"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
MORGENSTERN 
Dank voor de ster!
"Als je hebt die ene Ster,
die draagt je ene, enige roos,
dan heb je alles en
zijn er geen vragen en verlangens meer.
Dan ben je gewoon wie je bent "
Met dankbare groetjes
Johana-maria
Dank voor de ster!
"Als je hebt die ene Ster,
die draagt je ene, enige roos,
dan heb je alles en
zijn er geen vragen en verlangens meer.
Dan ben je gewoon wie je bent "
Met dankbare groetjes
Johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Johana maria,
even maar dag zeggen voor dat ik slapen ga.
Ik kan momenteel niet alles lezen , er zijn zoveel
mensen die op poëzie zo mooi schrijven maar ik
wou even stil staan bij jou, lieve johana-maria en
je zeggen dat ik ben heel blij je te "kennen" en als
je iets schrijft in mijn Laar, ben ik altijd zo gelukkig
want je woorden zijn echt, puur en vol Liefde met
een grote L !
Ik moet je al verlaten ( maar je blijft in mijn gedachten)
en kom terug zodra ik het kan!!
Veel liefs van Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
herman1944 - Lid geworden op: 15 mar 2006, 22:47
- Locatie: wachtebeke
Johana-Maria
ik dacht dit plaatje wel bij je stond in de ochtendschemering
het in stil weer gemaakt in het water geen beweging
het mooie van de natuur
het is zo puur
dit is iets wat ik waardeer
toen dacht ik,zet hier neer
ik ben niet braaf
het is een plaatje van een fotograaf
maar het is wonderschoon
dat ik hoop, jou ermee beloon
liefs en groetjes
herman
Wees aardig voor een ander...is een ander aardig voor jou
-
11je - Lid geworden op: 16 sep 2005, 21:47
- Locatie: westerlo
Ontluikende vriendschap
in woorden geboren.
Prachtige gedichten
die mijn hart bekoren.
Het gevoel jullie
al jaren te kennen.
Geen seconde
aan jullie moeten wennen.
Hopend op het begin van
een waardevol contact.
Op de een of andere manier
hebben jullie een stukje van
mijn hart gepakt.
Bedankt!!! 11je
in woorden geboren.
Prachtige gedichten
die mijn hart bekoren.
Het gevoel jullie
al jaren te kennen.
Geen seconde
aan jullie moeten wennen.
Hopend op het begin van
een waardevol contact.
Op de een of andere manier
hebben jullie een stukje van
mijn hart gepakt.
Bedankt!!! 11je
Het maakt niet uit wat morgen brengt, vandaag ben ik gelukkig!
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Ja! 
Ik beloofde morgen dwz, 7 juni terug te komen, maar het werd 14 juni!
BOSRANKJE, jij kwam langs, dat geeft me altijd een goed gevoel.
Je bent er nog , dan is't goed!!!
Dankjewel dat je kwam kijken!
ROBOL, een fijne wens zeg, van die levensloop en de bijrivieren van geluk!
En zeker...het is nooit te laat Robbe!
Hartelijk dank voor je wensen!
Eigenlijk is iedere dag een nieuwe dag van je leven he?!
HERMAN, ja waarlijk dat plaatje drukt uit wat je daar schrijft:
rust, stilte,.... het is zo puur
zo enig mooi herman!
En met dat versje erbij heeft het nog zoveel meer waarde!
Dank u - dank u wel hoor!!!
11je , zo juist en zo waar wat je daar schrijft!!
En ook zo mooi.
Prachtig gedaan en ik was er wat blij om!
Van harte dank 11je!
BIBI, wel wat te zeggen!
Wauw!!!
zo'n mooi plaatje , zo'n mooi gedicht!!!
Waar haal je dat zeg?
Dank Bibi, dank je 1000X
OOK AAN AL DE ANDEREN DIE HIER AF EN TOE KOMEN KIJKEN
ALTIJD WELKOM
MET M'N BESTE DANK!
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Morgenstern,
Wat was ik blij je gedicht te lezen.
Je morgenster is opgegaan en
ook de zon schittert weer!
Dat is prachtig Morgenstern!!!
Moge het altijd zo blijven voor jou.
En weet...
Ook al is 't nacht en zie je de ster niet , ze is er!!!
Blijf daarin geloven:
sterren schitteren altijd ,
ook al zien we ze niet!
Zo ook de zon, ze is er altijd ,
anders zouden wij niet kunnen leven!
Mocht het je altijd goed gaan Morgenstern , dat
is mijn wens voor jou!
johana-maria
Wat was ik blij je gedicht te lezen.
Je morgenster is opgegaan en
ook de zon schittert weer!
Dat is prachtig Morgenstern!!!
Moge het altijd zo blijven voor jou.
En weet...
Ook al is 't nacht en zie je de ster niet , ze is er!!!
Blijf daarin geloven:
sterren schitteren altijd ,
ook al zien we ze niet!
Zo ook de zon, ze is er altijd ,
anders zouden wij niet kunnen leven!
Mocht het je altijd goed gaan Morgenstern , dat
is mijn wens voor jou!
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
STERKER DAN DE DOOD
Zo blij ben ik
dat jij
bent wie je bent!
en dat ik
van je hou
zoals je bent.
Ik roep het in de nacht
over bergen en dalen:
jij kan mij die liefde
voor jou
niet ontnemen.
Die is er die liefde
van in de moederschoot,
sterker dan de dood.
johana-maria
juni 2006
Zo blij ben ik
dat jij
bent wie je bent!
en dat ik
van je hou
zoals je bent.
Ik roep het in de nacht
over bergen en dalen:
jij kan mij die liefde
voor jou
niet ontnemen.
Die is er die liefde
van in de moederschoot,
sterker dan de dood.
johana-maria
juni 2006
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Azuur - Lid geworden op: 10 mei 2006, 20:37
- Locatie: west-vlaanderen
Heel mooi verwoord Johana-maria .Het is zo waar échte liefde sterft niet .
Mijn moeder bijvoorbeeld was een zeer strenge vrouw , door de slagen van het leven hard geworden . Lang heb ik gedacht dat ik van " dat mens " enkel bang kon zijn .
Maar ouder worden maakt je zachter en toen ze stierf , broos geworden en hulpeloos zag ik haar : ontdaan van de harde schil die ze zich jarenlang had aangemeten om te overleven.
Nu zie ik alleen nog wat over is gebleven . Haar trouw en liefde , haar moed , haar onvermogen naderbij te komen .
Nu kan ik huilen om hààr verdriet en voel ik de liefde die er altijd al was tussen haar en ons , haar kinderen.
Mijn moeder bijvoorbeeld was een zeer strenge vrouw , door de slagen van het leven hard geworden . Lang heb ik gedacht dat ik van " dat mens " enkel bang kon zijn .
Maar ouder worden maakt je zachter en toen ze stierf , broos geworden en hulpeloos zag ik haar : ontdaan van de harde schil die ze zich jarenlang had aangemeten om te overleven.
Nu zie ik alleen nog wat over is gebleven . Haar trouw en liefde , haar moed , haar onvermogen naderbij te komen .
Nu kan ik huilen om hààr verdriet en voel ik de liefde die er altijd al was tussen haar en ons , haar kinderen.
Ik zoek een mens...
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
AZUUR
Ik kan met geen woorden zeggen hoe jou antwoord
mij getroffen heeft.
Het was zo'n beetje dat jij over mijn moeder schreef!
Maar de laatste zeven jaren was zij zó lief, zó goed,
zo klein en broos...
Misschien was zij wel heel haar leven zo geweest, heel diep van binnen,
maar kon zij dat niet uiten en
kende ik haar niet zoals ze was!
"Mijn moeder die onbekende" denk ik dikwijls
In de Pastorale dienst in het U.Z. van Leuven vond ik een aantal jaren geleden dit gedicht.
En ik kan wel zeggen dat ook ik het had kunnen schrijven
MOEDER
Ik heb je dikwijls onrecht aandedaan:
ik zag alleen de buitenzijde van je leven;
de binnenkant was door een hoge muur omgeven,
hoe vaak liep ik als kind daar tegenaan.
Wat wist ik van de harde stijd om het bestaan,
of van de wereld van niet-uitgekomen dromen?
In je verhalen kon ik je soms tegenkomen,
maar vaak ben ik zonder groet, voorbijgegaan.
Nu ben ik ouder en God heeft mij veel gegeven:
geloof en hoop , maar van de liefde ' t allermeest;
nu zie ik pas hoe hard mij oordeel is geweest,
als iemand die , ontroerd, vergeelde brieven leest
en dan bemerkt hoe tijd een oude wond geneest,
en hoe een mens slechts leven kan door Gods'vergeven.
Van Nel Benschop.
Nu weet ik dat mijn moeder mij altijd graag
heeft gezien en ik haar,
alleen we wisten het niet van elkaar!
Azuur nogmaals dank voor je schrijven , het heeft me goed gedaan.
Lieve groeten
johana-maria
Ik kan met geen woorden zeggen hoe jou antwoord
mij getroffen heeft.
Het was zo'n beetje dat jij over mijn moeder schreef!
Maar de laatste zeven jaren was zij zó lief, zó goed,
zo klein en broos...
Misschien was zij wel heel haar leven zo geweest, heel diep van binnen,
maar kon zij dat niet uiten en
kende ik haar niet zoals ze was!
"Mijn moeder die onbekende" denk ik dikwijls
In de Pastorale dienst in het U.Z. van Leuven vond ik een aantal jaren geleden dit gedicht.
En ik kan wel zeggen dat ook ik het had kunnen schrijven
MOEDER
Ik heb je dikwijls onrecht aandedaan:
ik zag alleen de buitenzijde van je leven;
de binnenkant was door een hoge muur omgeven,
hoe vaak liep ik als kind daar tegenaan.
Wat wist ik van de harde stijd om het bestaan,
of van de wereld van niet-uitgekomen dromen?
In je verhalen kon ik je soms tegenkomen,
maar vaak ben ik zonder groet, voorbijgegaan.
Nu ben ik ouder en God heeft mij veel gegeven:
geloof en hoop , maar van de liefde ' t allermeest;
nu zie ik pas hoe hard mij oordeel is geweest,
als iemand die , ontroerd, vergeelde brieven leest
en dan bemerkt hoe tijd een oude wond geneest,
en hoe een mens slechts leven kan door Gods'vergeven.
Van Nel Benschop.
Nu weet ik dat mijn moeder mij altijd graag
heeft gezien en ik haar,
alleen we wisten het niet van elkaar!
Azuur nogmaals dank voor je schrijven , het heeft me goed gedaan.
Lieve groeten
johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
yoke, - Lid geworden op: 13 nov 2005, 13:03
- Locatie: maasmechelen
johana-maria,
Voel mij heel vereerd, met je bezoek in mijn topic,
en bedankt voor je lieve reactie
hou de herinneringen van "jou " yoke
die lang geleden je vriendinneke was,
diep in je hart geborgen,
Wat ik hier heb mogen lezen, heeft mij diep ontroerd.
Ook ik hou van de stilte
stilte om mij heen
'k geniet van de mooie dingen,
mooie dingen in de natuur
Is het regen of wind,
zon of zelfs de maan
de sterren die me groeten,
groeten met hun gefonkel
Voel me zweven hoog in de lucht
op vlerken, waarop ik kan wiegen
en landen op het zachte mos.
Danke johana-maria,
voor het mooie dat ik hier beleven mocht
Yoke
Voel mij heel vereerd, met je bezoek in mijn topic,
en bedankt voor je lieve reactie
hou de herinneringen van "jou " yoke
die lang geleden je vriendinneke was,
diep in je hart geborgen,
Wat ik hier heb mogen lezen, heeft mij diep ontroerd.
Ook ik hou van de stilte
stilte om mij heen
'k geniet van de mooie dingen,
mooie dingen in de natuur
Is het regen of wind,
zon of zelfs de maan
de sterren die me groeten,
groeten met hun gefonkel
Voel me zweven hoog in de lucht
op vlerken, waarop ik kan wiegen
en landen op het zachte mos.
Danke johana-maria,
voor het mooie dat ik hier beleven mocht
Yoke
Het is aardig belangrijk te zijn,maar het is belangrijker aardig te zijn !!!
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Ja zeker Ria!
Toen Moeder ziek werd en zo hulpbehoevend....
Toen is er in mijn hart een deur van mildheid open gegaan en
die is blijven openstaan.
Het is een deur die niet meer sluiten kan!
Tijdens haar langdurige ziekte schreef ik veel...
NOG ZOVEEL TE VRAGEN....
Moeder ligt zo stil, de ogen gesloten,
soms een kramp van pijn op haar mager gelaat.
Wat te doen?
De onmacht is tergend dodend:
wat kan ik doen?
Ik kan er gewoon zijn.
"Moeder toch"!
Moeder,
ik heb nog zoveel te zeggen,
nog zoveel te vragen.
Zo graag wou ik nog enkele plooien
glad strijken Moeder,
maar...zal dat ooit nog kunnen?
Nu ik naar u kijk ,
naar uw zacht , gelaten aangezicht,
stel ik me nog zoveel vragen.
Vroeger had ik er geen aandacht voor.
Nu wil ik het zo graag weten.
Hoe je je gevoeld hebt toen je pas getrouwd
je geboortestreek,
je familie en vrienden moest verlaten en
Va volgen naar een vreemde stad?
Uren alleen, helemaal alleen.
Hoe jij je voelde bij mijn geboorte , je eerste kind?
Hoe het was op de vlucht in de oorlog met dat kind
van een paar maanden?
En al die gruwel van de oorlog onderweg?!
Hoe kon je het allemaal Moeder?
Later zei je dan wel eens:
"men kan meer dan men denkt,
men is sterker dan men denkt."
En hoe was het bij de geboorte van een tweede meisje en
een jaar later van een jongetje?
Hoe ging het allemaal verder moeder in
die moeilijke tijden?
Jij bleef altijd sterker dan men denken kan.
Moeder toch!
Hebben wij elkaar dan nog zoveel te vertellen,
een hele eeuwigheid lang,
Moeder?
Johana-maria
maart 2002
Toen Moeder ziek werd en zo hulpbehoevend....
Toen is er in mijn hart een deur van mildheid open gegaan en
die is blijven openstaan.
Het is een deur die niet meer sluiten kan!
Tijdens haar langdurige ziekte schreef ik veel...
NOG ZOVEEL TE VRAGEN....
Moeder ligt zo stil, de ogen gesloten,
soms een kramp van pijn op haar mager gelaat.
Wat te doen?
De onmacht is tergend dodend:
wat kan ik doen?
Ik kan er gewoon zijn.
"Moeder toch"!
Moeder,
ik heb nog zoveel te zeggen,
nog zoveel te vragen.
Zo graag wou ik nog enkele plooien
glad strijken Moeder,
maar...zal dat ooit nog kunnen?
Nu ik naar u kijk ,
naar uw zacht , gelaten aangezicht,
stel ik me nog zoveel vragen.
Vroeger had ik er geen aandacht voor.
Nu wil ik het zo graag weten.
Hoe je je gevoeld hebt toen je pas getrouwd
je geboortestreek,
je familie en vrienden moest verlaten en
Va volgen naar een vreemde stad?
Uren alleen, helemaal alleen.
Hoe jij je voelde bij mijn geboorte , je eerste kind?
Hoe het was op de vlucht in de oorlog met dat kind
van een paar maanden?
En al die gruwel van de oorlog onderweg?!
Hoe kon je het allemaal Moeder?
Later zei je dan wel eens:
"men kan meer dan men denkt,
men is sterker dan men denkt."
En hoe was het bij de geboorte van een tweede meisje en
een jaar later van een jongetje?
Hoe ging het allemaal verder moeder in
die moeilijke tijden?
Jij bleef altijd sterker dan men denken kan.
Moeder toch!
Hebben wij elkaar dan nog zoveel te vertellen,
een hele eeuwigheid lang,
Moeder?
Johana-maria
maart 2002
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
ANDERS? MAAR HOE?...
Wij verloren Moeder ,
niet één keer ,geen twee keer,
maar zoveel keren.
Wij voelden en beleefden het verlies
niet één keer, geen twee keren,
maar zoveel keren.
Wij namen afscheid niet één keer,
maar zoveel keren.
Maanden lang hebben wij
haar stem niet meer gehoord.
En weten we niet wat zij voelt, hoort,
verlangt, vragen wil,
of ze pijn heeft of niet.
Zij kan niet meer spreken, niet meer eten,
niet meer bewegen,
alleen de ogen groot open met
zoveel vragen en soms
een heel grote glimlach
als ik binnen kom.
Zij hield zoveel van het leven!
Waarom dan dit?
Ik weet het niet.
Is er een ander voelen en weten dan voordien?
Is er een andere taal dan die van woorden?
En..
is er niet alleen verlies en afscheid nemen?
Is er nog iets anders?
Maar wat en hoe?
Johana-maria
Maart 2002
Wij verloren Moeder ,
niet één keer ,geen twee keer,
maar zoveel keren.
Wij voelden en beleefden het verlies
niet één keer, geen twee keren,
maar zoveel keren.
Wij namen afscheid niet één keer,
maar zoveel keren.
Maanden lang hebben wij
haar stem niet meer gehoord.
En weten we niet wat zij voelt, hoort,
verlangt, vragen wil,
of ze pijn heeft of niet.
Zij kan niet meer spreken, niet meer eten,
niet meer bewegen,
alleen de ogen groot open met
zoveel vragen en soms
een heel grote glimlach
als ik binnen kom.
Zij hield zoveel van het leven!
Waarom dan dit?
Ik weet het niet.
Is er een ander voelen en weten dan voordien?
Is er een andere taal dan die van woorden?
En..
is er niet alleen verlies en afscheid nemen?
Is er nog iets anders?
Maar wat en hoe?
Johana-maria
Maart 2002
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
GIVE - Lid geworden op: 17 mei 2005, 15:34
Heel mooi verwoord, Johanna Maria, ervaringen die velen van ons meegemaakt hebben.Mensen die zachtjes wegglijden en onbereikbaar worden. Is er een andere taal.. ik denk het wel Joana-Maria.. een taal die die universeel verstaanbaar blijft en doordringt doorheen de nevels met echo's over de dood heen. Bedankt
Er is zoveel om lief te hebben.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Johana-maria,
Er is zeker iets anders maar
waar en wat en hoe?..........
Iemand die ons dierbaar is
verliezen, is altijd pijnlijk en
moeilijk maar elk wezen, elk
manier om heen te gaan is
verschillend .....
Jij kon afscheid nemen, ik
niet maar.. is de ene beter
dan de andere ? Ik denk het
niet......
Een ding is al zeker : wij hebben
niet te kiezen, wij moeten aan-
vaarden wat het leven ons brengt
Lieve Johana-Maria, bedankt om die
ervaring en die emoties met ons te
willen delen ; je weet hoe ik je graag
lees !
Veel liefs van Bosrankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....