier
En hebben het fijn.
Weten precies wat een ander raakt
En bij de ander bitter smaakt
Proberen dat dan ook te vermijden
En elkaar alleen te verblijden.
Tuurlijk vallen er wel eens woorden
Om elkaar daarna weer te bekoren
Zeg geen dingen die de ander niet wil
Het maakt een vriendschap kil.
Doe elkaar geen pijn
Maar heb het leuk en fijn
Een vriendschap moet groeien
En kan prachtig bloeien.
Hier moet men wel aan werken
Zoals een ieder wel zal merken
Zeg dus geen dingen die niet noodzakelijk zijn
Dit geeft alleen verdriet en pijn.
Hoe je het ook bedoel
Ook een echte vriend heeft gevoel
Hier op trappen is echt niet fijn
En geeft ook bij een echte vriend veel pijn.
Laat ook een echte vriend in zijn waarde............
grtjes
zee
Doen elkaar geen pijn
Ze hebben lol en plezier
En hebben het fijn.
Weten precies wat een ander raakt
En bij de ander bitter smaakt
Proberen dat dan ook te vermijden
En elkaar alleen te verblijden.
Tuurlijk vallen er wel eens woorden
Om elkaar daarna weer te bekoren
Zeg geen dingen die de ander niet wil
Het maakt een vriendschap kil.
Doe elkaar geen pijn
Maar heb het leuk en fijn
Een vriendschap moet groeien
En kan prachtig bloeien.
Hier moet men wel aan werken
Zoals een ieder wel zal merken
Zeg dus geen dingen die niet noodzakelijk zijn
Dit geeft alleen verdriet en pijn.
Hoe je het ook bedoel
Ook een echte vriend heeft gevoel
Hier op trappen is echt niet fijn
En geeft ook bij een echte vriend veel pijn.
Laat ook een echte vriend in zijn waarde............
grtjes
zee
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Hallo bosrankje,
Ik zie en lees hier zovele mooie prenten, teksten en gedichten ,
Van Alterego, met 'Herfst kamt ... '
jouw stilte... die zo innig en geest rijk is
Het vagevuur, met zijn diepe droefheid
Flanders fields, en wapenstilstand...
nooit meer oorlog en toch
nog immer oorlog ... Is dat beschaving ? Waarom zovele doden?
Om te besluiten met de oorlog van Toon Hermans
en het prachtige gedicht van Zee ...
Of ben ik nog iets vergeten ?
Met hoop op een betere wereld,
Novembergroetjes,
elisa
Ik zie en lees hier zovele mooie prenten, teksten en gedichten ,
Van Alterego, met 'Herfst kamt ... '
jouw stilte... die zo innig en geest rijk is
Het vagevuur, met zijn diepe droefheid
Flanders fields, en wapenstilstand...
nooit meer oorlog en toch
nog immer oorlog ... Is dat beschaving ? Waarom zovele doden?
Om te besluiten met de oorlog van Toon Hermans
en het prachtige gedicht van Zee ...
Of ben ik nog iets vergeten ?
Met hoop op een betere wereld,
Novembergroetjes,
elisa
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Norman,
Je kan je niet voorstellen hoe blij ik was toen ik ging kijken naar
je link over de "Franse Chanson" !
Mijn hele jeugd heb ik ineens teruggevonden... 'k ben blijven kijken
en luisteren zonder te kunnen stoppen !
Hartelijk dank hoor !
En je "Lotto and the dog"... zo diepzinnig, als men de tijd neemt om
dieper te kijken... ! Een hele belevenis !
Mijn engels is zoals je frans... niet perfect dus.... maar we hebben een
heel goede woordenboek hoor !
Tot schrijfs en lieve novembergroetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Zee en lieve Elisa,
Nogmaals bedankt voor jullie bezoek in ons laar en al het moois
dat jullie er plaatsten
Altijd welkom en... lieve novembergroetjes van
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
Lieve Rankje en Alter,
hartelijk dank voor jullie goede zorgen!
Stlte,Vagevuur,Is vrede misschien Utopie,
allemaal levensvragen..
Yoran geen last van waterellende,
wat heerlijk nog een kind te zijn.
Hoop dat die moeilijke dagen vlug voorbij zijn,
maar voor de getroffenen wachten nog veel problemen
wens jullie een fijne zondag
liefs
Nele
-
Norman12 - Lid geworden op: 22 sep 2008, 22:00
.
Beste Rankje an Alter
Fantastische poëziesite : Poemhunter.com
Phenomenal woman
Pretty women wonder where my secret lies.
I'm not cute or built to suit a fashion model's size
But when I start to tell them,
They think I'm telling lies.
I say,
It's in the reach of my arms
The span of my hips,
The stride of my step,
The curl of my lips.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
I walk into a room
Just as cool as you please,
And to a man,
The fellows stand or
Fall down on their knees.
Then they swarm around me,
A hive of honey bees.
I say,
It's the fire in my eyes,
And the flash of my teeth,
The swing in my waist,
And the joy in my feet.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
Men themselves have wondered
What they see in me.
They try so much
But they can't touch
My inner mystery.
When I try to show them
They say they still can't see.
I say,
It's in the arch of my back,
The sun of my smile,
The ride of my breasts,
The grace of my style.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
Now you understand
Just why my head's not bowed.
I don't shout or jump about
Or have to talk real loud.
When you see me passing
It ought to make you proud.
I say,
It's in the click of my heels,
The bend of my hair,
the palm of my hand,
The need of my care,
'Cause I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
Maya Angelou
.
Beste Rankje an Alter
Fantastische poëziesite : Poemhunter.com
Phenomenal woman
Pretty women wonder where my secret lies.
I'm not cute or built to suit a fashion model's size
But when I start to tell them,
They think I'm telling lies.
I say,
It's in the reach of my arms
The span of my hips,
The stride of my step,
The curl of my lips.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
I walk into a room
Just as cool as you please,
And to a man,
The fellows stand or
Fall down on their knees.
Then they swarm around me,
A hive of honey bees.
I say,
It's the fire in my eyes,
And the flash of my teeth,
The swing in my waist,
And the joy in my feet.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
Men themselves have wondered
What they see in me.
They try so much
But they can't touch
My inner mystery.
When I try to show them
They say they still can't see.
I say,
It's in the arch of my back,
The sun of my smile,
The ride of my breasts,
The grace of my style.
I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
Now you understand
Just why my head's not bowed.
I don't shout or jump about
Or have to talk real loud.
When you see me passing
It ought to make you proud.
I say,
It's in the click of my heels,
The bend of my hair,
the palm of my hand,
The need of my care,
'Cause I'm a woman
Phenomenally.
Phenomenal woman,
That's me.
Maya Angelou
.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Nele, wat een prachtige foto van je lieve Yoran met de Sint !
Beste Norman, bedankt voor alles wat je plaatst in ons Laar !
Tot schrijfs hier of in jullie stekje
Lieve warme novembergroetjes van ons beiden
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Robbe,
Heel blij je terug te zien in ons Laar en ook bij
Poëzie en Proza !
Op bovenstaande foto, zien we jouw Zwarte
Beek in mei 2010, toen we bij jullie waren...
en nu tot de rand gevuld !
Hebben jullie last gehad van de zondvloed ?
Bij ons hier, alles ok !
Maar we denken veel aan de slachtoffers en
leven met hen mee...
Lieve novembergroetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Melancholie...
Een beetje melancholisch staar ik stil dromerig naar de hemel...
Een forse wind drijft moeiteloos grote donkere wolken naar een
verre mij onbekende bestemming.
Zij lijken wel oververzadigd van verdriet en laten hun tranen
door middel van dikke volle regendruppels in weemoed op
aarde neerplensen.
Ik word plots in het verleden getransponeerd bij een aquarel
cursus over hemelen,ergens diep in de Ardennen...
Het was in volle zomer....geen wolk te bespeuren in een
prachtig azuurblauw met cobalt schakeringen.
Wij zaten op een heuvel, onder eeuwenoude majestueuze
eiken die ons met hun overkoepelend rijkelijk gebladerte be-
schermden voor de hete zon.
En, in de diepte van de vallei,lag de Ourthe kronkelend
te glinsteren in het felle zonlicht...
De woorden van de leraar konden niet tot mij doordringen.
Ik zag zijn lippen bewegen... het zweet liep langs zijn neus-
vleugels en twee hinderlijke vliegen dansten rond zijn
vochtige holle wangen...
Het dof gezoem van de insecten mengde zich met zijn
stem en de zang van verschillende vogels...
Alles leek mij zo ver... bijna irreëel.
Als verdoofd, bleef ik nog een hele tijd zitten terwijl rond
mij, de andere leerlingen een geschikter plekje zochten om
hun schildersezels te plaatsen...
Met moeite ben ik dan eindelijk toch opgestaan en heb alles
klaargemaakt om mijn hemel te schilderen.
Niets is zo boeiend, mysterieus, magisch en onverwacht
als aquarel...met olieverf zijn verbeteringen mogelijk,
ik had het al dikwijls gedaan, maar nu aarzelde ik om te
beginnen, bang het te verknoeien...
Met een diepe zucht, liet ik mijn hand begaan alsof ze
een eigen leven leidde, en wat ik zag verbaasde mij, want op
mijn maagdelijk witte blad, verscheen langzaam een donkere
winterse hemel... loodgrijze lucht...de weerschijn van mijn
verdriet.
En, tussen al die vrolijke, zonnige, levendige zomerse
schilderijen was mijn blad één storende donkere vlek !
Ik hoorde hier en daar al opmerkingen en vreesde de
commentaar van de leraar.
Maar tot mijn grote verbazing, bleef hij heel lang zwijgend
kijken naar mijn hemel. Toen mijn angstige blik zijn ogen
kruiste,zag ik zijn emotie...
Hij had begrepen dat mijn rouwende hart om het verlies
van mijn vader, niets anders kon weergeven dan
een huilend, gekweld firmament...
Dat rouwende gevoel heb ik daarstraks weer ervaren toen
ik door het raam, aangedampt door mijn tranen van
herinnering, even naar buiten, naar die donkere gure
hemel keek...
Bosrankje
Lang geleden geschreven... maar nog zo hedendaags !
Een beetje melancholisch staar ik stil dromerig naar de hemel...
Een forse wind drijft moeiteloos grote donkere wolken naar een
verre mij onbekende bestemming.
Zij lijken wel oververzadigd van verdriet en laten hun tranen
door middel van dikke volle regendruppels in weemoed op
aarde neerplensen.
Ik word plots in het verleden getransponeerd bij een aquarel
cursus over hemelen,ergens diep in de Ardennen...
Het was in volle zomer....geen wolk te bespeuren in een
prachtig azuurblauw met cobalt schakeringen.
Wij zaten op een heuvel, onder eeuwenoude majestueuze
eiken die ons met hun overkoepelend rijkelijk gebladerte be-
schermden voor de hete zon.
En, in de diepte van de vallei,lag de Ourthe kronkelend
te glinsteren in het felle zonlicht...
De woorden van de leraar konden niet tot mij doordringen.
Ik zag zijn lippen bewegen... het zweet liep langs zijn neus-
vleugels en twee hinderlijke vliegen dansten rond zijn
vochtige holle wangen...
Het dof gezoem van de insecten mengde zich met zijn
stem en de zang van verschillende vogels...
Alles leek mij zo ver... bijna irreëel.
Als verdoofd, bleef ik nog een hele tijd zitten terwijl rond
mij, de andere leerlingen een geschikter plekje zochten om
hun schildersezels te plaatsen...
Met moeite ben ik dan eindelijk toch opgestaan en heb alles
klaargemaakt om mijn hemel te schilderen.
Niets is zo boeiend, mysterieus, magisch en onverwacht
als aquarel...met olieverf zijn verbeteringen mogelijk,
ik had het al dikwijls gedaan, maar nu aarzelde ik om te
beginnen, bang het te verknoeien...
Met een diepe zucht, liet ik mijn hand begaan alsof ze
een eigen leven leidde, en wat ik zag verbaasde mij, want op
mijn maagdelijk witte blad, verscheen langzaam een donkere
winterse hemel... loodgrijze lucht...de weerschijn van mijn
verdriet.
En, tussen al die vrolijke, zonnige, levendige zomerse
schilderijen was mijn blad één storende donkere vlek !
Ik hoorde hier en daar al opmerkingen en vreesde de
commentaar van de leraar.
Maar tot mijn grote verbazing, bleef hij heel lang zwijgend
kijken naar mijn hemel. Toen mijn angstige blik zijn ogen
kruiste,zag ik zijn emotie...
Hij had begrepen dat mijn rouwende hart om het verlies
van mijn vader, niets anders kon weergeven dan
een huilend, gekweld firmament...
Dat rouwende gevoel heb ik daarstraks weer ervaren toen
ik door het raam, aangedampt door mijn tranen van
herinnering, even naar buiten, naar die donkere gure
hemel keek...
Bosrankje
Lang geleden geschreven... maar nog zo hedendaags !
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Liefste Ria,
Woorden zouden nooit kunnen zeggen wat ik voel
bij het ontdekken van je prachtige ppt !
Ontroering, bewondering, eenvoudig geluk ...
Bedankt voor je bijzonder mooie tekst en de adem-
benemende foto's !
Tot schrijfs of ziens
Alter en Rankje
Woorden zouden nooit kunnen zeggen wat ik voel
bij het ontdekken van je prachtige ppt !
Ontroering, bewondering, eenvoudig geluk ...
Bedankt voor je bijzonder mooie tekst en de adem-
benemende foto's !
Tot schrijfs of ziens
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....