*BiBi's* gedachten-korfje
-
herman1944 - Lid geworden op: 15 mar 2006, 22:47
- Locatie: wachtebeke
Bibi
met het waarom blijf je achter
het daarom wordt een strijd
waar in ik je niet benijnd
maar eens heb je hen gestreden
daarvoor heb je een hoop pijn geleden
maar zal nooit begrijpen
daarom zal steun hier krijgen
Bibi lieve meid mag ik je steunen
kom dan maar even leunen
kom maar in me armen
misschien dat ik wat kan warmen
gemeende groeten van mij Bibi
Herman
met het waarom blijf je achter
het daarom wordt een strijd
waar in ik je niet benijnd
maar eens heb je hen gestreden
daarvoor heb je een hoop pijn geleden
maar zal nooit begrijpen
daarom zal steun hier krijgen
Bibi lieve meid mag ik je steunen
kom dan maar even leunen
kom maar in me armen
misschien dat ik wat kan warmen
gemeende groeten van mij Bibi
Herman
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Eerst en vooral...wil ik jullie van harte danken,
voor al de lieve berichtjes. Virituele steun, heeft kracht!
Lief en Herman, bedankt voor jullie lieve reactie.
Wij verbleven in Duitsland tijdens het weekend,
onze dochter smsde dat er meer als 800 personen op de begrafenis
aanwezig waren!
Mijn gedachten waren zaterdag bij Kurt en zijn gezin!
Liefs xxx
*BiBi*
voor al de lieve berichtjes. Virituele steun, heeft kracht!
Lief en Herman, bedankt voor jullie lieve reactie.
Wij verbleven in Duitsland tijdens het weekend,
onze dochter smsde dat er meer als 800 personen op de begrafenis
aanwezig waren!
Mijn gedachten waren zaterdag bij Kurt en zijn gezin!
Liefs xxx
*BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
tinneke 58 - Lid geworden op: 01 mar 2006, 08:34
- Locatie: antwerpen, ekeren
bibi,
er is maar één seconde nodig om vreugde te doen omslaan in verdriet
en verdriet duurt spijtig genoeg altijd langer ...
sterkte meisje, ik zal aan je denken
tinneke x
er is maar één seconde nodig om vreugde te doen omslaan in verdriet
en verdriet duurt spijtig genoeg altijd langer ...
sterkte meisje, ik zal aan je denken
tinneke x
Een dag niet geschreven is een dag zonder passie...
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve Bibi,
Het gedichtje door jou op mijn topic geplaatst,
begreep ik eerst niet goed.
Nu ik hier kom lezen begrijp ik het wel.
Wat een droefheid, wat een verdriet,
vooral voor zijn gezin en familie,
maar ook voor allen die hem zo van nabij
hebben gekend.
Er zal nooit een antwoord zijn,
misschien kende hij zelf het antwoord niet.
Maar er zal altijd liefde en vriendschap zijn,
die in moeilijke situaties als deze,
het leven dragelijker maakt.
Lieve Bibi, je hebt mijn steun en mijn vriendschap,
die ik ook graag via jou aan zijn gezin wil overmaken.
We zijn er voor elkaar, nietwaar?
Een stevige omhelzing,
ria
Het gedichtje door jou op mijn topic geplaatst,
begreep ik eerst niet goed.
Nu ik hier kom lezen begrijp ik het wel.
Wat een droefheid, wat een verdriet,
vooral voor zijn gezin en familie,
maar ook voor allen die hem zo van nabij
hebben gekend.
Er zal nooit een antwoord zijn,
misschien kende hij zelf het antwoord niet.
Maar er zal altijd liefde en vriendschap zijn,
die in moeilijke situaties als deze,
het leven dragelijker maakt.
Lieve Bibi, je hebt mijn steun en mijn vriendschap,
die ik ook graag via jou aan zijn gezin wil overmaken.
We zijn er voor elkaar, nietwaar?
Een stevige omhelzing,
ria
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Tinneke en Ria...ook dank aan jullie,
voor de lieve woordjes!
Liefs xxx *BiBi*
En nu ga ik verder...
niet met poëzie,
maar met een verhaal.
Het begint door de trieste gebeurtenis
die ik hier met jullie kwam delen.
Waar het zal eindigen weet ik niet...
maar ook dat wil ik met mijn vrienden delen.
Ik nodig jullie uit...
met mij mee te gaan...
Misschien heb ik veel te lang gezocht
omdat ik niet wist, naar wat ik zocht!
Het is het "SCHRIJVEN"
wat me boeit...
niet omdat ik beroemd wil worden of geld ermee wil verdienen...
nee...het zit in me en stapelt zich op...
als stoom in een ketel!
Soms is het zo erg, dat ik zou gaan fluiten...
de stoom moet eraf of ik explodeer!
Beter kan ik het niet verklaren...
en begon te schrijven... ... ...
met volle overgave,
na het lezen van een boek!
Ik heb een nieuwe vriendin,
ook al weet zij hetzelf niet.
Haar naam is Natalie.
*BiBi*
voor de lieve woordjes!
Liefs xxx *BiBi*
En nu ga ik verder...
niet met poëzie,
maar met een verhaal.
Het begint door de trieste gebeurtenis
die ik hier met jullie kwam delen.
Waar het zal eindigen weet ik niet...
maar ook dat wil ik met mijn vrienden delen.
Ik nodig jullie uit...
met mij mee te gaan...
Misschien heb ik veel te lang gezocht
omdat ik niet wist, naar wat ik zocht!
Het is het "SCHRIJVEN"
wat me boeit...
niet omdat ik beroemd wil worden of geld ermee wil verdienen...
nee...het zit in me en stapelt zich op...
als stoom in een ketel!
Soms is het zo erg, dat ik zou gaan fluiten...
de stoom moet eraf of ik explodeer!
Beter kan ik het niet verklaren...
en begon te schrijven... ... ...
met volle overgave,
na het lezen van een boek!
Ik heb een nieuwe vriendin,
ook al weet zij hetzelf niet.
Haar naam is Natalie.
*BiBi*
Laatst gewijzigd door Bibi op 30 mei 2006, 10:45, 2 keer totaal gewijzigd.
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
23-05-2006
Het is een verlengd weekend, onze lieve heer Hemelvaart.
We zijn onderweg naar Duitsland, voor een bezoekje aan m’n schoonouders.
Een rit van ca 3,5 uur.
Gisteren ging ik naar het dorp, langs de begrafenisondernemer.
Een bloemstuk kiezen, in naam van de “oud-geburen”
voor de begrafenis, zaterdag, van Kurt.
Een jonge man, nog geen 40.
Hij woonde enkele jaren in ons appartementsgebouw,
bestaande uit 6 appartementen en waarvan ik syndic ben.
Hij was leraar en werd verliefd op een van zijn studenten.
Na haar studies kwam zij bij hem wonen.
Er heerste altijd al een aangename en vriendelijke sfeer onder de bewoners.
In de zomer zaten we soms samen op ons terras of als er een “vergadering” was
veranderde die snel in een gezellig samen zijn bij een glaasje wijn of fris.
Hij heeft dat altijd enorm gewaardeerd,
dat wij (mijn man en ik) altijd initiatieven namen
om het met de bewoners leuk en plezierig te houden.
Op een van onze barbecues verkondigde hij samen met zijn vriendin,
dat ze ouders werden! Bij de aankondiging straalden ze allebei en wij met hun.
Het werd een zoontje en al de medebewoners deelden in hun geluk en vreugde.
Telkens na de feestdagen in het nieuwe jaar stonden ze alle drie voor onze deur,
Met hun beste wensen en twee flessen wijn.
De rode voor mijn man, de witte voor mij.
Twee en half jaar later, kondigden zij hun tweede zwangerschap aan.
Er was een tweeling op komst en het appartement werd te klein.
Ze gingen op zoek naar een huis en het appartement stond te koop.
Kort voor de bevalling verhuisden ze naar hun nieuw huis in dezelfde gemeente.
Ze kwamen afscheid nemen en Kurt zei:
Dat onze kleine gemeenschap binnen het appartementsgebouw
zeldzaam is en dit erg zal missen.
Natuurlijk zouden we in contact blijven, ze waren immers de wereld niet uit!
Enige tijd later kregen we een geboortekaartje in de bus.
Twee meisjes maakten hun gezinnetje compleet.
Dit is nu iets langer dan drie jaar geleden.
Verleden zaterdag tijdens onze terugreis van een heerlijk weekje welness,
ontving ik een smske van onze dochter dat Kurt zelfmoord had gepleegd.
Mijn eerste gedacht was: dat kan niet, het moest een misverstand zijn,
Kurt toch niet?
Deze keer was het een rouwbrief die ik uit de brievenbus haalde.
Een geliefde, die hij in juni het “jawoord” zou geven en drie kleine kindjes blijven achter.
Verdrietig en met vele vragen, die waarschijnlijk onbeantwoord zullen blijven.
Bij iedereen die hem kende dezelfde vraag:
Waarom?
Het enige wat blijft, is de herinnering aan een vriendelijke jonge man met een lieve lach.
Het onbegrip maakt plaats voor rouw en medeleven voor zijn levenspartner en kinderen.
Zoeken naar de juiste woorden is moeilijk.
Elk woord op het deelnemingskaartje is te weinig.
Ik twijfel om haar op te bellen, bang om de juiste woorden niet te vinden.
En toch, ik wil niet machteloos aan de kant blijven staan en de kans laten voorbij gaan,
dat mijn woorden haar troost en steun kunnen schenken.
Eind volgende week, bel ik haar op.
Na een goed gesprek met de begrafenisondernemer, hij deed ook de begrafenis van mijn grootmoeder en je kan heerlijk met hem praten, wilde ik mijn zinnen wat verzetten.
Ik stapte de bieb binnen. Ik ben geen “lezer” alhoewel ik zo graag schrijf.
Maar eigenlijk horen die twee wel samen.
En in de auto kan je nu eenmaal beter lezen dan schrijven.
Wat neem ik mee, spookt het door mijn hoofd en dwaal door de gangen,
links en rechts van mij rekken vol met boeken.
Wat zijn er toch vele schrijvers, dichters en poëten,
Ieder met haar/zijn schrijfwijze of verhaal.
Op haar/zijn eigen manier in woord gebracht en neer geschreven.
Informatieve boeken, hm…hier kan ik misschien iets van leren?
Schrijven ligt me wel een beetje, doe het graag…het is mijn “uitlaatklep”
en het geeft me voldoening. Maar ik kan altijd bijleren om het beter te doen!
De bibliothecaris wijst me op de boeken met nr. 813, bij het rek: informatieve boeken.
Bij het rek aangekomen neem ik het boek: ZEN en de kunst van creatief schrijven,
van NatalieGoldberg en lees de korte inhoud.
Mijn keuze is beslist.
Hier in de auto nu, heb ik gelezen tot bladzijde 27.
Daar schrijft ze:
Ga nu meteen zitten. Schenk me dit moment.
Schrijf op wat in je opkomt.
Ik heb haar dit moment geschonken en ga nu verder lezen.
S. Ingrid
(*BiBi*)
Het is een verlengd weekend, onze lieve heer Hemelvaart.
We zijn onderweg naar Duitsland, voor een bezoekje aan m’n schoonouders.
Een rit van ca 3,5 uur.
Gisteren ging ik naar het dorp, langs de begrafenisondernemer.
Een bloemstuk kiezen, in naam van de “oud-geburen”
voor de begrafenis, zaterdag, van Kurt.
Een jonge man, nog geen 40.
Hij woonde enkele jaren in ons appartementsgebouw,
bestaande uit 6 appartementen en waarvan ik syndic ben.
Hij was leraar en werd verliefd op een van zijn studenten.
Na haar studies kwam zij bij hem wonen.
Er heerste altijd al een aangename en vriendelijke sfeer onder de bewoners.
In de zomer zaten we soms samen op ons terras of als er een “vergadering” was
veranderde die snel in een gezellig samen zijn bij een glaasje wijn of fris.
Hij heeft dat altijd enorm gewaardeerd,
dat wij (mijn man en ik) altijd initiatieven namen
om het met de bewoners leuk en plezierig te houden.
Op een van onze barbecues verkondigde hij samen met zijn vriendin,
dat ze ouders werden! Bij de aankondiging straalden ze allebei en wij met hun.
Het werd een zoontje en al de medebewoners deelden in hun geluk en vreugde.
Telkens na de feestdagen in het nieuwe jaar stonden ze alle drie voor onze deur,
Met hun beste wensen en twee flessen wijn.
De rode voor mijn man, de witte voor mij.
Twee en half jaar later, kondigden zij hun tweede zwangerschap aan.
Er was een tweeling op komst en het appartement werd te klein.
Ze gingen op zoek naar een huis en het appartement stond te koop.
Kort voor de bevalling verhuisden ze naar hun nieuw huis in dezelfde gemeente.
Ze kwamen afscheid nemen en Kurt zei:
Dat onze kleine gemeenschap binnen het appartementsgebouw
zeldzaam is en dit erg zal missen.
Natuurlijk zouden we in contact blijven, ze waren immers de wereld niet uit!
Enige tijd later kregen we een geboortekaartje in de bus.
Twee meisjes maakten hun gezinnetje compleet.
Dit is nu iets langer dan drie jaar geleden.
Verleden zaterdag tijdens onze terugreis van een heerlijk weekje welness,
ontving ik een smske van onze dochter dat Kurt zelfmoord had gepleegd.
Mijn eerste gedacht was: dat kan niet, het moest een misverstand zijn,
Kurt toch niet?
Deze keer was het een rouwbrief die ik uit de brievenbus haalde.
Een geliefde, die hij in juni het “jawoord” zou geven en drie kleine kindjes blijven achter.
Verdrietig en met vele vragen, die waarschijnlijk onbeantwoord zullen blijven.
Bij iedereen die hem kende dezelfde vraag:
Waarom?
Het enige wat blijft, is de herinnering aan een vriendelijke jonge man met een lieve lach.
Het onbegrip maakt plaats voor rouw en medeleven voor zijn levenspartner en kinderen.
Zoeken naar de juiste woorden is moeilijk.
Elk woord op het deelnemingskaartje is te weinig.
Ik twijfel om haar op te bellen, bang om de juiste woorden niet te vinden.
En toch, ik wil niet machteloos aan de kant blijven staan en de kans laten voorbij gaan,
dat mijn woorden haar troost en steun kunnen schenken.
Eind volgende week, bel ik haar op.
Na een goed gesprek met de begrafenisondernemer, hij deed ook de begrafenis van mijn grootmoeder en je kan heerlijk met hem praten, wilde ik mijn zinnen wat verzetten.
Ik stapte de bieb binnen. Ik ben geen “lezer” alhoewel ik zo graag schrijf.
Maar eigenlijk horen die twee wel samen.
En in de auto kan je nu eenmaal beter lezen dan schrijven.
Wat neem ik mee, spookt het door mijn hoofd en dwaal door de gangen,
links en rechts van mij rekken vol met boeken.
Wat zijn er toch vele schrijvers, dichters en poëten,
Ieder met haar/zijn schrijfwijze of verhaal.
Op haar/zijn eigen manier in woord gebracht en neer geschreven.
Informatieve boeken, hm…hier kan ik misschien iets van leren?
Schrijven ligt me wel een beetje, doe het graag…het is mijn “uitlaatklep”
en het geeft me voldoening. Maar ik kan altijd bijleren om het beter te doen!
De bibliothecaris wijst me op de boeken met nr. 813, bij het rek: informatieve boeken.
Bij het rek aangekomen neem ik het boek: ZEN en de kunst van creatief schrijven,
van NatalieGoldberg en lees de korte inhoud.
Mijn keuze is beslist.
Hier in de auto nu, heb ik gelezen tot bladzijde 27.
Daar schrijft ze:
Ga nu meteen zitten. Schenk me dit moment.
Schrijf op wat in je opkomt.
Ik heb haar dit moment geschonken en ga nu verder lezen.
S. Ingrid
(*BiBi*)
Laatst gewijzigd door Bibi op 30 mei 2006, 08:43, 1 keer totaal gewijzigd.
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
corry - Lid geworden op: 08 mar 2005, 10:15
- Locatie: Wenduine
Bibi, ik mag zeggen dat je voor mij geen onbekende bent.
Ik heb al eens in je ziel mogen kijken.
Zelfs ik heb je al iets toevertrouwd …..schrijf Bibi het is een gave die ik graag van je lenen zou.
Veel liefs van je maatje
Corry
Ik heb al eens in je ziel mogen kijken.
Zelfs ik heb je al iets toevertrouwd …..schrijf Bibi het is een gave die ik graag van je lenen zou.
Veel liefs van je maatje
Corry
ik tel alleen de zonnige dagen.
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
CORRY, lief maatje...ja vriendschap begint met vertrouwen, elkaar steunen als het nodig is en samen voor "iets" gaan...wat heel belangrijk is!
Schrijven...is voor mij heel belangrijk...maar zonder vriendschap zou het me niet lukken! Ik dank je en deel "mijn gave"
met jou, want jij bent m'n lezer en zonder lezer is er geen "schrijver" Liefs ...en blijf in m'n buurt!
Muiske...ook jou dank ik voor je vertrouwen, ik hoop je niet teleur te stellen,
maar vergeet dan nooit, dat ik eraan begon met volle inzet en overgave!
En met iets bezig ben...wat ik altijd al dolgraag wou doen! Liefs xxx
*BiBi*
Schrijven...is voor mij heel belangrijk...maar zonder vriendschap zou het me niet lukken! Ik dank je en deel "mijn gave"
met jou, want jij bent m'n lezer en zonder lezer is er geen "schrijver" Liefs ...en blijf in m'n buurt!Muiske...ook jou dank ik voor je vertrouwen, ik hoop je niet teleur te stellen,
maar vergeet dan nooit, dat ik eraan begon met volle inzet en overgave!
En met iets bezig ben...wat ik altijd al dolgraag wou doen! Liefs xxx
*BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Snelweg...
de sleutel steekt in het startcontact
en ik start de wagen
ik tekende een contract
en ben totaal losgeslagen.
Mijn voet op het gaspedaal
word steeds zwaarder
en de motor maakt kabaal
ben je in de buurt mijn "engelbewaarder" ?
Het doel is nog ver
maar ik weet het is de juiste weg
is het donker, volg ik de avondster
zonder uitleg of omweg.
Af en toe zal ik moeten "tanken"
of de motor valt stil
het zet me aan het nadenken
maar wat telt is de "wil".
Geen wegwijzer zal me leiden
deze keer volg ik mijn gevoel
ik laat me niet meer misleiden
dit is nu mijn doel.
Ben ik de weg even kwijt
vraag ik aan een vriend hulp
en ben blij om zijn aanwezigheid
in de lente geef ik hem een tulp.
Spanning jaagt door heel mijn lijf
het geeft me kracht en energie
het is geen tijdverdrijf
maar magie en poëzie
Een vulkaan die jaren sliep
en nu ontwaakt
de hitte binnenin heel diep
de uitbarsting volmaakt.
Een snelweg die eindigt...ergens
in een prachtig bos of een mooie stad
er is geen grens
allen dit ene pad.
Even goed, rijd ik me te pletter
tegen een muur of boom
maar ik ben een doorzetter
en vecht voor mijn droom.
S. Ingrid
(*BiBi* op SN)
30-05-2006
Het beantwoorden van 2 privé-berichtjes
die ik deze morgen in m'n mailbox op SN ontving,
bewoog me dit gedichtje neer te schrijven.
Bedankt maatjes, voor de inspiratie!
Jullie dragen bij, dat je dromen kan verwezenlijken!
Liefs xxx
*BiBi*
de sleutel steekt in het startcontact
en ik start de wagen
ik tekende een contract
en ben totaal losgeslagen.
Mijn voet op het gaspedaal
word steeds zwaarder
en de motor maakt kabaal
ben je in de buurt mijn "engelbewaarder" ?
Het doel is nog ver
maar ik weet het is de juiste weg
is het donker, volg ik de avondster
zonder uitleg of omweg.
Af en toe zal ik moeten "tanken"
of de motor valt stil
het zet me aan het nadenken
maar wat telt is de "wil".
Geen wegwijzer zal me leiden
deze keer volg ik mijn gevoel
ik laat me niet meer misleiden
dit is nu mijn doel.
Ben ik de weg even kwijt
vraag ik aan een vriend hulp
en ben blij om zijn aanwezigheid
in de lente geef ik hem een tulp.
Spanning jaagt door heel mijn lijf
het geeft me kracht en energie
het is geen tijdverdrijf
maar magie en poëzie
Een vulkaan die jaren sliep
en nu ontwaakt
de hitte binnenin heel diep
de uitbarsting volmaakt.
Een snelweg die eindigt...ergens
in een prachtig bos of een mooie stad
er is geen grens
allen dit ene pad.
Even goed, rijd ik me te pletter
tegen een muur of boom
maar ik ben een doorzetter
en vecht voor mijn droom.
S. Ingrid
(*BiBi* op SN)
30-05-2006
Het beantwoorden van 2 privé-berichtjes
die ik deze morgen in m'n mailbox op SN ontving,
bewoog me dit gedichtje neer te schrijven.
Bedankt maatjes, voor de inspiratie!
Jullie dragen bij, dat je dromen kan verwezenlijken!
Liefs xxx
*BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
herman1944 - Lid geworden op: 15 mar 2006, 22:47
- Locatie: wachtebeke
dag Bibi
Ik kom even bij je lezen, en zie wat je schrijft .
je heb een hele taak op je genomen
maar ik lees graag wat je schrijft
Dichten voor een droom
dat noem ik heel schoon
het is een onderbewuste gedachte
wat je van het leven wil verwachte
in het bewuste
liggen we ons hoofd om te ruste
in het schemer gebied
is het een droom waarvan je geniet
het kan ook met veel herrie
dan ontwaak je een nachtmerrie
dromen zijn ons gegeven
in ons onderbewuste leven
maar laat ons geen weg berijden
die onze dromen bestrijden
hou daarom je dromen vast
krijg van je geweten geen last
dan kan je leven naar eer en geweten
laten we dat niet vergeten
lieve groetjes
Herman
Ik kom even bij je lezen, en zie wat je schrijft .
je heb een hele taak op je genomen
maar ik lees graag wat je schrijft
Dichten voor een droom
dat noem ik heel schoon
het is een onderbewuste gedachte
wat je van het leven wil verwachte
in het bewuste
liggen we ons hoofd om te ruste
in het schemer gebied
is het een droom waarvan je geniet
het kan ook met veel herrie
dan ontwaak je een nachtmerrie
dromen zijn ons gegeven
in ons onderbewuste leven
maar laat ons geen weg berijden
die onze dromen bestrijden
hou daarom je dromen vast
krijg van je geweten geen last
dan kan je leven naar eer en geweten
laten we dat niet vergeten
lieve groetjes
Herman
Wees aardig voor een ander...is een ander aardig voor jou
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Beste Herman, leuk dat je weer even langs kwam.
Dichten voor een droom?
Eigenlijk niet, misschien soms...
maar wat ik schrijf zijn herinneringen,
soms echt gebeurd, soms een droom, soms fantasie...
of gewoon dagelijkse gebeurtenissen, die ik probeer
een beetje leuker in woorden om te zetten!
Dingen die me bezig houden, dingen waar ik van hou,
dingen die ik zag, dingen die ik hoorde,
dingen die ik voel!
Alles dit delen met mijn vrienden
en gewoon dankbaar,
dat er enkelen zijn die steeds weerkeren naar
mijn korfje om te komen lezen!
Want dan weet ik,
dat ik goed bezig ben.
Altijd welkom Herman...
lieve groetjes
xxx *BiBi*
Dichten voor een droom?
Eigenlijk niet, misschien soms...
maar wat ik schrijf zijn herinneringen,
soms echt gebeurd, soms een droom, soms fantasie...
of gewoon dagelijkse gebeurtenissen, die ik probeer
een beetje leuker in woorden om te zetten!
Dingen die me bezig houden, dingen waar ik van hou,
dingen die ik zag, dingen die ik hoorde,
dingen die ik voel!
Alles dit delen met mijn vrienden
en gewoon dankbaar,
dat er enkelen zijn die steeds weerkeren naar
mijn korfje om te komen lezen!
Want dan weet ik,
dat ik goed bezig ben.
Altijd welkom Herman...
lieve groetjes
xxx *BiBi*
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
BIBI
Zo weing woorden,
zoveel gevoelens.
Leef met je mee.
Sterkte!
johana-maria
Zo weing woorden,
zoveel gevoelens.
Leef met je mee.
Sterkte!
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bibi - Lid geworden op: 02 mar 2005, 20:47
- Locatie: Brasschaat
Beste Give,
geef me de juiste auto...
ik nodig je uit om met me mee te rijden
Doe je gordel om
en je zal zeggen:
alleen vliegen is mooier!
Geef me mensen om me heen
en ik zal de juiste woorden vinden
Ik nodig jullie uit om mee te lezen
en zal zeggen:
schrijven is iets wonderbaars!
THX voor je bezoekje
Beste Johana-Maria,
ben erg blij, dat ook jij even langs kwam
om te lezen!
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
Wat een mooie en ware spreuk!
Maar toch een uitdaging...
om deze weg te gaan!
Liefs xxx
geef me de juiste auto...
ik nodig je uit om met me mee te rijden
Doe je gordel om
en je zal zeggen:
alleen vliegen is mooier!
Geef me mensen om me heen
en ik zal de juiste woorden vinden
Ik nodig jullie uit om mee te lezen
en zal zeggen:
schrijven is iets wonderbaars!
THX voor je bezoekje
Beste Johana-Maria,
ben erg blij, dat ook jij even langs kwam
om te lezen!
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
Wat een mooie en ware spreuk!
Maar toch een uitdaging...
om deze weg te gaan!
Liefs xxx
Zoals één zonnestraal een bloem doet opengaan kan een vriendelijk woord een gezicht doen stralen.