Bosrankje's Laar 6

[krakje]

onze poezen, tom 11j., jerry 11j. en spitser 5j. leven nog,
poessie is 18j. geworden gewoon bij ons gekomen, tyger 15j ; geworden
molly is een vraagteken gewoon binnen gekomen,
poessie, tyger, tom en jerry zijn een familie 3 generatie's.

timmy 9j. torsky 3j. mikky 14j. sloeper 13j. bensji 11j.
en tessa 13j. leeft nog is tweelingzusje van bensji
en ieder hond heeft zijn geschiedenis hoe ze bij ons zijn aanbeland;
omdat het dierendag is, is een herinnering aan de overleden huisgenootjes,
vele groetjes van krakje

[Janina]

"Vergankelijkheid"

Heel mooi Alter!

In de kringloop gaat niets verloren, alles heeft zijn tijd tenzij...

Graag gelezen!
Janina

[krakje]

hier ook slecht weer, veel wind en alles wat er bij behoord,
dus gezellig binnen blijven en genieten met een kopje koffie;
nog groetjes van krakje

[Gast]

Rankje,

Ook dit is de herfst natuurlijk, hoewel regen en wind horen thuis in elk seizoen.
Ik wens je nog een knusse dag, waarschijnlijk binnen, samen met Alter.
Misschien vanavond onder een dekentje, ik wel hoor,
want ik ben een koukleum wanneer ik stilzit

liefs van,
elleke

[Alterego1]

Bamistijd

Met zotte wind en regen
kamt herfst 't bladerdak
van boom en heester kaal,
de natuur verkleurt
in diverse sluiertinten
van okergeel en roestbruin
tot vuilgrijs en vaalbleek,
zo is dat in bamistijd een
steeds weerkerend verhaal.

Alterego

[Bosrankje]

De familie Kat op stap met Luna achteraan

Lieve vriend(inn)en,

Om jullie allemaal te bedanken moest ik een illustratie vinden
die voor elk van jullie past (dierendag en regen) en ik denk dat
ik die gevonden heb

Nele, zo'n geschenkkoffertje wil ik wel krijgen hoor maar
zou Luna het leuk vinden ? Bedankt en ... nogmaals het beste
voor je dochter !

Krakje, wat een leuk idee om ons kennis te laten maken
met de katten en honden uit jullie leven.Een mooie herinnering
aan jullie huisgenootjes op 'Dierendag' ! Bedankt om dit met ons
te willen delen...

Petros, een lieve verrassing met het 'klikje' 'Singing in the rain'
uit de oude doos, en waar men nooit te veel van krijgt (ik spreek hier
over het liedje en niet over de regen of de oude doos )
Je Japanse compositie : prachtig !

Elleke, een prachtige sfeerfoto ! En ik kon niet de hele dag
binnen blijven, spijtig genoeg maar nu ben ik terug thuis en ga van
een knusse namiddag en avond met Alter genieten maar nog niet
onder het dekentje (dat is voor later )
Bedankt voor je bezoek !

Krakje (2de bezoek) Terwijl wij onze thee drinken, denken wij
aan jou en je prachtige dahlia ! Merci...

Lieve vriend(inn)en nogmaals bedankt voor al het moois dat jullie
meegebracht hebben en geniet van een knusse avond.

Lieve herfstgroetjes van Alter en Rankje

Ps. Lieve Janina, Alter bedankt je ook voor wat je hier voor
hem schreef.

[Bosrankje]

mijn vader toen hij 80 jaar was, nog zo gezond, gelukkig, trots, met een grote
tomaat uit zijn serre in de hand !


Vandaag is er mij iets heel vreemds gebeurd terwijl ik boodschappen
aan het doen was ! Ik was bij de zuivelafdeling iets aan het zoeken
toen ik mij even omdraaide en... mijn vader zag !
Zo dicht bij mij dat ik had hem kunnen aanraken... het was zo ondenkbaar
en toch zo reëel dat ik even aan mezelf twijfelde !
Ik ademde heel diep in en deed mijn ogen toe...
Toen ik die weer opende kon ik niets duidelijk zien ... de letters dansten
voor mijn ogen en ik wist zelfs niet meer wat ik aan 't zoeken was !
Ik dwong mij om te kijken naar de produkten die in de rekken stonden
maar alles was zo wazig...
Ik draaide mij weer om met heel veel hoop in het hart...ik zag hem niet
meer, hij was ineens verdwenen !
Ik voelde mij zo verloren, zo alleen dat ik besloot naar hem te zoeken !
Als ik hem terug zag, enkele rekken verder, werd het nog erger...
Wat moest ik nu doen ? Met twijfel en angst ging ik eindelijk naar hem toe.
Toen werd het heel moeilijk...het leek op een droom want hij stond bij de
tijdschriften, in een houding die hem eigen was en die ik meteen herkende :
zijn bril in de linker hand, om beter te kunnen lezen (hij was kortzichtig
zoals ik) en ik voelde mij ineens zo gelukkig, mijn hart bonsde in mijn
borstkas en ik rende bijna naar hem toe !
Hij draaide zich even om, onze blikken kruisten elkaar en... ik voelde niets !
Deze man had bruine ogen... die van mijn vader hadden een bijzonder mooie
kleur... blauw, grijs, groen.. ondefinieerbaar en zo veranderlijk naar gelang
zijn gemoedstoestand... zijn 'zee ogen' zei ik altijd !
Ik kan moeilijk beschrijven hoe ik me toen voelde ! Gedesillusioneerd, heel
triest, uitgeput... ik trilde op mijn benen en begon te zweten !
Hoe kon ik zo naïef, zo kinderachtig zijn om te hopen dat hij het was ! Moest
ik 68 jaar geworden zijn om te beseffen dat ik nog een kind was die in sprookjes
geloofde ? Belachelijk dacht ik, maar ineens wist ik dat het mocht als ik daardoor
zijn afwezigheid kon aanvaarden, als ik eindelijk mijn verdriet begon te verwerken !
Ik moet eindelijk leren leven zonder jou, papa !

Bosrankje

[Assa]

Rankje en Alter,ik kom jullie een fijn weekend wensen.

Een mooie foto van je vader,een lieve en zachte blik

Met veel aandacht jou verhaal gelezen,moet raar doen wat u meemaakte,
denken dat jou vader dicht bij je staat en dan toch niet,
mischien een teken dat je eindelijk verder moet met je eigen leven,koester de mooie herinneringen,en geef het verdriet een plaatsje diep in je hart.


Groetjes van Assa

[Gast]

Rankje,

Het is waar, jouw vader heeft lieve, zachte ogen.
Ze doen mij denken aan die van mijn vader, zelfs wanneer je de kleur beschrijft.
Ook ik heb meegemaakt dat ik meende mijn vader te zien in een ander persoon.
Het doet raar dan plots te beseffen dat hij er niet meer is.
Ik had dit meer net na zijn overlijden.

Toch denk ik dat iedereen die een dierbare verliest dit eens meemaakt.
Ik weet niet of jij het boek van Leo Pleysier kent: 'Wit is altijd schoon',
over het sterven van zijn moeder.
De laatste pagina zal mij altijd bijblijven, ook hij ziet haar in de straat voorbijgaan.

Ook volgend gedicht doet mij denken dat het een universeel gegeven is.


Je hebt me alleen gelaten

Je hebt me alleen gelaten
maar ik heb het je al vergeven

want ik weet dat je nog ergens bent
vannacht nog, toen ik door de stad
dwaalde, zag ik je silhouet in het glas
van een badkamer

en gisteren hoorde ik je in het bos lachen
zie je, ik weet dat je er nog bent

laatst reed je me voorbij met vier
andere mensen in een oude auto
en ofschoon je de enige was die
niet omkeek, wist ik toch dat jij
de enige was die mij herkende de enige
die zonder mij niet kan leven

en ik heb geglimlacht

Ik was zeker dat je mij niet verlaten zou
morgen misschien zal je terugkomen
of anders overmorgen of wie weet wel nooit

maar je kunt me niet verlaten


Hans Lodeizen


Nog een mooi weekend,
liefs van,
elleke

[elisa20]

Dag rankje,

Je topic is waarlijk een hoge snelheidstrein..
Te veel om op te noemen, maar ik heb al je mooie teksten
en gedichten- en ook die van alter en je bezoekers - met veel
plezier gelezen.
Onder andere:
Je 'Ardeense wandeling' .. fijn dat je vroeger veel schreef en het
nu kan posten ...Zo kunnen wij mee genieten !
Het verhaal over je vader, aangrijpend en verrassend, mooi
geschreven ook .

Veel dank voor je keuze van' Najaar' voor PVDD , je ppt als
passende illustratie en je vriendelijk bezoekje aan mijn topic...

Lieve Oktober groetjes,
elisa

[YNA]

Rankje,

Ik heb uw topic nog eens doorlopen, want ik stond nog wat achter. Heel mooie teksten gelezen. Uw vader, ja dat zal iedereen wel eens meegemaakt hebben zeker. Een teken dat men heel close staat met zijn familie. Zo zullen al die herinneringen blijven van als we jong waren en nu kunnen we er nog zo van genieten.
Alter heeft ook mooi geschreven van de herfst.
tot schrijfs !

[krakje]

wat is het fijn dat het zonnetje schijnt,
gisteren fris en regen maar dit hield ons niet tegen,
ben samen met twee dochters en kleinzoon,
naar het voedingssalon
in Brussel geweest, is niet meer zoals vroeger,
maar we deden dit om eens te genieten,
en genoten hebben we, maar toen
ik thuis kwam was ik uitgeteld,
ben om 20.00uur lekker in bed gekropen,
ik was echt stikkapot, om 8.30 uur vertrokken thuis,
en om 11.30 aangekomen in Brussel,
met auto tot statie, trein tot Berchem, volgende trein
tot Brussel en dan tram tot Heizel,
en in omgekeerde richting ook terug,
nog vele zonnige groetjes van krakje
heb zojuist gelezen over je vader,
vind het mooi en ook iets waarachtig,
weet je mijn overleden zus heeft ook zoiets meegemaakt
toen onze moeder is gestorven, zij zag die ook nu en dan,
maar ze heeft moeder nooit kunnen loslaten toen die stierf,
totdat ze van iemand iets te horen kreeg, en ook gedaan,
sinsdien hadt ze er geen last meer mee gehad,
dus je moet een dierbare echt loslaten,
zodat die over jou kan waken, je komt later terug bijeen,
en je leven terug gewoon beleven zonder zorgen,
het leven gaat gewoon verder, denk aan de dierbare
die nu met jou leven, laat de overleden gewoon in
je hart verder leven, groetjes krakje

[Bosrankje]

Twee jaar geleden had ik een florale compositie van mijn dochter Muriel gekregen
en toen, met een herfstkransje, enkele kaarsjes en een gieter, heb ik een gezellig
hoekje van gemaakt...


Lieve vriendinnen,


Assa, ik zal proberen je goede raad te volgen maar gemakkelijk
is het niet ! Je spontane lieve woorden hebben mij echt gesteund !
Hartelijk dank (ook voor je prachtige compositie met een witte roos !)
Voor jou, een liedje dat je zeker kent en dat wij graag hebben zelfs is
het wel droevig !

http://youtu.be/0wFCQPjwPpI
Conny Vandenbos "Roosje m'n roosje


elleke het is niet de eerste keer dat je de juiste woorden vindt !
Misschien omdat je ook een bijzonder innige band met je vader had...
Ik ken het boek van Leo Pleysier (nog) niet maar wat je erover schreef
prikkelde mijn nieuwsgierigheid zodanig dat ik ben gaan Googelen om
er meer over te weten en wat ik ontdekte gaf mij zin om morgen naar
de 'Bib' te gaan !
En, in het gedicht van H.Lodeizen (die ik ook niet ken) herken ik weer
zoveel van mezelf...

Om jou dan te bedanken, wil ik heel graag dit hier plaatsen en ik denk
dat ik niet de enige ben die er baat aan zal hebben... het is prachtig !

'Op een dag staat hij buiten in zijn tuin, wanneer hij ruim twee jaar na
haar dood, zijn moeder in de verte ziet naderen. Ze loopt op het
voetpad, zijn richting uit. Toch is hij er niet zeker van. Het is wel
hààr gestalte die hij dichterbij ziet komen, hààr uitzicht, hààr voor-
zichtige loop.
Hij is heel ontroerd.
Hij dacht terug aan haar begrafenis. Orgelmuziek, wierook, wijwater.
Zijn moeder die toen stil en zwijgzaam was.
Hij ziet haar stappen zonder omzien, zonder een woord te zeggen
tegen enkele buurmannen.
Zo zwijgzaam, hij is er door gefascineerd.
Ze loopt hem voorbij met een goedgevulde plastic boodschappentas in
haar hand.
Hetzelfde tempo als haar moeder, moeizaam.
Hij kent haar niet, zij hem wel blijkbaar, want ze knikt hem heel
beleefd goedendag toe wanneer ze hem op haar beurt in de gaten krijgt.
Hij is te laat, met zijn hand die hij nog opstak als teken van wedergroet.
Te laat, want ze heeft hem de rug al toegekeerd. En langs achter
gezien, merkt hij hoe ze nu alweer degene is die ik eerst dacht dat zij was.
Hij blijft sprakeloos achter.
Hij dacht: ‘Geef haar het zuiverste wit dat er te vinden is. Al het wit van
de witste woestijnsteden van Arabië en Afrika, het wit dat pijn doet aan
de ogen van Damascus tot Dakar. En dan nog is er geen wit genoeg.’


Elisa, je bent ook één van onze trouwe bezoek(st)ers en je
appreciatie is altijd gemeend en lief verwoord !
Fijn dat je genoten hebt van mijn 'Herfstwandeling'
We zijn ook heel graag in je topic gaan wandelen om een gedicht te
kiezen voor Pvdd en, geloof me, het was niet gemakkelijk, met zoveel moois ...
Toen heb ik ook één van je mooie schilderijen (in 't Peerdsbos-Brasschaat)
teruggevonden. Een prachtige illustratie voor de herfst !




Yna, jouw composities vind ik (wij) altijd heel mooi maar deze hierboven is
bijzonder fijn en harmonieus en de kleuren... prachtig.
Je beaamt wat Assa, elleke en Elisa geschreven hebben. Een bewijs dat het
een herkenbare ervaring is. Bedankt voor wat je schrijft over de 'herfst' van
Alter (ik vind het ook mooi)
Toen ik straks enkele liedjes aan 't zoeken was, zag ik 'Young Love' van Tommy
Steel en ik dacht onmiddellijk aan jouw gedicht 'Jong getrouwd' dat je verleden
week hebt geplaatst. Dus, om je te bedanken :
http://youtu.be/nxJKiLdgzAc
Young Love Tommy Steele


En eindelijk, ons Krakje, met een elegante herfstcreatie om ons Laar te sieren !
Blij te lezen dat je een mooie dag in Brussel hebt beleefd met twee dochters en
een kleinzoon maar het was precies een heel lange weg om er te geraken : auto,
trein, nog een trein en een tram ! It was a long way to Tipperary ! dus voor jou :
http://youtu.be/OanoV3ffSYg
It's a long way to Tipperary

Maar ik wil je ook hartelijk bedanken voor wat je nadien geschreven hebt,
en vooral dit :

'je moet een dierbare echt loslaten,
zodat die over jou kan waken, je komt later terug bijeen,
en je leven terug gewoon beleven zonder zorgen,
het leven gaat gewoon verder, denk aan de dierbaren
die nu met jou leven, laat de overledenen gewoon in
je hart verder leven.'


Lieve vriendinnen, jullie hebben mij allemaal dezelfde raad gegeven en die is juist.
Ik weet het al lang maar kan het moeilijk toepassen. Soms denk ik dat het mij
gelukt is en ineens, herval ik weer...
Bedankt voor jullie bezorgdheid en vriendschap !

Prettige avond en liefs van ons beiden

Alter en Rankje

[Norman12]

.
Ja Rankje , herinneringen komen op rare momenten

[Assa]

Dag Rankje en Alter

Ik weet het Rankje het is niet gemakkelijk,Je moeder en vader zal je nooit vergeten,en het verdriet zal blijven
maar je dochter kleinkinderen en ook Alter hebben je nodig, ik denk dat je ouders niets liever zouden hebben dat je verder gaat met je leven,zonder teveel verdriet ik wens je veel sterkte in het verwerken dat zeer lang kan duren,maar het komt geloof mij.

Ik ook zeer graag het liedje "Roosje m'n roosje van conny vandenbos dat veel te jong is moeten gaan.


Groetjes.. assa