Gedachten en gevoelens.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Spinsels.
Spinsels in je hoofd,
gedachten los geweven,
vast aan elkaar geknoopt,
stukjes uit je leven.
Opgeslagen heel diep,
graaft je geest, herbeleeft
zoekt aftastend en ziet
vergane glorie, al vergeeld.
Vindt een blij gebeuren,
vreugdevol herkennen, dat
sepia nu draait in kleuren,
bont allegaartje samengevat.
Woelige zee boordevol
momenten van intens geluk,
je geest deint, slaat op hol,
illusie besef je in een ruk.
Na het blije het verdriet,
vergaarbak vol vergoten tranen,
weer bij stilstaan wil je niet,
stabiliteit wil je bewaren.
Bomi.
( 2011 )
Spinsels.
-
Spinsels.
Spinsels in je hoofd,
gedachten los geweven,
vast aan elkaar geknoopt,
stukjes uit je leven.
Opgeslagen heel diep,
graaft je geest, herbeleeft
zoekt aftastend en ziet
vergane glorie, al vergeeld.
Vindt een blij gebeuren,
vreugdevol herkennen, dat
sepia nu draait in kleuren,
bont allegaartje samengevat.
Woelige zee boordevol
momenten van intens geluk,
je geest deint, slaat op hol,
illusie besef je in een ruk.
Na het blije het verdriet,
vergaarbak vol vergoten tranen,
weer bij stilstaan wil je niet,
stabiliteit wil je bewaren.
Bomi.
( 2011 )
Spinsels.
Laatst gewijzigd door Bomi op 17 apr 2011, 16:30, 1 keer totaal gewijzigd.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Paasverhaal voor de kleinkinderen.
Plukje,
Deel 1.
Ergens buiten stad ligt het dorpje Hazen, midden in ’n landelijke omgeving. Het ziet er nogal rommelig uit, precies of men heeft weiden, velden, paden en akkers zomaar door elkaar gestrooid. Ergens middenin staat een grote loods. Nergens anders is er enig teken van leven! De buitenzijde maakt je niet veel wijzer, ziet er heel gewoon uit. Alleen boven een grote poort hangt een naambord waarvan elke letter een ander kleurtje heeft. H.B. & Plukje. Zeer opvallend. De naam zegt je niets, om er méér over aan de weet te komen moet je binnen ’n kijkje gaan nemen.
In de grote poort is er een kleinere deur die piepend naar buiten open draait. Na een paar maal op de deur geklopt te hebben, stap je dan maar vrank naar binnen. Onvoorstelbaar is het tafereel dat je daar voor ogen krijgt! Het lijkt wel een mierenhoop, wel honderd kleine kuikentjes friemelen allemaal door elkaar. Tussendoor lopen een heleboel hazen, grote, kleine in allerlei kleuren. Grote rekken staan mooi in rijen opgesteld met alle soorten eieren netjes gerangschikt. Chocolade, zwart, melk, suiker versierd met strikken, linten in goud en zilver, bloemen in zijde, kunstig verwerkt tot boeketjes.
Eén ganse wand staat vol gestapeld met doosjes in allerlei vormen en kleuren, ook de verschillende soorten linten en touwtjes hangen in rollen naast elkaar, klaar voor gebruik. Kartonnen dozen met paas-taferelen beschilderd staan erbij, klaar om gevuld te worden. Mandjes klein en super groot, korven en korfjes staan netjes op een rij.
Eén groot rek vol kommetjes, gevuld met verschillende kleuren verf staat er wat verlaten bij. Netjes erboven hangt een ijzeren buis met haakjes waar een reeks penselen hangen van het kleinste tot het grootste formaat. Raar denk je, hier wordt vandaag niet gewerkt.
Je staat verwonderd zelfs een beetje beteuterd rond te kijken wanneer je plots een zware donker klinkende stem hoort zeggen “ Wel, wel, wel …. “ Je schrikt je rot en zoekt de richting waar dat geluid vandaan komt. Achteraan in de hoek staat een grote bronzen klok, zo hoog dat je achterover moet buigen om ze te zien. De eigenaar van de stem!
De stem gaat verder “ Dag mensenkind, daar sta je van te kijken he!.... “ heel beleefd stamel je maar “ Euh, euh…. Ja! “ meer komt er echt niet uit. Een zware roestig klinkende “ Ha! Haa! Haaaah! …. “ maakt je nog meer verlegen dan je al bent! De klok zegt “ Ja, ja, kom het is al goed, je moet zo verlegen niet zijn, ik zal je dat eens allemaal uitleggen! “
Hij of zij, je weet het niet zo best, begint te vertellen …..
“ Wel vriend de reclame wil de kinderen wijsmaken dat er ofwel een klok de paaseieren brengt ofwel de paashaas, het kuikentje wordt er maar bij gesleurd omdat het er zo lief uitziet, tja de moeder legt per slot van rekening de eieren he! De echte bedoel ik dan. “ Je knikt maar even want de raadsels zijn nog lang niet opgelost.
“ Meester Haas en ikzelf, mijn naam is Brom, maakten lang geleden een akkoord. We hebben gewoon een samenwerkingsplan in elkaar geknutseld. In deze tijd kan niemand dat nog alleen aan. Weet je wel dat wij hier alleen voor de Benelux zorgen? “ Je vraagt een beetje beduusd,, en de rest van de landen dan, alle kinderen willen toch bij Pasen een paar eitjes!
Ha! Haa! Haaaah! ….. klinkt zijn bulderende lach weer.
“ Natuurlijk vriend daarom hebben we overal van deze kleine bedrijfjes, zeg maar familiezaken, misschien wel twintig in de wereld! “ Hij roept naar iemand in de verte “ Meester Haas kom er eens even bij, iemand wil méér over ons weten. “ Uit de grote groep verschillende hazen stapt er ééntje naar voor een echt mooi exemplaar, licht en donker grijs gevlekt. Hij draagt een schort die laat ons zeggen een beetje smoezelig overkomt, Hij heeft de nare gewoonte telkens zijn handen aan zijn schort af te vegen. Achter één van zijn lange oren steekt een potlood en in één poot heeft hij een notaboekje. Op het puntje van zijn lange neus staat een klein brilletje met van die halve glazen. Meester Haas heeft een tic hij schudt voortdurend met het hoofd en doet dan elke keer ‘ sniff, sniff sniff ‘ Het brilletje trilt elke keer mee op en af. Hij likt dan aan het potlood en maakt zijn aantekeningen. Brom zegt: “ Vertel jij nu maar hoe jou deel in elkaar zit.
-
Paasverhaal voor de kleinkinderen.
Plukje,
Deel 1.
Ergens buiten stad ligt het dorpje Hazen, midden in ’n landelijke omgeving. Het ziet er nogal rommelig uit, precies of men heeft weiden, velden, paden en akkers zomaar door elkaar gestrooid. Ergens middenin staat een grote loods. Nergens anders is er enig teken van leven! De buitenzijde maakt je niet veel wijzer, ziet er heel gewoon uit. Alleen boven een grote poort hangt een naambord waarvan elke letter een ander kleurtje heeft. H.B. & Plukje. Zeer opvallend. De naam zegt je niets, om er méér over aan de weet te komen moet je binnen ’n kijkje gaan nemen.
In de grote poort is er een kleinere deur die piepend naar buiten open draait. Na een paar maal op de deur geklopt te hebben, stap je dan maar vrank naar binnen. Onvoorstelbaar is het tafereel dat je daar voor ogen krijgt! Het lijkt wel een mierenhoop, wel honderd kleine kuikentjes friemelen allemaal door elkaar. Tussendoor lopen een heleboel hazen, grote, kleine in allerlei kleuren. Grote rekken staan mooi in rijen opgesteld met alle soorten eieren netjes gerangschikt. Chocolade, zwart, melk, suiker versierd met strikken, linten in goud en zilver, bloemen in zijde, kunstig verwerkt tot boeketjes.
Eén ganse wand staat vol gestapeld met doosjes in allerlei vormen en kleuren, ook de verschillende soorten linten en touwtjes hangen in rollen naast elkaar, klaar voor gebruik. Kartonnen dozen met paas-taferelen beschilderd staan erbij, klaar om gevuld te worden. Mandjes klein en super groot, korven en korfjes staan netjes op een rij.
Eén groot rek vol kommetjes, gevuld met verschillende kleuren verf staat er wat verlaten bij. Netjes erboven hangt een ijzeren buis met haakjes waar een reeks penselen hangen van het kleinste tot het grootste formaat. Raar denk je, hier wordt vandaag niet gewerkt.
Je staat verwonderd zelfs een beetje beteuterd rond te kijken wanneer je plots een zware donker klinkende stem hoort zeggen “ Wel, wel, wel …. “ Je schrikt je rot en zoekt de richting waar dat geluid vandaan komt. Achteraan in de hoek staat een grote bronzen klok, zo hoog dat je achterover moet buigen om ze te zien. De eigenaar van de stem!
De stem gaat verder “ Dag mensenkind, daar sta je van te kijken he!.... “ heel beleefd stamel je maar “ Euh, euh…. Ja! “ meer komt er echt niet uit. Een zware roestig klinkende “ Ha! Haa! Haaaah! …. “ maakt je nog meer verlegen dan je al bent! De klok zegt “ Ja, ja, kom het is al goed, je moet zo verlegen niet zijn, ik zal je dat eens allemaal uitleggen! “
Hij of zij, je weet het niet zo best, begint te vertellen …..
“ Wel vriend de reclame wil de kinderen wijsmaken dat er ofwel een klok de paaseieren brengt ofwel de paashaas, het kuikentje wordt er maar bij gesleurd omdat het er zo lief uitziet, tja de moeder legt per slot van rekening de eieren he! De echte bedoel ik dan. “ Je knikt maar even want de raadsels zijn nog lang niet opgelost.
“ Meester Haas en ikzelf, mijn naam is Brom, maakten lang geleden een akkoord. We hebben gewoon een samenwerkingsplan in elkaar geknutseld. In deze tijd kan niemand dat nog alleen aan. Weet je wel dat wij hier alleen voor de Benelux zorgen? “ Je vraagt een beetje beduusd,, en de rest van de landen dan, alle kinderen willen toch bij Pasen een paar eitjes!
Ha! Haa! Haaaah! ….. klinkt zijn bulderende lach weer.
“ Natuurlijk vriend daarom hebben we overal van deze kleine bedrijfjes, zeg maar familiezaken, misschien wel twintig in de wereld! “ Hij roept naar iemand in de verte “ Meester Haas kom er eens even bij, iemand wil méér over ons weten. “ Uit de grote groep verschillende hazen stapt er ééntje naar voor een echt mooi exemplaar, licht en donker grijs gevlekt. Hij draagt een schort die laat ons zeggen een beetje smoezelig overkomt, Hij heeft de nare gewoonte telkens zijn handen aan zijn schort af te vegen. Achter één van zijn lange oren steekt een potlood en in één poot heeft hij een notaboekje. Op het puntje van zijn lange neus staat een klein brilletje met van die halve glazen. Meester Haas heeft een tic hij schudt voortdurend met het hoofd en doet dan elke keer ‘ sniff, sniff sniff ‘ Het brilletje trilt elke keer mee op en af. Hij likt dan aan het potlood en maakt zijn aantekeningen. Brom zegt: “ Vertel jij nu maar hoe jou deel in elkaar zit.
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Norman, YNA en Neske bedankt he! Neske ik weet dat
je het verhaaltje kent maar het is bijna Pasen he!
Plukje.
Deel 2
Meester Haas vertelt dat hij en zijn ganse familie, broers, zussen, nichtjes, neven, vrienden en bekenden allemaal meewerken om de eitjes tegen Pasen klaar te krijgen, versierd en al. “ Mijn vrouw zit ginder. “ wijst hij naar een ietwat verhoogd klein podium. “ Zij is degene die de telefoons aanneemt, de faxen sorteert, en de e-mails leest en beantwoordt. “ Een beetje afwezig knik je beleefd naar Mevrouw Haas, ze zwaait lachend met haar rechter poot, ziet duidelijk je verbazing. Meester Haas roept dan één van de kleine kuikens bij zich, hij stelt voor “ Dit is Plukje! “ Je was al uit je lood geslagen wel het verbetert er niet op. Vóór je staat een parmantig kuiken in groene bermuda, alleen zijn twee magere pootjes zijn nog zichtbaar. Op zijn kleine hoofdje heeft het een vuurrode pet met grote klep, die hij draagt gelijk het de moderne jeugd past, de klep naar achteren.
Op de klep staat in grote blauwe en gele letters de naam van het bedrijfje “ H.B.& Plukje “
Je wil nu wel eens weten wat die letters betekenen, wat ermee bedoeld wordt.
Plukje vertelt: “ Het idee kwam van Brom, zij moeten wel elk jaar met al die eieren naar Rome want ze moeten in het Vaticaan, het huis van de paus, gezegend worden.
Brom en zijn familie kunnen zich snel verplaatsen hoog in de lucht op de grond zijn ze nogal onhandig. Hij vroeg dan aan de familie Haas om het loopwerk te doen. Omdat ze met velen zijn is het erg handig, zo eenvoudig is het ! “ En jullie dan? “ vraag je.
Plukje vertelt hoe zij instaan voor al het opruimwerk, stukjes chocolade die vallen, eindjes afgeknipt lint en draad worden door de kuikentjes opgepikt en in één grote bak gedropt. Zelfs als er één van de hazen een strik moet binden, houden zij er hun pootje op, om de strik zo mooi mogelijk te laten lukken. Ook als er eens ééntje mislukt grijpen ze dat met hun bek en droppen het in de afvalbak. Zo hoort het immers!
Hij besluit “ Per slot van rekening zijn wij de leveranciers van de verse eieren! “ Dus hebben we er “ Haas,Brom en Plukje “van gemaakt, die naam was veel te lang . Ingekort werd het dan maar H.B.& Plukje, Keitof he!
Nieuwsgierig vraag je, “ En jullie moeders dan, vinden die dat allemaal wel in orde, ze zijn hier nergens te zien, gaat dat zo maar? “ Hi hi hi …. Tjirpend lacht Plukje! “ Volg mij maar, “ zegt hij, ondertussen opent hij een deur aan de andere
bomi
-
Norman, YNA en Neske bedankt he! Neske ik weet dat
je het verhaaltje kent maar het is bijna Pasen he!
Plukje.
Deel 2
Meester Haas vertelt dat hij en zijn ganse familie, broers, zussen, nichtjes, neven, vrienden en bekenden allemaal meewerken om de eitjes tegen Pasen klaar te krijgen, versierd en al. “ Mijn vrouw zit ginder. “ wijst hij naar een ietwat verhoogd klein podium. “ Zij is degene die de telefoons aanneemt, de faxen sorteert, en de e-mails leest en beantwoordt. “ Een beetje afwezig knik je beleefd naar Mevrouw Haas, ze zwaait lachend met haar rechter poot, ziet duidelijk je verbazing. Meester Haas roept dan één van de kleine kuikens bij zich, hij stelt voor “ Dit is Plukje! “ Je was al uit je lood geslagen wel het verbetert er niet op. Vóór je staat een parmantig kuiken in groene bermuda, alleen zijn twee magere pootjes zijn nog zichtbaar. Op zijn kleine hoofdje heeft het een vuurrode pet met grote klep, die hij draagt gelijk het de moderne jeugd past, de klep naar achteren.
Op de klep staat in grote blauwe en gele letters de naam van het bedrijfje “ H.B.& Plukje “
Je wil nu wel eens weten wat die letters betekenen, wat ermee bedoeld wordt.
Plukje vertelt: “ Het idee kwam van Brom, zij moeten wel elk jaar met al die eieren naar Rome want ze moeten in het Vaticaan, het huis van de paus, gezegend worden.
Brom en zijn familie kunnen zich snel verplaatsen hoog in de lucht op de grond zijn ze nogal onhandig. Hij vroeg dan aan de familie Haas om het loopwerk te doen. Omdat ze met velen zijn is het erg handig, zo eenvoudig is het ! “ En jullie dan? “ vraag je.
Plukje vertelt hoe zij instaan voor al het opruimwerk, stukjes chocolade die vallen, eindjes afgeknipt lint en draad worden door de kuikentjes opgepikt en in één grote bak gedropt. Zelfs als er één van de hazen een strik moet binden, houden zij er hun pootje op, om de strik zo mooi mogelijk te laten lukken. Ook als er eens ééntje mislukt grijpen ze dat met hun bek en droppen het in de afvalbak. Zo hoort het immers!
Hij besluit “ Per slot van rekening zijn wij de leveranciers van de verse eieren! “ Dus hebben we er “ Haas,Brom en Plukje “van gemaakt, die naam was veel te lang . Ingekort werd het dan maar H.B.& Plukje, Keitof he!
Nieuwsgierig vraag je, “ En jullie moeders dan, vinden die dat allemaal wel in orde, ze zijn hier nergens te zien, gaat dat zo maar? “ Hi hi hi …. Tjirpend lacht Plukje! “ Volg mij maar, “ zegt hij, ondertussen opent hij een deur aan de andere
bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Vergeet-me-nietje je berichtje met plezier gelezen!
Plukje,
Deel 3
Met stomme verbazing bekijk je het tafereel dat je te zien krijgt. Meterslange rijen kippen zitten op hun nesten drukdoende met eieren leggen. Gekakel en gesnater komen je tegemoet gewaaid, al van bij het openen van de deur. Onverstoord gaan de kippen verder met eieren leggen. Hun koppen waggelen heen en weer, het is net of ze samen een praatje maken met hun buurvrouwen, een gezellig onderonsje.
Ze hebben nog maar één week zegt Plukje, dan moeten ze nog gekookt, afgekoeld en op de juiste manier geschilderd worden. Zoiets moet wel op het laatste ogenblik gebeuren. Koken doet de familie Haas heel zorgzaam, schilderen doen wij natuurlijk, we kunnen gemakkelijk een penseel in de bek nemen en ons werk mag gezien worden. Wat staat er nu mooier op een ei dan gewoon een kleurenplaatje van ons. Een bloemetje samen met
de kleurtjes, een mooie strik en iedereen smelt zo weg.
Nu gaat er bij jou een lichtje branden, je begrijpt nu waarom die potjes verf daar nog allemaal onaangeroerd staan. Ze staan gewoon klaar en worden weer gebruikt als de eieren klaar zijn!
Alles loopt hier gesmeerd dat is duidelijk.
Je wilt toch nog wel iets weten en vraagt hoe al die eieren overal op hun plaats terecht komen. Plukje legt uit dat ze daar de klokken voor gebruiken in hun holle buiken hebben ze plaats genoeg om die schokvrij te bewaren tijdens de vlucht. Rondom aan de binnenkant zijn ontelbaar vele vakjes gemaakt met piepkleine deurtjes, zelfs de onderkant wordt mooi dichtgemaakt met een groot stuk jutedoek. Helemaal gerust ben je nog niet en vraagt dan ook “ Hoe raken die klokken allemaal op de juiste plaats, vliegen die dan nooit verkeerd? “ Het kan toch niet dat een gewone klok zo maar weet waar ze naartoe moet vliegen.
Hij schudt het hoofd om zoveel onbegrip, vertelt dat ze daarvoor Brom hebben die een echte controlekamer gemaakt heeft in de top van zijn klok. Via radiocontact maakt hij verbinding met alle andere klokken. Elke klok heeft een ontvanger ook een microfoontje en Brom heeft ook een route – planner, hij kan zo aan iedereen de juiste weg doorgeven, missen is dus onmogelijk. Op Paasdag is het ook Brom die het startsein doorgeeft, wanneer de klokken juist mogen starten met hun lading ‘heel voorzichtig’ op de verschillende plaatsen te lossen.
“ Nog vragen?,, zegt Plukje. “ Er is nog werk te doen hoor en de tijd vliegt! “ Trippelend en piepend fluitend, of iets wat op fluiten trekt, gaat hij weer aan ’t werk! Hij laat me gewoon in gedachten verzonken achter.
Ja je hebt nog vragen maar weet ook dat je met je kleine mensenverstand het wel nooit helemaal zal begrijpen! Om dát te begrijpen moet je in Sprookjesland zijn!
Bomi,
( 2004 )
-
Vergeet-me-nietje je berichtje met plezier gelezen!
Plukje,
Deel 3
Met stomme verbazing bekijk je het tafereel dat je te zien krijgt. Meterslange rijen kippen zitten op hun nesten drukdoende met eieren leggen. Gekakel en gesnater komen je tegemoet gewaaid, al van bij het openen van de deur. Onverstoord gaan de kippen verder met eieren leggen. Hun koppen waggelen heen en weer, het is net of ze samen een praatje maken met hun buurvrouwen, een gezellig onderonsje.
Ze hebben nog maar één week zegt Plukje, dan moeten ze nog gekookt, afgekoeld en op de juiste manier geschilderd worden. Zoiets moet wel op het laatste ogenblik gebeuren. Koken doet de familie Haas heel zorgzaam, schilderen doen wij natuurlijk, we kunnen gemakkelijk een penseel in de bek nemen en ons werk mag gezien worden. Wat staat er nu mooier op een ei dan gewoon een kleurenplaatje van ons. Een bloemetje samen met
de kleurtjes, een mooie strik en iedereen smelt zo weg.
Nu gaat er bij jou een lichtje branden, je begrijpt nu waarom die potjes verf daar nog allemaal onaangeroerd staan. Ze staan gewoon klaar en worden weer gebruikt als de eieren klaar zijn!
Alles loopt hier gesmeerd dat is duidelijk.
Je wilt toch nog wel iets weten en vraagt hoe al die eieren overal op hun plaats terecht komen. Plukje legt uit dat ze daar de klokken voor gebruiken in hun holle buiken hebben ze plaats genoeg om die schokvrij te bewaren tijdens de vlucht. Rondom aan de binnenkant zijn ontelbaar vele vakjes gemaakt met piepkleine deurtjes, zelfs de onderkant wordt mooi dichtgemaakt met een groot stuk jutedoek. Helemaal gerust ben je nog niet en vraagt dan ook “ Hoe raken die klokken allemaal op de juiste plaats, vliegen die dan nooit verkeerd? “ Het kan toch niet dat een gewone klok zo maar weet waar ze naartoe moet vliegen.
Hij schudt het hoofd om zoveel onbegrip, vertelt dat ze daarvoor Brom hebben die een echte controlekamer gemaakt heeft in de top van zijn klok. Via radiocontact maakt hij verbinding met alle andere klokken. Elke klok heeft een ontvanger ook een microfoontje en Brom heeft ook een route – planner, hij kan zo aan iedereen de juiste weg doorgeven, missen is dus onmogelijk. Op Paasdag is het ook Brom die het startsein doorgeeft, wanneer de klokken juist mogen starten met hun lading ‘heel voorzichtig’ op de verschillende plaatsen te lossen.
“ Nog vragen?,, zegt Plukje. “ Er is nog werk te doen hoor en de tijd vliegt! “ Trippelend en piepend fluitend, of iets wat op fluiten trekt, gaat hij weer aan ’t werk! Hij laat me gewoon in gedachten verzonken achter.
Ja je hebt nog vragen maar weet ook dat je met je kleine mensenverstand het wel nooit helemaal zal begrijpen! Om dát te begrijpen moet je in Sprookjesland zijn!
Bomi,
( 2004 )
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!