Bosrankje's Laar 6

[Bosrankje]

Lief Neske,

Ik ben je al gaan bedanken voor je bezoek in ons laar,
in je eigen gezellig stekje

Mooie creaties en illustraties te bekijken daar !

Tot schrijfs en liefs van ons beiden

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Lang geleden geschreven maar voor ons beiden, nog altijd actueel !

Prettig weekend van Alter en Rankje

[Norman12]

.
WAAROM ???????????????????????????????????????????????????ECHT MOOI

En waarom staan deze nog niet op het afwasrek ?

[Bosrankje]

Mooie tassen, bedankt en prettige avond Norman

[Alterego1]

[Bosrankje]

xx

[Bosrankje]

Dauwdruppels als parels in een spinnenweb



Druppels en parels


druppels..

water
regen
dauw
tranen

als parels...

natuurjuweeltje
kortstondig
breekbaar
regenboogkleurig


waterdruppels
zoet of zout

regendruppels
warm tot ijskoud

dauwdruppels
teer maar energievol

tranen...emotiedruppels
tranen...gevoelensparels


troostend
kalmerend
genezend

maar soms ook
ontmoedigend
uitputtend
vernielend
tot in de dood....

Bosrankje

[schrijfster]

Lief Rankje en Alter,

Ik kwam jullie een bedankje brengen
voor het lieve bezoek
en heb ondertussen
in deze prachtige topic
weer zoveel moois gelezen!!

warme groetjes
Schrijfster

[Alterego1]

[ria]

Lieve Ria, mooie foto van je tuin onder een prachtige blauwe hemel, en wat je voelt voor de
blauwe kleur wil ik even verduidelijken want wat ik erover gelezen heb past heel goed bij jou :

dank lieve Bosfee,
maar je geeft mij teveel eer,
ik kan niet anders dan
tot ik er blauw van word.

veel dank,
ondertussen hier bijgelezen,

tranen kunnen bevrijden,
ze bevatten een chemische stof
die verdriet helpt verwerken.

Ik herinner mij één huilbui,
uit mijn kinderjaren
en in het pensionaat,
die niet te stoppen was.
Ik weet ook nog de reden,
(valse beschuldiging en
serieuze straffen tot gevolg).
Toen hebben ze er de directrice
bijgehaald, omdat niemand
nog raad wist.
Waarschijnlijk was de oorzaak
niet eens zo belangrijk,
maar het heimwee naar huis,
het zich eenzaam voelen,
te midden van velen...
Twee dagen later waren mijn ogen
nog niet ontzwollen.

Dat was wat men noemt
een oeverloos verdriet.

" gedeelde vreugde is dubbele vreugde,
gedeelde smart is halve smart."

Nogmaals dank lieve Bosfee, ook en vooral
voor de mooie icoon die je hebt geplaatst.

liefs aan beiden,
ria

[elisa20]

Dag Rankje en Alter,

Een proficiat voor je kleindochter, Elly,
inderdaad een lief en moedig meisje !

'Waarom' vraag je ... het lot, gewoon het lot ,
waar we niet aan ontkomen !
Mooie bijdragen van alter heb ik hier gelezen,
maar ook jouw prachtige belichting in
'Druppels en Parels '
Even een tussendoortje.. elk seizoen is mij even
lief, net zoals bij jou !

De wandeling doorheen je topic...
was weer een waar genot !
Dank voor je bezoekjes en je ppt's
die mij steeds plezieren

Aan jullie beide ,
vriendelijke januari groetjes

elisa

[Bosrankje]

Lieve Schrijfster, Ria en Elisa,

Het is al laat maar ik wou jullie toch even snel bedanken voor
al het liefs dat jullie geschreven hebben... hartverwarmend hoor

Morgen zal ik in jullie topic iets komen schrijven, beloofd !

Sweet dreams en tot dan

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Een prachtige tekst van Toon Hermans over melancholie met een foto
van mij (30 jaar) een maand na het overlijden van mijn grootvader
die een deel van mijn jeugd had meegenomen, en... een mooi liedje
van Joe Dassin...

http://youtu.be/mN14n-tBkmM
Joe Dassin - Si tu t'appelles mélancolie

In veel topics heb ik de laatste dagen gelezen over melancholie...
Daarom deze posting...

Liefs van ons beiden

Alter en Rankje

[Norman12]

.
Beste Rankje , dankje

Voor een vers van Toon dat ik nog niet kende
En voortrollende met de zee : hier dan iets wat ik al lang bewaar



HAN G HOEKSTRA

We liepen op een middag langs het strand.
September. Herfstig weer. De kust verlaten.
Drijfhout. Een bal die badgasten vergaten.
De wind blies brede ribbels over 't strand.

Heel in de verte ging een schip voorbij,
ergens ter hoogte van de horizon.
Ze vroeg - het nakijkend zolang ze kon -
Waar zou het heengaan? En ze keek naar mij.

Zeewier, groenzwart, een zwaar verroest stuk ijzer.
Een plank waarop, half leesbaar, SUNKIST stond.
En verder stilte, overal in 't rond.
De zee werd wilder en de lucht werd grijzer.

Een meeuw vloog langs, krijste, en werd heel klein.
En toen zij weer: hoe stil kan het wel zijn?
.

[Gast]

Rankje,

Is het misschien eigen aan de tijd van het jaar, de melancholie,
de winter nog niet voorbij en de lente waar de meesten naar verlangen.
Ook een foto van vroeger kan je met weemoed vervullen.

Mooie ppt met een gedicht van 'Toon' dat ik nog niet kende
maar zoals je waarschijnlijk wel gelezen hebt
betekent de zee veel in mijn leven.

Ik ben opgegroeid met 'Toon',
daarom roept enkel zijn voornaam reeds herinneringen op,
vooral mijn vader was grote fan.
Verschillende keren moest hij in het ziekenhuis opgenomen worden,
soms niet al te erg, maar een paar maal was het zeer ernstig.
Telkens waren de boeken van Toon Hermans zijn gezelschap
in deze moeilijke periodes, hij vond er steun en moed in,
nooit ontbraken ze in zijn valiesje.
Ik weet niet of je zijn 'dagboek' kent, maar dat was zijn favoriet.

Norman, ook het gedicht van Han G Hoestra kan mij ontroeren.

groetjes van Elleke