Poëzie en gedichten - Ria
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Boodschap begrepen!!!
Akkoord Ria!.....
Maar niet te lang...
ik mis je...
Gelukkig komt de lente er al aan!
Joepie!!!!!!!!!!!!!
Met een lieve knuffel
johanamaria
PS
Ria als je in de Ochtendschemering eens komt
kijken in het begin van de lente,
zal je zien dat ik bijna weer terug de oude ben.
God zij dank.
Met jou hulp en vele anderen ben ik er, vlugger dan de dokter
dacht ,terug bovenop gekomen,
ik heb er zelf ook heel erg aan gewerkt.
Ik ben een vechtertje van bij m'n geboorte...
Maar lieve Ria
toch nogmaals HEEL HEEL VEEL DANK!!!!
Akkoord Ria!.....
Maar niet te lang...
ik mis je...
Gelukkig komt de lente er al aan!
Joepie!!!!!!!!!!!!!
Met een lieve knuffel
johanamaria
PS
Ria als je in de Ochtendschemering eens komt
kijken in het begin van de lente,
zal je zien dat ik bijna weer terug de oude ben.
God zij dank.
Met jou hulp en vele anderen ben ik er, vlugger dan de dokter
dacht ,terug bovenop gekomen,
ik heb er zelf ook heel erg aan gewerkt.
Ik ben een vechtertje van bij m'n geboorte...
Maar lieve Ria
toch nogmaals HEEL HEEL VEEL DANK!!!!
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Aan mijn trouwe bezoekers.
Meestal had ik een goed gevoel in het forum poëzie. En ik ben heel dankbaar tegenover diegenen die hier bezoekjes brachten en of oprechte berichten achterlieten.
Toch ga ik er nu tussenuit. Ik zal nog wel komen lezen, maar mijn eigen topic wil ik laten sluiten.
Ik zal blijven schrijven, maar ik vind er wel een andere plek voor. Ik hoop dat U mij begrijpt.
Nogmaals dank en het allerbeste toegewenst,
ria
PS Tilly wilt U aub mijn topic sluiten. Dank voor alle moeite, nu en in het verleden. Het moge U goed gaan.
Meestal had ik een goed gevoel in het forum poëzie. En ik ben heel dankbaar tegenover diegenen die hier bezoekjes brachten en of oprechte berichten achterlieten.
Toch ga ik er nu tussenuit. Ik zal nog wel komen lezen, maar mijn eigen topic wil ik laten sluiten.
Ik zal blijven schrijven, maar ik vind er wel een andere plek voor. Ik hoop dat U mij begrijpt.
Nogmaals dank en het allerbeste toegewenst,
ria
PS Tilly wilt U aub mijn topic sluiten. Dank voor alle moeite, nu en in het verleden. Het moge U goed gaan.
-
Gast
Gegroet Tilly,
Wil je Ria's wens even laten bezinken?
Het team mag toch ook de tijd krijgen om te beraadslagen.
Ria zou er zeker spijt van krijgen, niet alleen zij, maar iedereen.
Aub Tilly, mag het nog even wachten?
Bedankt Tilly.
Bedankt Ria voor uw begrip.
Groetjes.
(Ik zie jou als de moeder van de groep.
Een moeder hoort bij haar kroost te blijven
)
Welterusten. xxx
Wil je Ria's wens even laten bezinken?
Het team mag toch ook de tijd krijgen om te beraadslagen.
Ria zou er zeker spijt van krijgen, niet alleen zij, maar iedereen.
Aub Tilly, mag het nog even wachten?
Bedankt Tilly.
Bedankt Ria voor uw begrip.
Groetjes.
(Ik zie jou als de moeder van de groep.
Een moeder hoort bij haar kroost te blijven
)Welterusten. xxx
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve lieve Ria ,
jij vindt het zeker niet leuk dat we druk uitoefenen
op je beslissing
MAAR.....................................
ik weet ook dat je begrijpt waar dit vandaan komt:
WIJ KUNNEN JOU NIET MISSEN!
Voor mij ook ben jij "De Moeder op dit forum van Poëzie"
Als het kan Ria , geef ons nog even de tijd het te verwerken
en te aanvaarden!???
Geef ons de tijd afscheid te nemen....
MAAR..............................
jij moet doen wat voor jou het beste is!!!!
Dikke, dikke knuffel!
johanamaria
jij vindt het zeker niet leuk dat we druk uitoefenen
op je beslissing
MAAR.....................................
ik weet ook dat je begrijpt waar dit vandaan komt:
WIJ KUNNEN JOU NIET MISSEN!
Voor mij ook ben jij "De Moeder op dit forum van Poëzie"
Als het kan Ria , geef ons nog even de tijd het te verwerken
en te aanvaarden!???
Geef ons de tijd afscheid te nemen....
MAAR..............................
jij moet doen wat voor jou het beste is!!!!
Dikke, dikke knuffel!
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Over enkele dagen wordt mijn topic afgesloten. Vooraleer dit gebeurt zou ik graag nog een verhaal vertellen, een verhaal over medemenselijkheid.
Er was eens….
Er was eens een oma die veel van haar kleinkinderen hield. Ze had er acht en ze waren haar allemaal even lief.
Toen, na vele jaren meldde zich opnieuw een kleinkindje aan. Lang werd er op haar gewacht en in stilte gehoopt.
Dit kleinkindje was voor oma en opa het eerste kleinkind dat hun eigen bloed had.
Mama en papa waren naar België gekomen en het kindje werd gezond en voorspoedig geboren.
Helaas, oma was ernstig ziek en mocht niet bij de mama met haar kindje, om hen ook niet ziek te maken. Opa vertelde uitvoerig van zijn bezoekjes en toen mama nog even met haar kindje thuis kwam logeren, mocht oma op afstand naar de kleine schat kijken.
De laatste dag vooraleer de jonge ouders met hun kindje naar huis vertrokken, mocht oma eindelijk haar kleinkindje in de armen nemen. Ze was zo klein, zo mooi en zo onschuldig.
Oma was heel dankbaar, maar ook wel een beetje verdrietig, want reeds ’s anderdaags, op een koude decembermorgen vertrokken zij terug naar hun warme land.
Oma’s zijn altijd gelukkig als het goed gaat met hun kinderen en kleinkinderen. Maar die keer was oma toch een beetje verdrietig omdat ze zo weinig tijd had kunnen doorbrengen met haar kleinkindje, omdat ze haar zo weinig had kunnen knuffelen.
Als oma’s verdrietig zijn gebeurt het dat zij soms een verhaaltje schrijven of een gedichtje. Zo werd oma’s eerste gedichtje over haar kleinkindje geboren.
Toen de kleine meid, in het verre land 1 jaar geworden was, vonden haar grootouders dat het tijd werd om hen te leren kennen. “ Ze vlogen hoog en ver….” Hun kleinkindje, hoe jong ook
besefte wat er gebeurde en naar enkele dagen speelde zij samen met oma en opa, “papoem”.
“De blokjes vlogen in het rond, papoem”. Opa straalde en oma had zo’n lekker warm gevoel van binnen, dat zij spontaan een gedichtje begon te schrijven.
Aan haar vrienden wou oma vertellen, dat ze niet meer verdrietig was, nu zij hun kleinkindje dicht bij hen hadden, zodat ze elkaar konden leren kennen.
Na het eerste, een beetje droeve gedichtje over haar kleinkindje, wilde ze nu aan iedereen vertellen hoe blij en dankbaar ze wel was. Ze dacht ook dat het een vrolijk gedichtje was, dat anderen misschien blij kon maken.
Maar er zijn veel mensen die graag hun verhaal doen en dat begreep oma wel. Daarom, als het gedichtje nu eens in een bundel mocht staan, dan kon iedereen het lezen. Want oma’s hebben vaak en groot en warm hart en ze staan altijd klaar als er moet geholpen worden.
Daarom begrijpen ze niet goed, dat alhoewel die vriendelijke drukker/uitgever het gedichtje mee zou opnemen, het toch niet kon, of beter niet mocht. Wat zijn grote mensen soms vermoeiend lieve kleine meid en wat verstaan ze weinig van een hart dat liefheeft.
Misschien is er toch wel iemand die oma zal vergeven dat zij, vooraleer zij hier vertrekt haar gedichtje wil laten lezen, aan hen die dat verlangen.
Eén jaar later – PAPOEM !
PAPOEM – papoem!
de blokjes vliegen in het rond;
Marieke speelt PAPOEM
ze vallen hier
ze vallen daar
ze vallen op de grond.
PAPOEM – papoem,
oma geeft jou graag
een dikke zoen:
niet meer van ver
maar van dichtbij,
oma is zo blij, zó blij
PAPOEM – papoem:
Marieke hoor jij dát gezoem?
Zo’n grote vlieger
bracht ons naar jou.
We reisden hoog en ver
en aan de donkere hemel
twinkelde een heldere ster.
PAPOEM, papoem
één dag later – op vava zijn knie
paardje rijden,
liedjes zingen;
toe Marieke, geef vava
een dikke zoen?
PAPOEM!
Je beentjes mollig
en lekker bruin
en op je hoofdje
een kroezelige kruin.
Je gezichtje fijn besneden
en oogjes helder klaar.
“Marieke“ wat draag je toch
een mooie Vlaamse naam.
PAPOEM – papoem,
lieve kleine kapoen!
In mijn dromen
heb ik jou gekoesterd,
lieve woordjes toegesproken
zacht gestreeld;
maar gisteren en vandaag
hebben wij samen
gelachen en gespeeld.
Mijn zuiders prinsesje,
oma geeft je nu een échte zoen,
PAPOEM!
Wij dragen jouw glimlach
met ons mee
naar je koude moederland.
Blijf jij het zonneke hier,
lach en stoei
speel en groei
PAPOEM!
En als wij weerkeren,
hier bij jou, staan
onze slippertjes dan klaar?
Oma droogt haar traantjes;
MARIEKE, wuiven maar…
Nog even ‘n laatste lieve zoen,
PAPOEM….!
Vava en Oma – januari 2007
Dank U lieve vrienden - mij topic sluit - misschien kom ik later nog wel terug. Dat laat ik nu in het midden.
Ik weet dat er mensen zijn die mij "belerend vinden" maar toch is er uit dit alles misschien een les te trekken, luisteren en lezen met de oren en de ogen van het hart.
Het mag U allen goed gaan, ria Dank voor jullie vriendschap.
____________________________________________________________
Er was eens….
Er was eens een oma die veel van haar kleinkinderen hield. Ze had er acht en ze waren haar allemaal even lief.
Toen, na vele jaren meldde zich opnieuw een kleinkindje aan. Lang werd er op haar gewacht en in stilte gehoopt.
Dit kleinkindje was voor oma en opa het eerste kleinkind dat hun eigen bloed had.
Mama en papa waren naar België gekomen en het kindje werd gezond en voorspoedig geboren.
Helaas, oma was ernstig ziek en mocht niet bij de mama met haar kindje, om hen ook niet ziek te maken. Opa vertelde uitvoerig van zijn bezoekjes en toen mama nog even met haar kindje thuis kwam logeren, mocht oma op afstand naar de kleine schat kijken.
De laatste dag vooraleer de jonge ouders met hun kindje naar huis vertrokken, mocht oma eindelijk haar kleinkindje in de armen nemen. Ze was zo klein, zo mooi en zo onschuldig.
Oma was heel dankbaar, maar ook wel een beetje verdrietig, want reeds ’s anderdaags, op een koude decembermorgen vertrokken zij terug naar hun warme land.
Oma’s zijn altijd gelukkig als het goed gaat met hun kinderen en kleinkinderen. Maar die keer was oma toch een beetje verdrietig omdat ze zo weinig tijd had kunnen doorbrengen met haar kleinkindje, omdat ze haar zo weinig had kunnen knuffelen.
Als oma’s verdrietig zijn gebeurt het dat zij soms een verhaaltje schrijven of een gedichtje. Zo werd oma’s eerste gedichtje over haar kleinkindje geboren.
Toen de kleine meid, in het verre land 1 jaar geworden was, vonden haar grootouders dat het tijd werd om hen te leren kennen. “ Ze vlogen hoog en ver….” Hun kleinkindje, hoe jong ook
besefte wat er gebeurde en naar enkele dagen speelde zij samen met oma en opa, “papoem”.
“De blokjes vlogen in het rond, papoem”. Opa straalde en oma had zo’n lekker warm gevoel van binnen, dat zij spontaan een gedichtje begon te schrijven.
Aan haar vrienden wou oma vertellen, dat ze niet meer verdrietig was, nu zij hun kleinkindje dicht bij hen hadden, zodat ze elkaar konden leren kennen.
Na het eerste, een beetje droeve gedichtje over haar kleinkindje, wilde ze nu aan iedereen vertellen hoe blij en dankbaar ze wel was. Ze dacht ook dat het een vrolijk gedichtje was, dat anderen misschien blij kon maken.
Maar er zijn veel mensen die graag hun verhaal doen en dat begreep oma wel. Daarom, als het gedichtje nu eens in een bundel mocht staan, dan kon iedereen het lezen. Want oma’s hebben vaak en groot en warm hart en ze staan altijd klaar als er moet geholpen worden.
Daarom begrijpen ze niet goed, dat alhoewel die vriendelijke drukker/uitgever het gedichtje mee zou opnemen, het toch niet kon, of beter niet mocht. Wat zijn grote mensen soms vermoeiend lieve kleine meid en wat verstaan ze weinig van een hart dat liefheeft.
Misschien is er toch wel iemand die oma zal vergeven dat zij, vooraleer zij hier vertrekt haar gedichtje wil laten lezen, aan hen die dat verlangen.
Eén jaar later – PAPOEM !
PAPOEM – papoem!
de blokjes vliegen in het rond;
Marieke speelt PAPOEM
ze vallen hier
ze vallen daar
ze vallen op de grond.
PAPOEM – papoem,
oma geeft jou graag
een dikke zoen:
niet meer van ver
maar van dichtbij,
oma is zo blij, zó blij
PAPOEM – papoem:
Marieke hoor jij dát gezoem?
Zo’n grote vlieger
bracht ons naar jou.
We reisden hoog en ver
en aan de donkere hemel
twinkelde een heldere ster.
PAPOEM, papoem
één dag later – op vava zijn knie
paardje rijden,
liedjes zingen;
toe Marieke, geef vava
een dikke zoen?
PAPOEM!
Je beentjes mollig
en lekker bruin
en op je hoofdje
een kroezelige kruin.
Je gezichtje fijn besneden
en oogjes helder klaar.
“Marieke“ wat draag je toch
een mooie Vlaamse naam.
PAPOEM – papoem,
lieve kleine kapoen!
In mijn dromen
heb ik jou gekoesterd,
lieve woordjes toegesproken
zacht gestreeld;
maar gisteren en vandaag
hebben wij samen
gelachen en gespeeld.
Mijn zuiders prinsesje,
oma geeft je nu een échte zoen,
PAPOEM!
Wij dragen jouw glimlach
met ons mee
naar je koude moederland.
Blijf jij het zonneke hier,
lach en stoei
speel en groei
PAPOEM!
En als wij weerkeren,
hier bij jou, staan
onze slippertjes dan klaar?
Oma droogt haar traantjes;
MARIEKE, wuiven maar…
Nog even ‘n laatste lieve zoen,
PAPOEM….!
Vava en Oma – januari 2007
Dank U lieve vrienden - mij topic sluit - misschien kom ik later nog wel terug. Dat laat ik nu in het midden.
Ik weet dat er mensen zijn die mij "belerend vinden" maar toch is er uit dit alles misschien een les te trekken, luisteren en lezen met de oren en de ogen van het hart.
Het mag U allen goed gaan, ria
Dank voor jullie vriendschap.____________________________________________________________
-
Gast
blij u hier nog even te vinden Ria
er is een dag van komen en er is een dag van gaan
dat ken ik wel en
al brengt het verdriet mee het brengt ook herinnerigen aan
mooie dagen die we in ons hart bewaren
u zal er altijd zijn op dit forum
we mogen niets vasthouden maar loslaten
zo probeer ik het iedere dag,
dan komt het pas naar ons terug
Vrede en alle goeds Ria voor u en uw dierbare familie
tobias
er is een dag van komen en er is een dag van gaan
dat ken ik wel en
al brengt het verdriet mee het brengt ook herinnerigen aan
mooie dagen die we in ons hart bewaren
u zal er altijd zijn op dit forum
we mogen niets vasthouden maar loslaten
zo probeer ik het iedere dag,
dan komt het pas naar ons terug
Vrede en alle goeds Ria voor u en uw dierbare familie
tobias
-
'zonneke' - Lid geworden op: 14 nov 2005, 10:35
- Locatie: Antwerpen
Ik heb aan Tilly gevraagd mijn topic nog even open te houden voor hen die dat wensen. ria
heel erg bedankt ria!!!!!
ik las je verhaal...mooi! gewoon.. mooi!!
ik begrijp je
en geef je een
warme knuff!!!
maar...
ria
ik hoop je nog te ontmoeten, hier!
én live!
zonneke
heel erg bedankt ria!!!!!
ik las je verhaal...mooi! gewoon.. mooi!!
ik begrijp je
en geef je een
warme knuff!!!
maar...
ria
ik hoop je nog te ontmoeten, hier!
én live!
zonneke
Vriendschap zet alles in beweging
-
majoker - Lid geworden op: 13 okt 2005, 22:48
- Locatie: Geel
het verhaal zat nog ergens in mijn herrinering ,van de zieke oma.
het was van heel in het begin dat in internet aan het verkennen was.
nu ik het hier lees weet ik pas wie het is,zoveel namen,zoveel mensen;
In brasschaat heb ik je gezien,een lieve oma,ook al zitje kleindochter ver
geniet er van,als oma van enkele kleinkinderen begrijp ik je blijdschap om de hernieuwde kennismaking, je zal vele stappen missen in het opgroeien dat brengen de afstand nu mee.je word natuurlijk op de hoogte gehouden,ik vind het jammer dat je,je topic sluit,toch hoop ik net als zonneke je nog tegen te komen hier of live,
groetje en een dikke knuffel
majoker
het was van heel in het begin dat in internet aan het verkennen was.
nu ik het hier lees weet ik pas wie het is,zoveel namen,zoveel mensen;
In brasschaat heb ik je gezien,een lieve oma,ook al zitje kleindochter ver
geniet er van,als oma van enkele kleinkinderen begrijp ik je blijdschap om de hernieuwde kennismaking, je zal vele stappen missen in het opgroeien dat brengen de afstand nu mee.je word natuurlijk op de hoogte gehouden,ik vind het jammer dat je,je topic sluit,toch hoop ik net als zonneke je nog tegen te komen hier of live,
groetje en een dikke knuffel
majoker
ken je zelf,deel je kennis.
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Ria,
Omdat je topic nog even (ik hoop langer of voor
altijd ?) open blijft, wil ik je alleen een tekstje sturen
dat ik misschien al ergens op poësie heb geplaatst
maar die ik zo mooi vind en ik weet dat je zielsveel
van de natuur houdt dus.......
Wat ik jou wens ?
Niet dat jij de mooiste boom
op deze aarde bent
Niet dat je jaar in jaar uit
schittert van bloesems aan elke twijg
Maar dat af en toe
aan één of andere tak,
een bloesem open gaat,
af en toe iets moois ontstaat.
Dat wens ik jou, lieve Ria,
uit het diepste van mijn hart
Dit eenvoudig maar prachtig tekstje
heb ik van een "echte" vriendin, 10
jaar geleden gekregen en daarom
geef ik het nu aan jou door.
Tot ziens, Ria
Veel liefs van B
srankjeen Alterego
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Lieve vrienden, lieve bezoekers,
Ik ben echt ontroerd en dank heel oprecht de mensen die mij hier hartelijke woorden hebben gestuurd.
Bosrankje, wat een prachtig gedicht, heel veel dank daarvoor, Zonneke, Tobias, Majoker, Jely-Jeppo, Kruimel, en mijn lieve vriendin Johana-Maria, hartelijk dank, ook aan hen die verkozen om mij een persoonlijk bericht te schrijven of die voor mij hun nek hebben uitgestoken.
Er is zoveel schoonheid, goedheid en vriendschap op dit forum.
Ik wil dan ook geen spelbreker zijn, geen verzuurd iemand, die zit te kniezen omwille van een beetje onbegrip.
Vandaag ging het in het evangelie over vergeven en vergiffenis krijgen.
Dat zijn natuurlijk grote woorden voor iets dat maar klein is.
Toch wil ik oprecht mijn spijt uitdrukken indien ik in dit forum, nu of vroeger mensen zou gekwetst hebben en ik probeer hetzelfde te doen tegenover hen, die mij nu of in het verleden zeer hebben gedaan.
Ik zal Tilly vragen mijn forum niet te sluiten.
Toch zal ik er minder te vinden zijn, omdat ik mijn tijd meer aan andere zinvolle dingen in de parochie wil besteden.
Mijn webpagina zal toegankelijk blijven.
http://home.scarlet.be/leoriademeyer
Ik dank iedereen die mij in dit kleine verdriet geholpen heeft. 2 Dagen tuinwerk hebben mijn ogen weer helder gemaakt en mijn hart weer open. En het evangelie van vandaag was een vingerwijzing voor mij, die ik ernstig heb genomen, daarom....
Ik wens U nog een fijne zondag
ria
Ik ben echt ontroerd en dank heel oprecht de mensen die mij hier hartelijke woorden hebben gestuurd.
Bosrankje, wat een prachtig gedicht, heel veel dank daarvoor, Zonneke, Tobias, Majoker, Jely-Jeppo, Kruimel, en mijn lieve vriendin Johana-Maria, hartelijk dank, ook aan hen die verkozen om mij een persoonlijk bericht te schrijven of die voor mij hun nek hebben uitgestoken.
Er is zoveel schoonheid, goedheid en vriendschap op dit forum.
Ik wil dan ook geen spelbreker zijn, geen verzuurd iemand, die zit te kniezen omwille van een beetje onbegrip.
Vandaag ging het in het evangelie over vergeven en vergiffenis krijgen.
Dat zijn natuurlijk grote woorden voor iets dat maar klein is.
Toch wil ik oprecht mijn spijt uitdrukken indien ik in dit forum, nu of vroeger mensen zou gekwetst hebben en ik probeer hetzelfde te doen tegenover hen, die mij nu of in het verleden zeer hebben gedaan.
Ik zal Tilly vragen mijn forum niet te sluiten.
Toch zal ik er minder te vinden zijn, omdat ik mijn tijd meer aan andere zinvolle dingen in de parochie wil besteden.
Mijn webpagina zal toegankelijk blijven.
http://home.scarlet.be/leoriademeyer
Ik dank iedereen die mij in dit kleine verdriet geholpen heeft. 2 Dagen tuinwerk hebben mijn ogen weer helder gemaakt en mijn hart weer open. En het evangelie van vandaag was een vingerwijzing voor mij, die ik ernstig heb genomen, daarom....
Ik wens U nog een fijne zondag
ria
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Lieve lieve Ria,
het is met tranen in de ogen en
een dikke krop in de keel,
dat ik hier zit te schrijven!
Het is niet sentimenteel en ik schaam me daar ook
niet meer voor(vroeger wel!)!!!
Het is zó , dat als ik hier op forum Poëzie kom
ik naar "RIA " zoek!!!
De Oma, de Mama van dit forum!
Als wij vroeger, toen we klein waren,
van school kwamen was het eerste dat we deden ,
nog voor we binnen waren, roepen:
"Moeke"!
En dan hoorden we van ergens: boven , de kelder, de tuin...:
"Jà- â- à, hier ben ik."
Heerlijke herinnering!
En nu bij 't binnen komen op dit forum zoek ik jou, Ria.
Wat heb jij mij geholpen zeg, getroost, gekoesterd!!!!
Dat KAN IK NIET VERGETEN RIA!
En als ik nu "zo vrij en blij " en
"af en toe met verdriet en een traan"
op dit forum durf mijn gevoelens neer te pennen,
dan is dat op de eerste plaats dank zij jou.
Toch wil ik je zeggen Ria , jij weet het beste
wat je doen moet,
en ik zie je te graag om je vast te houden.
Ooit scheef ik op m'n topic ,
iets dat ik ergens gelezen had en
met heel veel moeite probeerde toe te passen:
"Als je iets of iemand lief hebt,
laat het vrij.
Als 't terug komt,
is 't van jou.
Anders is 't er nooit geweest."
Jij zit diep diep in m'n hart Ria
met woorden of zonder woorden, en
dat kan niets of niemand me nog ontnemen,
DANK en nog eens DANK LIEVE LIEVE RIA!
Johana-maria
het is met tranen in de ogen en
een dikke krop in de keel,
dat ik hier zit te schrijven!
Het is niet sentimenteel en ik schaam me daar ook
niet meer voor(vroeger wel!)!!!
Het is zó , dat als ik hier op forum Poëzie kom
ik naar "RIA " zoek!!!
De Oma, de Mama van dit forum!
Als wij vroeger, toen we klein waren,
van school kwamen was het eerste dat we deden ,
nog voor we binnen waren, roepen:
"Moeke"!
En dan hoorden we van ergens: boven , de kelder, de tuin...:
"Jà- â- à, hier ben ik."
Heerlijke herinnering!
En nu bij 't binnen komen op dit forum zoek ik jou, Ria.
Wat heb jij mij geholpen zeg, getroost, gekoesterd!!!!
Dat KAN IK NIET VERGETEN RIA!
En als ik nu "zo vrij en blij " en
"af en toe met verdriet en een traan"
op dit forum durf mijn gevoelens neer te pennen,
dan is dat op de eerste plaats dank zij jou.
Toch wil ik je zeggen Ria , jij weet het beste
wat je doen moet,
en ik zie je te graag om je vast te houden.
Ooit scheef ik op m'n topic ,
iets dat ik ergens gelezen had en
met heel veel moeite probeerde toe te passen:
"Als je iets of iemand lief hebt,
laat het vrij.
Als 't terug komt,
is 't van jou.
Anders is 't er nooit geweest."
Jij zit diep diep in m'n hart Ria
met woorden of zonder woorden, en
dat kan niets of niemand me nog ontnemen,
DANK en nog eens DANK LIEVE LIEVE RIA!
Johana-maria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
t’ Is laat, heel laat
en toch kan ik niet slapengaan
In mijn hoofd raast een sneltrein,
van west naar oost
over bruggen en ravijnen,
naar mensen wereldwijd.
Daarstraks zaten we nog samen
met allochtone mensen, die
omwille van hun eigen veiligheid
hun vaderland moesten verlaten.
Vijf jaren reeds wonen ze in dit land.
Weet je wat die man zei,
“ Ik ben heel blij, dat ik
mensen mocht ontmoeten,
die mij en mijn gezin
hebben gesteund.
Het is voor mij alsof ik opnieuw
een echte thuis heb gevonden.
Hij sprak in onze taal,
veel beter dan een tijd geleden.
Zij werken en doen er alles aan
om zich te integreren.
Allochtonen die vrienden geworden zijn,
meer nog, hij noemde ons “zijn nieuwe familie”.
ria 21.02.07.
en toch kan ik niet slapengaan
In mijn hoofd raast een sneltrein,
van west naar oost
over bruggen en ravijnen,
naar mensen wereldwijd.
Daarstraks zaten we nog samen
met allochtone mensen, die
omwille van hun eigen veiligheid
hun vaderland moesten verlaten.
Vijf jaren reeds wonen ze in dit land.
Weet je wat die man zei,
“ Ik ben heel blij, dat ik
mensen mocht ontmoeten,
die mij en mijn gezin
hebben gesteund.
Het is voor mij alsof ik opnieuw
een echte thuis heb gevonden.
Hij sprak in onze taal,
veel beter dan een tijd geleden.
Zij werken en doen er alles aan
om zich te integreren.
Allochtonen die vrienden geworden zijn,
meer nog, hij noemde ons “zijn nieuwe familie”.
ria 21.02.07.
-
Johana-Maria - Lid geworden op: 14 jun 2005, 17:38
- Locatie: LEUVEN
Ria,
Altijd even goed
een echt koekenbrood!
Hoe zouden we jou kunnen missen Ria???
Dat gaat eenvoudig niet!
Dank voor de zéér mooie en ontroerende boodschap die je
in "DE Ochtendschemering " bracht.
Ik ben en blijf je zó dankbaar Ria!
Ochtendknuffel
johanamaria
Altijd even goed
een echt koekenbrood!
Hoe zouden we jou kunnen missen Ria???
Dat gaat eenvoudig niet!
Dank voor de zéér mooie en ontroerende boodschap die je
in "DE Ochtendschemering " bracht.
Ik ben en blijf je zó dankbaar Ria!
Ochtendknuffel
johanamaria
"DE WEG NAAR BINNEN, IS DE LANGSTE WEG."