Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 26 Augustus 2013



Zomermoment

Ik adem eindeloos hemelblauw
zoen het voorzichtig op je lippen
en in je handen leg ik strelend
winden zonnestralend over huid

Graaf in bestaande woorden
tot op de bodem van herkennen
en waar zich 't licht niet dringt
ruimte vergroeid, gestorven
in zelfgekozen graf het zijn

Kiemt reeds de hoop
dat als de eerste regen valt
de dorheid vluchten moet
onze woestijn weer leeft.

Sunset

[Alterego1]

op 27 Augustus 2013




Dieren leed

Ach, kleine kip is dood.
Ze lag vanmorgen roerloos in het hok.

Er is zoveel ellende en men vindt,
zo 'n overleden kip een stofje in de wind.
Op grote voeten kwam ze aangerend
als ze me zag.

Jij koddig dier.

Grote kip en ik wij zijn nog hier.
En als de dauw hangt over 't veld
zo 's morgens vroeg.
En als de zon maar net is opgegaan.

Dan kraait jouw haan.
Mijn lieve kleine kip
is van mij heengegaan.

Tineke

[Alterego1]

op 28 Augustus 2013




Over missen

het denken,
het weten,
het voelen,
zonder veel woorden weten
wat we bedoelen

het jagen,
het verlangen
het behagen en soms verjagen

de warmte,
de geborgenheid,
de zekerheid
de vriendschap
de tevredenheid
en soms ook de tweestrijd...

ik kan me sterk vergissen
maar ik denk
dat geen mens dat wil missen

Tinneke

[Alterego1]

op 29 Augustus 2013



De thuisblijfster

Ze begroet me amper
met lichte arrogantie
en een vleugje dédain.

Ze passeert me hautain.
En trippelt naar boven.
Begint aan haar souper.

Dat ik deskundig heb voorbereid.
Volgens de voorschriften.
Een half doosje en zachtjes pletten.

Plus enkele snoepjes
uit het paarse potje.
Voor de ochtend, zus ... Enzoverder

Twee pagina's directieven
voor de planten. En Snoesje.
Het poesje.

Uvi

[Alterego1]

op 30 Augustus 2013



Windmolens

Als men ergens rondrijdt
en de wind komt aanwaaien,
ziet men vele windmolens draaien.
Ze zorgen voor elektriciteit
die broodnodig is
in onze moderne tijd.

We gebruiken steeds meer energie
ook door uitbreiding van de industrie.
Maar zo'n molens
maken wel veel geluid
zodat het op veel tegenstand stuit.

De vogels vinden het niet fijn
dat ze steeds op hun hoede
moeten zijn.
Broedvogels worden ook verstoord
dus,is het nog niet allemaal
zoals het hoort.

Men is er voor of tegen,
dus moet men alles afwegen.

Yna

[Alterego1]

op 31 Augustus 2013




Vlinder

Ik kom zopas van buiten
ho jee, je moest 'ns zien
d'r zitten rupsen op mijn spruiten
wel meer dan tweemaal tien.

Mensen toch, wat vang ik aan
met al die groene beesten
z'op de blaadr'n laten staan
om lekker voort te feesten?

'k Heb ze verderop gezet
je kunt maar nooit nie weten
dat later op een bloemenveld
een troepje vlinders komt gezeten.

Dan wens ik mijn vriend naast mij
dat een ballet van bonte kleuren
vlindervleugels in de wei
ons tweetjes op zou fleuren.

Vlinder weet je nog die dag
als rups zat j'op mijn spruiten
toen ik je vreedzaam vreten zag
-- ik ga nu eventjes naar buiten --

Frido

[Alterego1]

op 1 September 2013




En de boer...hij ploegde voort!

De aardappeloogst valt tegen,
't is de schuld van 't klimaat
met te veel of te weinig regen.
De boer is er niet mee gebaat.

Boeren hopen toch te oogsten
't is voor hen de broodwinning
voor hun kroost;en de jongsten
zitten ook graag in de running.

De boer,tja hij moet dus voort
in die zware ambachtelijke stiel
zelfs als de natuur daarbij stoort
krijgt ook de duivel niet zijn ziel.

Telkenjare toch die vrees en vraag
loont het de moeite verder te doen,
vult het rendement nog elke maag,
kennen we ooit weer 'n goed seizoen?

Alterego

[Bosrankje]

Op 2 september 2013




September


September is op komst...
zacht, warm maar niet zwoel,
met een fris briesje
en een tedere zon.

Nog zomer... bijna herfst
twijfelend en toch zorgzaam,
levendig en soms zelfs weelderig
maar wel bewust van de nabije
en onvermijdelijke aftakeling.

Ik hou van jou,
mijn geboortemaand !
Ik herken mij in jou
maar of ik het altijd aanvaard ...?


Bosrankje

[Bosrankje]

Op 3 september 2013




Stof


Stof vind je in een glas, in mest, bij wind,
door sporen, bloem, as...

Steeds is een leeg glas vol met stof.
De zee levert het zout grof.
In het dorp snuift de neus mest op.
Draait de wind, ruik je een vlaskop.

Pollen leven in de lente en paddenstoelensporen
worden tijdens de herfst geboren.
Een bakker schudt zakken bloem,
asdeeltjes zijn verboden in de lunchroom.

Thuis plof je in de zetel neer
dan komt een wolk stof in de biosfeer
die pas na een tijd zal rusten.
Of dit hoeft te verontrusten ?

Neen, stof vormt voor de mens geen probleem
tenzij de huid verzot is aan eczeem
of aan een vulkanische stofwolk
onze adem snoert als met een dolk.


bo'ke

[Alterego1]

op 4 September 2013



Witte vlinders

Twee witte vlinders
vlinderen in mijn tuin
vrij en ongehinderd
speels vol zoete luim,
kussen elke bloem
een bosje paarse hei,
zweven over groen
heel lichtvoetig blij,
gelukkig met wat zon
een stukje blauwe hemel
die nog heel even kon
begin van herfst en nevel.

Bomi

[Alterego1]

op 5 September 2013




Vermist

Als moeder hangt de navelstreng
Eeuwig met uw kinderen verbonden.
Je voelt in je hart, dat er iets is
pijn, ongerustheid of gemis.

Dagen aan een stuk kan je niet slapen
Je blijft met je denken behoedzaam
Ieder geluid is er een te veel
Je blijft gewoon heel de nacht waken.

Iets in je binnenste trekt aan de alarmbel
Maar je weet niet of die zal afgaan of niet
Het kan gewoon je gedachtengang zijn
Of wordt het werkelijk de hel.

Eén telefoontje van de politie
Die meldt dat er iets is met je zoon
Het ergste komt naar voor,
Is het echt of een droom

De werkelijkheid drinkt tot je door
Dat je adem stikt in wat je hoort
Uw hart wordt opengereten
Met ellende doorboort.

Wij ouders kunnen het niet begrijpen
Waar was ons kind gebleven
Gsm bleef monddood
het enige teken van leven.

De zoektocht begon bij vrienden
Kennissen van weleer werden in versneld tempo opgebeld
Zij konden niet meer helder denken
Hun hart was versteend

Gebeiteld uit de puurste pijn die een moeder dragen kan.
De telefoon bleef hun woorden aanhoren
Langs de andere kant was het stil
Voor hen nu nog meer koud en kil.

Wat had onze jongen toch aan zijn hoofd
Een relatiebreuk waar het hart ook brak
Wij piekeren over alles en nog wat
Wat heeft de greep op zijn leven gedoofd.

Straks zal zijn gezicht verschijnen op tv.
Jongens, meisjes doe dit je ouders niet aan
Zij hebben voor jullie alles in hun leven gedaan.
Neem jullie verantwoordelijkheid
En vertelt hen alles openlijk.

Wij ouders hebben een leven achter ons
Leerden het leven aanvaarden
Hebben ook niet alledaagse dingen meegemaakt
Wij hebben de gerechtigheid in ons zelfs gesmaakt.

Kon ik dat maar zeggen tegen de mensen
Die hun zoon of dochter niet meer hebben
hun geluk is zwart geblakerd
door het vuur dat nooit meer zal kunnen doven.

Hun innerlijke is verscheurd
Maar het is gebeurd
De tijd tikt zijn rondjes verder
Tot het uur der waarheid komt.

Het zoekwerk verstomd
Vrienden trachten je te steunen
Maar na een tijd verdwijnen ook zij
Dan ben je alleen nog in je hart verwond.

Claire Vanfleteren

[Alterego1]

op 6 September 2013




Verpozen

Een wereld weerspiegelt
in mijn kleine vijver
waar zon en wolken
spelen

Twee witte waterlelies
herinneringen mijm'ren
goudvissen dansjes
zwemmen

Mijn sprookje
zomer zonne
lachend
vijvertje

Hoe stil staat hier de tijd
hoe fluistert
hier alom
de stilte...

Elisa

[Bosrankje]

Op 7 september 2013





Een regenboog


ik teken jou
tussen grijs en blauw
in zeven
frèle kleuren
een hemelboog
een regenboog
met aan het eind
een schuilplaats
voor de regen


un arc-en-ciel
het Franse woord
kan mij bekoren
een melodie
die een belofte inhoudt
een teder verlangen
naar harmonie

elleke


Lieve elleke, als je nog af en toe hier komt lezen,
zal je weten dat wij je niet vergeten zijn en hopen
dat je een 'bric-à-brac' ooit nog opent bij Poëzie
en Proza waar je altijd welkom bent !

Veel liefs van Alter en Rankje

[Alterego1]

op 8 September 2013



Leven

Niets in het leven is blijvend
alles gaat stuk
ieder moment van blijheid
ieder geluk

Waar haalde ik het recht vandaan
kinderen op die wereld te zetten
nu moeten zij ook verder gaan
zij konden zich niet verzetten

Wie zegt dat leven een geschenk is
het is eerder een plicht
je word in het leven geworpen
met je ogen dicht

En zijn je ogen dan geopend
en vind je ’t niet de moeite waard
je moet de weg gaan tot het einde
tot het leven zelf je ontslaat

Fernanda

[Alterego1]

op 9 September 2013



Trekvogels

Had jij ooit een blackout in september,
versuft door eenzaamheid en honger?
Was jij ooit een zwaluw in december,
alweer ouder, en nooit meer jonger?

Was je dan opeens je adres vergeten
of liep je je eigen zoon voorbij,
en vergat je urenlang te eten?
Maakte een niemendal je blij
tot je op een donderdag verdwaalde
en je foto verscheen op het scherm?
Was het een reis die je betaalde
om te vluchten aan pijn en gekerm?

Word je dan een honingbij in mei
of een ooievaar in oktober?
Vlieg maar mee, dan hoor je er bij.
De winter wordt weer fris en sober.

Frankie