Lessen in bescheidenheid

Ik heb het voorrecht gehad een tijd in de weelderige wouden van Virunga te wonen. Tientallen keren kon ik de berggorilla’s bewonderen en kon ik praten met bezoekers van het Nationaal Park die terugkeerden van de plek waar ze deze dieren hadden ontmoet. Geen van hen bleef onverschillig bij zo’n buitengewone ervaring.

Vaak kwamen hun indrukken overeen met de mijne. De vele gevoelens die men ervaart tijdens het contact met deze bijzondere dieren worden overschaduwd door een gevoel van respect. Een diep respect voor deze buitengewone en raadselachtige dieren. De ogen van de gorilla kunnen tegelijk warmte en tederheid zowel als argwaan uitdrukken, maar zijn veelal zo indringend dat de bezoeker het oogcontact niet lang aankan. Niemand kan ontkennen dat achter zo’n blik een verstandig wezen schuilt (zoals wij het verstandig zijn definiëren). Het is dan ook moeilijk om zich niet af te vragen wat zo’n indrukwekkend dier zou denken van zijn bezoekers... Rationele argumenten en wetenschappelijke waarheden vervallen al gauw en we laten ons betoveren door het moment...

Nee, de berggorilla’s zijn er inderdaad niet in geslaagd naar de maan te reizen, computers te ontwerpen of het wiel uit te vinden. Maar hun gelaatsuitdrukking verraadt dat ze dezelfde gevoelens kennen als wij, dezelfde verlangens en dezelfde pijnen. Weinig dieren spreken het geweten van de mens in die mate aan en kunnen “verworven zekerheden” aan het wankelen brengen … een braakliggend terrein voor de wetenschap, maar vooral een geestverruimende ervaring.

Misschien bestaat de gorilla om ons te herinneren aan onze (beperkte) rol op deze planeet. Ze dulden onze aanwezigheid zonder ook maar één voorwaarde te stellen, één tegenprestatie te eisen … een prachtige les in bescheidenheid voor de hebzuchtige mens. Alleen al om die reden is het onze plicht om ze te beschermen.

Bernard De WETTER

Bron: WWF