Spinsels van Alterego
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Bosrankje en Alter,
Ook dit stukje geschiedenis heb ik graag gelezen
Na de verwoesting van de kerk was de maat vol, en zijn we
weer gevlucht, deze keer naar het Waasland bij familie ,
gelukkig meer een vakantie dan een vlucht !
Dat zal dan in januari 1945 geweest zijn
Nogmaals dank , nu voor deze opheldering,
Vriendelijke groetjes,
elisa
Ook dit stukje geschiedenis heb ik graag gelezen
Na de verwoesting van de kerk was de maat vol, en zijn we
weer gevlucht, deze keer naar het Waasland bij familie ,
gelukkig meer een vakantie dan een vlucht !
Dat zal dan in januari 1945 geweest zijn
Nogmaals dank , nu voor deze opheldering,
Vriendelijke groetjes,
elisa
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Alter, ik dacht altijd dat de Van Roystraat, het Sint Bartholomeus ziekenhuis en
de parochiekerk samen getroffen werden. Vergis ik mij dan?
In ieder geval is mijn vader met zijn gezin, grootouders en nog wat
andere familieleden rond 9 of 10 november naar West Vlaanderen
gevlucht. We konden meerijden met een kamion van de Welvaart,
in de laadbak. We hebben dan enkele dagen gelogeerd bij een weduwe met
dochter in Ieper, die een winkel van de Welvaart uitbaatten.
Sinte Maarten, op 11 november hebben we daar gevierd.
We kregen speculoos. Dat herinner ik mij nog heel goed.
Kort daarna zijn we naar Sint Sixtus in Westvleteren afgereisd, waar ik
enkele dagen later 5 jaar ben geworden.
De jonge abt (37 jaar) en zijn medebroeders hebben ons daar liefdevol ontvangen
en onderdak gegeven. Later kwam er nog een dame met haar kinderen uit de Seefhoek in Antwerpen.
Die vlucht van mijn vader was vooral het gevolg van het feit dat een goede vriend
van hem zijn vrouw en verschillende kinderen verloor, bij het bombardement op de Van Roystraat.
Het 3e. meisje uit ons gezin is in februari 45 geboren, in Poperinge. De abt heeft ze gedoopt.
groetjes,
ria
de parochiekerk samen getroffen werden. Vergis ik mij dan?
In ieder geval is mijn vader met zijn gezin, grootouders en nog wat
andere familieleden rond 9 of 10 november naar West Vlaanderen
gevlucht. We konden meerijden met een kamion van de Welvaart,
in de laadbak. We hebben dan enkele dagen gelogeerd bij een weduwe met
dochter in Ieper, die een winkel van de Welvaart uitbaatten.
Sinte Maarten, op 11 november hebben we daar gevierd.
We kregen speculoos. Dat herinner ik mij nog heel goed.
Kort daarna zijn we naar Sint Sixtus in Westvleteren afgereisd, waar ik
enkele dagen later 5 jaar ben geworden.
De jonge abt (37 jaar) en zijn medebroeders hebben ons daar liefdevol ontvangen
en onderdak gegeven. Later kwam er nog een dame met haar kinderen uit de Seefhoek in Antwerpen.
Die vlucht van mijn vader was vooral het gevolg van het feit dat een goede vriend
van hem zijn vrouw en verschillende kinderen verloor, bij het bombardement op de Van Roystraat.
Het 3e. meisje uit ons gezin is in februari 45 geboren, in Poperinge. De abt heeft ze gedoopt.
groetjes,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Lieve Ria,
Eerst en vooral bedankt voor je bezoekje aan mijn topic,
het verwarmt mijn hart in deze koude dagen.
Wat de oorlogsvernielingen in Merksem waren,over de
plaatsen waarnaar je verwijst,het volgende:
De 'Oude kerk' of St.Bartholomeeuskerk werd getroffen
op 30 December 1944,zoals ik eerder aangaf.
Het Gemeentehuis van Merksem op de Bredabaan werd
vernield op 29 September 1944.
Dit is wat er overbleef van het oude gemeentehuis na de brand van 29 september 1944.
Hiermee ging helaas ook bijna het gehele gemeentelijke archief verloren en daarmee dus een zeer groot gedeelte van de geschiedenis van Merksem.
De Duitsers gebruikten de toren van de 'Oude kerk' als uitkijktoren, en eens de Engelsen dat door hadden zijn ze er op beginnen schieten.
Enkele granaten troffen ook het gemeentehuis en dat stond direct in lichterlaaie.
Het gemeentehuis brandt tot op de grond af.
De wind kwam gelukkig voor de omwonenden uit het westen, maar toch sloegen de vlammen over naar het aanpalende politiebureau.
Ook dat brandde helemaal af.
Ook het St.Bartholomeeusziekenhuis werd getroffen door Engelse
granaten tijdens de beschietingen,en dat was op 7 September 1944.
En de bom die bijna de hele Van Roiestraat vernielde sloeg veel later in.
Daarover plaats ik hier een ooggetuigeverslag van de thans 83 jarige Amadee die toentertijd in de Van Stralenlei woonde.
1944, einde oktober, of was het al november??
Maar het was een Zaterdag, in de namiddag, een rustige en een zeer zonnige najaarsdag.
En toen viel de bom.
Het was een geweldige knal, een droge knal, zoals een bliksem die vlakbij valt zonder nagerommel. De bom moest vlakbij gevallen zijn. Zo vlakbij was het ook weer niet want alle ruiten bij ons in huis bleven intakt.
Impulsief sprong ik naar buiten, ik riep nog iets tegen mijn moeder. Ik wist onmiddelijk welke richting ik uit moest:
de Bredabaan over en de Van Royestraat in, dat was amper 100 m.
Het was vreemd, onwezenlijk, 65 jaar later zie ik het nog als een kort stukje film. Het was of de tijd stond stil. Er was weinig beweging op straat, het was of ik alleen was; of was het een droom. De straat zelf bleek verlaten, beklemmend stil, niemand te zien, Het was (en is nog) een nogal smalle straat (ong.8 m breed) met langs weerszijden gesloten rijen burgershuizen, 2 verdiepingen. Waar waren de bewoners? Dierven die niet buitenkomen. Aan de eerste huizen was niets speciaals te zien, geen gebroken ruiten, niets. Een 40-50 meter ver in de straat hing een dik hoog grauw grijs gordijn, over de volle breedte van de straat, men kon geen halve meter achter het gordijn zien. Er heerste een onwezenlijke stilte, behalve wat zachte gedempte geluiden, gekraak en stemmen.
Toen ik er bijna was kwam een jongeman door dat gordijn gelopen, bebloed en vol stof. Hij liep mij huilend voorbij.
Op vrij korte tijd viel het stofgordijn op de grond. Wat ik dan zag was hallucinerend, ongeloofllijk. Ik stond er voor een hoop puin; waar vroeger een straat van huizen was, 150 m of meer lang, was nu een puinenvlakte, waar ik kon over kijken, en waaruit ik geroep en gekreun hoorde.
Ik was nog altijd alleen.
Ik hoorde een stem vlakbij om hulp roepen. Het kwam uit een hoofd dat ik tussen het puin zag steken. Ik begon onmiddelijk aan het opruimen; het bleek een meisje te zijn. Het duurde niet lang of er kwam iemand mij helpen, en stilaan stroomden hulpverleners toe.
Dat is wel niet het einde van mijn belevenis, maar van dan af herinner ik me de dingen maar heel vaag. Ik weet nog dat ik bij het meisje ben weggegaan, we waren eigenlijk met teveel denk ik.. Ik weet ook nog dat ik ergens langs de achterkant een ingevallen huis binnenging. Ik moest me bukken, ik had er stemmen gehoord. In de ingezakte woonkamer en keuken stonden en zaten 4 personen, apatisch en verward, ik denk dat ze niets mankeerden, maar wel moeiliijk hadden om tussen al het puin naar buiten te komen. Ik porde ze aan en hielp ze mee om naar buiten te gaan voordat het huis heelemaal zou inzakken. Daarbij had ik toch wel een akelige ervaring: ik moest tussen het puin mijn weg zoeken en trapte daarbij op het levenloze lichaam van een oude vrouw; ik had ze niet gezien.
Ik weet dat ik nog wat verward heb rondgedoold; het krioelde ondertussen van helpers. Daaronder ook Amerikaanse soldaten met materiaal. Ik zag mensen huilen, mensen die van huis waren toen de bom viel, en dan bij het thuiskomen hun huis in puin vonden en geliefden hadden verloren.
Het was donker toen ik naar huis ging. Ik was moe en had koppijn.
Toen wij 25 jaar later ons jubileum vierden, wij die in 1944 Sint-Eduardus hadden uitgedaan, bleek dat het meisje dat ik mee uit het puin had gehaald, dat ze getrouwd was met een van mijn beste kameraden. Misschien kent U hem, het is Luc Van Gastel. Ik vernam dat er nogal wat familieleden in die ramp waren omgekomen.
Dit was een verhaal zoals er duizenden kunnen worden verteld.
Ik heb nog wel wat verhaaltjes van uit de oorlog. Kleine verhaaltjes voor tussendoor, voor bij de koffie.
Maar waar blijven nu al die Merksemnaren, of Antwerpenaars. Ik heb ondertussen wel ondervonden dat ik één van die raren ben die in de herfst van het leven,nog met een computer speelt. Iedereen heeft zo zijn gebreken.
Amadee.
Ria,ik hoop u hiermede enige opheldering te hebben gegeven.
Ook Elisa zal dit wel interesseren.
Genegen groetjes van ons beiden,
Bosrankje en Alterego
Eerst en vooral bedankt voor je bezoekje aan mijn topic,
het verwarmt mijn hart in deze koude dagen.
Wat de oorlogsvernielingen in Merksem waren,over de
plaatsen waarnaar je verwijst,het volgende:
De 'Oude kerk' of St.Bartholomeeuskerk werd getroffen
op 30 December 1944,zoals ik eerder aangaf.
Het Gemeentehuis van Merksem op de Bredabaan werd
vernield op 29 September 1944.
Dit is wat er overbleef van het oude gemeentehuis na de brand van 29 september 1944.
Hiermee ging helaas ook bijna het gehele gemeentelijke archief verloren en daarmee dus een zeer groot gedeelte van de geschiedenis van Merksem.
De Duitsers gebruikten de toren van de 'Oude kerk' als uitkijktoren, en eens de Engelsen dat door hadden zijn ze er op beginnen schieten.
Enkele granaten troffen ook het gemeentehuis en dat stond direct in lichterlaaie.
Het gemeentehuis brandt tot op de grond af.
De wind kwam gelukkig voor de omwonenden uit het westen, maar toch sloegen de vlammen over naar het aanpalende politiebureau.
Ook dat brandde helemaal af.
Ook het St.Bartholomeeusziekenhuis werd getroffen door Engelse
granaten tijdens de beschietingen,en dat was op 7 September 1944.
En de bom die bijna de hele Van Roiestraat vernielde sloeg veel later in.
Daarover plaats ik hier een ooggetuigeverslag van de thans 83 jarige Amadee die toentertijd in de Van Stralenlei woonde.
1944, einde oktober, of was het al november??
Maar het was een Zaterdag, in de namiddag, een rustige en een zeer zonnige najaarsdag.
En toen viel de bom.
Het was een geweldige knal, een droge knal, zoals een bliksem die vlakbij valt zonder nagerommel. De bom moest vlakbij gevallen zijn. Zo vlakbij was het ook weer niet want alle ruiten bij ons in huis bleven intakt.
Impulsief sprong ik naar buiten, ik riep nog iets tegen mijn moeder. Ik wist onmiddelijk welke richting ik uit moest:
de Bredabaan over en de Van Royestraat in, dat was amper 100 m.
Het was vreemd, onwezenlijk, 65 jaar later zie ik het nog als een kort stukje film. Het was of de tijd stond stil. Er was weinig beweging op straat, het was of ik alleen was; of was het een droom. De straat zelf bleek verlaten, beklemmend stil, niemand te zien, Het was (en is nog) een nogal smalle straat (ong.8 m breed) met langs weerszijden gesloten rijen burgershuizen, 2 verdiepingen. Waar waren de bewoners? Dierven die niet buitenkomen. Aan de eerste huizen was niets speciaals te zien, geen gebroken ruiten, niets. Een 40-50 meter ver in de straat hing een dik hoog grauw grijs gordijn, over de volle breedte van de straat, men kon geen halve meter achter het gordijn zien. Er heerste een onwezenlijke stilte, behalve wat zachte gedempte geluiden, gekraak en stemmen.
Toen ik er bijna was kwam een jongeman door dat gordijn gelopen, bebloed en vol stof. Hij liep mij huilend voorbij.
Op vrij korte tijd viel het stofgordijn op de grond. Wat ik dan zag was hallucinerend, ongeloofllijk. Ik stond er voor een hoop puin; waar vroeger een straat van huizen was, 150 m of meer lang, was nu een puinenvlakte, waar ik kon over kijken, en waaruit ik geroep en gekreun hoorde.
Ik was nog altijd alleen.
Ik hoorde een stem vlakbij om hulp roepen. Het kwam uit een hoofd dat ik tussen het puin zag steken. Ik begon onmiddelijk aan het opruimen; het bleek een meisje te zijn. Het duurde niet lang of er kwam iemand mij helpen, en stilaan stroomden hulpverleners toe.
Dat is wel niet het einde van mijn belevenis, maar van dan af herinner ik me de dingen maar heel vaag. Ik weet nog dat ik bij het meisje ben weggegaan, we waren eigenlijk met teveel denk ik.. Ik weet ook nog dat ik ergens langs de achterkant een ingevallen huis binnenging. Ik moest me bukken, ik had er stemmen gehoord. In de ingezakte woonkamer en keuken stonden en zaten 4 personen, apatisch en verward, ik denk dat ze niets mankeerden, maar wel moeiliijk hadden om tussen al het puin naar buiten te komen. Ik porde ze aan en hielp ze mee om naar buiten te gaan voordat het huis heelemaal zou inzakken. Daarbij had ik toch wel een akelige ervaring: ik moest tussen het puin mijn weg zoeken en trapte daarbij op het levenloze lichaam van een oude vrouw; ik had ze niet gezien.
Ik weet dat ik nog wat verward heb rondgedoold; het krioelde ondertussen van helpers. Daaronder ook Amerikaanse soldaten met materiaal. Ik zag mensen huilen, mensen die van huis waren toen de bom viel, en dan bij het thuiskomen hun huis in puin vonden en geliefden hadden verloren.
Het was donker toen ik naar huis ging. Ik was moe en had koppijn.
Toen wij 25 jaar later ons jubileum vierden, wij die in 1944 Sint-Eduardus hadden uitgedaan, bleek dat het meisje dat ik mee uit het puin had gehaald, dat ze getrouwd was met een van mijn beste kameraden. Misschien kent U hem, het is Luc Van Gastel. Ik vernam dat er nogal wat familieleden in die ramp waren omgekomen.
Dit was een verhaal zoals er duizenden kunnen worden verteld.
Ik heb nog wel wat verhaaltjes van uit de oorlog. Kleine verhaaltjes voor tussendoor, voor bij de koffie.
Maar waar blijven nu al die Merksemnaren, of Antwerpenaars. Ik heb ondertussen wel ondervonden dat ik één van die raren ben die in de herfst van het leven,nog met een computer speelt. Iedereen heeft zo zijn gebreken.
Amadee.
Ria,ik hoop u hiermede enige opheldering te hebben gegeven.
Ook Elisa zal dit wel interesseren.
Genegen groetjes van ons beiden,
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Hallo Bosrankje en Alter,
En of dit mij interessert.
Nu is de opeenvolging (data) van de verwoestingen
heel duidelijk geworden en kan ik reconstrueren !.
Ik dank je van harte voor deze uiteenzettingen , ook
dank aan je correspondent uit de Van Straelenlei ,
over de Van Roystraat
Vriendelijke groetjes,
elisa
En of dit mij interessert.
Nu is de opeenvolging (data) van de verwoestingen
heel duidelijk geworden en kan ik reconstrueren !.
Ik dank je van harte voor deze uiteenzettingen , ook
dank aan je correspondent uit de Van Straelenlei ,
over de Van Roystraat
Vriendelijke groetjes,
elisa
Laatst gewijzigd door elisa20 op 09 dec 2010, 21:19, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Soms heeft een mens al eens een beetje geluk!
Ik plaatste de bovenste foto vandaag op de topics van
Ria en Elisa,en ook op een topic in een andere rubriek.
De tekst die ik er bij schreef luidde:
Nog een foto uit de oude doos die herinneringen zal oproepen.
Achter de trams 3 is het Victor Roossensplein,en de bomen
daarachter dat is de baan naar Brasschaat en Kapellen.
Van de Oude Barreellei,uiterst rechts,is op de foto niets te zien.
En vooraan uiterst links,ook niet te zien op de foto,is dan de
Dr.Timmermanslaan(vroeger Kroonlaan genoemd).
En achter het café 'Aux Quatre Saisons',dat noemden wij in mijn
jonge tijd de 'Pishoek'(sorry),en daar was een heel goede frituur,
wie uit de cinema kwam(er waren er toen 6 in Merksem)ging daar
om frieten.
Om even bij weg te dromen.
Enkele uren later kreeg ik van Corry uit Wenduine de andere
foto waarop de Oude Barreellei met rechts café 'Des Sports' en
links café 'Verbist',in Merksem ook na de oorlog nog twee zeer
vermaarde herbergen.
De Oude Barreellei is de uitvalsweg naar Schoten.
Met dank aan Corry,
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Liefde
Wat heeft tijd
of leeftijd
met liefde
te maken ?
Liefde
is tijdloos
zo pril
zo broos
Maar ook
heel krachtig
bijna hevig
soms ontembaar
Zoals de bliksem
in 't onweer
van ruzies
die doen zo zeer !
't Maakt zoveel
in ons los
't laat ons zweven
in de kosmos...
Tederheid en passie
volgen elkaar op
om te eindigen
in harmonie...
Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Poëzie van de dag is jarig!
14 December 2009 - 14 December 2010
Vandaag is het precies een jaar geleden dat we met
het item 'Poëzie van de dag' van start zijn gegaan.
Dag na dag,365 dagen onafgebroken,waren er op de
homepage van SeniorenNet evenveel gedichten te lezen.
Naast de gedichten van onze topichouders,op SenNet
bij Poëzie en Proza,mochten we ons ook verheugen in
meerdere gedichten die we ingezonden kregen,en die
we ook plaatsten,van poëzieminnende bezoekers.
Dit laatste is wel het sprekendste bewijs dat het item
'Poëzie van de dag' haar uitstraling niet mist,en al
kennen we geen exacte cijfers,de intensiteit van het
aantal lezers ligt zeer hoog,en de waardering is groot.
Dank zij de inspanningen van onze dichters,mogen
we met een gerust hart zeggen dat de kwaliteit van
de gepubliceerde gedichten gedurende 365 dagen
een vrij behoorlijk peil haalde en nimmer verveelde.
Want al gaat het hier om gedichten geschreven uit
puur amateurisme,van niet-geëngageerde dichters,
toch waren er vele tussen die door hun uitzonderlijk
creatieve stijl sterk beklijvend in gedachten bleven.
Gelukkig heeft onze webmaster Pascal Vyncke er
ook voor gezorgd dat er op 'Poëzie van de dag'
een 'Archief' bestaat waarin men steeds gedichten
kan weervinden die men graag een keer meer leest.
Bij deze eerste verjaardag van 'Poëzie van de dag'
willen we iedereen wiens gedichten we mochten
plaatsen,daarvoor van harte danken,en hopen dat
er in de toekomst nog veel moois geschreven wordt.
Want zonder gedichten bestaat 'Poëzie van de dag'
niet.We willen hier in 't bijzonder ook Pascal danken,
want zonder zijn vernuftigheid konden we op SenNet
in 't algemeen,en op 'Poëzie van de dag' in 't bijzonder,
niet het minste woord kwijt,en bestond het gewoonweg niet!
We heffen samen het glas op de jarige,hip,hip,hoera!
Bosrankje en Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Norman12 - Lid geworden op: 22 sep 2008, 22:00
.
OFFICIELE KLACHT
.
Ik neem de pen ter hand om klacht in te dienen voor discriminatie
In de officiële viering hierboven van de eerste verjaardag van Het Gulden Boek van P & P wordt uitvoerig postbode P geroemd
Volledig akkoord maar de doofpot wordt weer eens gehanteerd in België
Is het immers niet zo dat die zogezegde postbode al jaren lang bij alle adverteerders zo rond de jaarwisseling om zijnen nieuwjaar vraagt , daarbij nog eens volgegoten wordt met Russisch water en dan de baan opgaat met zijnen sjieken slee , gekocht van al die pree ?
Ook alle briefschrijvers worden geroemd alsof het B V 's zijn , terwijl ze geen veer meer kunnen slijpen , hun brieven vol staan van de fouten , en ze alles machinaal intikken opdat de schriftgeleerden hun karakter niet zouden kunnen doorgronden
Maar wie wordt er weer schandelijk vergeten ?.
Zit er daar niet moederziel alleen in dat immense postgebouw enen hardwerkende slaaf van een sorteerder , zonder wie de Belgische begroting als de zieke man van Europa moet worden bestempeld ?
Bovendien zit dien arme man al maanden zonder regering die de indextaie van zijn loon zou moeten uitrekenen
Het betreft wel degelijk de heer A
Woonplaats in de omstreken van A
En ook nog wel zo zot van A
En AAA is toch een uitstekende rating in de financiële middens
We zullen dan ook niet aarzelen deze man te laten opsporen door het beste gerechtelijk apparaat van het halfrond , dat in het verleden altijd zo succesvol is geweest , om de viering toch nog in ieders aanwezigheid te laten verlopen
Vrouwe justitia is blind , maar kersen aan wie kersen toekomt
Hoogachtend ,
OFFICIELE KLACHT
.
Ik neem de pen ter hand om klacht in te dienen voor discriminatie
In de officiële viering hierboven van de eerste verjaardag van Het Gulden Boek van P & P wordt uitvoerig postbode P geroemd
Volledig akkoord maar de doofpot wordt weer eens gehanteerd in België
Is het immers niet zo dat die zogezegde postbode al jaren lang bij alle adverteerders zo rond de jaarwisseling om zijnen nieuwjaar vraagt , daarbij nog eens volgegoten wordt met Russisch water en dan de baan opgaat met zijnen sjieken slee , gekocht van al die pree ?
Ook alle briefschrijvers worden geroemd alsof het B V 's zijn , terwijl ze geen veer meer kunnen slijpen , hun brieven vol staan van de fouten , en ze alles machinaal intikken opdat de schriftgeleerden hun karakter niet zouden kunnen doorgronden
Maar wie wordt er weer schandelijk vergeten ?.
Zit er daar niet moederziel alleen in dat immense postgebouw enen hardwerkende slaaf van een sorteerder , zonder wie de Belgische begroting als de zieke man van Europa moet worden bestempeld ?
Bovendien zit dien arme man al maanden zonder regering die de indextaie van zijn loon zou moeten uitrekenen
Het betreft wel degelijk de heer A
Woonplaats in de omstreken van A
En ook nog wel zo zot van A
En AAA is toch een uitstekende rating in de financiële middens
We zullen dan ook niet aarzelen deze man te laten opsporen door het beste gerechtelijk apparaat van het halfrond , dat in het verleden altijd zo succesvol is geweest , om de viering toch nog in ieders aanwezigheid te laten verlopen
Vrouwe justitia is blind , maar kersen aan wie kersen toekomt
Hoogachtend ,
-
Morgenstern - Lid geworden op: 04 mei 2006, 13:15
- Locatie: Wachtebeke
Alter
We Wensen je een Gelukkige Verjaardag maak er maar een
gezelligedag van
Morgenstern en Herman
We Wensen je een Gelukkige Verjaardag maak er maar een
gezelligedag van
Morgenstern en Herman