"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"

[Johana-Maria]

Heerlijk vind ik het
sunset,
als ik je zo in de morgen ontmoet !!!

Ik begrijp wat je schrijft over de liefde,
dat lees en voel ik in al je gedichten!
En het is prachtig!
Ik voel en vind er ook zo'n heel groot
verlangen in!
Verlangen om alles te overstijgen in
een alles omarmende liefde!
Zó mooi sunset!

Dankjewel sunset ik hoop je nog dikwijls te ontmoeten!
Zeer hartelijk
johanamaria

[Johana-Maria]

'k Vond nog enkele gedichten van 2003 - 2004 die ik hier
wil brengen...En ik begin met dit :


SIMPEL LIED -ZONDER NOTEN


Uit de diepste dalen
over de hoogste bergen
kwam je naar me toe
en nam mijn hand in jouw hand
één hand.

Over wijdse oceanen
van de verre einder
kwam je naar me toe
en nam mijn hart in jouw hart
één hart.

Je nam me mee
mijn hand in jouw hand
mijn hart in jouw hart
één hand
één hart.

Toen zongen we samen één lied
mijn hand in jouw hand
mijn hart in jouw hart
één hand
één hart.

Eén lied tot het einde toe
mijn hand in jouw hand
mijn hart in jouw hart
één hand en één hart.

Tot de eeuwigheid!

Johana- Maria
oktober 2003

[Johana-Maria]

Hoe zou ik durven.....


Hoe zou ik je durven te vragen
te luisteren naar mij kleine mens?
te luisteren naar mijn wanhoop en hoop
naar mijn twijfels en geloof,
mijn dromen,
mijn vallen en opstaan,
mijn leven?

Hoe zou ik je durven vragen
te delen mijn liefde en leed
mijn pijn en mijn verdriet
mijn onrustig zoeken,
mijn onzekerheid?

Hoe zou ik durven vragen
mijn vriend te zijn?

Hoe zou ik durven
ik kleine mens?

Johana-Maria
november 2003

[sunset]

Juist in het jou aanvaarden. Want wie dat doet, heeft de durf om de hele wereld aan te kunnen.

ook dat is vertrouwen

zoals de vroegere kleur
het gemorste grijs
en het bonte van vandaag
zich in ‘t nu vermengen

en jij tot me praat
met een woordeloze stem
die ooit alle angsten weglachte
- toen in onze droom

vertrouwen is ook
wandelen door beelden
het donker mogen uitrollen
zonder enige schroom

elkaar werkelijk zien willen
en ook het licht verdragen
dat elke vraag opwerpt
in een liefdevolle zwijgen.
**********
sunset 21-04-2007
**********


Liefs en mijn genegenheid jij mooi mensje,

sunset

[Johana-Maria]

sunset,
ja dat is het, je schreef het zo juist, de nagel
op de kop:
"juist in het jou aanvaarden"

Maar de weg naar binnen is soms lang en moeilijk,
zoals eens Bosrankje schreef.

Jegedicht "VERTROUWEN" vind ik zó goed sunset.
Ik lees en herlees het....

"...het licht verdragen
dat elke vraag opwerpt
in een liefdevol zwijgen"

Zo wondermooi verwoord sunset!!!

En ja , heel vaak is een liefdevolle stilte
een liefdevol zwijgen , het antwoord op vele dingen!

Dankje sunset met
heel veel liefs
johanamaria

[Bibi]

Beste Johana-Maria,
vraag er maar op los ...
wie niet vraagt
wie niet waagt ...
zal veel moeten missen
Misschien is het de manier
" waarop " we iets vragen?
Soms hoef je helemaal niets te zeggen of te vragen
en toch ...
voel je iemand anders aan!
Is er twijfel ...
gewoon vragen
Maar toch,
je hebt het mooi geschreven
Ik wens je een fijne zaterdagavond
en een gezellige zondag toe!
xxx Liefs *BiBi*

[Johana-Maria]

Dank Bibi voor die bemoedigende woorden!
Het deed me goed ze te lezen.

Deze tekst is van 2003....
Er is al wel wat veranderd,
maar ik zou zeggen dat ik 't meest bekwam door te zwijgen.

Erg, erg lastig soms: zwijgen!

Maar zwijgen is vaak het antwoord op vele vragen!!!
Het is meestal de uitdrukkig van een grote liefde!

Een fijne zondag Bibi en
veel liefs

johanamaria

[Gast]

Een fijne zondag gewenst Maria Christina
Een warme groet en een lieve lach
Liefs.

[Johana-Maria]

Bedankt jely-jeppo

voor die warme, zonnige groet !!!

Ik dacht: ga even kijken op deze zondagmorgen
en daar vond ik jou " warme groet en lieve lach"!

Dat vond ik tof, heel tof
op deze zon-dag of zonnige -dag!!
DANKJEWEL!

En voor jou ook een hele fijne zondag toegewenst
met zon en vrede en vreugde jely-jeppo!

Veel liefs
johanamaria

[Alterego1]

Maar zwijgen is vaak het antwoord op vele vragen!!!
Het is meestal de uitdrukkig van een grote liefde!

johana maria

Johana Maria,

Leg dat eens uit aan Bosrankje,
ze verstaat mij niet als ik zwijg.

[hilde m]

Las, de laatste drie blz.....van je topic, johana-maria. Zo mooi, vol gevoel, ook zo vrouwelijk, fijngevoelig. Bedankt voor je hartelijke wensen voor de kleine "Lukas". Ook mijn welgemeende wensen, voor jou "engeltje-princesje". Hilde.

[sunset]

En ja , heel vaak is een liefdevolle stilte
een liefdevol zwijgen , het antwoord op vele dingen!

johanamaria

Vertouwen en stilte, in en door liefde, gaan met de liefde altijd hand in hand.
En wij zijn altijd onderweg naar onszelf. Want ons vinden doen wij uiteindelijk slechts op onze allerlaatste levensdag van ons allerlaatst leven. Om ons te kunnen vinden moeten wij inderdaad stil kunnen blijven staan. En dat kan alleen in de ultieme Goddelijkheid. En tot zolang zijn wij groeiend in beweging en naar onszelf onderweg.


en nooit gevonden willen worden

laat ons daar heimelijk gaan
waar linden door winden gestreeld
stil in hun bladeren wiegen
de roos zich in de nieuwe morgen
het ‘t vroegste dauw weer steelt

waar vogels in de hoogste toppen dansen
om d’ allereerste zonnestralen
te bereiken en waar de lente jou begroet
met vuurwerk van wel duizend kleuren
gereed de zomer in te halen

’k zou willen nooit gevonden worden
en altijd daar te mogen blijven
enkel wat liefde op jouw lijf te schrijven
warmte en tederheid en wat jij nodig hebt

al trekt ons elke morgen weer
’t dagdagelijks leven uit de warme aarde
en doven dromen simpel uitgebrand
toch hunker ik steeds meer en meer.
**********
sunset 22-04-2007
**********

Ik wens je een heel zonnige maandag.
Liefs en mijn omarmende genegenheid, sunset

[Johana-Maria]

"Het nooit gevonden willen worden..."

Het drukt weer uit wat ik soms voel sunset....

Dat vind ik altijd zo wonder, dat een ander

mijn gevoelens schrijft op een manier dat ik

het zelf niet zeggen of schrijven kan!!!

Wonder ja!

Soulmates? Ik geloof er meer en meer in!

Dank voor dit prachtig gedicht sunset!

Lieve knuffel
johanamaria

[Johana-Maria]

Maar zwijgen is vaak het antwoord op vele vragen!!!
Het is meestal de uitdrukkig van een grote liefde!

johana maria

Johana Maria,

Leg dat eens uit aan Bosrankje,
ze verstaat mij niet als ik zwijg.

Lieve Alterego,

Veel kan ik niet uitleggen.....
het is vooral een aanvoelen...
En hier gaat zwijgen dan over een stilte, geladen
met respect, liefde, omdat het zo beter is,
(beter dan praten, bedoel ik)

Het gaat hier niet over het zwijgen uit koppigheid ,
norsheid enz enz.....

"Zwijgzaam zijn" kan ook tot de natuur
van de mens behoren.En soms is dat niet gemakkelijk
om daar mee om te gaan....

Zo Alterego, ik ben geen psycholoog zeker niet.
En ik laat het aan Bosrankje over in al
haar liefde en wijsheid om het antwoord te vinden!
en dat zal zij zeker vinden in jouw grote liefde voor haar!!!

Lieve groeten
johanamaria

[Johana-Maria]

En ja , heel vaak is een liefdevolle stilte
een liefdevol zwijgen , het antwoord op vele dingen!

johanamaria

En wij zijn altijd onderweg naar onszelf. Want ons vinden doen wij uiteindelijk slechts op onze allerlaatste levensdag van ons allerlaatst leven.
Om ons te kunnen vinden moeten wij inderdaad stil kunnen blijven staan. En dat kan alleen in de ultieme Goddelijkheid. En tot zolang zijn wij groeiend in beweging en naar onszelf onderweg.


en nooit gevonden willen worden

laat ons daar heimelijk gaan
waar linden door winden gestreeld
stil in hun bladeren wiegen
de roos zich in de nieuwe morgen
het ‘t vroegste dauw weer steelt

waar vogels in de hoogste toppen dansen
om d’ allereerste zonnestralen
te bereiken en waar de lente jou begroet
met vuurwerk van wel duizend kleuren
gereed de zomer in te halen

’k zou willen nooit gevonden worden
en altijd daar te mogen blijven
enkel wat liefde op jouw lijf te schrijven
warmte en tederheid en wat jij nodig hebt

al trekt ons elke morgen weer
’t dagdagelijks leven uit de warme aarde
en doven dromen simpel uitgebrand
toch hunker ik steeds meer en meer.
**********
sunset 22-04-2007
**********

"ja , als ik m'n laatste adem uitblaas,
zal ik God kennen zoals Hij is
en mijzelf zoals ik ben"

Zei eens een oude monnik(weet niet meer wie)
Daar geloof ik zelf in!

Sunset ik wou je ook nog zeggen dat ik niet
gereageerd heb op je gedicht van je moeder
en op wat Visje zo ontroerend schreef,
gewoon omdat het te pijnlijk is,
het doet nog allemaal zo'n zeer.
Toch wil ik je zeggen voor mij is het één
van je mooiste gedichten...ik lees de pijn en het verdriet.

En...alles gaat niet voorbij,
misschien is de pijn wel de andere kant van de liefde?!

Lieve, lieve groeten
johanamaria