Gewoon, gedichten - 3

[sunset]

een simpele zondagmorgen

wind leest woorden van mijn lippen
en nacht lost zich op; ik ben gelukkig
dat golvende zee geen drijfhout draagt
brekende stenen verzinken

een echo brengt mij enkel het fluiten terug
het geluidloze openen en sluiten van monden
van vissen, synchroon met het ontwaken
van de stad die zich horen laat.
**********
sunset 16-01-2011
**********

[sunset]

oude herinneringen

opgeplakt lachen in zomeralbums
met vergeelde foto’s, vastgehouden
herinneringen aan zee en strand
winterhuid weggesmolten in stralen
die harten verbrandden

verstomd en weggestorven
de woorden waarmee wij ons kleurden
samen met de vloedlijn
die lachend naar onze voeten greep
waarvan zij de sporen wiste

de wind bracht geuren langs
van zonnecrème en verse friet
spoelde zandkorrels tussen pagina’s
die uiteindelijk verbleekt
eenzaam op een leeg strand achterbleven.
**********
sunset 17-01-2011
**********

[sunset]

ergens aan een bar

ik zal nooit weten hoe je heet
noch hoe je lacht als ik zou zeggen
dat ik me nauwelijks nog beweeg
wanneer je binnenkomt zit ik

zweetoverstroomd, kijk hoe je rookt
en drinkt, je haar wegstreelt en smst
opstaat en heel bevallig naast me
je rekening betaalt

en hoe je ogen, zonder vurige gloed
slechts flitsend kort de mijne treffen
om daarin één moment te rusten

dan zie 'k je uit mijn blikveld zweven:
felrode jas, een paraplu en leuke hoed
en laarzen tegen ’t natte van de regen.
**********
sunset 18-01-2011.
**********

[sunset]

iemand om je heen

‘s nachts zijn wij
een moment eindeloosheid
- misschien regenereert
zich de huid al is dat niet
in woorden te vatten

het openen en sluiten
als een afbakenen
van ‘t uitzicht, binnen in
waar het minder moet
tot het verder niet gaat

het opbouwen begint
met het gevoel
morgen weer iemand
om je heen te hebben.
**********
sunset 19-01-2011
**********

[sunset]

jij

aan ‘t wrijfvlak van mijn voetzolen
blijft op lange wandelingen
jouw lachen in ‘t voorbijgaan hangen
open je dijken van mijn binnenzee
bevloeit uitgedroogde oevers;
jouw stem ankert voor altijd in mijn buik

als in augustuszomer
leg je zonnebloemen op mijn borst
door bonte kleine zwaluwen
die uit je ogen fladderen;
in mijn mond mij voeren

wanneer een stroom
niet meer vol staat
verzamel ik aren
van geoogste akkers.
**********
sunset 20-01-2011
**********

[sunset]

’t blad in de knop

smaak van inkt
op lippen waar
‘t blad in de knop
nog tijden duurt
winden muze wegblaast

zoenen drogen
sneller dan dauw
die groeten stuurt
narcissen ontwaken
in ’t vroege licht.
**********
sunset 21-01-2011
**********

[sunset]

't begin

woordschaduw op wit papier
laat dromen net als eerste stappen
in pas gevallen sneeuw; adem
trekt een spoor door niemandsland

als een aanraking tussen geliefden
onzeker, vreemd, hamert je hart
woorden na veel te lang zwijgen
warmte die ijskorsten breekt.
**********
sunset 22-01-2011
**********

[sunset]

zo slapen wij

zo slapen wij
wijl donkere aarde draait
met doden en levenden
om bij ‘t ontwaken
mijn arm om je heup
te vinden; noch nacht
noch eender welke droom
kunnen ons scheiden

en in de ochtend
laaft mij jouw mond
met een diepe smaak van aarde
water, algen; je zijn
schenkt mij een zoen
vochtig van ochtenddauw
alsof hij komt uit de zee
waaruit wij zijn geboren.
**********
sunset 23-01-2011
**********

[sunset]

het ademloze kijken

die zinnelijkheid reeds in haar loop, die élégance
in het vermoeden van een broosheid onder ‘t pak
haar adem, geur, dat zelfvergeten
in het onbezorgde als zij danst

dat kippenvel op huid
die schemer van haar haar in de beweging
en haar lieftalligheid in het ontmoeten
van een muziek niet vreemd en toch ook niet vertrouwd

wat mij ontroert ja zelfs verteert zijn die momenten
van ’t alles zien dat zich begin noemt, einde
met vleugjes erotiek in ’t spelen met seconden

en dan die ongeduldige blik, die haast
die oogopslag wanneer begeerte haar omvat
naar tover van ovationeel applaus.
**********
sunset 24-01-2011
**********

[sunset]

dromend verlangen

vogels zingen in mijn droom
voor het ontwaken
het vliegeren vanaf septembergras
en hemel zo nabij

rust vorst koud in de handen
in sterrenheldere nacht
klinken de stappen op de stoep
nog steeds vertrouwd

sneeuwvlokjes in mijn haar
kleuren het wit
op ’t einde van de winter

liefde ontmoet waar zon zich toont
voor slechts wat ogenblikken
en dan weer snel verdwijnt.
**********
sunset 25-01-2011
**********

[sunset]

winterdagen

stappen, vochtige stappen
in koud, klam verzet
zwijgen bomen in de hemel
in mijn ogen de schaduw
van je hand

nevel slokt kil je adem
het licht van lantarens
schemert zwart in je rug
dagen hangen
aan roestige draden

het nat streelt gouden sporen
over je gezicht druppelen
gedachten van je lippen.
**********
sunset 26-01-2011
**********

[sunset]

levende hoop

lentedichter zacht het licht achter ‘t glas
hoofden getekend op opgerold papier
bewegwijzeren het pad naar mijn hart

bont zijn enkel kinderen
zij menen het goed
zelfs het leven trekt
hun sporen na

en ik beluister mezelf tot ik zekerheid heb
verheug mij over ‘t komen en gaan
maar ‘t meest nog over het komende.
**********
sunset 27-01-2011
**********

[sunset]

- hoeveel harten kent een leven
hoeveel omhulsels en dromen? -

jouw adem om mij
onder nachtelijke hemel
tot in een grijze dag;
verder wil ik niet denken

mijn huid over de jouwe
zonder vragen noch einde;
stroomopwaarts bloeien
eerste krokussen.
**********
sunset 28-01-2011
**********

[sunset]

leven

aan de veranderde toon de geur
van rubber en asfalt trouwens
ook aan de hoek van de bochten
aan ‘t zwijgen onderweg en aan
de afstand van wielen het herinneren
van seringen en blauwogige dagen
lente en anders niets meer

hoe ongelijk onwerkelijk alles is
leven dat eenvoudig stappen telt
als je weet wie je bent wat je wordt
en begint zonder smart of einde.
**********
sunset 29-01-2011
**********

[_Nele_]

lieve Sunset,

ademloos heb ik gelezen
en genoten van je gedichten

fijn weekend en lieve groeten

Nele