Jure***

[jure]

Als alles stil is



Als alles stil is
en het nacht is
wordt de rekening
van de dag gemaakt

Alles ervaren
het fijne en het nare
wordt door emoties
aan elkaar gehaakt

Als je slaapt
bewust niet waakt
worden beelden
in het on-zijn geprojecteerd

Soms verlamd
door schrik overmand
onderga je
wat ’t bewustzijn heeft geleerd

Soms zeemzoet
voel je ’t goed
dat het aangename
je ontspannen maakt

Ja als ‘t stil is
en het nacht is
wordt de rekening
van de dag gemaakt

Jure/Pravda

[jure]

Wie is wie



Wie ben jij
Vroeg de schrijver
Ik ben de schrijver
Antwoordde de man
Hoe kan dit dan
Vroeg de schrijver compleet onwijzer

Ken je geen spiegelbeeld
Vroeg de man verveeld
Jezelf nog nooit gezien
Hoezeer je op je lijkt
Geen millimeter afwijkt
En dan nog hetzelfde denkt bovendien

Ploffend op een stoel
Een zwaar en raar gevoel
Werd hij daar terechtgewezen
Over zijn eigen wezen
Over zijn levensgang zonder doel


Jure/Pravda

[jure]

Jure,

Daar was je toen nogal een beetje atypisch hé,
wat afwijkend van de geldende normen hier bij
PenP.

'k Heb je toen dikwijls repliek gegeven,duidelijk
trachtend je tot bekering te brengen.

Ben benieuwd wat je ons nu gaat brengen.

amicale groetjes,

Alterego

Klopt helemaal wat je schrijft Alter. Maar ook die periode maakte ik door en had de mogelijkheid iets van die gevoelens en zienswijzen van die "tijd" op papier te zetten.
Het behoort tot Jure's emoties.

[Bosrankje]

Beste Jure,

Wat ben ik blij dat je ons weer laat genieten van jouw bijzondere,
krachtige, filosofische, soms harde tot cynische maar ook zeer
poëtische gedichten... een moedige zoektocht naar de waarheid
maar vooral naar jezelf, iets wat mij heel bekend voorkomt !

Bedankt Jure om eindelijk hier terug te zijn !

Rankje (en Alter natuurlijk )

[jure]

Leve de vrijheid


Leve de vrije wil
Het vrije denken
Het vrije handelen

Hierdoor
Kan ik ongestoord
Kromme wegen bewandelen

Ach wat telt verdriet
Uiteindelijk
Als ik er beter van wordt

Smeken, boosheid
Huilen klampen
Die begrippen naar ‘t stort

Leve de vrije wil
Het vrije denken
Zo maar doen of laten

Stap over een lijk
Wat maakt het uit
Als ze me hiervoor haten

Wat een prima
Dekmantel toch
Om falen te verbergen

De vrijheid verzet
De hoogste
En gevaarlijkste bergen

Jure/pravda

[jure]

De droomcocon


Ik wilde dat het kon
Zo maar in mijn dromen kruipen
Ongeschonden bloemen ruiken
En de geuren snuiven
Van ongerepte dennen

Als ik dan voel
Dat dit me niet gaat lukken
Scheur ik die ballon in stukken
En weet dan zeker
Dat ik aan het nu moet wennen

Een motor die daar
Zo maar staat te draaien
Het gebrek aan gezonde kraaien
Eksters slechts
Die alles eten en vernielen

Stappende mensen
Die niet zien maar loeren
Kinderen zo jong al over hun toeren
Brutaal en nukkig
Wat zou de mens bezielen

Ik wilde dat het kon
Kruipen in m’n droomcocon
Jure/Pravda

[jure]

Een vader, kind is...



Natuurlijk ben je nu teleurgesteld
Wat dacht je dat een vader was
Van alles hebben ze over me verteld
Was de helft ervan waar
Was ik reeds een antiheld

Vergeet je dat ik je pampers plakte
Je neusje snoot vol met snot
Dat ik je in een bos heb gedragen
Totdat je honderd woog
Toen stelde je reeds vragen

Hoe of wat dient een vader te zijn
Foutloos en correct ben je gek
Ook zijn vlees is soms zwak
En zijn zinvolle antwoorden
Zijn van de hak op de tak

In alle eerlijkheid
Een vader is geen goddelijkheid
Mag zeker niet aan Hem tippen
Je vader is van vlees en bloed
Die af en toe schijnt door te flippen

Jure/Pravda

[jure]

Een dag

Vandaag is geen dag om te sterven
Het licht klaart de halve bol
Doodgaan zou deze dag bederven
Het leven is veel te vol

't is geen symfonie wat vogels fluiten
Maar mooi om te horen
Zo moet men de dag afsluiten
Niet als ergens anders herboren

Lachende kinderen in een achtertuin
Met water spelend
Die brengen de goede luim
Zoiets werkt helend

Al verdonkeren wolken het licht
En kleurt de omgeving mat
Weet men dat het zonnelicht
Opnieuw zal schijnen op het pad

Daarom is het geen dag
Om uit het leven te stappen
Ondanks normale tegenslag
Moet men in het leven happen

Jure/Pravda

[jure]

Drie stuiver roman




In een veld van blauwe lelies,
wandelt een jonge vrouw.
Zij draagt fragiel een jurkje,
van roze, met korte mouw.

Zij glimlacht naar een vlinder,
die op haar schouder rust.
En denkt dan aan de jongen,
die zij zoeven heeft gekust.

Het tsjirpen van de krekels,
versterken de romantiek.
Zij voelt zich uitverkoren,
het kind voelt zich uniek.

De zachte zomerwind,
doet het bloemenveldje deinen.
Met haar ogen dicht,
laat zij haar lief verschijnen.

Plat op de warme grond,
verdekt door duizend bloemen,
liggen twee mannen op de buik,
bereidt zich te verdoemen.

De rustige zomerdag,
werd ruw en bruut verstoord,
door een gillend, huilend meisje,
dat bijna werd vermoord.

Het mooie, blauwe leliënveld,
platgetrapt en rood bebloed.
Zal later terug herrijzen,
omdat de natuur dat eenmaal doet.[/i

[jure]

Expressie 230410


ik wilde wenen met je
maar mijn tranen droogden
door de koude oostenwind


ik wilde praten met je
maar zal zo lang zwijgen
tot jij opnieuw de woorden vindt


jij zult nimmer alleen zijn
Daar zijn zo veel
vrienden waar je opnieuw begint

er is geen tijd
in de oneindigheid
dus, zijn ze snel bij je
allen, die jij bemint

[hilde m]

Dag Jure,
Hier bij jou vind ik ook
"het leven zoals het is"
maar dan op een prachtige,
poëtische manier verwoord...
MOOI...
Liefs van Hilde m.

[Alterego1]

Jure,

Je gedicht 'De Linde en ik' staat op 15 April bij
Poëzie van de dag en in het Prentenkabinet.

Vriendelijke groetjes van ons beiden,ook aan Lilian,

Rankje en Alter

[Janina]

Jure,

ik heb bijgelezen bij jou.
Hoe kan ik woorden vinden die zeggen wat ik voel
als ik je lees...
Ik heb er geen!

Met eigen herinneringen in het achterhoofd
en nog nadenkend over wat je zeggen wou...of niet...
jouw gedichten raken me...

Janina

[Robol]

[Alterego1]