Gewoon, gedichten

Gast · 07 apr 2007, 16:36

Fijn paasweekend gewenst.
Liefs, knuffel.

sunset · 08 apr 2007, 00:26

Jullie allen zalig Pasen gewenst.

Jezus leeft

genadig ondoordacht
de woorden die gestorven
snijdende glasvezels in huid
getatoeëerd als oordeel

waardeloos

en ‘t graf nu ongesloten
krassen scheuren spleten
nooit opgevend
tot op het bot

elke dag

schrijf ik mij zondaar
in het hart
’k hoop op ’t geloof
dat mij dan tegenspreekt

want Jezus leeft.
**********
sunset 08-04-2007
**********

Liefs, sunset

sunset · 08 apr 2007, 08:16

Op tere bloesemtwijgen

Wat voor verlangen delen nevelwolken
jouw helder bloemenkleed is speels vertrouwd
dus toon jou mij jij mooiste der najaden
zelfs in het bleke van een hete huid
laat ons weer naakt in zomerregen baden
voor dat ’t weer winter wordt en alles grauw

En uitgestrekt op tere bloesemtwijgen
zullen wij liefdevol naar elkaar toe - nijgen.
**********
sunset 08-04-2007
**********

sunset · 09 apr 2007, 08:28

voor jouw lachen wil ik sterven

mijn kus brak op jouw mond tot sterrenstof
en elk klein deeltje werd een beetje licht
toch licht de dichte nevel zich voor mij nog niet
en in mijn hart zingt immer nog verdriet

ik weet niet of ‘t mijn arm was die ons geschaad
toen ik hem zacht rondom je middel leidde
en of ‘t mijn wankelen was waarom je spotte
op het moment dat ik mijn lippen op de jouwe vlijde

toch kon ik in jouw ogen nooit een wrevel zien
en eeuwig boeten wil ik moest het ooit gebeuren
want voor jouw lachen wil ik sterven en bovendien
kan ieder woord van jou mijn dag maar kleuren

alleen, ik zou niet weten hoe beginnen
want lijf en lust verweren zich in slaap en ‘k bof
dat ik jou daar nog teder mag beminnen
waar slechts in droom mijn blik de jouwe trof.
**********
sunset 09-04-2007
**********

sunset · 10 apr 2007, 08:04

In werkelijkheid

Waar de ziel zwemt als een vrije boot
van hier, geen brief. Enkel de golven en het gezang
van een bulderende wind. Geen troost, geen lichtpunt
slechts een nachtenlang mat aanwaaien van deemstering

die eindelijk op één plaats hoop schenkt
achter donker water stijgt geleidelijk strand
rijpt langzaam een morgen en misschien daar
wacht het lang verloren gewaande vasteland

In werkelijkheid verzinkt in nevel het hart
in vergetelheid en in ’t zuchten van de jeneverstruik
kleurloos verloren grijs en des te pijnlijker
glijden witte boten door de eeuwige nacht.
**********
sunset 10-04-2007
**********

tinneke 58 · 10 apr 2007, 08:07

mooi sunset,

graag gelezen

tinneke x

sunset · 12 apr 2007, 07:42

Dank je wel voor jouw reageren en nog een heel fijne lentedag. Aan het weer zal het - voorlopig - niet liggen

.
En o ja, door externe drukte kan ik voorlopig zelf weinig reageren. Mijn verontschuldiging daarvoor.

dans je ook

vandaag ben ‘k zelf jaloers nog
op je haar en tel uit oog-
hoeken door de schaduw
van mijn wimpers jouw kleren
wat aan je kleeft en jou omwaait
als je eindelijk naar me toekomt
(als)

vandaag wrijf ik mijn knokkels wond
aan elke muur laat ik een spoor
gedachten staan om af te koelen
als ik mij dan omdraai ligt de herfst
reeds in de lucht ontroert je dat
en of jij wel van bloemen houdt
o ja en zeg me dans jij toevallig ook.
**********
sunset 12-04-2007
**********

Liefs, sunset

Bosrankje · 13 apr 2007, 00:37

Beste Sunset,

Bedankt voor je appreciatie over wat ik schrijf

Zoals je zegt, alles is zeker al ooit eens gezegd en geschreven
wellicht al wel meer dan eens door de eeuwen heen........

En wat je zegt over de zielsverwanten.... dat geloof ik al heel lang
en in mijn leven heb ik er al genoeg bewijzen van gekregen !

Nog een prettige nacht en liefs van B srankje

sunset · 13 apr 2007, 08:09

Bosrankje, dank je voor jouw reactie hier. Ik wens je een stralende lentedag vandaag.

een tegemoet - ademen

‘k drink bij rosé de tijd
opdat niet bladerloos
jouw liefdesknop verglanst
waar zich in tonggespeel
zoomplooien openen

een zachte voeg zwelt sidderend
tot het zich over hard vochtige
gezomerde fakkel stolpt
een tegemoet - ademen
om zich daarin op te lossen.
**********
sunset 13-04-2007
**********

Liefs en mijn genegenheid, sunset

hilde m · 13 apr 2007, 10:47

Daag Sunset, ik maak hier een ontdekkingsreis op deze rubriek. Voor je gedichtjes ben ik sprakeloos. Zo mooi, kun je met woorden omgaan dat ze noten worden van een prachtige melodie. Hilde m.

sunset · 14 apr 2007, 08:04

Goedemorgen hilde m,

Dank je wel voor jouw mooi warm reageren. En ik wens je een een heerlijke lentedag.
Liefs en knuf, sunset

sunset · 14 apr 2007, 08:05

en als zijn blik ontdooit

novemberwind dompelt gezichten
in ‘t water van de zee
in haar gaan zij onder
blikken die vasthouden
groeien later in ’t ijs
de boten liggen aan de ketting
en de man in ’t bloed
gaat ruggelings een eenzaam pad
dat hij onder gevallen loof vermoedt

de as van het vuur is nu nat
en hij zwijgt de zomer
zo licht hij woorden uit ogen
al zijn het geen vensters
bladeren vallen zwart
door de avondlijke schemering
de man gaat door de nacht
in de gestalte van een boom
en als zijn blik ontdooit
beitelt hij zijn gezicht uit hout
en laat de bomen zijn weg gaan.
**********
sunset 14-04-2007
**********

Raaike · 14 apr 2007, 08:56

Sunset,

'k Ben eens gaan ronddwalen tussen jou gedichten,
blogs met mooie dansmeisjes.
Heel mooi allemaal

Dank je, om ons mee te laten genieten

Raaike

Robol · 14 apr 2007, 10:26

Ik kan alleen maar de woorden van Raaike beamen...

graag gelezen en hou je muze in ere

vriendelijke groetjes uit het zonnige Limburg

Robbe

sunset · 14 apr 2007, 10:31

Ik leef en lief het leven, en jou. Volgaarne.

lief dan eenvoudig verder

als in zijn lachen jouw ziel bloeit
en ‘t harte weent in elk moment
dat hij niet bij jou is
de tranen blijven stromen
wanneer jij wat gezamenlijke tijd verkwist
goud en de goden jou niet kunnen laten dromen
en alles wat jou eens zo lief en dierbaar was
als in een schaduw snel verbleekt

lief dan eenvoudig verder ons
want jij voelt net als ik
hoe liefde tot je spreekt.
**********
sunset 14-04-2007
**********.