Vleugels van papier
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Robbe,jouw topic blijft mij boeien ook al geef ik geen respons.
Jouw gedichten zijn zo sprankelend, een lach, een traan....en altijd treffend.
Van mij voor jou, want ik leer nog altijd bij voor ik me waag in de topic:"Poësie en proza.
Groetjes, Janina
Jouw gedichten zijn zo sprankelend, een lach, een traan....en altijd treffend.
Van mij voor jou, want ik leer nog altijd bij voor ik me waag in de topic:"Poësie en proza.
Groetjes, Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Zomervlinders
Zomervlinders
bont gekleurd
of wit met zwarte vlekjes
fladderen om
de bloemekes heen
en kiezen vrije plekjes
Ze laven zich
aan ’t nectar zoet
en wiegen op het paars
hebben ze
hun buikje vol
vlerken ze hemelwaarts
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Zomervlinders,
nog niet veel gezien dit jaar,
wel regelmatig het blauwtje!
Ik breng wat verfrissing,
heerlijk varen op de zee!
Maar het is jouw beslissing
blijf je thuis of ga je mee!
hoogzomergroeten,
gustilpe
nog niet veel gezien dit jaar,
wel regelmatig het blauwtje!
Ik breng wat verfrissing,
heerlijk varen op de zee!
Maar het is jouw beslissing
blijf je thuis of ga je mee!
hoogzomergroeten,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Bedankt bezoekers te lande en omstreken
Piepje , (een koninginnepage zag ik hier vandaag nog in de tuin.)
Gustilpe, Ria (ja een koolwitjeszomer, een uitleg heb ik er niet voor, minder kunstmest in de tuinen? Minder gif? De distelvlinder daarentegen mis ik dit jaar, in de vallei al wel gezien), Elisa, Neske (huiszwaluwen al wel zien vliegen, de boerenzwaluw dat is geleden van mijn jeugdjaren...)
Robbe
Piepje , (een koninginnepage zag ik hier vandaag nog in de tuin.)
Gustilpe, Ria (ja een koolwitjeszomer, een uitleg heb ik er niet voor, minder kunstmest in de tuinen? Minder gif? De distelvlinder daarentegen mis ik dit jaar, in de vallei al wel gezien), Elisa, Neske (huiszwaluwen al wel zien vliegen, de boerenzwaluw dat is geleden van mijn jeugdjaren...)
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
De gestrafte ijsprinses
Al sinds eeuwen en eeuwen volgt na de winter de lente. Hoe streng de wintervorst ook mocht regeren, steeds weer smolt alle sneeuw en ijs, als de lentekoningin haar intrede deed.
Dan verschenen de fleurigste bloemetjes en vlinders in alle kleuren van de regenboog. De bomen werden getooid met een regen van prachtige bloesems en de bijtjes zoemden dat het een lieve lust was.
De vogeltjes nestelden zich in het groene lover en zongen hun mooiste liedjes en de zon keek glimlachend toe.
Maar toch…heel lang geleden is het eens misgelopen…en daar ga ik nu over vertellen.
Ieder jaar, op het einde van de derde maand, droeg koning winter zijn scepter over aan Ostara, de lieve lentekoningin. Dat gebeurde met een heerlijk feestmaal, waar allerhande smakelijke bessen werden geserveerd. Sappige braambessen, zoete aalbessen, frambozen, enzovoort…
Dat alles op een bedje van prei. Je zal zeggen, waren al die dingen dan al rijp in maart? In die tijd wel hoor ! Daar is pas later verandering ingekomen.
Frisca, de ijsprinses assistente van de wintervorst was vreselijk jaloers als ze de wintervorst zag flirten met Ostara, de lentekoningin. Ze zag veel liever dat de winter veel langer duurde, haar lievelingsbloemen waren de ijsbloemen op het vensterglas van het sneeuwkasteel.
Op een nacht zag ze haar kans.
Ostara was ingetogen bezig met het zaaien van krokussen en paasklokjes . Haar eerste werk in het nieuwe jaar.
Oller, de wintervorst, was zijn reis naar het hoge noorden aan het voorbereiden en Frisca sloeg toe. Ze gijzelde Ostara in een holle boom en metselde de opening dicht met blokken stevig ijs. Een strenge koude kwam over het land en hield weken aan. Koning Winter begreep er niets van, de bessen, bestemd voor het lentefeest verschrompelden door de felle koude. Het feest dreigde in het honderd te lopen en toen hij zijn opwachting maakte om Ostara te ontvangen gaf die geen teken van leven.
Ja, de kinderen beleefden wat langer sneeuw- en ijspret, maar ook zij werden het vlug moe, omdat hun oren er bijna afvroren.
Oller, de wintervorst, toog op zoek naar Frisca, om te beraadslagen wat er aan de hand was. Maar die verstopte zich vlug als ze de koning zag. Hij begon te vermoeden dat de ijsprinses er voor iets tussen zat. Teneinde raad riep hij de vogels, die zaten te verkleumen in de kale takken, te hulp.
Een kraai wist te melden waar Frisca zich verschool en toen de koning haar vond, legde hij haar op de rooster.
“Ja, ik heb haar gevangen,” schetterde ze vol jaloezie, “ die ijdele lentekoningin, die denkt dat haar kleurrijke bloemen mooier zijn dan mijn ijsbloemen…laat het maar altijd winteren…ze zit ergens in een holle boom….niemand zal haar vinden…”
Weer togen de vogels op zoek, de spechten klopten op alle boomstammen .
Een bonte specht hoorde plots een klagend geschrei onder de schors van een dikke eik.
Hij riep alle andere spechten ter hulp en met vereende krachten werd Ostara bevrijd.
Voor haar straf moest Frisca , vanaf die tijd, elk seizoen in de enge holte van een boom verblijven, behalve in de winter, dan mocht ze zich van haar taak kwijten., het bevriezen van sloten tot plezier en jolijt van de schaatsende kinderen.
Soms komen de negatieve kuren van haar slechte karakter nog eens naar boven, zo rond de tijd van de ijsheiligen…dan gaan die stralen dwars door de schors, gelukkig meestal zonder te erge gevolgen..
Dat jaar waren de bessen wat later rijp,zodat het feest gelukkig toch kon plaatsvinden. Sindsdien zijn de bessen wat later rijp en komen de koningen en de koninginnen van alle seizoen tesamen ergens op een geheime plaats in het diepe donkere woud. Waar ergens, dat weet ik niet. Zelfs de kraaien brengen het niet uit.
Maar de boom, waar de ijsprinses haar straf uitzit, die heb ik al wel gezien en er zelfs…een foto van gemaakt.
Robbe
Al sinds eeuwen en eeuwen volgt na de winter de lente. Hoe streng de wintervorst ook mocht regeren, steeds weer smolt alle sneeuw en ijs, als de lentekoningin haar intrede deed.
Dan verschenen de fleurigste bloemetjes en vlinders in alle kleuren van de regenboog. De bomen werden getooid met een regen van prachtige bloesems en de bijtjes zoemden dat het een lieve lust was.
De vogeltjes nestelden zich in het groene lover en zongen hun mooiste liedjes en de zon keek glimlachend toe.
Maar toch…heel lang geleden is het eens misgelopen…en daar ga ik nu over vertellen.
Ieder jaar, op het einde van de derde maand, droeg koning winter zijn scepter over aan Ostara, de lieve lentekoningin. Dat gebeurde met een heerlijk feestmaal, waar allerhande smakelijke bessen werden geserveerd. Sappige braambessen, zoete aalbessen, frambozen, enzovoort…
Dat alles op een bedje van prei. Je zal zeggen, waren al die dingen dan al rijp in maart? In die tijd wel hoor ! Daar is pas later verandering ingekomen.
Frisca, de ijsprinses assistente van de wintervorst was vreselijk jaloers als ze de wintervorst zag flirten met Ostara, de lentekoningin. Ze zag veel liever dat de winter veel langer duurde, haar lievelingsbloemen waren de ijsbloemen op het vensterglas van het sneeuwkasteel.
Op een nacht zag ze haar kans.
Ostara was ingetogen bezig met het zaaien van krokussen en paasklokjes . Haar eerste werk in het nieuwe jaar.
Oller, de wintervorst, was zijn reis naar het hoge noorden aan het voorbereiden en Frisca sloeg toe. Ze gijzelde Ostara in een holle boom en metselde de opening dicht met blokken stevig ijs. Een strenge koude kwam over het land en hield weken aan. Koning Winter begreep er niets van, de bessen, bestemd voor het lentefeest verschrompelden door de felle koude. Het feest dreigde in het honderd te lopen en toen hij zijn opwachting maakte om Ostara te ontvangen gaf die geen teken van leven.
Ja, de kinderen beleefden wat langer sneeuw- en ijspret, maar ook zij werden het vlug moe, omdat hun oren er bijna afvroren.
Oller, de wintervorst, toog op zoek naar Frisca, om te beraadslagen wat er aan de hand was. Maar die verstopte zich vlug als ze de koning zag. Hij begon te vermoeden dat de ijsprinses er voor iets tussen zat. Teneinde raad riep hij de vogels, die zaten te verkleumen in de kale takken, te hulp.
Een kraai wist te melden waar Frisca zich verschool en toen de koning haar vond, legde hij haar op de rooster.
“Ja, ik heb haar gevangen,” schetterde ze vol jaloezie, “ die ijdele lentekoningin, die denkt dat haar kleurrijke bloemen mooier zijn dan mijn ijsbloemen…laat het maar altijd winteren…ze zit ergens in een holle boom….niemand zal haar vinden…”
Weer togen de vogels op zoek, de spechten klopten op alle boomstammen .
Een bonte specht hoorde plots een klagend geschrei onder de schors van een dikke eik.
Hij riep alle andere spechten ter hulp en met vereende krachten werd Ostara bevrijd.
Voor haar straf moest Frisca , vanaf die tijd, elk seizoen in de enge holte van een boom verblijven, behalve in de winter, dan mocht ze zich van haar taak kwijten., het bevriezen van sloten tot plezier en jolijt van de schaatsende kinderen.
Soms komen de negatieve kuren van haar slechte karakter nog eens naar boven, zo rond de tijd van de ijsheiligen…dan gaan die stralen dwars door de schors, gelukkig meestal zonder te erge gevolgen..
Dat jaar waren de bessen wat later rijp,zodat het feest gelukkig toch kon plaatsvinden. Sindsdien zijn de bessen wat later rijp en komen de koningen en de koninginnen van alle seizoen tesamen ergens op een geheime plaats in het diepe donkere woud. Waar ergens, dat weet ik niet. Zelfs de kraaien brengen het niet uit.
Maar de boom, waar de ijsprinses haar straf uitzit, die heb ik al wel gezien en er zelfs…een foto van gemaakt.
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Beste Robbe,
De legende van Ostara kende ik wel, maar wat je nu geschreven hebt
is een heel mooi sprookje dat ik met veel plezier heb gelezen !
Gelukkig zijn de "volwassenen" waarvan de geest openstaat voor
het wonderlijke...
Lieve juligroetjes van ons beiden
Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Robbe,
genoten van het verhaal 'de gestrafte ijsprinses'
daar ik mijn kinderjaren doorbracht in een dorp aan de Leie riep een Roemeense vlaschaard herinneringen op uit vervlogen tijden.
zomergroeten
gustilpe
genoten van het verhaal 'de gestrafte ijsprinses'
daar ik mijn kinderjaren doorbracht in een dorp aan de Leie riep een Roemeense vlaschaard herinneringen op uit vervlogen tijden.
zomergroeten
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!