Stemmen voor "DEMENTIE?"

Notice: Undefined variable: submit in /www/www.seniorennet.be/webroot/old/Pages/Pascallekes_uitreiking/detail.php on line 136 Je wil je stem uitbrengen voor verhaal "DEMENTIE?"? (indien niet, klik hier)

Vul volgende gegevens (eenmalig) in om geldig te stemmen.
Gegevens worden NIET doorgegeven aan derden en worden enkel door SeniorenNet gebruikt.

Je voornaam:	*
Je e-mail adres:	*
Typ de letters/cijfers over van de figuur in het tekstvak:
Ik verklaar mij akkoord met de wedstrijdvoorwaarden voor de Pascallekes awards. (*)

 

Notice: Undefined variable: submit in /www/www.seniorennet.be/webroot/old/Pages/Pascallekes_uitreiking/detail.php on line 422

< Vorige verhaal "DE ZWERVER"		Volgende verhaal > "REGEN"
Notice: Undefined variable: submit in /www/www.seniorennet.be/webroot/old/Pages/Pascallekes_uitreiking/detail.php on line 352 Ik word stilaan dement. Of weet je dat zelf niet? Ik weet het niet, maar ik houd er wel rekening mee. Ik voelde het gisteren avond ineens opkomen, als een dief in de nacht. Ik kon de slaap niet vatten en moest ongewild aan onze kleinzoon, Joey, denken die op het einde van de week een voetbaltornooi moet spelen. Mijn gedachten dwaalden op dat moment af naar mijn eigen jeugd. Meer dan vijftig jaar geleden. Ik kende toen niets van voetbal. Begin jaren zestig hadden wij nog geen TV-toestel en op straat werd er ook niet gevoetbald. Toch niet waar wij toen woonden. Maar ik herinner me wel dat vader op zondagavond, klokslag 18:00u voor de radio postvatte. zijn oor tegen de luidspreker drukte om de voetbaluitslagen te kunnen horen. Wij moesten dan heel stil zijn. Ik had toen nog drie zussen en een kleine broer, dus dat was niet evident. Vooral voor de meisjes dan. Meermaals werd er door vader om stilte gevraagd. Moeder die achter vader had plaats genomen, legde haar wijsvinger op haar getuite lippen, waarna dan een lange "sjuuuust" te horen was. Ik luisterde graag mee naar de warme stem van de omroeper. De man las al de uitslagen op een rustige en monotone manier voor. Ik hoor het nog; Lierse-Club Brugge 2-0, Anderlecht-Malinwa 5-0. De club van vader weer verloren. "Maar het is geen schande" zei hij dan. "Tegen de kampioenen spelen is altijd een beetje oefenen. Daar kunnen we nog van leren" was dan vaders excuus. De stem ging verder; Union Sint Gillis- FC Katelijne 3-1. Vader hield zijn pronostiek geklemd tussen twee handen. Zo beefden ze niet te hard. Als die pronostiek nu toch eens uitkwam! Maar hij slaakte meermaals een zucht, die we de weken ervoor ook al hadden gehoord. Ik herinner me ook nog die keer dat we samen naar een voetbalmatch zijn geweest. Als snotaap van een jaar of zes, zeven misschien. Malinwa speelde thuis en dan ging vader gewoonlijk kijken. Een staanplaats achter de goal. De goedkoopste plaats waarschijnlijk. Vader moest voor mij niet betalen en dat was duidelijk. Ik stond naast hem en keek op de ruggen van de volwassenen voor mij. Vader nam mij op de arm en dan kon ik zien dat er werd gevoetbald, aan de andere kant van het veld. De andere goal, honderd meter verder. Ik wist trouwens niet wie wie was. Het interesseerde mij niet echt, en verloor al snel mijn belangstelling. Ik werd snel te zwaar op zijn arm en moest dan maar twee keer, drie kwartier stil staan. En dat op mijn tere jonge beentjes. Voor mij hoefde het niet meer, en voor vader ook niet. Ik ben ook nooit meer mee geweest. Wat mij nog het best is bij gebleven zijn de voetbalmatchen op TV. Jaren later, toen we thuis ons eerste televisietoestel hadden. Elke voetbalmatch die werd uitgezonden hebben we gezien. We hadden trouwens geen keus. Het was voetbal kijken of naar bed. De keuze is vlug gemaakt. Wanneer de match dan werd gecommentarieert door Rik De Saedeleer genoten we nog meer. De Rik heeft zelf nog gevoetbald tot 1954. In 1958 werd hij sportverslaggever. Het was zelfs zover gekomen dat we alleen nog naar voetbal keken als "de Rik" de verslaggeving deed. Tot op de dag van vandaag word er nog over Rik De Saedeleer gesproken naar aanleiding van zijn uitroep bij de match in 1982, België - Argentinië. Erwin Vandenbergh maakte een doelpunt, waarna "de Rik", dol enthousiast het welbekende "Goooaaaaaal! Goal! Goal!" uitschreeuwde. Zoveel herinneringen uit vervlogen tijden. Dat kan niet anders dan "Dementie" zijn. Of het begin ervan. Ik weet het niet. Het kan ook Nostalgie zijn. Niet?
16 stemmen | 1.251 keer gezien | Auteur: Luc Verschooten

Misschien ook leuk? Je hebt nog 2 stemmen vandaag! Foto's   Filmpjes   One-liners "Zolang je uren moet zoeken om je idee&eu..." (klik) "Oxy-time: genieten met volle teugen is e..." (klik) "vlieg er eens uit ,dan vliegen we er sam..." (klik)   Verhalen "KORZAKOWSYNDROOM" (klik) "Avontuur op kasteel Hultendries" (klik) "REGEN" (klik)   Gedichten "ZEESYMFONIE" (klik) "ZOALS ELK JAAR" (klik) "Adem." (klik)   Photoshop/PSP

 

Een inzending tegen de regels? Meld het ons: support@seniorennet.be

[moderator]