Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 10 September 2013



Zomerkinderen

't Was herfst en grauw toen ik je weerzag, Jetje,
achter de lijkbaar van je broer, een goeie vriend.
Wij waren allen uitgezwermd elk naar zijn eigen kant
en toekomst nu, weg van 't vertrouwde klasje
en de grillen van de meester.

Toen ik het je vertelde van de verre school,
en dat ik jou niet meer zou zien zo vaak,
en minder van je weten,
sloeg je de wimpers neer en knikte, je vingers wit
omheen het hengsel van de emmer verse melk.
Dag..zei je, je moet me nu maar gauw vergeten.

Veel later was er op de deurmat in de gang
die brief met zwarte rand en stijve letters
zonder leven: "Het heeft de Heer behaagt.."
een stomme tand en doodgebloed in enkele uren.
De schuine populieren dekten mild met gele blaren
die nare kist en heel zijn leven toe.

Maar als je wegging daar, wenend met droge ogen
en gans in 't zwart aan vaders zware hand,
toen brak er iets en helemaal alleen,
zoals ik altijd ging als 't pijn deed diep in mij,
zocht ik ons zomerplaatsje in 't kille gele zand
en 'k wist mijn jeugd toen en een lieve droom vervlogen.

Give

[Bosrankje]

Op 11 september 2013





Leven en dood


zo dicht bijeen
dat broze leven
kreeg ik in leen
hoelang?

leven
slechts een korte tijd
de tijd van een bezoek
meer niet

de vluchtigheid
van het bestaan
wat achterblijft
is herinnering

verste einders
reik mij de hand
weerzien en geluk
voor eeuwig

Gustilpe

[Alterego1]

op 12 September 2013




Alles is relatief

Ik heb vandaag
niets interessant te vertellen.
Daarom schrijf ik hier
nietszeggende woorden op papier.
Er is immers
die drang tot schrijven
alles een plaats geven
tussen de lijnen.
Neen,
mijn geest is niet leeg.
't is meer,
de diepste zieleroerselen
die schrijf je niet zomaar neer
te kijk van iedereen.
Eens tastbaar,
zijn ze immers niet meer
kontroleerbaar.
Vrij tot interpretatie
van wie het leest
en dat vrees ik
van alles het meest.
Want wat vandaag
lijkt op een ramp,
blijkt morgen een zegen,
wie kan op iets
de absolutie geven.

Hilde

[Alterego1]

op 13 September 2013




Varkensjacht

Niet te geloven waar al
die konijnen vandaan komen.
Het is het eerste jaar dat er zoveel zijn.
Ze zitten zowel vooraan als achteraan.
En die kleintjes zien er zo lief uit.
Overal vind ik van die ronde bolletjes.

Gisteren is er bij de boer
een zwijn uitgebroken.
Het wou eens tot bij de buren komen.
Op onze gazon staat de afdruk
van de poten er stevig in.

Niet te geloven hoe een varken
nog zo vlug kan lopen
als het zijn vrijheid neemt...
Met enkelen hebben we dus
varkensjacht gehouden..

Gelukkig heeft het zwijn
er niets aan overgehouden,
en ook geen schade aangericht.
Stel je voor dat het in het
maisveld terecht was gekomen.
Of in de grote waterplas...
Vraag me af
of een zwijn kan zwemmen?

Met ogen zoals van Chinezen,
is mijn slapend brein(!?)
traag op gang aan het komen..
Een goeie tas koffie
heeft me nog niet geholpen
Het weer zit hier ook niet mee
want die grijsgrauwe lucht
is ook niet zomers..
geen zuchtje wind...
alleen het zuchtje van mij
af en toe...

Jadi

[Bosrankje]

Op 14 september 2013




Regen


De donderbui dreef af.
Ergens in de verte hoorde ik nog wel doffe pauken slagen.
De goten hadden het teveel aan hemelwater al afgevoerd.
maar ze bleven lekken.
De dikke druppels die op de schuine ruiten vielen,
maakten muziek...
Slapen kon ik nog niet, luisteren wel!

"Rain"

Het tokkelde
als op een klavier
't bracht rust
't bracht slaap...


Janina

[Alterego1]

op 15 September 2013




Nacht-wandeling

Het schijnsel van de zaklantaarn,
scheen door het bos.
Het kristalliseerde duizend,
kleuren in het mos.

De hond die ook mee wandelen was,
hield zich respectvol stil.
Hij voelde ook de puurheid aan,
die de avond wil.

Was het nu een uil of vleermuis,
wiens schaduw in de maan,
de blauwzwarte lucht verstoorde
het is me echt ontgaan.

Hier en daar kloeg een vermoeide tak,
die het avondvocht opzoog,
over de dorheid van de dag,
zo zonnig, maar oh zo droog.

Ergens midden in het bos, een tra,
vol verlicht door de maneschijn,
een door de natuur in ongena
gekomen, dood konijn.

Speelse schaduwen aan de rand.
Nachtelijk leven.
Een leefmilieu onbemand,
uit zichzelf gedreven.

Jure

[Alterego1]

op 16 September 2013



Zee, zand en zon...

Eindeloze stilte
van verlaten strand
sporen van vogels
in het natte zand
de roep van een meeuw
aan de einder ver weg
een vlag wappert dan
een stuk stilte weg.

Blote voeten
aan de rand van het water
volgen de vloedlijn
hoor totaal geen getater
alleen begeleid door
de wind en de zon
die mijn schouders strelen
ik voel me zo heerlijk
ik voel me zo jong.

Michelly

[Alterego1]

op 17 September 2013




Leef...

We leven hier op deze aarde,
proberen te gaan op de weg naar morgen.
Het leven heeft toch zo veel waarde,
vooral als er dagen zijn zonder zorgen.

We wandelen langzaam naar de toekomst
zonder dat we weten waarom en hoe.
We zoeken en kijken naar waar het uitkomt.
Al zijn mensen soms wel eens levensmoe.

Ik wil niet graag de toekomst weten.
Je kan het je laten voorspellen.
Het leven zelf wil je niet vergeten,
of dagen, maanden, jaren gaan tellen.

Niet te veel omkijken naar het verleden
maar leven in de dag van heden is goed.
De dag van heden is je gul gegeven,
daarmee wandel je de toekomst tegemoet.

Wees blij met de dag die je is gegeven,
het verleden moet je laten rusten,
en omgaan met het leven zoals komt.
En probeer mooie dingen te beleven,
ook al zijn er weleens problemen.

Soms zijn ze klein,soms ook groot,
het negatieve of positeve van deze tijd.
Een ding moet je niet doen,
je stemming in de put laten raken.

Geluk is niet iets dat je zomaar krijgt,
geluk moet je toch ergens zelf maken.
Daarom,geniet van elke dag en blijf
vooral optimistisch vooruit kijken.

Monika.

[Alterego1]

op 18 September 2013



De herfst nadert

Het is zo troosteloos
de weergoden zijn boos
stralen regen maken
een grijs gordijn
kan het niet beter zijn??

Je warmte is verdwenen
nutteloos te wenen
alleen kilte blijft over
ik neem een pull-over
zoek mijn pantoffels
koude roffels
op het natte groen
waar was je toen?

De zomer is heen
de herfst nadert
kilte dringt
door merg en been.

Nele

[Alterego1]

op 19 September 2013



Wat is mantelzorg ?

Je naaste "naaste" is zorgbehoevend,
Je zag het aankomen, of, het gebeurde heel plots.
Een mantel van zorg viel over jou,
Ze noemen je dan een mantelzorger....

Jij bent een mantel van warmte,
voor je nabije naaste.
Je schenkt je tijd, je aandacht, je zorg,
Je aanwezigheid die zo kostbaar en zinvol is....

Nu en dan weegt je mantel zwaar,
Soms al eens loodzwaar.
Is er nog wat tijd voor jezelf?
Sommige dromen heb je samen aan de kant gelegd.

Mantelzorger, wie zorgt voor de mantel over jouw schouders.
Wie luistert naar je verhaal?
Wie zorgt ervoor dat jij, zo nu en dan,
Weer nieuwe energie kan opdoen!

Wie schenkt jouw een dak boven je ziel?
Je wil je weg blijven gaan van warme zorg,
Je liefde is zonder grenzen en onvoorwaardelijk,
Het siert je...Je inzet is goud waard!!!

Maar vergeet jenzelf niet,
Zorg voor je naaste en zorg voor jezelf,
Laat je geregeld opladen,
en dit met nieuwe kracht....

Als mantelzorger bent je niet
zonder bekommernis voor de toekomst....

Ninjavincent

[Alterego1]

op 20 September 2013



Die keer

Die keer met jou
Die eerste keer
Mijn eerste vrouw
Die komt nooit weer

Die keer met haar
Een avontuur
Het was niet waar
Van korte duur

Het was geen lange rij
Dat type ben ik niet
Jij was het echt voor mij
Maar bracht me toch verdriet

Norman

[Alterego1]

op 21 September 2013




De baby

ik heb nooit geweten waarom mijn wieg
vervaardigd was uit ijzeren staven,
jullie weten dat ik nooit overdrijf of lieg
maar echt, 't was net een verblijf voor slaven

het ding bewoog ook heen en weer
zoals een schoener op volle zee
en die had toch ook, zo las ik een keer,
niks anders dan slaven in zijn ruim mee

ik kreeg van tijd ook een prop in de mond
waarschijnlijk toen we havens passeerden
men wou niet dat ik signalen verzond
terwijl ze langs de kade aanmeerden

er was ook geen toilet aan boord
ik moest er mijn plan maar trekken
ontsnappen onmogelijk, nergens een koord
of een trap waarlangs ik had kunnen vertrekken

voor 't eten werd ik uit het ruim getild
door stevige handen vastgeklemd
en eens mijn honger was gestild
moest ik weer beneden in 'n vers nachthemd

eindelijk op bestemming aangekomen
heb ik de rest van mijn leven gewerkt
het slaaf zijn heb ik er maar bijgenomen
dat had ik tenslotte in de wieg al gemerkt

Rapke

[Alterego1]

op 22 September 2013




Het wordt herfst

Geboren in de herfst,
fris en vitaal,
een waterlelie blad,
gedreven als een schaal.

Hemelzoenend blauw,
spiegelend in het water
en op de achtergrond
verdrogend riet…

Er loert een bruine kikker
goed verstopt,
waardoor
je hem niet ziet.

Verstilde schoonheid,
ongerept
in een blije morgen.

Zo iets simpels kan
voor intense vreugde
zorgen.

Ria

[Alterego1]

op 23 September 2013





Ik kijk je onbevreesd

Ik kijk je onbevreesd
diep in de ogen.
Dood,
je maakt me straks
tot deelgenoot
van de sterrenhemel.

Jij bent veel zachter toch,
veel zachter dan het leven.
Ik vergezel je
straks bij het avondrood,
glimlachend,
met mijn hoofd geheven.

Robbe

[Alterego1]

op 24 September 2013



Even windstil

Plots is het windstil
wind blaast nu even niet
met volle kracht in de zeilen.
Niet alles loopt soms
zoals men wil.

Rustig deinen totdat
men voelt en weet,
dat weldra weer een verwachte
zachte bries de kop opsteekt.

Blik op oneindig
naar de horizon gericht.
Voel uiteindelijk dat ons bootje
weer heel voorzichtig
door golven wordt opgelicht.

Schrijfster