Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 7 November 2013



Oorlog

De aarde beeft
mijn zoon.
Trilt en beeft
zij heeft te veel beleefd.

De aarde schreit
mijn zoon.
Zoveel leed en pijn
dat niet mocht zijn.

De aarde bloedt
mijn zoon.
Een stroom van bloed
die stoppen moet.

De aarde sterft
mijn zoon.
Dit heb jij geërfd

Doorbreek
de collectieve schuld
mijn zoon.
Red wat jij nog redden kunt.

Fernanda

[Alterego1]

op 8 November 2013




Eer het vergaat

Lang verwacht eindpunt van verlangen
met glans en liefde vol overgave
genietend met volle teugen
doorleefd en verwerkt,
zo vergaat het
in een bruisend leven
gesteund door vrienden en beminden
met alle opwindende dromen
met alle data die doen dromen
met alle onvermijdelijke angsten ook,
niet verlangd noch verwacht
genoten noch bemind
zo vergaat het
de dagen van morgen
die gisteren worden via vandaag
maar als herinnering
ons verslaafd maken aan de toekomst

Frankie

[Alterego1]

Trauma

'k Herinner mij als gisteren, uit drieenveertig, dat ons huis,
als alle huizen in de straat, naar verse vette haring geurt.
Met karren en met emmers vol uit treinen aangesleurd,
ligt hij in volle pannen, voor ieder maal te kissen op 't fornuis.

Hij wordt gerookt, heel creatief of gaat in Keulse potten
in 't zout of zuur met veel ajuin voor pekelharing leren.
En vader, hongerig van het werk, moet zich nu niet generen
zo'n tiental vissen te verwerken: 'Wie dat niet geert, 't zijn zotten!'

De kleinsten,wij dus,gaan hopeloos met vork en mes op jacht
om al die nare graten elke dag uit al dat haringvlees te puren,
angstig naar vader glurend, die gotferrend, ons weer naar bed zal sturen.
Haring als godsgeschenk: aan trauma's werd die tijd gelukkig niet gedacht.

Give

[Alterego1]

op 10 November 2013




Als de slaap niet komen wil

Als de slaap niet komen wil
alles om je heen lijkt muisstil
wat is dan de beste remedie
spreek niet over een tragedie
verlaat stil het echtelijk bed
open voorzichtig het internet
schrijf een paar rijmzinnen
of weet je niet hoe te beginnen

Streel zachtjes over het klavier
woorden komen heel summier
tik letters op het toetsenbord
bekijk het als een heuse sport
letters gerangschikt in woorden
ze vormen bepaalde akkoorden
misschien komt spoedig de vaak
en geniet je van een rustige slaap.

Dat wens ik mijzelf graag toe
en zie ik voel mij thans doodmoe!

Gustilpe

[Alterego1]

op 11 November 2013




Flanders Fields 1914-18

Oorlog raast in volle geweld,
daar in modderige loopgraven
aan 't front in Vlaanderens veld
soldaten die er zich handhaven.

Levende militaire schietschijven
verdedigend 't eigen vaderland,
onwetend hoe lang 't zal blijven.
Voor wanneer 'n wapenstilstand.

Moedig,maar ach,o zo angstig,
beseffend,de dood is zeer nabij,
al ben je nu soldaat of vaandrig
je bent kanonnenvlees,allebei.

Wat spookt er door hoofden;
de roep naar familie,'n thuis,
herinneringen die nooit doofden.
Frontlinies zijn altijd vergruis.

Zullen ze nog geliefden weerzien,
nog ooit 'n huiselijkheid smaken,
wat met familie thuis sedertdien,
gaan ze nog wel bij hen geraken.

Voor velen kwam de vrede te laat,
sneuvelden er op het veld van eer,
met 'in memoriam' als predikaat.
Te gering voor heldhaftig verweer.

Alterego

[Alterego1]

op 12 November 2013



Zonder jou

Als een clematis zonder steun,
een roos zonder bijen,
een buddleia zonder vlinders
een alchemilla zonder dauwdruppels

zo voel ik mij zonder jou...

Wat is een nacht zonder maan
en een dag zonder zon ?
En als een Muse de dichter verlaat...
wat is dan een viool zonder ziel ?

Want wat is eb zonder vloed
en yin zonder yang ?
Bestaat de dag zonder de nacht,
en het heelal zonder de sterren ?

Julia wou niet leven zonder Romeo,
en Heloïse zonder Abelard...
Isolde miste Tristan
zoals Isis haar Osiris.

En ik... ik hoor bij jou.

Bosrankje

[Alterego1]

op 13 November 2013



In gesprek met mezelf

'k Voel me onrustig,
zelfs een tikkeltje ongelukkig.
Weet je wel
hoe goed je het hebt?
't Is waar wat dat stemmetje zegt.
Wat wil je dan?
Weet je,
ik geloof niet dat ik daarop
antwoorden kan.
En toch is er een leegte,
een diepe, schrijnende holte,
een hunkering,
een knagend verlangen
naar eigenheid.
Meer ademruimte,
misschien meer tijd, nu
en in de eeuwigheid.
Ach, ken toch jezelf,
slechts een speldekop
onder het zwerk.
Ja, ik weet het en toch,
heb ik soms het gevoel
dat ik stik,
in het keurslijf
waarin ik zit.

Hilde

[Alterego1]

op 14 November 2013



Een troostertje...

Grauw,grijs,winderig,kil en nat,
ingredienten van het herfstweer.
Bladeren dwarrelen door de lucht,
proberen hoger en hoger te vliegen
opgestuwd door 'n zotte wind.

De grijze wolken drijven verder
maar daar komen al andere aan,
't is duidelijk,we zitten in 't najaar,
en dan merk je buiten veel minder
bedrijvigheid van mens of dier.

Geen konijntjes te zien,
ook geen vogels in de lucht,
eigenlijk maar triest buiten.
Het is er wel héél stil,
zouden alle vogels nog slapen?
Precies of ze in de hemel
een begrafenis hebben.

Pfff...een goed 'zjatje' koffie dat is
het 'troostertje' dat ik nodig heb,
want mijn hersenen draaien
nog niet op volle toeren.
Zou 't herfstige najaarsweer
daar ook voor iets tussen zitten?

Jadi

[Alterego1]

op 15 November 2013




Zwervertje

Zeg eens hondje,
waarom volg je me?
Waarom loop je zo gedwee?
Je gaat nu al een hele poos
een eindje met me mee.

Blijf ik even staan, sta jij ook stil,
loop ik hard dan ren jij mee.
het is of jij daarmee zeggen wil:
wij horen saam, wij twee.

Kom hier, ik wil je even aaien.
Hé, wat zijn jouw haartjes stug!
En als ik goed gekeken heb
kruipen er beestjes over je rug.

Je kijkt me aan, je kopje scheef.
Misschien heb je wel verdriet
omdat je baas je niet meer wou
en je zo maar achterliet.

Koos je mij nu als je nieuwe baasje?
Kom, ik neem je mee naar huis.
Ze zullen jou vast aardig vinden.
Jij krijgt een nieuwe thuis.

Janina

[Alterego1]

op 16 November 2013



De droomcocon

Ik wilde dat het kon
Zo maar in mijn dromen kruipen
Ongeschonden bloemen ruiken
En de geuren snuiven
Van ongerepte dennen

Als ik dan voel
Dat dit me niet gaat lukken
Scheur ik die ballon in stukken
En weet dan zeker
Dat ik aan het nu moet wennen

Een motor die daar
Zo maar staat te draaien
Het gebrek aan gezonde kraaien
Eksters slechts
Die alles eten en vernielen

Stappende mensen
Die niet zien maar loeren
Kinderen zo jong al over hun toeren
Brutaal en nukkig
Wat zou de mens bezielen

Ik wilde dat het kon
Kruipen in m’n droomcocon

Jure

[Alterego1]

op 17 November 2013



Mooier dan...

Ti amo, te quiero, ich liebe dich
woorden mooier
dan het mooiste gedicht

en als ik ze fluister
zie ik steeds jouw gezicht
voel ik je handen
je mond
je ogen
op mij gericht

je brandt in mijn bloed
zet mijn huid nu in vlam
wat doe je met mij
met mijn hart
met mijn lijf
totaal in je ban.

waar ben je nu lief
licht van mijn leven
alleen aan je denken
doet me helemaal beven.

Michelly

[Alterego1]

op 18 November 2013



Het is bijna Advent

Het jaar gaat snel,het is bijna Advent,
zo langzaam gaat het jaar naar het einde.
Dan geeft het weer een grote wending,
het is nu al bijna overal kerststemming.

En zeggen dit is de tijd om te bedenken,
velen geven grote of kleine geschenken.
Ik vraag me af,moet dat speciaal deze tijd?
Was ik een engel,kon ik alles veranderen.

Ik zou ieder gezondheid en vrede schenken.
Vooral geen geweld van mens en natuur.
Veel kleine dingen kun je bedenken,
zeker nu juist in deze tijd van Advent.

Heel het jaar begrip voor elkaar,
geef je naasten een klein gebaar.
Al is het maar even praten,reik je hand,
geef elkaar liefdevol een beetje attentie.

Het hele jaar,maar zeker juist met Advent.
Wens iedereen een mooie en gezonde tijd.
En als het kan,sta voor elkaar daar, .
ik brand een kaarsje voor iedereen.

Monika

[Alterego1]

op 19 November 2013




KERKHOFBLOEMEN

ONZE GELIEFDEN
LEVEN VERDER IN ONS
ZE ZIJN NOG ALTIJD
EEN DEEL VAN ONS WEZEN
VEWEVEN IN ONZE GEDACHTEN
IN ONS DAGELIJKS ZIJN.

BLOEMEN OP DE GRAVEN
OM HEN TE HERDENKEN
MAAR ZE LEVEN VERDER
TELKENS WE OVER HEN PRATEN
HERRINNERINGEN OPHALEN
ZIJN ZE ONDER ONS
ZO TASTBAR

DAT HUN AANWEZIGHEID
VOELEN,HUN LACH;HUN SPIRIT
HUN WOORDEN EN WENSEN
ZIEN WE OOK IN ONZE KINDEREN
WE DRAGEN HEN MEE
IN ONS VERDERE LEVEN

NELE

[Alterego1]

op 20 November 2013



Het ouderlijk huis

Op oude foto's zie ik ons huisje staan
'k ben in mijn gedachten nog eens binnengegaan
In die tijd was er weinig comfort
en aan de koterij te zien was er wel wat plaats te kort
maar het was een gezellig warm nest
herinneringen is al wat nu nog rest

ik stap nu langs de voordeur binnen
zonder een inkomhal want die was er nog niet
we hadden een "dubbelplaats" zo werd het genoemd
een dubbele deur scheidde het vertrek in twee
in de voorste en de middelste plaats
want over een living werd er nog niet gesproken

de voorste plaats heeft een lange tijd leeg gestaan
alleen een stoof die in de winter af en toe brandde
ons middelste plaats was onze woonkamer
daarachter was de keuken maar koken deed men in 't kot
het was er in de winter koud en vochtig
want over een berging werd nog niet gesproken

ons kot kwam dus achter de keuken in Eternit platen gezet
boven die platen was nog een soort zolderke
wij noemden dat echt waar 't polderke
je moest voorzichtig half bukkend op de kepers stappen
want anders kon je door de platen trappen
en achter 't kot was nog een platenkot
want we zijn nog niet uitgesproken

wij noemden dat het 'achterste kot
maar eigenlijk was het nog niet het achterste
want vader had er langs de achterkant nog iets tegenaan gezet
met glas en platen en het werd 't seirkot (serre) genoemd
het kreeg nog enkele keren een andere naam
werden er tomaten in gekweekt dan was het ons tomatenkot

na de tomatentijd hing ons moe er haar wasgoed te drogen
en vader wou graag duiven houden en 't werd een duivenkot
langs de zijkant van de keuken en 't kot was de koer
die overdekt werd met plastieken golfplaten
nu hadden we er een grote "serre" bij
want over een veranda werd nog niet gesproken

en voorbij het kleinste kamertje was er nog ruimte
een platenkot voor de steenkolen, ons "oelekot"of kolenkot
later werden er wel enkele koten afgebroken en muren gesloopt
het werd gerieflijker, er kwam meer comfort
de vele amusante verhaaltjes en herinneringen worden gekoesterd
want er wordt nog veel over dit alles gesproken.

Neske

[Alterego1]

op 21 November 2013




Als tranen op een wang...

Als tranen op een wang
Zijn letters in een boek
Ik doe alsof ik lees
Maar weet : mijn hart is zoek.

Als regen op een ruit
Baant leven zich een weg
Een wispelturig spoor
Van voorspoed en van pech.

Als water naar de zee
Verlaten wij de bron
Als wolken in de lucht
Verbergen wij de zon.

Norman